Είναι η μη μετάνοια η αιτία που δεν συγχωρήθηκαν οι πιστοί όπως ο Χασάν μπιν Σαμπίτ, ο Μιστάχ μπιν Ουσασε και η Χάννε μπιντ Τζαχς;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
«Αυτοί που διέδωσαν αυτή τη βαριά συκοφαντία (για τη σύζυγο του Προφήτη) είναι αναμφίβολα μια ομάδα από εσάς. Μην το θεωρείτε κακό για τον εαυτό σας, αλλά μάλλον καλό. Κάθε ένας από αυτούς θα υποστεί την τιμωρία για την αμαρτία που διέπραξε. Και γι’ αυτόν που φέρει το βάρος της αμαρτίας, θα υπάρξει μια πολύ μεγάλη τιμωρία.»
(Νουρ, 24/11)
Στην αρχή του ιερού στίχου:
«Αυτοί που διέδωσαν αυτή τη βαριά συκοφαντία (για τη σύζυγο του Προφήτη) είναι αναμφίβολα μια ομάδα από εσάς…»
αναφέρεται. Αυτή η δήλωση υποδεικνύει ότι ορισμένοι μουσουλμάνοι συμμετείχαν επίσης στην υπόθεση της συκοφαντίας, και αυτοί είναι
Χασάν μπιν Σαμπίτ, Μιστάχ μπιν Ουθάσα και Χάννα μπιντ Τζαχς
είναι.
Και πάλι, στη συνέχεια του στίχου:
“Μην το θεωρείτε κακό για τον εαυτό σας. Αντιθέτως, είναι καλό για εσάς.”
Αναφέρεται. Αυτή η φράση δηλώνει ότι το περιστατικό της συκοφαντίας δεν ήταν κακό για την οικογένεια του Αμπού Μπακρ, αλλά καλό. Διότι αυτό το γεγονός οδήγησε την οικογένεια του Αμπού Μπακρ να αναφέρεται με καλό λόγο και να αποδειχθεί η αρετή της, ενόσω ζούσαν ακόμα σε αυτόν τον κόσμο. Στον άλλο κόσμο, θα είναι αιτία για να αποκτήσει η οικογένεια μεγάλες αμοιβές.
Στο τέλος του εδαφίου:
“Και γι’ αυτούς που φέρουν το μεγαλύτερο βάρος της συκοφαντίας, υπάρχει μια μεγάλη τιμωρία.”
Αναφέρεται. Εδώ, ο κύριος υπαίτιος της συκοφαντίας, σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, είναι ο Αμπντουλλάχ ιμπν Ουμπέι ιμπν Σαλούι. Ο λόγος που θεωρείται ο κύριος υπαίτιος της συκοφαντίας είναι ότι αυτός ήταν ο πρώτος που διέδωσε τη φήμη και την διέδωσε περαιτέρω.
«Όταν ακούτε συκοφαντίες, οι πιστοί άνδρες και οι πιστές γυναίκες οφείλουν να έχουν καλή γνώμη ο ένας για τον άλλον και να…»
“Αυτό είναι μια ξεκάθαρη συκοφαντία.”
Δεν θα έπρεπε να το είχαν πει;
(Νουρ, 24/12)
Σε αυτό το ιερό στίχο, ο Θεός, ο Παντοδύναμος, επιπλήττει τους πιστούς για την πιθανότητα που έδωσαν στη συκοφαντία εναντίον της Αίσα (ρα) και τους καλεί να απέχουν από τέτοιες συμπεριφορές. Η Αίσα (ρα), όντας μία από τις πιστές, μάλιστα η μητέρα τους, το να πιστεύουν ότι έκανε κάτι τέτοιο, είναι μια συμπεριφορά που δεν ταιριάζει στους πιστούς. Πράγματι, από τους συντρόφους του Προφήτη, η σύζυγος του Χαλίντ μπιν Ζαΐντ Αμπου Αγιούμπ αλ-Ανσάρι…
“Δεν άκουσες τι λένε οι άνθρωποι για την Αϊσέ;”
είπε ο Εμπου Εγιούμπ,
“Ναι, το άκουσα. Είναι ψέμα. Μάνα του Ιώβ, εσύ θα έκανες κάτι τέτοιο;”
είπε, και η γυναίκα του πρόσθεσε:
“Όχι, δεν θα το κάνω, ούτε με τίποτα.”
απάντησε. Τότε ο Εμπου Εγιούμπ:
“Μα τον Θεό, η Αΐσα είναι καλύτερη από εσένα.”
είπε.
«Δεν έπρεπε να φέρουν τέσσερις μάρτυρες γι’ αυτό; Αφού δεν έφεραν μάρτυρες, τότε αυτοί είναι οι ψεύτες ενώπιον του Θεού.»
(Νουρ, 24/13)
Αυτή η ιερή στίχος διδάσκει τον τρόπο διάκρισης μεταξύ συκοφαντίας και αλήθειας, δηλώνοντας ότι αυτό επιτυγχάνεται με την επιβεβαίωση της αλήθειας του γεγονότος από τέσσερις αξιόπιστους μάρτυρες. Στην προκειμένη περίπτωση, οι συκοφάντες αποκαλύπτονται ως ψεύτες, καθώς δεν μπόρεσαν να προσκομίσουν κανέναν μάρτυρα για τις κατηγορίες τους. (βλ. Taberi, Tafsir, Hisar Yayınevi: VI/126-127)
«Αν η χάρη και η ευσπλαχνία του Αλλάχ δεν ήταν πάνω σας, τόσο σε αυτόν τον κόσμο όσο και στον άλλο, σίγουρα θα σας είχε πλήξει μια μεγάλη τιμωρία εξαιτίας της αναταραχής στην οποία είχατε βυθιστεί.»
