Μπορείτε να μου δώσετε πληροφορίες σχετικά με τις εμμονές και τις ψευδαισθήσεις;

– Μπορείτε να μου δώσετε εκτενείς πληροφορίες σχετικά με τις εμμονές, τις ψευδαισθήσεις και τις βλάσφημες σκέψεις που έρχονται στο μυαλό; Πώς μπορώ να απαλλαγώ από αυτές;

– Μετά τις προσευχές, με πιάνουν συνέχεια αμφιβολίες και υποψίες, και μετά επαναλαμβάνω την προσευχή επειδή αμφιβάλλω, και αυτό με επιβαρύνει.

– Οι εμμονές είναι από τον διάβολο, αλλά δεν ξέρω πώς να τις εμποδίσω μέσα μου. Μερικές φορές λέω “Ο Θεός είναι Ελεήμων και Συγχωρητικός” και το αφήνω έτσι, αλλά εξακολουθεί να με τρώει το μυαλό.

– Τι μου προτείνετε;

Απάντηση

Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,

Ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας: βουνά, πέτρες, φυτά, ζώα, η Σελήνη, ο Ήλιος και τα αστέρια περνούν διαδοχικά από τη φαντασία μας. Όλα αυτά είναι υλικές οντότητες, αλλά πόσο διαφέρουν μεταξύ τους!

Ας σκεφτούμε επίσης τον κόσμο των ακτίνων, τη βαρύτητα, την έλξη του ήλιου, πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε. Ας λάβουμε υπόψη ότι και αυτά θα είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.

Και ας συνεχίσουμε τη σκέψη μας: Όσο διαφέρει η φωτιά από τη γη, τόσο πρέπει να διαφέρει ο διάβολος από τον άνθρωπο. Όσο μακριά είναι το σκοτάδι από το φως, τόσο πρέπει να διαφέρουν τα δαιμόνια από τους αγγέλους.

Υπάρχουν δύο είδη όντων που υπόκεινται σε θεϊκή δοκιμασία:

Άνθρωπος και δαίμονας

Και οι δύο έχουν πιστούς και απίστους. Και στις δύο υπάρχουν καλοί και κακοί. Και οι δύο έχουν καθοδηγητές και διαφθορείς. Και ο πιο κακός από τους δαίμονες, ο οποίος αψήφησε τον Θεό, είναι:

Διάβολος.

Το ανθρώπινο σώμα πλάστηκε από χώμα, και η ψυχή είναι ένας επισκέπτης σε αυτό το σπίτι. Τα τζίνι, από την άλλη, πλάστηκαν απευθείας από φωτιά. Η πρώτη και μεγαλύτερη δοκιμασία που έχασε ο διάβολος προήλθε από αυτή τη διαφορά στη δημιουργία, ισχυριζόμενος ότι είναι ανώτερος από τον άνθρωπο επειδή πλάστηκε από φωτιά, και αρνούμενος να προσκυνήσει τον Αδάμ (Ας), με αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από την παρουσία του Θεού και να καταραστεί.

Διάβολος,

Επειδή ανήκει στο γένος των τζιν, η διάρκεια ζωής του είναι κανονικά μεγαλύτερη από τη διάρκεια ζωής ενός ανθρώπου. Ωστόσο, σε αυτόν τον ανυπότακτο τζιν δόθηκε, κατ’ επιθυμίαν του και στην πραγματικότητα ως τιμωρία, μια μακρά ζωή και του επετράπη να καταδιώκει τους ανθρώπους μέχρι την ημέρα της κρίσης.

Ο Θεός θα μπορούσε να δοκιμάσει τους ανθρώπους μόνο με τις επιθυμίες τους και τις συνθήκες του κόσμου, χωρίς την παρέμβαση του διαβόλου, και τελικά να τους οδηγήσει στην ευτυχία ή στην τιμωρία που τους αξίζει. Η εμπλοκή του διαβόλου σε αυτό, στην πραγματικότητα, αποτελεί μια μεγάλη τιμωρία γι’ αυτόν. Διότι, όσο περισσότερους ανθρώπους έχει οδηγήσει σε κακό δρόμο, τόσο περισσότερες αμαρτίες θα του καταλογιστούν, αυξάνοντας την τιμωρία του σε αδιανόητο βαθμό.

