Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Θα έρθει η μέρα που οι γλώσσες, τα χέρια και τα πόδια τους θα μαρτυρήσουν εναντίον τους, αποκαλύπτοντας καθεμιά από τις κακές πράξεις που έχουν διαπράξει.»
(Νουρ, 24/24)
Στο εδάφιο αυτό, υποδεικνύεται ότι την ημέρα της κρίσης, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν με πονηριά και ψέματα. Εκείνη την ημέρα, τα πράγματα θα συμβούν πέρα από τη θέληση του ανθρώπου. Σε αυτό το πλαίσιο, τα ίδια τα όργανα του ανθρώπου –
Με την άδεια του Θεού.
– θα μιλήσει και θα καταγγείλει τις αδικίες του ιδιοκτήτη του, θα καταθέσει εναντίον του. Ο τρόπος με τον οποίο θα μιλήσει είναι άγνωστος σε εμάς. Δηλαδή, είναι δυνατόν να μιλήσει σαν συνειδητός άνθρωπος, αλλά και να καταθέσει με άλλα συμβολικά σημάδια. Το σημαντικό είναι να είναι σίγουρο ότι θα καταθέσει μια μαρτυρία αποδεκτή από τον Θεό. Η φύση της δεν έχει μεγάλη σημασία. Γιατί τα πράγματα της μετά θάνατον ζωής δεν γίνονται κατανοητά με την κοσμική λογική.
«Αν οι δούλοι μου σε ρωτήσουν για μένα, πες τους ότι είμαι πολύ κοντά. Εγώ ανταποκρίνομαι στην προσευχή εκείνου που με επικαλείται. Ας ανταποκριθούν λοιπόν και αυτοί στην πρόσκλησή μου και ας πιστέψουν σε μένα με αληθινή πίστη, για να βαδίσουν στο σωστό δρόμο και να φτάσουν στη σωτηρία.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:186)
Στο στίχο αυτό τονίζεται η σπουδαιότητα της προσευχής. Ο Θεός επιθυμεί οι δούλοι Του να Τον ικετεύουν, να εκφράζουν τις ανάγκες τους, τις επιθυμίες και τις ευχές τους. Διότι η προσευχή είναι ο εγκέφαλος, η ουσία της λατρείας. Επειδή, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται, σημαίνει ότι ικετεύει για κάτι που έχει ανάγκη. Σε μια τέτοια κατάσταση, οι επιθυμίες αυτού που προσεύχεται είναι ειλικρινείς. Δεν δίνει ευκαιρία σε υποκρισία και επίδειξη, όπως συμβαίνει με άλλες μορφές λατρείας. Γι’ αυτό, η προσευχή λαμβάνεται πάντα υπόψη από τον Θεό.
Απλά, δεν είναι πάντα εφικτό να δίνεται σε κάποιον ακριβώς αυτό που θέλει. Γι’ αυτό, στο στίχο…
«Προσευχηθείτε σε μένα, και εγώ θα δεχθώ την προσευχή σας».
δεν λέγεται,
«Ας εισακούσω την προσευχή σου»
Λέγεται. Δηλαδή, σε κάθε προσευχή υπάρχει ανταπόκριση, δηλαδή η προσευχή λαμβάνεται υπόψη, αλλά το να δοθεί το ίδιο, ή κάτι καλύτερο, ή να φυλαχθεί για την μετά θάνατον ζωή, εξαρτάται από την άπειρη σοφία του Θεού. Πράγματι, ένας γιατρός ανταποκρίνεται στις κλήσεις ενός παιδιού-ασθενούς, αλλά δεν ικανοποιεί κάθε του επιθυμία. Το παιδί μερικές φορές ζητά πράγματα που είναι επιβλαβή για το ίδιο. Αλλά ο γιατρός, από ιατρικής άποψης, ξέρει ποιο φάρμακο είναι καλύτερο για αυτό και γράφει συνταγή ανάλογα. Οι άνθρωποι, μπροστά στον Υπέρτατο Δημιουργό, είναι σαν παιδιά. Από αυτό καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορούμε να πούμε ότι οι προσευχές που φαίνονται να μην έχουν γίνει δεκτές, δεν έχουν γίνει δεκτές. Διότι και σε αυτές έχει δοθεί με κάποιο τρόπο ανταπόκριση, και έχει γίνει ό,τι απαιτεί η σοφία.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
