Η μητέρα μου χώρισε με τον πατέρα μου επειδή ερωτεύτηκε άλλον. Η μητέρα μου είναι μια ελεύθερη γυναίκα, δεν προσεύχεται, αλλά έχει αμέτρητες θυσίες για μένα. Ο σύζυγός μου μου απαγόρευσε να βλέπω τη μητέρα μου. Εγώ είμαι μια γυναίκα που φοράει μαντίλα και με απειλεί ότι δεν θα μου δείξει το παιδί αν δω τη μητέρα μου. Αυτό το θεωρώ πολύ λάθος, τι ορίζει η θρησκεία μας σε τέτοια θέματα; Είμαι πολύ δυστυχισμένη, θα ήμουν ευγνώμων αν με καθοδηγούσατε. Αγαπώ πολύ τη μητέρα μου, φυσικά και τον σύζυγό μου, είναι αμαρτία αν την βλέπω κρυφά;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Εάν ο σύζυγός σας δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο λόγο, οφείλει να σας επιτρέπει να βλέπετε τη μητέρα σας μία φορά την εβδομάδα. Η γυναίκα έχει το δικαίωμα να επισκέπτεται τους γονείς της μία φορά την εβδομάδα, και ο άνδρας δεν μπορεί να το εμποδίσει.
Ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε συνοπτικά τα γενικά δικαιώματα της γυναίκας:
“Αν κάποιος λάβει το χαρμόσυνο μήνυμα ότι απέκτησε κόρη, το πρόσωπό του μαυρίζει από τη λύπη…”
(Αλ-Ναχλ, 16/58)
Σε αυτό το στίχο, ο Αλλάχ (cc) περιγράφει και καταδικάζει την άποψη των ανθρώπων της εποχής της Τζαχιλίγιας για τις γυναίκες. Ωστόσο,
«Ο Θεός δίνει κόρη σε όποιον θέλει, γιο σε όποιον θέλει, και τα δύο σε όποιον θέλει, και αφήνει στείρο όποιον θέλει».
(Σούρα, 42/49)
Η γυναίκα γεννιέται όπως και ο άνδρας, είναι ανθρώπινο πλάσμα όπως και ο άνδρας.
Αν διαχωρίσουν την τρυφερότητα από το δώρο, οι γονείς φέρουν την ευθύνη. Αξίζουν την στέρηση της μεσιτείας, καθώς δεν τήρησαν την διαθήκη του Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν). Γνωρίζοντας ότι τα αισθήματα της αμάθειας θα αναδύονται κατά καιρούς στους ανθρώπους, ο Κύριός μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) τονίζει ιδιαίτερα την εκπαίδευση των κοριτσιών και…
“Ο πατέρας που ανατρέφει τρεις, δύο, ή ακόμα και μία κόρη, προστατεύοντας τα δικαιώματά της, θα είναι μαζί της στον παράδεισο.”
(Ιμπν Μάτζε, Εντέπ 3) ανακοινώνει.
Στην περίπτωση που το παιδί γεννηθεί κορίτσι, ισχύει το ίδιο όπως και στην περίπτωση του αγοριού,
“ευχαριστώ”
ως
“ακίκα”
Το θύμα σφάζεται. Του δίνεται ένα ωραίο όνομα και υποβάλλεται σε υποχρεωτική εκπαίδευση. Λαμβάνει τις απαραίτητες σεξουαλικές πληροφορίες από τη μητέρα.
Στο Κοράνι και στη Σούννα, καμία διάταξη που ενθαρρύνει τη γνώση δεν εξαιρεί τις γυναίκες.
Αντίθετα, γνωρίζοντας ότι θα παραμεληθούν, ο Προφήτης μας (ειρήνη σ’ αυτόν) συνέστησε ιδιαίτερα την εκπαίδευση των γυναικών και διέταξε την προστασία των δικαιωμάτων τους. Στην εποχή του αναδείχθηκαν γυναίκες “μουτζτεχίντ” (εξέχουσες θεολόγοι). Για παράδειγμα, η σύζυγος του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη σ’ αυτόν), η Αΐσα, ήταν μία από αυτές.
Η γυναίκα μεγάλωσε και ανατράφηκε χωρίς καμία διάκριση από τον άνδρα, και έφτασε η ώρα να παντρευτεί. Έχει το δικαίωμα, και μάλιστα είναι και σουνέτ (σ.σ. θρησκευτική υποχρέωση), να δει τον υποψήφιο γαμπρό. Αν δεν τον εγκρίνει, τον απορρίπτει, και η επιμονή των κηδεμόνων και του υποψήφιου γαμπρού δεν αλλάζει τίποτα.
Στον γάμο, βάζει το βάρος της, ζητώντας από τον γαμπρό όσα θέλει.
