Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Παράδεισος αναφέρεται συχνά στο Ιερό Κοράνι.
«πίστη και ενάρετη πράξη»
υποσχέθηκε στους κατόχους τους. Σε ένα στίχο, οι ευλογίες της αιωνιότητας
προφήτες, δίκαιοι, μάρτυρες και ενάρετοι
αναφέρεται ότι θα ανήκει σε
(Νισά, 4/69)
Σε ένα άλλο εδάφιο, το οποίο αναφέρει ότι ο παράδεισος είναι τόσο ευρύς όσο οι ουρανοί και η γη, απαριθμούνται οι αρετές της αποφυγής των κακών, της βοήθειας προς τους άλλους σε αφθονία και σε στέρηση, της καταστολής του θυμού, της συγχώρεσης των λαθών των ανθρώπων και της μη επιμονής στις αμαρτίες που έχουν διαπραχθεί, αλλά της αναζήτησης συγχώρεσης από τον Θεό.
(βλ. Αλ-Ιμράν, 3/134-135).
Σε πολλά χαντίθ, οι ιδιότητες εκείνων που θα εισέλθουν στον παράδεισο αναφέρονται με διάφορους τρόπους.
(βλ. Miftâhu künûzi’s-sünne, λήμμα «el-cenne»).
Καθώς ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) περιέγραφε τα ανώτερα επίπεδα του παραδείσου, οι σύντροφοί του που ήταν παρόντες είπαν ότι μόνο οι προφήτες θα μπορούσαν να κατοικήσουν σε αυτά τα εξέχοντα μέρη του παραδείσου, και ο Αγγελιαφόρος του Θεού είπε:
«Ναι, έτσι είναι· και όσοι πιστεύουν στον Θεό και αναγνωρίζουν τους προφήτες μπορούν να φτάσουν σε αυτά τα επίπεδα».
(Μπουχάρι, Μπεντ’ου-λ-χαλκ, 8; Μουσλίμ, Τζέννετ, 11).
Τα ισλαμικά κείμενα περιγράφουν εκείνους που αξίζουν την κόλαση με χαρακτηριστικά όπως αγένεια, αλαζονεία, φιλαργυρία και σκληροκαρδία, ενώ εκείνους που αξίζουν τον παράδεισο με τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Σε ένα χαντίθ, οι κάτοικοι του παραδείσου περιγράφονται ως δίκαιοι και γενναιόδωροι ηγεμόνες, άνθρωποι με καλή καρδιά και συμπόνια προς τους συγγενείς και όλους τους μουσουλμάνους, και εκείνοι που, παρά το μεγάλο μέγεθος της οικογένειάς τους, δεν ζητούν βοήθεια από άλλους. Σε ένα άλλο χαντίθ, αναφέρεται ότι στον παράδεισο θα εισέλθουν εκείνοι που έχουν καρδιές τόσο ευαίσθητες και τρυφερές όσο τα πουλιά.
(Μουσλίμ, Παράδεισος, 27, 63).
Από τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) έχουν παραδοθεί πολλοί χαντίθ που περιγράφουν τους τύπους ανθρώπων που δεν θα εισέλθουν στον παράδεισο. Σε αυτούς περιλαμβάνονται όσοι έχουν έστω και ελάχιστη υπερηφάνεια στην καρδιά τους, όσοι διαδίδουν κουτσομπολιά, όσοι διακόπτουν τις σχέσεις με τους συγγενείς τους, όσοι κακομεταχειρίζονται τους γείτονές τους, και οι άρχοντες που δεν είναι ειλικρινείς με τον λαό τους και δεν ακούν τις συμβουλές.
(Miftâhu künûzi’s-sünne, “el-cenne” md.).
Οι σουνιτικοί μελετητές αποδέχονται ότι τέτοια χαντίθ έχουν παιδευτικό σκοπό και ότι όσοι έχουν πίστη, ακόμα κι αν υποφέρουν για κάποιο διάστημα στην κόλαση, τελικά θα εισέλθουν στον παράδεισο. Σε μια αφήγηση του χαντίθ που αναφέρει ότι ο ίδιος θα ανοίξει πρώτος την πύλη του παραδείσου, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) λέει:
«Εγώ θα είμαι ο πρώτος που θα ανοίξει την πύλη του Παραδείσου· όμως μια γυναίκα θα προσπαθήσει να την ανοίξει πριν από εμένα. Της είπα,
“Τι κάνεις, ποιος είσαι εσύ;”
ρωτάω. Και απαντάει:
«Είμαι μια χήρα που δεν ξαναπαντρεύτηκε για να φροντίσει τα ορφανά της.»
”
(Μουσλίμ, Ιμάν, 333; Χαϊσάμι, VIII, 172).
Σε διάφορες πηγές χαντίθ, συμπεριλαμβανομένων των έργων του Μπουχάρι και του Μουσλίμ, υπάρχουν χαντίθ που αναφέρουν ότι ορισμένες, όχι αμελητέες, ομάδες από την κοινότητα του Μωάμεθ θα εισέλθουν στον παράδεισο χωρίς να λογοδοτήσουν. Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτών των ομάδων είναι: να μην έχουν τατουάζ στο σώμα τους, να μην ασχολούνται με μαγείες, να μην πιστεύουν σε κακοτυχίες και να εμπιστεύονται μόνο τον Αλλάχ και να μην φοβούνται κανέναν άλλον.
(Ιμπν Καθίρ, ΙΙ, 147-160).
Είναι σαφές ότι τα ζητήματα που αναφέρονται εδώ αναφέρονται σε πεποιθήσεις που υπήρχαν στο πλαίσιο της ειδωλολατρίας στην προ-ισλαμική περίοδο.
(Πηγή:
Bekir Topaloğlu, DİA, Cennet Md., VII, 384-385)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
