Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η πρώτη προϋπόθεση για να πάει κανείς στον Παράδεισο είναι η πίστη. Οι άπιστοι θα παραμείνουν αιώνια στην κόλαση. Οι πιστοί, ανάλογα με τις πράξεις τους, είτε θα πάνε κατευθείαν στον Παράδεισο είτε θα πάνε στον Παράδεισο αφού εκτίσουν την τιμωρία για τις αμαρτίες τους.
Μόνο ο Θεός ξέρει αν ένας άνθρωπος που απλώς προσεύχεται θα πάει στον παράδεισο. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε σε όλες τις εντολές και τις απαγορεύσεις του Θεού. Από αυτή την άποψη, οι αμαρτίες και οι καλές πράξεις μας θα ζυγιστούν στην άλλη ζωή και ανάλογα με το αποτέλεσμα θα πάμε στον παράδεισο ή στην κόλαση.
Ο άνθρωπος, χάρη στην ικανότητά του για καλό και κακό, μπορεί να ανέλθει στην τελειότερη θέση ανάμεσα στα όντα, αλλά και να κατρακυλήσει στο χαμηλότερο επίπεδο. Ένας άνθρωπος που δημιουργήθηκε με τέτοια φύση, οφείλει βεβαίως να καταγράφει όλες τις πράξεις του. Η μνήμη του Παντοδύναμου Θεού, που διατηρεί τα πάντα, απαιτεί τη διατήρηση των πράξεων και των ενεργειών του. Η ζύγιση αυτών των διατηρημένων πράξεων στη ζυγαριά της δικαιοσύνης και η απονομή της ανάλογης ανταμοιβής ή τιμωρίας είναι αναγκαία.
Στο ιερό κείμενο που αναφέρεται σε αυτήν την αλήθεια, αναφέρεται:
«Εκείνη την ημέρα, η ζυγαριά των πράξεων θα είναι δίκαιη. Όσοι έχουν βαρύτερα τα καλά έργα, αυτοί θα σωθούν. Όσοι έχουν ελαφρύτερα τα καλά έργα, αυτοί θα καταστραφούν, επειδή απέρριψαν τα σημεία μας.»
1
Υποδεικνύει ότι η θεϊκή δικαιοσύνη θα εκδηλωθεί με όλη της τη μεγαλοπρέπεια κατά τη ζύγιση των πράξεων.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αλλάχ δεν αδικεί ούτε στο ελάχιστο.»
Αυτή η αλήθεια εκφράζεται και στο εδάφιο 2 του ιερού κειμένου.
Συνεπώς, την Ημέρα της Κρίσεως, ο Θεός θα ζυγίσει τις πράξεις των ανθρώπων, θα κρίνει αν είναι καλές ή κακές, ανάλογα με το βάρος των καλών και των κακών πράξεων. Στα Λάμματα, το ζήτημα της ζύγισης των πράξεων των ανθρώπων με τη μεγάλη ζυγαριά του Θεού την Ημέρα της Ανάστασης και της κρίσης με βάση την επικράτηση ή την ήττα των καλών πράξεων έναντι των κακών, βασίζεται στο προαναφερθέν ιερό στίχο.3
Σε όλα τα βιβλία μας που αφορούν την πίστη, αναφέρεται σαφώς η αλήθεια της ζύγισης των πράξεων στην άλλη ζωή. Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να περιγράψουμε τη φύση αυτής της ζύγισης με τα μέτρα που χρησιμοποιούμε στον κόσμο αυτό. Είναι όμως βέβαιο ότι ο Κύριος Θεός θα διευθετήσει τον λογαριασμό των πράξεων όλων των ανθρώπων το συντομότερο δυνατόν, αποκαλύπτοντας τα καλά και τα κακά τους.