“μιχίρ”
Η γυναίκα λαμβάνει το μιρ (προίκα). Αυτό είναι το πιο φυσικό δικαίωμά της, καθορισμένο από τον Θεό, και εγγύηση ζωής. Η σφαίρα των δαπανών εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τη δική της βούληση, εντός των νομίμων πλαισίων. Μπορεί να ξοδέψει το μιρ της, ή οποιαδήποτε άλλη περιουσία έχει, για φιλανθρωπικούς σκοπούς, να το χρησιμοποιήσει σε εμπορικές επιχειρήσεις, να ιδρύσει εταιρείες, να συμμετέχει σε εταιρείες με μετοχές, να κερδίζει και να ξοδεύει τα κέρδη της όπου θέλει. Διότι η κοινωνική της ασφάλεια εγγυάται με τον γάμο. Όλες οι απαραίτητες δαπάνες για το σπίτι και για την ίδια βαρύνουν τον άνδρα. Ο άνδρας δεν μπορεί να πει: “Αγόρασε τα ρούχα σου ή τα καλλυντικά σου με τα δικά σου κέρδη”. Οφείλει να παρέχει τη διατροφή της γυναίκας ανάλογα με την περιουσία του. Αν δεν μπορεί να το κάνει, δεν μπορεί να παντρευτεί. Αν δεν το κάνει μετά τον γάμο, η αίτηση διαζυγίου της γυναίκας θα έχει θετικό αποτέλεσμα.
Ο σύζυγός της δεν μπορεί να την ταπεινώσει, πρέπει να θυμάται ότι είναι σύντροφός του στη ζωή, δεν μπορεί να την αφήσει μόνη στο σπίτι, θυμωμένος. Ο καλύτερος άνδρας είναι εκείνος που φέρεται καλύτερα στη γυναίκα του. (Βλ. Μπουχάρι, γάμος 43; Μουσλίμ, αρετές 68)
Στις υποχρεώσεις του συζύγου περιλαμβάνεται να αστειεύεται, να διασκεδάζει και να ψυχαγωγεί τη σύζυγό του στο σπίτι.
Εκτός από την περίπτωση που η γυναίκα αψηφά το δίκαιο και επαναστατεί, ο άνδρας δεν μπορεί να χτυπά τη γυναίκα του με ασήμαντες δικαιολογίες (μπορείτε να ανατρέξετε στο στίχο 34 της Σούρας Νίσα και στις ερμηνείες του σχετικά με το χτύπημα της γυναίκας. Για παράδειγμα, δείτε Ibn Kesîr N/257; Kurtubî NI/170,172,173; Elmalı N/1351; Ebû Dâvûd, menâsik 56; Ibn Mâce, menâsik 84; Müslim hac 147; Tirmizi, Rada’11; Ebû Dâvûd, menâsik 56; Halebî Sağîr σ. 395; Halebî Kebîr σ. 621; Canan, Terbiye σ. 391;) και δεν μπορεί να ενοχλεί τη γυναίκα του με ξαφνικές επιδρομές λόγω υποψιών που προκύπτουν από ζήλια.
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία του Θεού επ’ αυτού) σε ένα χαντίθ απαγόρευσε σε κάποιον που έχει μείνει μακριά από την οικογένειά του για μεγάλο χρονικό διάστημα να επιστρέψει στο σπίτι ξαφνικά τη νύχτα, χωρίς να ειδοποιήσει. Σε αυτό το χαντίθ αναφέρεται επίσης ως λόγος η δυνατότητα της γυναίκας να προετοιμαστεί για τον σύζυγό της, όπως με την αποτρίχωση των μασχαλών, το ξύρισμα των ποδιών και την περιποίηση των μαλλιών. Η μετάφραση ενός σχετικού χαντίθ έχει ως εξής:
«(Από μακριά) όταν έρχεται τη νύχτα, μην μπαίνεις στο δωμάτιο της γυναίκας σου, ας ξυριστεί με το ξυράφι, ας χτενίσει τα μαλλιά της αν είναι αχτένιστα. (να ετοιμαστεί για την άφιξή σου)»
Μπουχάρι, νικάχ 121, 122; Μουσλίμ, ραδά’ 58, ιμάρετ 181, 182; Δαρίμι, νικάχ 32, τζιχάντ 163; Μουσνέδ ΝΙ/298.
Οι ερμηνείες των Χαντίθ αναφέρουν επίσης ως αιτία την πιθανότητα η ξαφνική είσοδος στο σπίτι τη νύχτα να υποδηλώνει υποψία απιστίας από τη σύζυγο.
Ο σύζυγος έχει επίσης το καθήκον να ικανοποιεί σεξουαλικά τη σύζυγό του.
