Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Οι ισλαμιστές νομικοί έχουν χωρίσει τις χώρες των απίστων σε τέσσερις κατηγορίες:
1.
Πόλη όπου η άσκηση των ισλαμικών εθίμων είναι αδύνατη:
Δεν επιτρέπεται στους μουσουλμάνους να παραμείνουν και να εγκατασταθούν σε ένα τέτοιο μέρος. Πρέπει να κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο για να μπορέσουν να μεταναστεύσουν.
2.
Μια πόλη όπου είναι δυνατόν να ζεις ως μουσουλμάνος και να αντιστέκεσαι στους άπιστους:
Είναι υποχρεωτικό να εγκατασταθείς και να παραμείνεις σε μια τέτοια πόλη και να ενισχύσεις το Ισλάμ. Και όποιος μετανάστευσε από εκεί, είναι υπόλογος ενώπιον του Θεού. Διότι η εσκεμμένη και εκούσια παράδοση ενός τμήματος του Ισλάμ στους απίστους αποτελεί μεγάλη προδοσία.
3.
Πόλη όπου είναι δυνατόν να ασκούνται τα ισλαμικά σύμβολα, αλλά η διάδοση του Ισλάμ είναι αδύνατη και η παραμονή εκεί δεν ωφελεί το Ισλάμ:
Αν και η παραμονή σε ένα τέτοιο μέρος είναι επιτρεπτή, η μετανάστευση είναι προτιμότερη.
4.
Πόλη στην οποία είναι δυνατή η άσκηση των ισλαμικών εθίμων, αλλά και η διάδοση της θρησκείας και η προσέλκυση μη μουσουλμάνων στο Ισλάμ:
Σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να μείνετε σε ένα τέτοιο μέρος.
(Κουρράτουλ-Αύν, σελ. 206).
Συνεπώς, εάν η παραμονή σε αυτήν την χώρα ωφελεί τους Μουσουλμάνους και το Ισλάμ, τότε πρέπει να παραμείνουν εκεί και να παρακολουθούν τις ευκαιρίες. Αντίθετα, εάν οι Μουσουλμάνοι έχουν μειωθεί σε μειονότητα και η κατάσταση στρέφεται όλο και περισσότερο εναντίον του Ισλάμ, τότε είναι καλύτερα να εγκαταλείψουν τη χώρα.
(βλ. Halil GÜNENÇ, Φετφάδες για Σύγχρονα Ζητήματα, II/296)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
