– Μετά τη Χουδαιβίγια, ο Αμπού Μπασίρ, μαζί με τους συντρόφους του που τον ακολούθησαν, έκοψε τον δρόμο των καραβανιών των Κουρεϊσιτών, σκότωσε τους επιβάτες των καραβανιών, και αυτό σήμερα από διάφορους κύκλους…
“Ισλαμική τρομοκρατία”
Δηλώνει ότι οι ενέργειες που ονομάζονται [όνομα] είναι θεμιτές;
– Είναι αλήθεια ότι ο Χαζράτ Ομέρ ενθάρρυνε τους συντρόφους του Προφήτη, που βρίσκονταν στα χέρια των ειδωλολατρών στη Μέκκα, να ενταχθούν στον Αμπού Μπασίρ;
– Ποια είναι η άποψη του Προφήτη για τον Αμπού Μπασίρ και τις πράξεις του;
–
“Αυτός ο άνθρωπος είναι πολεμοκάπηλος.”
Είναι ο λόγος αυτός έπαινος ή κατηγορία;
– Ανάμεσα στους ανθρώπους που συνόδευαν το εμπορικό καραβάνι των Κουρεϊσιτών υπήρχαν και αθώοι, και επιπλέον, η ειρήνη είχε κηρυχθεί στη Χουδαιβία. Μπορούν αυτές οι πράξεις να αποτελέσουν βάση για τρομοκρατία;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– «Ισλαμική τρομοκρατία»
Αν υπάρχει ένας θεσμός που απέχει περισσότερο από τον τίτλο αυτό, αυτός είναι το Ισλάμ.
Θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε συνοπτικά το κίνημα του Αμπού Μπασίρ σε μερικά σημεία.
α)
Τρομοκρατία ή τρομοκρατισμός,
είναι η χρήση πίεσης, εκφοβισμού και κάθε είδους βίας εναντίον αμάχων, επίσημων αρχών, τοπικών και γενικών διοικήσεων, με σκοπό την επίτευξη πολιτικών, θρησκευτικών και/ή οικονομικών στόχων. Αναφέρεται σε οργανωμένες ομάδες που ασκούν τρομοκρατία.
τρομοκρατική οργάνωση;
σε άτομα που διαπράττουν τρομοκρατικές πράξεις
τρομοκράτης
λέγεται.
Η οργάνωση που ο Αμπού Μπασίρ αναγκάστηκε να σχηματίσει, υπό αυτή την έννοια, δεν μπορεί να θεωρηθεί τρομοκρατική οργάνωση.
β)
Ο βασικός στόχος της τρομοκρατίας είναι η προσέλκυση της προσοχής σε μια υπόθεση ή μια πολιτική διαμάχη. Αυτή η «προσέλκυση προσοχής» επιτυγχάνεται με την πρόκληση φόβου και τρόμου στην κοινωνία, ως αποτέλεσμα των βίαιων πράξεων. Στόχος είναι η επίτευξη πολιτικών και οικονομικών αιτημάτων με παράνομους τρόπους.
Ο Αμπού Μπασίρ κατέφυγε στη Μεντίνα, στο Ισλαμικό Κράτος της πόλης, για να γλιτώσει από τα βασανιστήρια των ειδωλολατρών της Μέκκας. Ωστόσο, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) στη συνθήκη της Χουδαιβίγιας…
«Η επιστροφή όσων κατέφυγαν από τη Μέκκα στη Μεδίνα»
σύμφωνα με τη ρήτρα της συμφωνίας, η οποία σημαίνει, τον παρέδωσε στις δύο ειδωλολάτρισσες που ήρθαν.
Κάθε άτομο με συνείδηση που γνωρίζει το θέμα αυτό, γνωρίζει και τον Εμπού Μπασίρ που αναφέρθηκε παραπάνω.
«για τρομοκρατικούς σκοπούς»
πρέπει να παραδεχτεί ότι δεν ίδρυσε κάποια οργάνωση. Εδώ, ας υπογραμμίσουμε ότι η στάση του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) είναι αξιέπαινη…
γ)
Η τρομοκρατία γενικά χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες:
1) Κρατική τρομοκρατία:
Κρατική τρομοκρατία ονομάζεται το σύνολο των πράξεων εκφοβισμού, εκβιασμού, βασανισμού, εξαφανίσεων ή εξόντωσης αντιφρονούντων που διαπράττονται από το κράτος εναντίον των δικών του πολιτών, εκτός του πλαισίου του κράτους δικαίου, με σκοπό τη διατήρηση ή την συνέχιση του υπάρχοντος πολιτικού καθεστώτος.
2) Εθνοτική-Εθνικιστική Τρομοκρατία:
Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται οι οργανώσεις που διαπράττουν τρομοκρατικές ενέργειες με βάση εθνοτικές κριτηρίους.
