Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ένα μουσουλμανικό κράτος δεν μπορεί να κηρύξει πόλεμο σε ένα άλλο μουσουλμανικό κράτος, αδελφός δεν μπορεί να χτυπήσει αδελφό.
Αυτό ισχύει τόσο σε ατομικό όσο και σε κρατικό επίπεδο. Ο Αγαπητός Προφήτης μας απαγόρευσε όχι μόνο σε έναν μουσουλμάνο να πυροβολήσει έναν άλλον, αλλά και να στρέψει το όπλο του προς αυτόν, και είπε:
«Κανείς από εσάς δεν πρέπει να στρέψει το όπλο του εναντίον του μουσουλμάνου αδελφού του, ούτε να του κάνει νεύμα με αυτό.»
Οι διαφωνίες πρέπει να επιλύονται μέσω διαπραγματεύσεων.
Εάν η διαφωνία δεν επιλυθεί με διμερείς διαπραγματεύσεις, επιλέγεται διαιτητικό δικαστήριο. Τα μέρη υποχρεούνται να αποδεχθούν την απόφαση του διαιτητή. Όποιος δεν το αποδεχθεί, αδικεί και φέρει την ευθύνη για τον πόλεμο που θα προκύψει. Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι το διαιτητικό δικαστήριο πρέπει να είναι πραγματικά αμερόληπτο και να στέκεται μόνο στο πλευρό του δίκαιου.
Σχετικά με αυτό το θέμα, ο Κύριός μας αναφέρει στο Κοράνι τα εξής:
«Αν δύο ομάδες πιστών έρθουν σε σύγκρουση, μεσολαβήστε ανάμεσά τους. Αν όμως η μία επιτεθεί στην άλλη, πολεμήστε εσείς με την επιτιθέμενη ομάδα, μέχρι να επιστρέψει στην υπακοή του Θεού. Αν επιστρέψει, τότε διευθετήστε την κατάσταση ανάμεσά τους με δικαιοσύνη και να είστε δίκαιοι, γιατί ο Θεός αγαπά τους δίκαιους.»
(Χουτζουράτ, 49/9)
Εάν μια μουσουλμανική χώρα επιτεθεί, καταπιέσει και χύσει αίμα σε μια άλλη μουσουλμανική χώρα, ο αμυντικός πόλεμος μπορεί να είναι αναπόφευκτος. Στην περίπτωση αυτή, η επιτιθέμενη πλευρά φέρει την ευθύνη. Καθήκον των μουσουλμάνων είναι να σταθούν στο πλευρό των αθώων.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
