– Είναι γνωστό ότι η φιλοδοξία σε εγκόσμιες υποθέσεις είναι η αιτία της στέρησης…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η φιλοδοξία δεν είναι λόγος στέρησης σε θέματα που αφορούν την μεταθανάτια ζωή.
Όπως είναι γνωστό, ο άνθρωπος τρέφει επιθυμίες και πόθους για διάφορα πράγματα. Η ανώτερη βαθμίδα αυτών των επιθυμιών και πόθων ονομάζεται φιλαργυρία και φιλοδοξία. Η σοφία της ύπαρξης της φιλοδοξίας έγκειται στο να κατευθύνει την αδύναμη/ήπια μορφή της στις αναγκαίες υποθέσεις του κόσμου, και την ισχυρή/έντονη μορφή της στη μετά θάνατον ζωή. Διότι η διατήρηση της ισορροπίας είναι απαίτηση της δικαιοσύνης, όπως και της λογικής και της φρόνησης. Η ομορφιά του να προσεγγίζεις το παιδί με παιδικό τρόπο και τον ενήλικα με ενήλικο τρόπο, βασίζεται σε αυτήν την αρχή.
Εδώ βρίσκεται η σοφία του να στερείσαι κάτι λόγω φιλοδοξίας στις κοσμικές υποθέσεις: είναι μια πράξη που αντιβαίνει σε αυτήν την αρχή. Χρησιμοποιώντας την ισχυρότερη πλευρά αυτού του συναισθήματος, που δόθηκε για να κερδίσουμε την αιώνια και απέραντη μεταθανάτια ζωή, για την πιο βραχύβια επίγεια ζωή, αντιβαίνουμε στην αρχή της ισορροπίας που υπάρχει σε όλο το σύμπαν.
Φιλοδοξία,
Η απληστία, η ακόρεστη επιθυμία για ορισμένα πράγματα, είναι αιτία καταστροφής για τους πιστούς. Δηλαδή, ένας άνθρωπος που είναι απόλυτα φιλόδοξος, είναι υποψήφιος για υλική και πνευματική απώλεια. Επομένως, για να πετύχει κανείς και να μην αποτύχει, πρέπει να εγκαταλείψει τη φιλοδοξία ή να την κατευθύνει προς το καλό/το θετικό. Πρέπει, διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη φιλοδοξία σε πολλά θέματα. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Διότι η φιλοδοξία είναι στη φύση του ανθρώπου. Επομένως, το καθήκον όλων είναι να στρέψουν το πρόσωπο αυτού του αισθήματος προς το καλό.
Υπάρχουν και κάποιες αξιέπαινες φιλοδοξίες, με τις οποίες ο άνθρωπος αποκτά μια ευλογημένη ιδιότητα του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν). Ναι! Ο Παντοδύναμος Θεός (δόξα και τιμή σε Αυτόν), για τον Κύριό μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν),
“Χαρίσων αλέικουμ… Είμαι πολύ άπληστος απέναντί σας…”
(Αλ-Τάουμπα, 9/128)
Δηλώνει ότι ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Θεού να είναι επάνω του) ήταν πολύ φιλόδοξος όσον αφορά την πίστη των ανθρώπων, τη λάμψη του κόσμου με το φως του, την επίτευξη της ορθής πορείας από όλους, την αποφυγή της τυφλότητας, την αποφυγή των ζιγκ-ζαγκ από τους πιστούς, το άνοιγμα των ματιών όλων για να δουν τον Θεό και την εύρεση του σωστού δρόμου για να φτάσουν στον Θεό. Υπάρχει λοιπόν και μια τέτοια ιερή φιλοδοξία, και ο καθένας πρέπει να κατευθύνει αυτό το συναίσθημα που βρίσκεται στη φύση του προς έναν τέτοιο υπέρτατο σκοπό.
Ναι, αν πρέπει να υπάρχει φιλοδοξία, αυτή πρέπει να αφορά την απόκτηση της ευαρέσκειας του Θεού και την επίτευξη της ένωσης με τον Θεό και τον Αγγελιοφόρο Του (ειρήνη σε αυτόν).
Στην πραγματικότητα, είναι αδύνατο να οικοδομήσεις τον κόσμο χωρίς φιλοδοξία. Ωστόσο, υπάρχει ο κίνδυνος να εγκλωβιστείς στη φιλοδοξία και να γίνεις αιχμάλωτος των επιθυμιών και των ορέξεών σου, με αποτέλεσμα να χάσεις τον δρόμο.
Ακόμη και η υπερβολική αφοσίωση στην μετά θάνατον ζωή, αν φτάσει στο σημείο να παραβιάζει τους κανόνες της αδελφότητας, ή ακόμα και να την υπονομεύει, τότε παύει να είναι θεμιτή και μπορεί να οδηγήσει σε στέρηση. Σκέψεις όπως “όλοι να με υπακούουν, όλοι να με ακούν, εγώ μόνο να κερδίζω αυτή την αμοιβή, κανείς άλλος να μην το πει”, αποτελούν παραδείγματα αυτού. Διότι τέτοιες σκέψεις είναι αντίθετες με την ειλικρίνεια. Και οτιδήποτε αντίκειται στην ειλικρίνεια οδηγεί σε στέρηση. Αυτό ισχύει βέβαια, αν προέρχεται από την αληθινή επιθυμία να κερδίσει κανείς την μετά θάνατον ζωή. Διαφορετικά, Θεός φυλάξοι, θα ήταν απλώς επίδειξη και υποκρισία, κάτι που ξεφεύγει από το θέμα μας.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