Καχχάρ

το όνομά του έχει αξιωθεί της ύψιστης τιμής.

«Όπως είναι βέβαιο ότι υπάρχουν κακά πνεύματα με σώμα, που δρουν ως διάβολοι στους ανθρώπους, έτσι είναι βέβαιο ότι υπάρχουν και κακά πνεύματα χωρίς σώμα, που προέρχονται από τους τζίνι.»


(βλ. Λάμψεις, σελ. 82)

Βλέπετε κάποιον να προσπαθεί να εμφυσήσει κάποιες λανθασμένες ιδέες σε έναν άλλο άνθρωπο. Καθώς μιλάει, κοιτάζει τον συνομιλητή του στα μάτια, όχι στο χέρι ή στο πόδι του.

Προσπαθεί να διεισδύσει στην ψυχή μέσα από τα μάτια, να της υπαγορεύσει κάτι.

Αν φανταστικά εξαφανίσετε τα σώματα αυτών των δύο ατόμων, θα αποκαλυφθούν δύο ξεχωριστές ψυχές. Και μία από αυτές θέλει να εξαπατήσει την άλλη.

Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα πρέπει να θεωρείται παράλογο το ότι ο διάβολος προσπαθεί να διαφθείρει την ανθρώπινη ψυχή και να την απομακρύνει από τον σωστό δρόμο.

Βλέπουμε ότι ορισμένοι άνθρωποι αρνούνται τον διάβολο. Σύμφωνα με την έκφραση του συγγραφέα του Νουρ, αυτό είναι

«η μεγαλύτερη πλεκτάνη του διαβόλου»

Αυτή η άρνηση βασίζεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι ο διάβολος είναι αόρατος.

Τώρα, ας ρωτήσουμε αυτό το άτομο:



“Με τι αρνείσαι τον διάβολο; Δηλαδή, τα χέρια σου δεν αποδέχονται την ύπαρξη του διαβόλου, ούτε τα αυτιά σου; Το σώμα σου τον αποδέχεται, τα πόδια σου;”

Θα βρουν την ερώτησή μας παράλογη και

“με κανέναν”

και θα προσθέσει: Δεν μπορώ να καταλάβω την ύπαρξή του.

Επομένως, το μυαλό εκείνου που δεν αποδέχεται την ύπαρξη του διαβόλου είναι το ίδιο το μυαλό. Κάτι αόρατο αρνείται κάτι αόρατο· η απόδειξη είναι η «απουσία ορατότητας».

Νοημοσύνη

Σκέφτεται με λέξεις, αλλά η καρδιά κάνει τα πάντα χωρίς λόγια. Ο άνθρωπος ένα λουλούδι ή μια ωραία μυρωδιά…

“με λέξεις”

Δεν αγαπάει. Κάνει αυτή τη δουλειά χωρίς λόγια. Αλλά, όταν θέλει να εκφράσει αυτή την αγάπη, να τη μεταδώσει στους άλλους, τότε τα λόγια είναι απαραίτητα.

Εκεί, στην καρδιά του ανθρώπου που αγαπά, φοβάται και πιστεύει δίχως λόγια, ο διάβολος επιτίθεται, μιλάει μαζί του δίχως λόγια, του ψιθυρίζει κάποιες υποβολές. Αυτές είναι οι ψιθυρισμοί του διαβόλου…

“ψίθυρος”

Λέγεται. Αφού αναφέρθηκε η εμμονή, θα ήθελα να μιλήσω για κάποιες τακτικές που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να επηρεάσει τον άνθρωπο:

Ο πρώτος σκοπός του διαβόλου,

Είναι η απιστία του ανθρώπου. Αν δεν το καταφέρει, υποχωρεί και προσπαθεί να τον εμποδίσει να προσεύχεται. Κάνει μεγάλη προσπάθεια να απομακρύνει τον υπηρέτη από αυτό το τιμημένο καθήκον. Ψιθυρίζει διάφορα κακά πράγματα στην καρδιά του. Και ο άνθρωπος, νομίζοντας ότι αυτά προέρχονται από την καρδιά του, νιώθει άσχημα.