Ο Προφήτης (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) παρομοίασε τους άνδρες που, χωρίς να σκεφτούν τη γυναίκα τους, τελειώνουν γρήγορα τη συνουσία, με κόκορες, δηλαδή με ζώα, και συνέστησε να μην προχωρούν σε σεξουαλική επαφή χωρίς χάδια και φιλιά. (Από τον Ντεϊλεμί, Γαζαλί, Ιχιά Ν/52, Μετάφρ. Ν/129). Επίσης βλ. Σουγιούτι, ελ Τζαμίους-σαγίρ (με Φεθου’λ-Καντίρ) VI/323. Διότι ο άνδρας μπορεί να διεγερθεί αμέσως με το βλέμμα, αλλά η γυναίκα είναι έτοιμη για σεξουαλική επαφή μόνο μετά από μια μακρά περίοδο χάδιων. Καλός άνδρας είναι εκείνος που καταφέρνει να προετοιμάσει τη γυναίκα του για αυτήν την πράξη και να την ικανοποιήσει όπως ικανοποιεί και τον εαυτό του. Οι άνδρες που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους κατά τη σεξουαλική επαφή, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι κακοποιούν την σύντροφό τους και απολαμβάνουν βασανίζοντάς την.
Η γυναίκα έχει το δικαίωμα να χωρίσει από τον άνδρα που δεν έχει καταφέρει να συνάψει σεξουαλική επαφή μαζί της μέσα σε ένα χρόνο από τον γάμο.
Η γυναίκα μπορεί να αρνηθεί να παραδοθεί στον άνδρα εάν δεν λάβει την “προκαταβολή της γαμήλιας δωρεάς”.
Όπως και η διατροφή της γυναίκας, έτσι και τα έξοδα θεραπείας και φαρμάκων βαρύνουν τον σύζυγο.
Αν η γυναίκα δεν ξέρει να φτιάχνει ψωμί, ο άντρας οφείλει να αγοράζει έτοιμο. Αν θέλει να το στολίσει, τα υλικά διακόσμησης και τα αρώματα είναι έξοδα του άντρα. Δύο σετ ρούχα, ένα για το καλοκαίρι και ένα για το χειμώνα, είναι υποχρέωση του άντρα. Σε περίπτωση διαφωνίας, η ποιότητα των ρούχων καθορίζεται από τις τοπικές αρχές. Η γυναίκα, όταν ο σύζυγός της ταξιδεύει, μπορεί να πάρει εγγυητή για τη διατροφή της για τις ημέρες που απουσιάζει. Αν θέλει να κοιμάται χωριστά από τον σύζυγό της κατά τη διάρκεια της περιόδου της, έχει το δικαίωμα να ζητήσει ξεχωριστό κρεβάτι.
Ανάλογα με την κατάστασή της, η γυναίκα μπορεί να ζητήσει από τον σύζυγό της υπηρέτρια. Η αμοιβή της υπηρέτριας βαρύνει τον σύζυγο. Σύμφωνα με το έθιμο, η γυναίκα δεν υποχρεούται να κάνει καμία δουλειά, εκτός από τις οικιακές εργασίες που θεωρούνται ντροπή για τις γυναίκες να μην τις κάνουν.
Αν χρειαστεί, συμφωνούν με τον σύζυγό της για το ποσό της μηνιαίας διατροφής. Αν διαπιστώσει ότι δεν επαρκεί, μπορεί να ζητήσει αύξηση, και αν ο σύζυγος δεν το δεχτεί, μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο.
Εάν η σύζυγος δεν επιθυμεί να ζει κοντά στους συγγενείς του συζύγου, ο σύζυγος υποχρεούται να της εξασφαλίσει μια ανεξάρτητη κατοικία.
Ο λόγος που δίνεται είναι η επιθυμία της να διασκεδάζει και να απολαμβάνει τον σύζυγό της, κάτι που η παρουσία των παιδιών θα εμπόδιζε. Μάλιστα, είναι δικαίωμά της να ζητάει ξεχωριστά δωμάτια για όλους, εκτός από το παιδί που είναι πολύ μικρό για να καταλάβει τη σεξουαλική πράξη, για τον ίδιο λόγο.
Η γυναίκα έχει το δικαίωμα να επισκέπτεται τους γονείς της μία φορά την εβδομάδα, και ο άνδρας δεν μπορεί να το εμποδίσει.
Η γυναίκα έχει το δικαίωμα να εργάζεται σε νόμιμες εργασίες που δεν βλάπτουν τα δικαιώματα του άνδρα, εντός του νόμιμου πλαισίου.
Αν μια γυναίκα επιθυμεί να πάει στο χαμάμ λόγω εμμήνου ρύσεως ή λοχείας, ο άνδρας πληρώνει το κόστος του χαμάμ, αλλά αν είναι γνωστό ότι στο χαμάμ δεν τηρούνται οι κανόνες περί σεμνότητας, η γυναίκα δεν στέλνεται στο χαμάμ.
