Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Εκείνη την εποχή, τα αγόρια συμβόλιζαν τη δύναμη. Διότι η κυριαρχία μεταξύ των φυλών καθοριζόταν από τη δύναμη, και η φυλή με τον μεγαλύτερο πληθυσμό κατείχε και τη μεγαλύτερη ισχύ. Οι Άραβες θεωρούσαν ατελή όποιον δεν είχε γιο.
“εξαφανισμένης γενιάς”
τον αποκαλούσαν με επίθετα όπως αυτά και τον φώναζαν με τέτοια παρατσούκλια. Σύμφωνα με τις ερμηνείες, όταν πέθαναν οι γιοι του Προφήτη (ειρήνη σε αυτόν), οι ειδωλολάτρες τον αποκαλούσαν και αυτόν
“άτεκνος”
και άρχισαν να τον αποκαλούν με το παρατσούκλι
“Αφήστε τον· είναι ένας άνθρωπος δίχως τέλος, δίχως απόγονο!”
με σκοπό να προσβάλουν
(Ταμπαρί, Ερμηνεία, XXX, 212).
Αυτή η στίχος καταδικάζει τη συμπεριφορά τους, προειδοποιώντας ότι, παρόλο που έχουν γιους, η πραγματική τους γενιά θα εκλείψει. Διότι, ενώ αυτοί θα μνημονεύονται με κατάρα μέχρι την Ημέρα της Κρίσης, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) μνημονεύεται με ευλογία, και το όνομά του αναφέρεται πέντε φορές την ημέρα σε όλο τον κόσμο, μαζί με το όνομα του Θεού, κατά την κλήση στην προσευχή.
Οι ειδωλολάτρες της Μέκκας, βλέποντας μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων, θεωρούσαν τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) αδύναμο και ανυπεράσπιστο, ενώ εκείνοι έβλεπαν τον εαυτό τους πολυάριθμο και ισχυρό, και με βάση αυτό, έλεγαν ότι η υπόθεση του Αγγελιοφόρου (ειρήνη σ’ αυτόν) θα αποτύχει. Αλλά…
-Κατά την έκφραση του Ραζί-
«Ο Θεός άλλαξε την κατάσταση εις βάρος τους· έδειξε ότι οι ισχυροί είναι αυτοί που ο Θεός υποστηρίζει και οι αδύναμοι είναι αυτοί που ο Θεός ταπεινώνει. Έτσι, η αφθονία και η ευλογία…»
(ευρεία κοινότητα και άφθονη ευλογία)
Ενώ ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) ευημερούσε, η ατιμία, η ταπείνωση και η εξευτέλιση έπεσαν σε εκείνους που του ήταν εχθροί.
Αυτές οι δηλώσεις αποτελούν, εμμέσως, ένα ευχάριστο μήνυμα και για τους πιστούς που ακολουθούν το δρόμο του Προφήτη, διατηρώντας την πίστη και την αφοσίωσή τους.
(Ο Δρόμος του Κορανίου, Ερμηνεία της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, V/665-667)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