Αυτή τη φορά ο διάβολος σκαρφίζεται ένα νέο παιχνίδι:

“Δεν μπορείς να σταθείς ενώπιον του Θεού με μια τόσο ταραγμένη καρδιά!”

Λέγεται: Αν ο δούλος πέσει θύμα αυτής της πλάνης, ο διάβολος έχει θριαμβεύσει. Ωστόσο, κάθε λογική αποδέχεται ότι η ηρεμία που δεν βρίσκει κανείς στην προσευχή, δεν θα την βρει εγκαταλείποντάς την. Ένας άνθρωπος που εγκαταλείπει την λατρεία και την υπακοή και ακολουθεί το δρόμο της αμαρτίας και της ανταρσίας, απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη θεία χάρη. Η μόνη λύση είναι να συνεχίσει την λατρεία.

Σε μια συζήτηση, μιλούσαμε με έναν νεαρό που είχε πέσει θύμα αυτού του παιχνιδιού του διαβόλου.



«Κάθε φορά που στέκομαι για να προσευχηθώ, μου έρχονται κακές σκέψεις, και σταματούν μόλις τελειώσω την προσευχή.»

έλεγε και αναζητούσε μια λύση. Του πρότεινα, αρχικά, αυτή την υπέροχη συνταγή του συγγραφέα Νουρ:

«Αυτά τα άσχημα λόγια δεν είναι λόγια της καρδιάς σου. Γιατί η καρδιά σου είναι ευαίσθητη και λυπημένη από αυτά.»


(βλ. Λόγοι, σελ. 275)

Συνέχισα λοιπόν την ομιλία μου: Αν έβλεπες κάποιον να χαστουκίζει το πρόσωπό του και να κλαίει, δεν θα έλεγες: «Αφού ο ίδιος χαστουκίζει το πρόσωπό του, γιατί κλαίει; Μήπως υπάρχει κάποιο χέρι που δεν βλέπω, που κινεί τη γροθιά του εναντίον του;» Έτσι είναι και η δική σου κατάσταση.

Σύμφωνα με τη συνταγή του Δασκάλου, το κλάμα σου δείχνει ότι τα λόγια αυτά δεν ανήκουν στην καρδιά σου. Θα δεις ότι τα κακά λόγια θα σταματήσουν όταν εγκαταλείψεις την προσευχή και πας, για παράδειγμα, σε ένα καζίνο.

Άρα, αυτός που είπε αυτά τα λόγια είναι εχθρός της προσευχής και φίλος του τζόγου.

Γιατί να βάλει ο διάβολος πειρασμούς σε κάποιον που παίζει τζόγο; Αν το έκανε, θα του ερχόταν στο νου ότι ο τζόγος είναι αμαρτία, κάτι που δεν συμφέρει τον διάβολο. Το να τον αφήσει έτσι είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για τον διάβολο. Μετά του διάβασα την παρακάτω παράγραφο από το Nur Külliyatı:

«Και τέτοιες αμφιβολίες δεν βλάπτουν ούτε τις θεϊκές αλήθειες ούτε την καρδιά σου. Ναι, αν κοιτάξεις τον ήλιο και τα αστέρια του ουρανού, τα τριαντάφυλλα και τα λουλούδια του παραδείσου μέσα από τις τρύπες ενός βρώμικου σπιτιού, η βρωμιά αυτών των τρυπών δεν θα μολύνει ούτε αυτόν που κοιτάζει ούτε αυτόν που κοιτάζουν. Και δεν θα έχει κακή επίδραση.»