3) Θρησκευτική-Ριζοσπαστική Τρομοκρατία:
Πρόκειται για την εκμετάλλευση της θρησκείας για την εξυπηρέτηση ορισμένων συμφερόντων. Πρωτίστως, είναι χρήσιμο να τονιστεί ότι καμία θρησκεία, στην ουσία της, δεν υποστηρίζει την τρομοκρατία και τις πράξεις βίας. Ωστόσο, τόσο στην καθημερινή γλώσσα, όσο και στην ακαδημαϊκή και τη γλώσσα των μέσων ενημέρωσης, ο όρος θρησκευτική τρομοκρατία/τρομοκρατισμός έχει γίνει μια συχνά χρησιμοποιούμενη έννοια.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό από αυτή την έννοια είναι η εκμετάλλευση της θρησκείας για πολιτικά, ιδεολογικά ή άλλα συμφέροντα.
– Εξετάζοντας τους τρεις ορισμούς της τρομοκρατίας, θα διαπιστώσουμε ότι είναι αδύνατο να συνδέσουμε τον Αμπού Μπασίρ με αυτούς τους τρεις ορισμούς. Διότι ο Αμπού Μπασίρ δεν είναι κράτος. Δεν είναι εθνικιστής και τέλος, δεν είναι κάποιος που εκμεταλλεύεται την ισλαμική θρησκεία στην οποία πιστεύει για δικά του συμφέροντα.
– Αυτό που πρέπει να τονιστεί εδώ είναι,
η Μέκκα της εποχής εκείνης ήταν ένα κράτος τρομοκρατίας
Αυτό είναι αλήθεια. Διότι οι ειδωλολάτρες της Μέκκας, χρησιμοποιώντας την κρατική εξουσία της εποχής, ασκούσαν ακραία καταπίεση στην ελευθερία της θρησκείας και της συνείδησης και υπέβαλλαν τους μουσουλμάνους σε σκληρά βασανιστήρια. Πράγματι, πολλοί μουσουλμάνοι, μη αντέχοντας την σκληρή αυτή καταπίεση, με θύματα και νεκρούς, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα υπάρχοντά τους, την πατρίδα τους, ακόμα και τις οικογένειές τους, και να μεταναστεύσουν αρχικά στην Αβησσυνία και στη συνέχεια στη Μεδίνα.
Ο Αμπού Μπασίρ δεν είχε κανέναν άλλο σκοπό παρά να ξεφύγει από την σκληρή καταπίεση και τα βασανιστήρια που του επέβαλε η κρατική τρομοκρατία. Παρόλο που δεν είχε καμία άλλη δραστηριότητα εκτός από την άσκηση της θρησκείας του, υπέστη διάφορα βασανιστήρια και αφέθηκε να σαπίσει στη φυλακή, απλώς επειδή πίστευε στο Ισλάμ.
Με τη βοήθεια του Θεού, βρήκε έναν τρόπο να ξεφύγει από αυτά τα βασανιστήρια, εγκατέλειψε τη Μέκκα και κατέφυγε στον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), στον οποίο πίστευε. Ωστόσο, ο Προφήτης, ως παράδειγμα αφοσίωσης, έμεινε πιστός στη συνθήκη της Χουδαιβίγια και αναγκάστηκε, έστω και απρόθυμα, να τον παραδώσει στους βασανιστές εχθρούς του.
– Έτσι, ο Αμπού Μπασίρ, που είχε γίνει ξανά οδοιπόρος ενός δρόμου που οδηγούσε σε βασανιστήρια, φυλακή και ίσως θάνατο, είχε χάσει κάθε ελπίδα από το ισλαμικό κράτος και είχε αφεθεί, σαν να ήταν δεμένος με χειροπέδες, στη διάθεση των εχθρών του. Ωστόσο, αυτός ο αληθινός ισλαμικός ήρωας, καθώς προχωρούσε προς τα βασανιστήρια των εχθρών του, δεν επέτρεψε στην μεγαλοπρέπεια της πίστης του να σκύψει το κεφάλι σαν πρόβατο, και με τη βοήθεια του Θεού, εξόντωσε έναν από τους εχθρούς του, ενώ ο άλλος τράπηκε σε φυγή πίσω στη Μεδίνα.
(Σημαντική σημείωση:
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να θυμόμαστε ότι ένας από τους δύο άνδρες που λίγο νωρίτερα είχαν πάρει με τη βία έναν άνδρα από τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), επικαλούμενοι μια συμφωνία, πηγαίνει ξανά στον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) χωρίς κανένα φόβο. Αν δεν γνώριζε την ασύγκριτη καλοσύνη και ευγένεια του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), θα τολμούσε να πάει κοντά του; Θα του εξιστορούσε το γεγονός και θα παραπονιόταν; (Ή μήπως του είχε πέσει η γλώσσα;)
– Ας σκεφτούμε με λογική· μπορεί να ονομαστεί τρομοκρατία η αντίσταση ενός ανθρώπου που υπέστη κρατική τρομοκρατία εναντίον των εχθρών του; Μπορεί να ονομαστεί «τρομοκρατική οργάνωση» η αλληλεγγύη που έδειξε με λίγους πιστούς που υπέστησαν βασανιστήρια όπως αυτός και ήρθαν στο πλευρό του; Ποτέ και σε καμία περίπτωση…
Εν ολίγοις:
Οι πράξεις του Αμπού Μπασίρ είναι ηρωικές, αποτελούν δίκαιο αγώνα και δεν έχουν καμία σχέση με την τρομοκρατία. Είναι ένας αγώνας επιβίωσης που δεν ταιριάζει σε κανένα είδος ή ορισμό της τρομοκρατίας.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
