Μια παντρεμένη γυναίκα, έχοντας χρήματα που προορίζονταν για τα φάρμακά της, τα οποία όμως δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει, τα ξόδεψε εν αγνοία του συζύγου της για μια αναγκαία ανάγκη της μητέρας της. Τώρα αναρωτιέται αν έκανε λάθος και ποια είναι η απόφαση (ή η κρίση) γι’ αυτό.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«Αν μια γυναίκα δώσει ελεημοσύνη από το σπίτι του συζύγου της, θα λάβει μια αμοιβή, ο σύζυγός της μια αμοιβή και η υπηρέτρια μια αμοιβή, και κανείς δεν θα μειώσει την αμοιβή του άλλου. Ο σύζυγος αξίζει αυτή την αμοιβή επειδή κέρδισε το πράγμα, και η γυναίκα επειδή το ξόδεψε σε φιλανθρωπία (ελεημοσύνη).»
(Αμπού Νταβούντ, Μπουγιού 84; Νεσάι, Ζεκάτ 57)
Στην ομιλία του μετά την κατάκτηση της Μέκκας, είπε τα εξής:
«Δεν επιτρέπεται σε καμία γυναίκα να δώσει δώρο (ατιγέ) χωρίς την άδεια του συζύγου της.»
(Νεσάι, Ζεκάτ 58)
Στην αφήγηση του Ιμπν Μάτζα αναφέρεται:
«Δεν επιτρέπεται σε καμία γυναίκα να δίνει από την περιουσία του συζύγου της χωρίς την άδειά του, εφόσον ο σύζυγός της είναι υπεύθυνος γι’ αυτήν.»
(Νεσάι, Ζεκάτ 58)
Κάποτε η γυναίκα του Κα’μπ έφερε ένα κόσμημα στον Αγγελιοφόρο του Θεού και
“Εγώ το δώρισα.”
είπε. Τότε ο Αγγελιοφόρος του Θεού είπε:
“Δεν επιτρέπεται σε μια γυναίκα να δίνει από την περιουσία του συζύγου της χωρίς την άδειά του. Εσύ πήρες άδεια από τον Κα’μπ;”
ρώτησε. Και εκείνος,
“Ναι”
είπε, αλλά ο Αγγελιοφόρος του Θεού έστειλε ανθρώπους και ρώτησε ξανά τον Κα’μπ: Και εκείνος,
“Ναι”,
Αφού το είπε αυτό, αποδέχτηκε την ελεημοσύνη της Χάιρα.
(βλ. ανωτέρω, με ασθενή ισχυρισμό)
Οι νομικοί, όπως και σε κάθε θέμα, εξέτασαν συνολικά τα νομικά κείμενα (χάδις) σχετικά με αυτό το θέμα και έβγαλαν μια απόφαση σύμφωνα με αυτά.
Σύμφωνα με αυτό:
1.
Η γυναίκα δεν μπορεί να δωρίσει τίποτα από την περιουσία του (τσιγκούνη) συζύγου της, ο οποίος λέει: «Δεν θα δώσω ούτε δεκάρα από τα υπάρχοντά μου σε κανέναν». Αντίστοιχα, αν η γυναίκα έλεγε κάτι τέτοιο στον σύζυγό της, εκείνος δεν θα μπορούσε να δωρίσει τίποτα από τα δικά της. Αν το έκαναν, θα διέπρατταν αμαρτία και θα έφταιγαν.
2.
Ακόμη κι αν ο σύζυγος δεν έχει πει τίποτα, η σύζυγός του δεν μπορεί να δωρίσει ή να διαθέσει από την περιουσία του κάτι τόσο πολύτιμο και σημαντικό που συνήθως δεν δωρίζεται ή διατίθεται ως ελεημοσύνη, χωρίς την άδειά του.
3.
Ο σύζυγος είπε στη γυναίκα του:
“Από την περιουσία μου, μπορείς να δίνεις ό,τι θέλεις, σε όποιον θέλεις και όποτε θέλεις.”
Εάν ο σύζυγος έχει δώσει μια γενική άδεια, η γυναίκα είναι ελεύθερη να το κάνει. Δεν χρειάζεται πλέον να ζητάει άδεια κάθε φορά.
4.
Αν ο σύζυγος δεν έχει πει τίποτα στη γυναίκα του σχετικά με αυτό το θέμα, και η γυναίκα γνωρίζει ότι ο σύζυγός της δεν είναι τσιγκούνης, τότε μπορεί να δώσει από την περιουσία του μικρά χρηματικά ποσά και αντικείμενα που θεωρούνται κανονικά δώρα σύμφωνα με τα έθιμα και τις παραδόσεις. Σε αυτή την περίπτωση, η αμοιβή πηγαίνει και στους δύο.
5.
Αν ο σύζυγός της δεν είχε πει τίποτα, δεν θα μπορούσε να δώσει πράγματα που ήξερε ότι θα τον ενοχλούσαν αν τα μάθαινε, χωρίς να τον ρωτήσει. Ο Ιμάμ Νεβέβι εξήγησε το θέμα με αυτόν τον τρόπο (για τις απόψεις του Νεβέβι, βλ. Σουγιούτι, Ζεχρ αλ-Ρουμπά αλ-Μουκτεμπά).
(Σουνάν αλ-Νεσάι) V/50)
Αυτή είναι επίσης η άποψη των Χαναφιτών νομικών.
[Χιντάγιε (με το Φετχούλ-Καντίρ) ΙΧ/292; Ακκιρμάνι, Σερχούλ-Ερμπαίν 185.]
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