(βλ. Mesnevî-i Nuriye, σελ. 96)

Και πάλι, ρώτησα έναν τέτοιο άνθρωπο την εξής ερώτηση:



– Έχεις διαβάσει το κατηχητικό;



“Ναι,”

απάντησε. Η δεύτερη ερώτησή μου ήταν η εξής:


– Στο εγχειρίδιο θρησκευτικών κανόνων, περιλαμβάνεται η “εμμονή” (ή “ιδεοψυχαναγκασμός”) ανάμεσα στα πράγματα που ακυρώνουν την προσευχή;


Απάντησε στην ερώτησή μου με ένα χαμόγελο που έδειχνε έκπληξη.


— «Τότε», είπα, «συνέχισε την προσευχή σου».

Οτιδήποτε κι αν σου έρθει στο μυαλό κατά τη διάρκεια της προσευχής,

«Ελάτε στην προσευχή, ελάτε στη σωτηρία»

Όταν ακούς τα λόγια του, πρέπει να τρέχεις στην προσευχή με τη συνείδηση ότι ο Κύριός σου σε καλεί στην παρουσία Του. Σε εκείνη τη στιγμή, μπορεί να σου έρθουν κακές σκέψεις. Αλλά, ό,τι κι αν περνάει από το μυαλό σου, πηγαίνοντας στην προσευχή, υπακούς στην εντολή. Αν δεν προσευχηθείς με την πρόφαση ότι σου έρχονται κακές σκέψεις, τότε αψηφάς την εντολή και μια τέτοια δικαιολογία δεν σε απαλλάσσει από την ενοχή. Το σημαντικό είναι να τηρείς την εντολή και να τρέχεις στην προσευχή. Το να φτάσει η καρδιά μας σε μια ιδανική ηρεμία κατά τη διάρκεια της προσευχής είναι ένα ξεχωριστό ζήτημα.

Σχετικά με αυτό το θέμα, μια διαπίστωση της κατάστασης και μια φράση παρηγοριάς από το σύνολο των έργων του Νουρ:

«Σε αυτή την εποχή, όπου η καταστροφή και οι αρνητικές τάσεις έχουν ενταθεί, η ευσέβεια αποτελεί το μεγαλύτερο θεμέλιο ενάντια σε αυτή την καταστροφή.»

Όποιος εκπληρώνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα και δεν διαπράττει σοβαρά αμαρτήματα, θα σωθεί.

Μέσα σε τέτοια τρομερά εγκλήματα, η ειλικρινής επιτυχία σε ενάρετες πράξεις είναι σπάνια. Και μια μικρή ενάρετη πράξη, μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, έχει μεγάλη αξία.

(βλ. Παράρτημα Κασταμπόλου, σελ. 148)

“Σε αυτή την εποχή”

η φράση εξηγείται στο ίδιο γράμμα ως εξής:

«Αφού σε κάθε λεπτό, με τον σημερινό τρόπο κοινωνικής ζωής, εκατό αμαρτίες έρχονται αντιμέτωπες με τον άνθρωπο, είναι βέβαιο ότι με την ευσέβεια και την πρόθεση αποφυγής, έχει εκτελέσει εκατό ενάρετες πράξεις.»

Αν συνδυάσουμε αυτές τις δύο διαπιστώσεις, φανταζόμαστε ένα πεδίο μάχης. Από παντού πέφτουν σφαίρες και εμείς αναζητούμε ειρήνη μέσα σε αυτό το τρομακτικό περιβάλλον. Είναι σαφές ότι δεν θα το καταφέρουμε. Αλλά επειδή δεν βρίσκω ειρήνη, δεν σημαίνει ότι θα ενταχθώ στις τάξεις του εχθρού.