Σχετικά με αυτό το θέμα, ο Μουχάμμαντ Αλί ας-Σαμπουνί λέει τα εξής:
“Η ιδέα ότι οι πράξεις, οι καλές και οι κακές, ζυγίζονται, δεν είναι παράλογη. Αφού οι σύγχρονες επιστήμες μετρούν τη ζέστη, το κρύο, τον άνεμο και τη βροχή, μήπως ο Παντοδύναμος Θεός, ο Κύριος της άπειρης δύναμης, θα ήταν ανίκανος να ζυγίσει τις πράξεις των ανθρώπων;”
4
Παρόλα αυτά, δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πώς θα ζυγιστούν οι πράξεις. Διότι η κατάσταση της μετά θάνατον ζωής και του Παραδείσου δεν μπορεί να εκφραστεί με τα μέτρα αυτού του κόσμου. Πράγματι, στο Al-Bidaya αναφέρεται:
«Ο Μιζάν (ζυγαριά) είναι ένα όργανο που χρησιμεύει για να μετράει τις ποσότητες των πράξεων, και η λογική αδυνατεί να κατανοήσει την ουσία του. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ζυγαριές του κόσμου. Σ’ αυτό το θέμα, η υπακοή στις παραδόσεις (στα κείμενα του Κορανίου και των Χαδις) είναι ο ασφαλέστερος δρόμος.»
5
Επομένως, ο Θεός ο Παντοδύναμος οπωσδήποτε θα ζυγίσει τις πράξεις. Με ένα ζύγι, του οποίου την φύση δεν γνωρίζουμε, θα ζυγίσει τα καλά και τα κακά των ανθρώπων, και θα φανερώσει την υπέροχη δικαιοσύνη Του. Αν τα καλά είναι περισσότερα και τα κακά λιγότερα, τότε αυτός ο άνθρωπος θα σωθεί. Αντίθετα, αν τα κακά είναι περισσότερα, θα αξίζει την τιμωρία. Ωστόσο, ο Θεός, με το έλεός Του, μπορεί και πάλι να συγχωρήσει. Αν έχει πίστη, αλλά και αμαρτίες, αφού υποστεί την τιμωρία του, θα εισέλθει και πάλι στον παράδεισο. Θα απολαύσει το άπειρο έλεος του Θεού.
Ωστόσο, από ορισμένα χαντίθ του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) καταλαβαίνουμε ότι η ζύγιση των πράξεων και η λογοδοσία δεν είναι εύκολη υπόθεση. Στις προσευχές του συχνά…
“Ω Θεέ μου, κάνε τον λογαριασμό μου εύκολο.”
Αναφέρεται ότι είπε.
Από τα ιερά χαντίθ καταλαβαίνουμε ότι ο άνθρωπος εκείνη την ημέρα έχει περισσότερη ανάγκη από τη χάρη και τη συγχώρεση του Θεού, και ότι αν η χάρη Του δεν ήταν απέραντη κατά τη διάρκεια της κρίσης, ο άνθρωπος θα βρισκόταν σε δύσκολη θέση.6
Εν ολίγοις, εκείνη την ημέρα, κάθε πράξη που καταγράφηκε στο βιβλίο των πράξεων θα ζυγιστεί με ακρίβεια, μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, και θα υπολογιστεί το κέρδος και η ζημία του καθενός, κλείνοντας τους λογαριασμούς. Αν τα καλά έργα υπερτερούν των κακών, και τα κέρδη των ζημιών, τότε αυτός ο άνθρωπος θα σωθεί. Αν όμως οι αμαρτίες υπερτερούν των αρετών, και οι ζημιές των κερδών, τότε αυτός ο άνθρωπος θα υποστεί ζημία.
Το καθήκον του πιστού είναι,
να πράττει έργα που να υπερτερούν σε καλοσύνη έναντι των κακώσεών του, και τα κέρδη του να υπερτερούν των ζημιών του, έτσι ώστε να είναι καλά προετοιμασμένος για την ημέρα της κρίσης. Και
“Ω Θεέ μου, διευκόλυνε τον λογαριασμό μου.”
είναι η ικεσία του προς τον Θεό.
Πηγές:
1. Σούρα Αλ-Α’ράφ, 8.
Σουρα Νίσα, 40.
3. Λάμψεις, 81.
4. Σαφβέτ αλ-Τεφασίρ, 1/437.
5. Ελ-Μπιντάγιε φί Ουσουλί’ν-ντιν, 92.
6. Μουσνέδ, 6/48.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
