– Στην ιστοσελίδα σας αναφέρεται: “Οι άγγελοι υπακούουν απόλυτα στις εντολές του Θεού. Ποτέ δεν τον αψηφούν ούτε επαναστατούν, δεν παραβιάζουν καμία απαγόρευσή του και δεν αμαρτάνουν. Διότι διακρίνονται από τις ιδιότητες της “αθωότητας” και της “εμπιστοσύνης”.
– Ένας άλλος δάσκαλος λέει: “Οι άγγελοι, επειδή είναι αθώοι από τη φύση τους, δεν χρειάζονται την ιδιότητα της αμαρτησίας των προφητών. Οι άγγελοι, επειδή δεν έχουν εγωισμό και είναι αθώοι από τη φύση τους, δεν διαθέτουν επιπλέον την ιδιότητα της αμαρτησίας.”
– Πώς μπορούμε να απαντήσουμε; Είναι σωστό;
– Επίσης, είπαν ότι όποιος ισχυρίζεται πως οι άγγελοι κατέχουν την ιδιότητα της αμαρτησίας, οφείλει να μετανοήσει και να ζητήσει συγχώρεση. Τι λέτε γι’ αυτό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Είναι δυνατόν να καταλήξουμε σε διαφορετικά συμπεράσματα επί του θέματος, με βάση διαφορετικές εκτιμήσεις.
«Η ιδιότητα της αθωότητας δεν αποδίδεται στους αγγέλους.»
Δεν μπορούν να αγνοηθούν οι ισχυρισμοί αυτών που το λένε. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι είναι χρήσιμο να εξηγήσουμε το θέμα με λίγο περισσότερες λεπτομέρειες:
– Ισμέτ
Η πιο σαφής σημασία της λέξης στο λεξικό είναι: Αποτρέπω, προστατεύω.
Σημασία του Σαριού
είναι η προστασία των προφητών από τον Θεό από την αμαρτία και την ανυπακοή.
– Σύμφωνα με τον Τζουρτζανί, Ισμέτ:
«Είναι η ικανότητα που προστατεύει το άτομο από την εξέγερση/αποστασία, ενώ ταυτόχρονα του δίνει τη δυνατότητα να το κάνει.»
(βλ. Τζουρτζανί, Ταριφάτ, 1/150)
Σε αυτή τη συνταγή,
επίθετο ισμέτ:
Ορίζεται ως μια ικανότητα που εμποδίζει το κακό, η οποία δημιουργείται μέσα στην ίδια την ουσία του ατόμου, παρά από εξωτερικές δυνάμεις. Η ύπαρξη μιας τέτοιας ικανότητας μπορεί να θεωρηθεί και στους αγγέλους.
– Ο Μουναβί, την έννοια της ισμέτ (αθωότητα);
«Είναι η ικανότητα που προστατεύει το άτομο από την εξέγερση, παρόλο που έχει τη δυνατότητα να εξεγερθεί.»
(Tacu’l-Arus, άρθρο ASM)
Σύμφωνα με αυτόν τον ορισμό, το άτομο που κατέχει την ιδιότητα της αθωότητας έχει μια αντίθετη/προστατευτική ικανότητα που εμποδίζει την πιθανότητα να κάνει κακό.
– Σύμφωνα με τον Ιμπν Χατζάρ, η Ισμέτ:
Ο Θεός προστατεύει τους προφήτες Του από κάθε είδους ελάττωμα, προικίζει τις ψυχές/προσωπικότητές τους με τέλειες ιδιότητες από τη δημιουργία τους, τους βοηθά σε κάθε θέμα και τους προστατεύει στέλνοντας σε αυτούς ηρεμία/γαλήνη και ειρήνη.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, Φατχ αλ-Μπάρι, 18/454)
– Ο Ραγίμπ Ισμπάχανι περιγράφει την έννοια της αθωότητας με παρόμοιες εκφράσεις και συνοψίζει τα εξής: «Ο Θεός προστατεύει τους προφήτες, πρώτα δημιουργώντας την ουσία της ψυχής τους τέλεια και έπειτα βοηθώντας τους, δίνοντάς τους ηρεμία και γαλήνη».
(Tacu’l-Arus, άρθρο ASM)
– Σύμφωνα με τους θεολόγους του Κελάμ, η ιδιότητα της ισμέτ,
προκύπτει από την έλλειψη ικανότητας να πράττει κανείς το κακό, ή από την ύπαρξη μιας ηθικής/ικανότητας που εμποδίζει το κακό.
(βλ. Τάκ, αγυ)
Από αυτούς τους ορισμούς της λέξης “İsmet” γίνεται κατανοητό ότι η ιδιότητα “İsmet” εκδηλώνεται με δύο τρόπους:
Πρώτον:
Ο Θεός, όταν δημιουργεί εκείνον που επιθυμεί να προστατεύσει, τον δημιουργεί τέλειο, ανίκανο να διαπράξει κακό. Αυτό ισχύει και για τους αγγέλους.
Δεύτερον:
Προστατεύει εκείνον που θέλει να προστατεύσει, εμποδίζοντάς τον να χρησιμοποιήσει την ικανότητά του να κάνει κακό. Αυτό ισχύει και για τους προφήτες.
Ωστόσο, οι προφήτες, με τη σωματική τους υπόσταση είναι άνθρωποι, ενώ με την πνευματική τους υπόσταση είναι σαν άγγελοι. Γι’ αυτόν τον λόγο, τόσο η διανοητική τους ικανότητα όσο και οι επιθυμίες και τα πάθη τους κινούνται με απόλυτη σοφία, ακολουθώντας την ορθή οδό. Ενώ με την ανθρώπινη πλευρά τους έχουν τη δυνατότητα να κάνουν κακό, με την αγγελική πλευρά τους είναι αθώοι.
Επειδή οι άγγελοι δεν έχουν υλική υπόσταση, είναι εντελώς αθώοι.
– Ο Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί, ερμηνεύοντας την 30ή στίχο της Σούρας Αλ-Μπακάρα, χρησιμοποίησε τον όρο “ισμέτ” (αθωότητα, αναμαρτησία) και για τους αγγέλους:
«Η ερώτηση των αγγέλων με το اَتَجْعَلُ δεν αποσκοπεί σε αμφισβήτηση ή άρνηση της δημιουργίας. Διότι η αθωότητά τους εμποδίζει την αμφισβήτηση των πράξεων του Θεού. Ωστόσο, επειδή η αιτία της δημιουργίας είναι κρυμμένη, ρώτησαν με θαυμασμό για την αιτία και τη σοφία της. Από την έκφραση “δημιουργία” (ca’l) καταλαβαίνουμε ότι η κατάσταση και οι συνθήκες του ανθρώπου δεν είναι ούτε αποτέλεσμα της φύσης ούτε της έμφυτης τάσης, αλλά είναι αποτέλεσμα της δημιουργίας ενός Δημιουργού (câ’il).»
(βλ. Ισάρατ-υλ Ι’τζάζ, σελ. 202)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