Εδώ οι αμαρτίες είναι σφαίρες, βέλη. Η κοινωνική ζωή αυτού του αιώνα μοιάζει με πεδίο μάχης. Ένας άνθρωπος που δέχεται εκατοντάδες επιθέσεις από παντού, δυσκολεύεται να επιτύχει μια ειλικρινή και ειρηνική προσευχή. Αλλά σε αυτή τη δυσκολία υπάρχει μια ξεχωριστή αξία. Είναι σαφές ότι η σκοπιά που φυλάσσεται κατά τη διάρκεια του πολέμου και στο μέτωπο δεν είναι η ίδια με τη σκοπιά που φυλάσσεται στην αγορά σε καιρό ειρήνης.

«Ακόμη και μια μικρή καλή πράξη, κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, έχει μεγάλη αξία.»

Η φράση αυτή μας παρηγορεί και μας δίνει ελπίδα ταυτόχρονα.

Στην ίδια επιστολή ανακοινώνεται και μια ξεχωριστή ευχάριστη είδηση:

Επειδή η αποφυγή μιας αμαρτίας είναι υποχρεωτική, η είδηση ότι με την αποφυγή εκατοντάδων αμαρτιών σε ένα τέτοιο διεφθαρμένο περιβάλλον θα έχουν εκπληρωθεί εκατοντάδες υποχρεώσεις…

Πριν από μερικούς αιώνες, άνθρωποι που δεν είχαν διαπράξει ούτε το ένα εκατοστό αυτών των αμαρτημάτων, δεν μπορούσαν να εκπληρώσουν αυτές τις υποχρεώσεις, αντ’ αυτού προχωρούσαν στο πεδίο των καλών πράξεων, προοδεύοντας προς αυτή την κατεύθυνση, αυξάνοντας τις προαιρετικές λατρευτικές πράξεις τους. Τώρα, όμως, η τέλεση καλών πράξεων έχει δυσκολέψει.

«Αυτοί που εκπληρώνουν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, τα μεγάλα αμαρτήματα…»

(μεγάλες αμαρτίες)

όποιος δεν εργάζεται, δεν τρώει.”

Η ετυμηγορία, εκτός από χαρμόσυνη είδηση, είναι και έκφραση, ένδειξη της φρίκης αυτού του αιώνα.

Αντί να χάνουμε χρόνο κρίνοντας τον αιώνα, ας ασχοληθούμε με τον εαυτό μας και ας προσπαθήσουμε να τον αποτρέψουμε από το να υπακούει στον διάβολο. Όσοι πετυχαίνουν σε αυτό, θα πολλαπλασιάζονται, και ο αιώνας θα αναγκαστεί να ακολουθήσει αυτούς τους ευτυχισμένους ανθρώπους.

(Καθηγητής Δρ. Αλααντίν ΜΠΑΣΑΡ)

Απάντηση 2:

Ο ψίθυρος είναι έργο του διαβόλου, μια συμφορά που προέρχεται από αυτόν. Είναι η αναστάτωση και η αναταραχή που προκαλεί ο διάβολος στην καρδιά. Ο διάβολος έχει μόνο έναν στόχο: την καρδιά. Ο μοναδικός του σκοπός είναι να διαφθείρει την καρδιά, να την καταστήσει άχρηστη.

– Γιατί η καρδιά είναι ο στόχος του διαβόλου;

Ας πάρουμε την απάντηση από το Κοράνι:

«Να ξέρετε ότι ο Αλλάχ είναι πιο κοντά στην καρδιά του ανθρώπου από τον ίδιο τον άνθρωπο.»


(1)

«Όποιος πιστεύει στον Αλλάχ, ο Αλλάχ θα καθοδηγήσει την καρδιά του.»


(2)

«Οι καρδιές βρίσκουν γαλήνη μόνο με την ανάμνηση του Θεού.»


(3)

“Αυτός είναι που δίνει γαλήνη και ασφάλεια στις καρδιές των πιστών, για να ενισχύσει την πίστη τους.”


(4)

«Ο Αλλάχ έκανε την πίστη αγαπητή σε εσάς και την ενέγραψε στις καρδιές σας.»


(5)

«Οι πιστοί είναι εκείνοι που, όταν αναφέρεται το όνομα του Θεού, οι καρδιές τους τρέμουν.»