Ο άνδρας οφείλει να καταβάλλει κάθε είδους διατροφή στη σύζυγό του με την οποία έχει χωρίσει με “ριτζί” (ανακλητή) ή “μπαΐν” (αμετάκλητη) τριπλή ταλκ, κατά τη διάρκεια της “ίντατ” (περιόδου αναμονής).
Αυτά που αναφέραμε είναι μόνο μερικά παραδείγματα από τα όσα αναφέρονται σε όλα τα βιβλία της ισλαμικής νομολογίας, όταν απαριθμούνται τα δικαιώματα της γυναίκας έναντι του άνδρα.
Στη συνέχεια, αυτά δεν είναι απλώς συστάσεις, αλλά νόμιμα δικαιώματα με κυρώσεις.
Στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ανατολία, εδώ κι εκεί, αν οι γυναίκες εργάζονται και καταπιέζονται κάτω από σκληρές εργασίες που μόνο οι άνδρες θα μπορούσαν να κάνουν, τότε η ευθύνη δεν ανήκει στο Ισλάμ, αλλά σε εκείνους που απομάκρυναν το Ισλάμ από τη ζωή τους.
Οι περισσότεροι ισλαμιστές μελετητές υποστηρίζουν ότι η γυναίκα έχει το δικαίωμα να ψηφίζει σε εκλογές. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να υποστηρίζει το αντίθετο. Εξάλλου, η ψηφοφορία είναι μια μορφή «μπέγιατ» (υποταγής). Ο Προφήτης (σ.α.σ.) μάλιστα έλαβε όρκο πίστης και από γυναίκες. (βλ. Σουρά Μουμταχίνα, 60/12 και τις ερμηνείες της). Μετά τον Χαλίφη Ομάρ (ρ.α.), ζητήθηκε η γνώμη όλων, συμπεριλαμβανομένων και των ανύπαντρων κοριτσιών, για την εκλογή του επόμενου χαλίφη. [βλ. Μουχάμμαντ Χαμιντουλλάχ, Εισαγωγή στα Ισλαμικά Ιδρύματα, Κωνσταντινούπολη 1981, σελ. 112 (από Ιμπν Κεθίρ)]
Τελικά, όταν η γυναίκα πεθάνει, το σάβανό της ανήκει επίσης στον σύζυγό της.
Για μια πιο εκτενή εξήγηση των παραπάνω σημείων, βλ. Ibn Âbidîn, Reddü’l-muhtâr, Αίγυπτος 1380 (1960) NI/571 κ.ε. Επίσης, τα κεφάλαια περί διατροφής σε όλα τα βιβλία φικχ και ειδικότερα Serahsî, Mebsût V/180 κ.ε.
Όπως φαίνεται, η γυναίκα είναι ένα άτομο που δεν έχει καμία ανησυχία ή πρόβλημα όσον αφορά τα προς το ζην, δηλαδή απολαμβάνει πλήρη κοινωνική ασφάλεια. Και όλα αυτά είναι νόμιμα δικαιώματα που θα καθοριστούν με δικαστική απόφαση σε περίπτωση διαφωνίας. Διαφορετικά, στο Ισλάμ, ο σύζυγος και η σύζυγος δεν είναι δύο εχθρικά στρατόπεδα που διαρκώς τσακώνονται για να αποσπάσουν δικαιώματα ο ένας από τον άλλον. Είναι δύο μισά ενός συνόλου, που συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, βοηθούν ο ένας τον άλλον, στηρίζουν ο ένας τον άλλον και αποτελούν πηγή ηρεμίας και ηθικού. Ακριβώς όπως ο Προφήτης μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού και ο Χαζράτ Αλί (να είναι ευχαριστημένος ο Θεός μαζί του) και η σύζυγός του Φατιμά (να είναι ευχαριστημένος ο Θεός μαζί της) μοιράζονταν τις δουλειές.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Η γυναίκα βγαίνει από το σπίτι για να παρακολουθήσει θρησκευτικές συζητήσεις χωρίς την άδεια του συζύγου της και δίνει ελεημοσύνη από την περιουσία του συζύγου της…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
fcihan1
Συμφωνώ με όλα, αλλά το θέμα της γυναίκας που ζητά από το δικαστήριο να αυξήσει τη διατροφή της από τον σύζυγό της μπορεί να παρεξηγηθεί. Αν ο άνδρας καλύπτει τις βασικές ανάγκες, όπως ορίζει η θρησκεία, η γυναίκα δεν έχει δικαίωμα να ζητήσει τίποτα. Διαφορετικά, θα οδηγήσει σε κατάχρηση και η γυναίκα μπορεί να σπαταλήσει χρήματα λέγοντας ότι δεν της φτάνουν. Πρέπει να απαντήσουμε με ειλικρίνεια.
