Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κάθε μία από αυτές τις πηγές παρέχει πληροφορίες που αποτελούν τη βάση διαφόρων επιστημονικών κλάδων, οι οποίες έχουν αποτελέσει αντικείμενο έρευνας από δυτικούς μελετητές. (1) Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα ιατρικά θέματα που αφορούν την ανθρώπινη υγεία. (2) Ομοίως, ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) έχει πολλά ιερά χαντίθ σχετικά με την υγεία. Αυτή είναι η Ιατρική του Προφήτη.
Στην πραγματικότητα, εμείς οι Μουσουλμάνοι αναγνωρίζουμε τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) ως εκείνον που χάρισε ζωή σε ανθρώπους των οποίων οι ψυχές και ο κόσμος είχαν σκοτεινιάσει από την απιστία, και ως εκείνον που έφερε φως στις καρδιές και αιώνια σωτηρία.
Αν εξεταστούν οι ιατρικές προφητείες του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) με το μάτι του γιατρού, θα φανεί ότι ένα μέρος τους αφορά γενικά ιατρικά θέματα, ενώ ένα άλλο μέρος αποτελείται από συνταγές φαρμάκων που ανήκουν στην θεραπευτική ιατρική. Αυτά μπορούν να συνοψιστούν ως ιατρικές συμβουλές, νουθεσίες και συνταγές. Εκτός από το ότι αυτές οι προφητείες είναι σύμφωνες με τις σημερινές ιατρικές αντιλήψεις, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διόρθωση των ιατρικών πρακτικών στην Αραβική Χερσόνησο και στην απόδοση επιστημονικής υπόστασης στην ιατρική, οδηγώντας στη γέννηση μιας ισλαμικής ιατρικής που κυριάρχησε στον Μεσαίωνα.(3) Πράγματι, εκείνη την εποχή οι Άραβες είχαν διάφορες εσφαλμένες αντιλήψεις και πρακτικές όσον αφορά την ιατρική. Σχετικά με αυτό, μπορούν να δοθούν τα ακόλουθα παραδείγματα (4,5):
Οι Άραβες πίστευαν ότι αν κουβαλούσαν μαζί τους ένα κόκαλο κουνελιού, θα προστατεύονταν από τις αρρώστιες. Σε περίπτωση δαγκώματος φιδιού, δεν άφηναν το θύμα να κοιμηθεί, για να μην εξαπλωθεί το δηλητήριο, και του κρεμούσαν κουδούνια. Πίστευαν ότι η καρδιά μιας φοβισμένης γυναίκας κρυώνει, γι’ αυτό της έδιναν ζεστό νερό να πιει. Πίστευαν ότι αν τα παιδιά πετούσαν τα χαλασμένα δόντια τους προς τον ήλιο, θα έβγαιναν νέα, υγιή δόντια. Θεράπευαν τον στραβισμό κοιτάζοντας σε μυλόπετρα, καυτηρίαζαν τις πληγές με πυρωμένο σίδερο, και για να προστατευτούν από την πανώλη, γαύγιζαν σαν γαϊδούρια. Έφερναν τους αρρώστους σε μάντεις, έκαναν μαγικά, έσφαζαν θυσίες στα ιερά, πιστεύοντας ότι έτσι θα έδιωχναν τα δαιμόνια που είχαν εισχωρήσει στα σώματα των αρρώστων.
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) κατάργησε τις παραπάνω αναφερόμενες δεισιδαιμονίες και πρακτικές δίχως επιστημονική αξία, φέρνοντας μια νέα αντίληψη στην ιατρική. Συγκεκριμένα, τόνισε την ευθύνη όσων ασκούν ιατρική χωρίς να είναι γιατροί, την νομιμότητα της αμοιβής των γιατρών, την προστασία από μολυσματικές ασθένειες, την αποφυγή εισόδου σε περιοχές με επιδημίες και την αποφυγή εξόδου από αυτές αν κάποιος βρίσκεται ήδη εκεί, την σημασία της σωματικής καθαριότητας, της καθαριότητας των τροφίμων και του περιβάλλοντος, την διατήρηση της μετριοπάθειας στα τρόφιμα και τα ποτά, την αναζήτηση θεραπείας και την πίστη στη θεραπεία κατά την ασθένεια, την περιγραφή διαφόρων μεθόδων θεραπείας και την δημιουργία μιας φαρμακευτικής αντίληψης, καθώς και την πολύ σημαντική σύσταση να αναζητούνται έμπειροι (ειδικοί) γιατροί κατά την ασθένεια και να αποφεύγονται οι άπειροι γιατροί. (3, 4, 5, 6, 11)
Ο Σαδ Ιμπν Βακκάς αρρώστησε και ο Προφήτης (σ.α.σ.) πήγε να τον επισκεφθεί. Βλέποντας τον Σαδ άρρωστο στο σπίτι του, είπε…
είπαν. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) είπε:
(με χαμηλό θρησκευτικό αίσθημα)
Τα προαναφερθέντα ιερά χαντίθ είναι επιλεγμένα. Ας δώσουμε και μερικά παραδείγματα σχετικά με τη θεραπεία. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) σε όσους τον συμβουλεύονταν, είτε συνιστούσε κάποιο φάρμακο είτε τους έστελνε σε γιατρό.
(Η δακτυλοστίγμιση καταργήθηκε αργότερα.)