(6)

Σε αυτά τα λίγα εδάφια, από εκατοντάδες εδάφια που αναφέρονται στην καρδιά, παραθέτουμε μόνο τη μετάφραση.

τα ακόλουθα χαρακτηριστικά της καρδιάς

τι μαθαίνουμε:

1. Ο Θεός είναι κοντά στην καρδιά.

2. Ο Θεός δίνει φώτιση στην καρδιά.

3. Η καρδιά βρίσκει γαλήνη με την ανάμνηση του Θεού.

4. Ο Θεός δίνει γαλήνη και ασφάλεια στην καρδιά.

5. Ο Θεός εμφυσά την πίστη στις καρδιές.

Ναι, η καρδιά είναι το κέντρο της πίστης, το κέντρο της μνήμης του Θεού, το κέντρο της καθοδήγησης, το κέντρο της ηρεμίας και της γαλήνης, και το κέντρο όλων των συναισθημάτων μας. Ο διάβολος, από την άλλη, είναι ο εχθρός όλων αυτών των ωραίων πραγμάτων στον πιστό. Κάνει ό,τι μπορεί με δόλους, απάτες και τεχνάσματα για να στερήσει τον πιστό από αυτά. Γι’ αυτό, το όλο ζήτημα είναι να κρατήσουμε την καρδιά μακριά από τα τεχνάσματα του διαβόλου. Γιατί αν η καρδιά διαφθαρεί, τότε διαφθείρονται όλο το σώμα και τα συναισθήματα. Όπως αναφέρεται στο ιερό χαντίθ,

«Προσέξτε! Στο σώμα υπάρχει ένα κομμάτι σάρκας· αν αυτό διορθωθεί, όλο το σώμα διορθώνεται, αν αυτό χαλάσει, όλο το σώμα χαλάει.»



(Μπουχάρι, Ιμάν, 39; Μουσλίμ, Μουσάκατ, 107)

Ο πειρασμός έρχεται αρχικά με τη μορφή αμφιβολίας. Ο διάβολος σπέρνει πρώτα την αμφιβολία στην καρδιά. Η καρδιά όμως αντιδρά αμέσως, αμύνεται. Αν όμως εγκαταλείψει την άμυνα και την αποδεχτεί, ο διάβολος έχει πετύχει τον στόχο με την πρώτη βολή. Αν όμως η καρδιά δεν την αποδεχτεί, αφήνει ένα σημάδι, τελικά δημιουργεί μια ομίχλη, μια κηλίδα. Μετά από λίγο, κάποιες ακάθαρτες σκέψεις αντανακλώνται στον καθρέφτη της φαντασίας, δημιουργούνται κάποιες άσχημες εικόνες, αντίθετες με την ηθική. Αυτές οι εικόνες και οι κηλίδες αρκούν για να αναστατώσουν την καρδιά, να την κάνουν να φωνάζει, να στενεύει και να πνίγεται. Τελικά, με ένα “Αχ!”, έχει πια μολυνθεί από το πρώτο μικρόβιο της ασθένειας και πέφτει στην απελπισία.

Ο άνθρωπος που κολλάει το μικρόβιο της εμμονής,

Νομίζει πως ασελγεί απέναντι στον Κύριό του, πανικοβάλλεται, τρέμει και ξαφνικά ένα κύμα ενθουσιασμού κατακλύζει όλο του το σώμα. Όλα τα συναισθήματα πληγώνονται, το παράθυρο της καρδιάς θολώνει, οι εικόνες χάνουν τη διαύγειά τους. Ο άνθρωπος πασχίζει να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση. Όμως, επειδή δεν ακούει την αληθινή φωνή της καρδιάς του, δηλαδή την έμπνευση του αγγέλου που έρχεται στην καρδιά, για μια στιγμή αισθάνεται τον εαυτό του στο κενό και τελικά φεύγει από την ηρεμία, βυθίζεται στην αμέλεια.

