Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Και για το φεγγάρι ορίσαμε φάσεις και στάδια, και καθώς περιφέρεται, τελικά καταλήγει σε μια κατάσταση ξηρή, κίτρινη και καμπυλωτή, σαν το στέλεχος ενός παλιού φοινικόδεντρου. Ούτε ο ήλιος μπορεί να φτάσει το φεγγάρι, ούτε η νύχτα μπορεί να προλάβει την ημέρα. Κάθε ένα από αυτά τα ουράνια σώματα κινείται και σταματά σε μια τροχιά…»
(Υασίν, 36/39, 40)
Όσο για το φεγγάρι, το έχουμε μετρήσει και το έχουμε χωρίσει σε φάσεις.
Δεν ρέει σταθερά σαν τον ήλιο. Του έχουμε ορίσει ορισμένα σημεία στάσης και ένα μέτρο για κάθε στάση.
Είναι πλανήτης.
Κάθε μέρα φτάνει σε ένα κατάλυμα, και εμφανίζεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε κατάλυμα. Οι Άραβες μετρούσαν τα καταλύματα του φεγγαριού ως εξής:
Σέρταν, Μπουταίν, Σουρέγια, Ντεμπεράν, Χέκα, Χένα, Ζιρά, Νέσερε, Ταρφ, Τζεμπχέ, Ζουμπρέ, Σάρφε, Άββα, Σιμάκ, Γκαφίρ, Ζουμπάνα, Ικλίλ, Καλμπ, Σέβλε, Νεάιμ, Μπελντέ, Σα’ντ-ουζ-Ζάμπιχ, Σα’ντ-ουμπουλά, Σα’ντ-ουσ-Σουούντ, Σα’ντ-ουλ-Αχμπίγιε, Φερ’ουντελβίλ, Μουαχχάρ, Ρέσα.
Κάθε βράδυ, ένα από αυτά τα αστέρια σταματά σε ένα αρχοντικό και η λάμψη του (η φωτεινότητά του) αυξάνεται μέχρι το μέλλον, και μετά μειώνεται σταδιακά, και στο τελευταίο αρχοντικό -που είναι πριν από τη σύζευξη- γίνεται πολύ λεπτό και καμπυλωτό.
Μέχρι να επιστρέψει τελικά και να γίνει σαν το παλιό του δέρμα.
ΕΠΕΙΓΟΝ:
Στραβό τσαμπί σημαίνει σκουπίδι. Ειδικά το σκουπίδι από τη βάση του τσαμπιού των χουρμάδων, το παλιό, δηλαδή το περσινό, είναι πιο λεπτό, πιο στραβό, πιο χρωματιστό. Αυτή η παρομοίωση έχει μια πολύ εκπληκτική ομορφιά. Δεν δείχνει μόνο την πρώτη και την τελευταία μορφή της ημισελήνου, όπως νομίζεται, αλλά δείχνει και μια γραμμή της τροχιάς που διαγράφει η Σελήνη γύρω από τη Γη σε ένα μήνα, περνώντας από εκείνα τα σημεία.
Με την ονομασία “παλαιά” υπονοείται και ο όγκος της Σελήνης σε κάθε οίκο της τροχιάς της, κάτι που οι αρχαίοι αστρονόμοι δεν μπορούσαν να συλλάβουν. Η εκτίμηση είναι τόσο ωραία και η κατανομή των καθηκόντων τόσο εύστοχη που (…)
ούτε ο ήλιος οφείλει να επιτεθεί στη σελήνη,
(…)
ούτε η νύχτα προηγείται της ημέρας.
(…)
Όλα πλέουν σε μια τροχιά.
Κανένα δεν συγκρούεται με το άλλο, οι λειτουργίες τους είναι τόσο όμορφα και τακτικά κατανεμημένες.
(Yesbehune) “κολυμπούν”
Η χρήση του πληθυντικού αριθμού υποδηλώνει ότι δεν αναφέρεται μόνο ο ήλιος και η σελήνη, αλλά όλα τα ουράνια σώματα. Σε αυτό το πλαίσιο, δεδομένου ότι υπάρχει παρόμοια στίχος που αναφέρεται στους νέους αστρονομικούς νόμους στην Σούρα των Προφητών (21:33), παρακαλούμε ανατρέξτε στην ερμηνεία αυτού του στίχου.
“Τι είναι η σφαίρα όπου κολυμπάει μόνος ο ήλιος; Αφού πρόκειται για τροχιά, δεν θα πρέπει να είναι και αυτή ένας πλανήτης;”
Μπορεί να τεθεί το ερώτημα. Αν και η τροχιά μπορεί να οριστεί ως η θέση περιστροφής γύρω από τον άξονα, το προφανές (σαφές) είναι ότι ο ήλιος, όπως περιγράφηκε παραπάνω, κινείται προς ένα κέντρο, προς μια άλλη σταθερή θέση κάτω από τον θρόνο, όπως υποδεικνύει το ιερό χαντίθ, και επομένως πρέπει να δεχτούμε ότι η σφαίρα στην οποία κινείται είναι η τροχιά και η θέση κίνησής του.
(Ελμαλή Μ. Χαμντί Γιαζίρ, Η Θρησκεία του Αληθινού Θεού, Γλώσσα του Κορανίου)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
