1) Μπορείτε να εξηγήσετε το χαντίθ: «Κάντε επιδρομή στην Ούμπνα το πρωί και μετά κάψτε την!» (Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ: 91; Ιμπν Μάτζε, Τζιχάντ: 31);
– Ο λαός της Ούμπνα επιτέθηκε στους Μουσουλμάνους;
2) «Ο Αγγελιοφόρος του Θεού, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν, έκανε επιδρομές (στον εχθρό) με την ανατολή του ήλιου. (Όταν έφτανε η ώρα της πρωινής προσευχής) άκουγε προσεκτικά. Αν άκουγε το κάλεσμα για προσευχή (από το μιναρέ), σταματούσε την επίθεση. Αλλιώς, επιτίθετο.» και «Αν (σε μέρη που κατακτάτε) δείτε ένα τζαμί ή ακούσετε τον μουεζίνη (να καλεί σε προσευχή), μην σκοτώσετε κανέναν (από τους κατοίκους).»
– Σύμφωνα με αυτά τα χαντίθ, καταλαβαίνουμε ότι είναι επιτρεπτό να επιτεθείς σε ένα μέρος και να σφάξεις τους κατοίκους του, χωρίς να ξέρεις αν είναι μουσουλμάνοι, χωρίς να δείχνεις εχθρότητα προς τους μουσουλμάνους και χωρίς να τους καλέσεις στο Ισλάμ;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Πρωτίστως, ας αναφέρουμε ότι αυτές οι αφηγήσεις
με το δίκαιο του πολέμου
σχετίζεται με και
σε καιρό πολέμου
έχει ειπωθεί.
1) Η επιδρομή της Ούμπνα,
Δεν είναι κάτι που έγινε ξαφνικά. Ο Ουσάμα μπιν Ζαΐντ,
Ο πόλεμος του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) εναντίον των Ρωμαίων.
είναι ο διοικητής ενός στρατού που ετοιμάζει τελευταία.
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) διέταξε τον Ουσαμά να πάει μέχρι το Μουτέ, το μέρος όπου σκοτώθηκε ο πατέρας του, και να επιτεθεί στους κατοίκους της περιοχής Ούμπνα, που βρισκόταν καθ’ οδόν, το πρωί. Διότι οι κάτοικοι εκείνης της περιοχής…
Ενοχλούσαν συνεχώς τους μουσουλμάνους. Είχαν σκοτώσει τους απεσταλμένους του Προφήτη.
Έπρεπε να τους διδαχθεί ένα μάθημα. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) ήθελε να στείλει στρατό υπό τη διοίκηση του Ουσάμα.
(πρβλ. Ιμπν Σαδ, Ταμπακάτ, 2/190-191)
Σχετικά με αυτό το θέμα, ο Ουσάμα είπε ότι ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) του έδωσε την εξής εντολή:
«Κάνε επιδρομή στην Ούμπνα το πρωί, μετά…»
(τους αμπελώνες και τους κήπους της περιοχής, τα δέντρα της)
φτύνω!
(Αμπού Νταβούντ, Τζιχάντ: 91; Ιμπν Ματζ, Τζιχάντ: 31)
Σε αυτό το χαντίθ, δεν γίνεται λόγος για καύση ανθρώπων. Αυτά που διατάσσεται να καούν είναι τα προϊόντα της γης, όπως δέντρα, κήποι και χωράφια.
– Σύμφωνα με την πλειοψηφία των μελετητών, επιτρέπεται να κάψει κανείς τα χωράφια και τους κήπους του εχθρού, εάν το απαιτούν οι περιστάσεις.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, Φατχ αλ-Μπάρι, 6/155)
Στον πόλεμο εναντίον των Εβραίων Μπενί Ναδρ, τα δέντρα και οι αμπελώνες τους καταστράφηκαν και κάηκαν. Λόγω των φημών που κυκλοφόρησαν σχετικά με αυτή τη συμπεριφορά,
«Από τις φοινικιές που κόψατε ή που αφήσατε όρθιες στις ρίζες τους»
(σε όρθια θέση)
και όσα αφήνετε πίσω σας, είναι μόνο με την άδεια του Αλλάχ, και αυτό είναι για να καταστραφούν οι ασεβείς».
(Αλ-Χασρ, 59/5)
αποκαλύφθηκε η στίχος που αναφέρεται παραπάνω, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα αυτής της πράξης.
Αυτό το περιστατικό υποστηρίζει επίσης την άποψη των εν λόγω μελετητών.
(βλ. Ιμπν Κεθίρ, ερμηνεία του σχετικού στίχου· Αβν αλ-Μαβούντ, 7/197)
2)
Σχετικά με αυτό το θέμα, στις πηγές
«Το τμήμα που επιτρέπει την αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον των απίστων στους οποίους έχει φτάσει η ισλαμική πρόσκληση – χωρίς προειδοποίηση -»
χρησιμοποιείται με τη μορφή τίτλου.
(βλ. Μουσλίμ, Τζιχάντ, 1; Ναουαουί, Σαρχ Μουσλίμ, 12/35)
Σύμφωνα με την παράδοση, «Ο Αγγελιοφόρος του Θεού, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν,
(στον εχθρό)
Έκανε επιδρομές την ώρα της πρωινής προσευχής (όταν έφτανε η ώρα).
(Έφτασε η ώρα για την πρωινή προσευχή;)
άκουγε προσεκτικά. Αν άκουγε τον ήχο του αζάν (της μουσουλμανικής προσευχής), θα εγκατέλειπε την (επιδρομή). Αλλιώς, θα επιτίθετο.”
(Ναβαβί, 4/84)
– Πρώτον, οι περιοχές όπου συνήθως γίνονταν αυτές οι επιδρομές, σύμφωνα με τις πηγές των χαντίθ.
«τα μέρη όπου κατοικούν οι άπιστοι»
όπως αναφέρθηκε. Αυτό, κατ’ αρχήν,
-σύμφωνα με τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες στο κοινό-
δείχνει ότι υπάρχουν μέρη εκεί όπου δεν υπάρχουν μουσουλμάνοι.
– Εναντίον των απίστων στους οποίους έφτασε η ισλαμική πρόσκληση
-χωρίς να τους ειδοποιήσω-
Υπάρχει διαφωνία μεταξύ των Ισλαμιστών λογίων σχετικά με το αν επιτρέπεται η άσκηση πίεσης. Συνήθως αναφέρονται τρεις απόψεις:
α)
Είτε φτάσει η πρόσκληση είτε όχι, δεν επιτρέπεται να επιτεθείς στους απίστους αιφνιδιαστικά χωρίς να τους ειδοποιήσεις. Αυτή η άποψη, η οποία αποδίδεται στον Ιμάμ Μαλίκ και σε άλλους, είναι αδύναμη.
β)
Ακόμη και αν η πρόσκληση δεν φτάσει, επιτρέπεται η αιφνιδιαστική επίσκεψη χωρίς προειδοποίηση. Αυτή η άποψη θεωρείται ακόμη πιο αδύναμη.
γ) Σύμφωνα με την τρίτη άποψη,
Εάν η πρόσκληση στο Ισλάμ έχει ήδη φτάσει στους ενδιαφερόμενους απίστους, τότε η προειδοποίηση πριν από μια επίθεση εναντίον τους δεν είναι υποχρεωτική, αλλά προτιμητέα. Εάν η πρόσκληση δεν έχει φτάσει, τότε η προειδοποίηση είναι υποχρεωτική. Αυτή η άποψη, που ανήκει στην πλειοψηφία των μελετητών, θεωρείται η πιο ορθή.
(βλ. Ναουαουί, 12/35-36)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