Ναι, τώρα η μόλυνση έχει πια καταλάβει την καρδιά. Σ’ αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος είναι ανήμπορος, απελπισμένος. Ψάχνει τρόπους σωτηρίας, θεραπείας.

Ποια είναι η αλοιφή και το φάρμακο για αυτή την πληγή;

Πρώτη θεραπεία:

Σε αυτή την περίπτωση, το πιο σημαντικό είναι να μην παρασυρθείτε από τον ενθουσιασμό και να μην πανικοβληθείτε. Κάποιος που υποκύπτει σε τέτοιες εμμονές δεν πρέπει να πανικοβάλλεται ούτε να ανησυχεί. Αυτό που προκαλεί πανικό και ανησυχία πρέπει να υφίσταται στην πραγματικότητα. Αλλά όσα έρχονται στο νου και στη μνήμη δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόντα της φαντασίας. Οι άσχημες σκέψεις που περνούν από το μυαλό δεν έχουν καμία αξία, καμία σημασία. Επιπλέον, δεν προκαλούν καμία βλάβη.

Όπως η φαντασίωση πραγμάτων που οδηγούν στην απιστία δεν συνεπάγεται απιστία, έτσι και η σκέψη για κάτι ανήθικο δεν αποτελεί ανηθικότητα. Διότι η φαντασίωση δεν αποτελεί απόφαση ή κρίση. Επομένως, δεν δεσμεύει τον άνθρωπο, δεν αποτελεί απόδειξη καλού ή κακού, και δεν οδηγεί σε κάποιο συμπέρασμα. Αντίθετα, η ανηθικότητα, η κακή λέξη και η έκφραση μιας άσχημης λέξης αποτελούν κρίση. Ο άνθρωπος που φαντάζεται την απιστία και την άσχημη λέξη δεν την έχει πει, άρα δεν φέρει ευθύνη.

Δεύτερη θεραπεία:

Οι άσχημες λέξεις και οι ανάρμοστες πράξεις που φτάνουν στην καρδιά, δεν προέρχονται από την καρδιά, γι’ αυτό και δεν ανήκουν στην καρδιά. Διότι η καρδιά ενοχλείται από αυτές τις λέξεις· στενοχωριέται, πιέζεται. Επειδή δεν είναι προϊόν της καρδιάς, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ανησυχία και μια εμμονή. Αφού δεν πηγάζει από την καρδιά, πηγάζει από τον διάβολο, ίσως από την έμπνευση του διαβόλου που είναι κοντά στην καρδιά.

Στο χαντίθ, η διαβολική έμπνευση εκφράζεται ως εξής:

Το χαντίθ αυτό το διηγείται ο Αμπντουλλάχ μπιν Μεσούντ. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:

«Στον άνθρωπο υπάρχει η έμπνευση του διαβόλου και η έμπνευση του αγγέλου. Η έμπνευση του διαβόλου οδηγεί στο κακό…»

(βλασφημία, αμαρτία και τυραννία)

Η έμπνευση του διαβόλου είναι να παρακινεί και να διαψεύδει την αλήθεια· η έμπνευση του αγγέλου είναι να εμπνέει το καλό και να επιβεβαιώνει την αλήθεια. Όποιος αισθάνεται αυτό στην ψυχή του, ας ξέρει ότι προέρχεται από τον Θεό και ας τον ευχαριστήσει. Όποιος αισθάνεται το άλλο, ας καταφύγει στον Θεό από τον διάβολο. Στη συνέχεια, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογίες σε αυτόν) απήγγειλε το ακόλουθο στίχο (μετάφραση):

«Ο διάβολος σας φοβίζει με τη φτώχεια και σας παρακινεί στην τσιγκουνιά και την κακία. Ο Αλλάχ όμως σας υπόσχεται συγχώρεση και αφθονία από τον δικό Του θησαυρό…»

”

(7)

Σύμφωνα με το ιερό χαντίθ.