(Νουρ, 24/14)
«Ω εσείς που διαδίδετε συκοφαντίες για την Αΐσα, αν ο Αλλάχ δεν σας είχε χαρίσει τη χάρη να δεχτεί τη μετάνοιά σας ενόσω ζείτε και να πεθάνετε με πίστη, θα υποφέρατε μια μεγάλη τιμωρία για τις συκοφαντίες που διαδίδετε.»
Στην ιερή στίχο που αναφέρεται, ανάμεσα σε αυτούς που διαδίδουν φήμες και σε εκείνους που, αφού μετανόησαν, έτυχαν της ελέους του Θεού, δεν περιλαμβάνονται πιστοί όπως ο Χασάν μπιν Σαμπίτ, ο Μιστάχ μπιν Ουσασε, η Χάννα μπιντ Τζαχς, ούτε υποκριτές όπως ο Αμπντουλλάχ μπιν Ουμπέι μπιν Σελουλ. (βλ. Ταμπερί, στίχος)
Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η συκοφάντηση με μοιχεία οποιασδήποτε από τις συζύγους του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) αποτελεί αθεΐα. Διότι, όσον αφορά εκείνους που συκοφαντούν τις συζύγους του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) με μοιχεία, υπάρχουν απειλές για πολύ σκληρή τιμωρία.
«Εκείνοι που συκοφαντούν τις ενάρετες, αθώες γυναίκες, καταδικάζονται και σ’ αυτόν τον κόσμο και στον άλλο. Και γι’ αυτούς υπάρχει μια μεγάλη τιμωρία.»
Αυτή η στίχος έχει αποκαλυφθεί. Μάλιστα, σύμφωνα με τον Ιμπν Αμπάς (ρα), η μετάνοιά τους δεν γίνεται δεκτή. Σύμφωνα με αυτούς τους μελετητές, η συκοφάντηση των συζύγων του Προφήτη (σ.α.β.) με μοιχεία ισοδυναμεί με την ανοιχτή κακοποίηση του Προφήτη (σ.α.β.) και την ατίμωσή του. Όποιος θεωρεί επιτρεπτή την ατίμωση του Προφήτη (σ.α.β.), αναμφίβολα γίνεται άπιστος και αποστάτης.
Αλούσι:
“Bu ayetin zahiri anlamı, Resulullah (sav)’in eşlerine zina iftirası atanların kâfir olduklarına delalet eder. Çünkü Allah Teâlâ, onlara iftira atanlara kâfir ve münafıklara mahsus bir azapla azap edeceğini beyan etmiştir. Bu hususta uygun olan hüküm, ayetin nüzulünden sonra eşlere iftira atanların kâfir olacağıdır. Çünkü bu ayetle onların temiz ve her türlü kötülükten uzak oldukları açıkça ifade edilmiştir. Fakat bu ayetin nüzulünden önce iftira atanların kâfir olacaklarına dair zahir bir delil yoktur. Şunu belirtmek gerekir ki, onlara iftira atmakta Resulullah (sav)’e hakaret kastı varsa (Abdullah bin Ubey -Allah’ın laneti onun üzerine olsun- gibi) küfürlerinden şüphe edilemez. Ama Resulullah (sav)’e hakaret kastı olmaksızın ve sırf başkalarına uyularak söylenmişse (Misdah ve Hasan bin Sabit gibi) bunlar ancak şiddetle kınanırlar.”
Αναμφίβολα, όποιος θεωρεί θεμιτό να συκοφαντεί μια πιστή γυναίκα με μοιχεία, είναι άπιστος. Φυσικά, το να θεωρείται θεμιτό να συκοφαντεί κανείς με μοιχεία τις αγνές, τίμιες και σεβαστές συζύγους του Αγγελιοφόρου (ειρήνη και ευλογία του Θεού επ’ αυτού), αρχής γενομένης από την Αΐσέ, της οποίας η αθωότητα αποκαλύφθηκε από τον ουρανό, είναι επίσης απιστία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το να μιλάει κανείς άσχημα γι’ αυτές μετά την αποκάλυψη του στίχου, ισοδυναμεί με την απόρριψη των στίχων του Θεού (Υψίστου), και την πρόκληση βλάβης στον Αγγελιοφόρο (ειρήνη και ευλογία του Θεού επ’ αυτού). Η απόρριψη των στίχων και η πρόκληση βλάβης στον Αγγελιοφόρο (ειρήνη και ευλογία του Θεού επ’ αυτού) αναμφίβολα συνεπάγονται απιστία και αποστασία. Διότι ο Θεός ο Υπέρτατος,
«Δεν υπάρχουν άραγε εκείνοι που βλασφημούν τον Θεό και τον Απόστολό Του; Ο Θεός τους έχει απορρίψει από τη χάρη Του, τόσο σε αυτόν τον κόσμο όσο και στον άλλο, και έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς μια ταπεινωτική τιμωρία.»
(Αλ-Αχζάμπ, 33/57)
αναφέρεται. Στο στίχο αυτό, δηλώνεται σαφώς ότι όσοι προκαλούν πόνο στον Αλλάχ (cc) και στον Αγγελιοφόρο Του (sav) θα υποστούν την τιμωρία που προορίζεται για τους άπιστους και τους υποκριτές.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