Οι ιατρικές προφητείες του Προφήτη Μωάμεθ (σ.α.ς.) τράβηξαν την προσοχή από την αρχή, και οι συγγραφείς των έξι διάσημων βιβλίων των χαντίθ, οι μουχάδις, αφιέρωσαν ένα ξεχωριστό βιβλίο ή κεφάλαιο στα έργα τους. Ο Μπουχάρι αφιέρωσε δύο κεφάλαια, ο Αμπού Νταβούντ ένα κεφάλαιο, και ο Τιρμίζι, στο έργο του που ονομάζεται Τζαμί, συμπεριέλαβε ένα κεφάλαιο για την ιατρική. Ομοίως, ο Ιμπν Μάτζε, ο Μουσλίμ, ο Νεσαί, ο Αχμέτ μπιν Χανμπάλ και ο Ιμάμ Μαλίκ συμπεριέλαβαν ιατρικές προφητείες στα έργα τους. Αργότερα, γράφτηκαν έργα με τον τίτλο Ιατρική του Προφήτη (Τιμπ-ι Νεμπεβί). (7)
Ο Brokelman και ο Katip Çelebi αναφέρουν ότι υπάρχουν περισσότερα από ένα αραβικά βιβλία με θέμα την Ιατρική του Προφήτη. Επιπλέον, υπάρχουν περσικά, ουρντού και τουρκικά βιβλία με το ίδιο θέμα. Διαπιστώσαμε ότι στις βιβλιοθήκες της Κωνσταντινούπολης υπάρχουν περισσότερα από είκοσι τουρκικά βιβλία με θέμα την Ιατρική του Προφήτη.(8) Το τελευταίο βιβλίο με θέμα την Ιατρική του Προφήτη που γράφτηκε κατά την Οθωμανική περίοδο ανήκει στον Δρ. Hüseyin Remzi Bey (1896).(12) Κατά τη Δημοκρατική περίοδο, ο Mahmut Denizkuşları έκανε μια διδακτορική διατριβή με αυτό το θέμα στο Ισλαμικό Ινστιτούτο της Προύσας.(9) Μέχρι πρόσφατα, τα βιβλία με θέμα την Ιατρική του Προφήτη κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι στις ισλαμικές χώρες ως εγχειρίδιο υγείας.
Σήμερα, οι ιατρικές παραδόσεις του Προφήτη (σ.α.σ.) συνάδουν με τις ιατρικές μας αντιλήψεις, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Επειδή αυτές οι παραδόσεις εκφράστηκαν αιώνες πριν από τις σημερινές εξελίξεις στον τομέα της ιατρικής, θα πρέπει να θεωρούνται ιατρική σοφία, ακόμη και ιατρικό θαύμα. Επομένως, οι μελέτες της Προφητικής Ιατρικής θα πρέπει να γίνονται από κοινού από ειδικούς ιατρούς και μελετητές των χαντίθ (13).
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
1. Bucaille, M.: Η Βίβλος, το Κοράνι και η Επιστήμη (μτφρ. Yıldırım, S.) Silm Matbaası İzmir, 1981.
2. Opitz, K.: Ιατρική στο Κοράνι (μετάφραση Uzluk. FN) Εκδόσεις Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Άγκυρας, Αρ. 240, Εκδοτικός Οίκος Πανεπιστημίου Άγκυρας, 1971.
3. Ataseven, A.: Σαράντα ιατρικές προφητικές παραδόσεις “Η Ιατρική του Προφήτη” (υπό έκδοση)
4. Τζωρτζ Ζεϊντάν: Ιστορία του Ισλαμικού Πολιτισμού (μετάφραση Μεγαμίζ, Ζ.) Τόμος ΙΙΙ. Κωνσταντινούπολη, σελ. 35, 1876.
5. Ταχίρ αλ-Μαουλεβί: Οι υπηρεσίες του Ισλάμ στον πολιτισμό (απλοποιημένο από Σερτ, Α.) τόμος Ι. Κωνσταντινούπολη, σελ. 57, 1974.
6. Σαρί, Αιγαίο Πέλαγος. Ν.: Ιατρική του Προφήτη, Νέο Συμπόσιο. 19:65, Απρίλιος 1981.
7. Κουτσός, Ρ.; Μια μελέτη επί της ιατρικής βιβλιογραφίας του Προφήτη. Επιστήμη και Τέχνη, τεύχος 3. Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1985.
8. Ατασεβέν Α.: Σχολιασμοί από την Ιατρική του Προφήτη, λοιμώδη νοσήματα. Ισλάμ Μέκ. τόμος 1, τεύχος 1, σελ. 52, Ιούλιος 1984.
9. Denizkuşları, Μ.: Ο Προφήτης μας και η Ιατρική, Εκδοτικός οίκος Doğuş, Κωνσταντινούπολη 1981.
10. Ατασεβέν, Α.: Περιτομή “Χιτάν”, Ίδρυμα Ιατρών Περιτομής, Τυπογραφείο Καντίλ, Άγκυρα, 1985.
11. Aşçıoğlu, Ö.: Δερματολογία στην Ιατρική του Προφήτη. Εβδομάδα Επιστήμης και Ιατρικές Ημέρες Γκεβχέρ Νεσιμπέ, σελ. 518, 1982.
12. Δρ. Χουσεΐν Ρεμζί: Ιατρική του Προφήτη (Οθωμανικά Τουρκικά) Κωνσταντινούπολη, 1324/1906.
13. Ατασεβέν, Α.: Ιατρική του Προφήτη (Δρ. Α. Ατα)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