λέμε,


από τους μελετητές των χαντίθ

“η κάθοδος του διαβόλου, η εγγύτητα, η επαφή και ο ψίθυρος”



ενώ ο άγγελος περιγράφεται ως λήμμα, επίσης

“έμπνευση”



όπως εξηγείται παρακάτω.

Λέμε,



Η καρδιά είναι η βάση, το κέντρο, το αρχηγείο και ο κεντρικός σταθμός του διαβόλου και του αγγέλου.

Αυτά είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο.

Διάβολος

από το δικό του αρχηγείο, εξαπολύει συνεχώς βέλη πειρασμών στην καρδιά, καλώντας τον άνθρωπο στην απιστία, την εξέγερση και την αμαρτία, ωθώντας τον να απορρίψει το δίκαιο και την αλήθεια.

και άγγελος

Επιτίθεται για να εξουδετερώσει την έμπνευση του διαβόλου, εμπνέοντας τον άνθρωπο και καλώντας τον προς το καλό, την ομορφιά, την αρετή και την αλήθεια.

Αυτά τα άσχημα λόγια, που έρχονται στην καρδιά του ανθρώπου και αντανακλώνται στον καθρέφτη της φαντασίας, προέρχονται από το κέντρο ελέγχου του διαβόλου.

Η εγγύτητα του κέντρου του διαβόλου και του κέντρου του αγγέλου στην ίδια καρδιά, μοιάζει με την ύπαρξη της λαμπερής και της θαμπής πλευράς ενός καθρέφτη δίπλα-δίπλα. Με άλλα λόγια, είναι σαν να βρίσκονται δίπλα-δίπλα ένα καλό και ένα κακό βιβλίο σε μια βιβλιοθήκη.

Το γεγονός ότι η θεϊκή έμπνευση και ο σατανικός ψίθυρος είναι κοντά το ένα στο άλλο δεν βλάπτει τον άνθρωπο.

– Πώς μπορεί κανείς να βλαφθεί από τις εμμονές;

Ο άνθρωπος υποκύπτει στην ψευδαίσθηση ότι η ψιθυριστική σκέψη θα του βλάψει, και αν πιστεύει ότι του βλάπτει, τότε βλάπτεται. Έτσι, έχει προκαλέσει θλίψη στην καρδιά του, έχει βυθιστεί σε οδύνη. Διότι έχει θεωρήσει την φαντασία ως αλήθεια. Έχει αποδώσει στην καρδιά του μια ψιθυριστική σκέψη, έργο του διαβόλου. Έχει αποδεχθεί την ψιθυριστική σκέψη του διαβόλου σαν να προέρχεται από την καρδιά του. Δηλαδή, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ψιθυριστική σκέψη του βλάπτει, και έχει βλαφθεί. Την έχει θεωρήσει επικίνδυνη, και έχει πέσει σε κίνδυνο. Άλλωστε, αυτό ακριβώς επιθυμεί ο διάβολος, και το θέλημα του διαβόλου έχει γίνει.

– Τι πρέπει να κάνω για να απαλλαγώ από αυτό;

Όπως αναφέρεται και στο χαντίθ, πρέπει αμέσως να καταφύγουμε στον Θεό από το κακό του Σατανά.

Πηγές:

1. Σουρὰ Αλ-Ανφὰλ, 24.

Σουρα 2, Αλ-Ταγαμπουν, 11.

Σουρα Ρα’ντ, 28.

Σούρα Αλ-Φατχ (Η Νίκη), 4.

Σουρα Χουτζουράτ 5:7

Σούρα Αλ-Ανφάα, 6:2.

7 Τιρμίζι, Ερμηνεία του Κορανίου, αριθμός χαντίθ: 2988.

Σημείωση:

Από τις εκδόσεις Nesil του καθηγητή Mehmet PAKSU.

“Εμμονές: Αιτίες και Τρόποι Απελευθέρωσης”

Σας προτείνουμε να διαβάσετε το έργο με τίτλο.

Με χαιρετισμούς και ευχές…

Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις