Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Χασάν Σαμπάχ
Ήταν ένας ευφυής άνθρωπος. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη λογική και την ευφυΐα του –χωρίς όρια– για να υπηρετήσει τις εγωιστικές του επιθυμίες, μπορεί να γίνει πιο επικίνδυνος από ένα τέρας.
Ο Χασάν Σαμπάχ έπαιξε επίσης τον ρόλο ενός τέτοιου ευφυούς τέρατος και η ζωή του περιβάλλεται από πολλούς μύθους.
Ισμαηλισμός
έγινε η πιο αναγνωρίσιμη μορφή, ίδρυσε τη δική του σχολή μέσα σε αυτή τη σέκτα και έσπειρε τον τρόμο στον κόσμο με τρομοκρατικές ενέργειες. Όταν ο Ιμπν-ι Ακτάς, ο οποίος κατέστρεψε την περιοχή για δώδεκα χρόνια, πέθανε, το πεδίο έμεινε εντελώς στον Χασάν Σαμπάχ. Ο νέος ηγέτης των Ισμαηλιτών στο Ιράν ήταν πλέον ο Χασάν Σαμπάχ.
Είχε μάθει τις σημαντικότερες επιστήμες της εποχής του, ασχολήθηκε με τη χημεία, τη μαγεία, το μυστήριο και την αλχημεία, φοίτησε στο Darü’l-Hikme στο Κάιρο, όπου διδάσκονταν τα μυστικά της ισμαηλιτικής αίρεσης, και έγινε ένας από τους ηγέτες του Ισμαηλισμού στο Ιράν.
Ο Χασάν Σαμπάχ επιστρέφει στο Ιράν.
Κάστρο Αλαμούτ
Είδε το μέρος, του άρεσε πολύ, σκέφτηκε ότι θα του φαινόταν χρήσιμο στο μέλλον, εγκαταστάθηκε εκεί και πολύ σύντομα, δρώντας με τους άνδρες του, κατέλαβε το Αλαμούτ. Εκεί ανέπτυξε τις δικές του μεθόδους. Τους άνδρες του, που ήταν θρησκευτικά αφοσιωμένοι σε αυτόν,
“μηχανή θανάτου”
Βρήκε έναν τρόπο να το μετατρέψει σε παράδεισο. Δημιούργησε έναν ψεύτικο παράδεισο στο φρούριο, το οποίο ήταν δύσκολο να κατακτηθεί επειδή βρισκόταν πάνω σε απόκρημνους βράχους. Χρησιμοποίησε αυτόν τον ψεύτικο παράδεισο με δέντρα, πισίνες και λουλούδια για να εκπαιδεύσει τους αφοσιωμένους -μέχρι θανάτου- στρατιώτες του.
Ο Χασάν Σαμπάχ ανήκε στον κλάδο των Βατινιτών του Σιιτισμού,
Είναι ένας από τους μεγαλύτερους διαφθορείς που έχει υπάρξει ποτέ στο σιιτικό κίνημα.
Στην Ασία, αυτός ήταν ο πρώτος που θεσμοθέτησε την αναρχία με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Στο κάστρο του Αλαμούτ, σχεδίαζε και υλοποιούσε συστηματικά κάθε είδους τρομοκρατική ενέργεια.
Χασάν Σαμπάχ,
Ήταν ένας άπιστος εχθρός της “Σελτζουκικής Αυτοκρατορίας”.
Σκοπός του ήταν να καταστρέψει την Αυτοκρατορία των Σελτζούκων, να εξαλείψει αυτό το ισχυρό κράτος που εμπόδιζε την ανάπτυξη της σιιτικής ιδεολογίας. Για να πετύχει αυτόν τον στόχο, διέταξε την κατασκευή ενός κήπου “σύμφωνου με τις περιγραφές του Παραδείσου”. Σ’ αυτόν τον κήπο έχτισε εκθαμβωτικά περίπτερα. Σ’ αυτόν τον κήπο και στα περίπτερα υπήρχαν ειδικά εκπαιδευμένοι τραγουδιστές, νεαρά κορίτσια που έμοιαζαν με τις παρθένες του Παραδείσου.
Οι άνδρες του Χασάν Σαμπάχ συγκέντρωναν θαρραλέους και δραστήριους νέους από διάφορες περιοχές και ηλικίες και τους έφερναν στο κάστρο Αλαμούτ. Σε αυτούς τους νέους περιγράφονταν πρώτα ο παράδεισος και οι απολαύσεις και οι διασκεδάσεις του. Στη συνέχεια, οι νέοι αυτοί υπνωτίζονταν με ναρκωτικές ουσίες…
«στον κήπο της Εδέμ»
Τους χορηγούσαν ναρκωτικά. Όταν οι νέοι ξυπνούσαν, έβλεπαν μπροστά τους υπέροχες επαύλεις, κορίτσια σαν χουρίδες, πολύχρωμα λουλούδια, οπωρώνες και πίστευαν αληθινά ότι είχαν μπει στον παράδεισο που είχε υποσχεθεί ο Χασάν Σαμπάχ. Οι μέρες τους περνούσαν με ευχαρίστηση και διασκέδαση. Μετά από λίγο καιρό, τους ναρκώνανε ξανά και τους έβγαζαν από τον κήπο του παραδείσου. Πλέον, η μεγαλύτερη επιθυμία αυτών των νέων ήταν να μπορέσουν να ξαναμπούν σε αυτόν τον κήπο του παραδείσου του Χασάν Σαμπάχ.
Ο Πρεσβύτερος του Βουνού Χασάν Σαμπάχ
με αυτό το δόλιο σχέδιο, κατάφερε να προσελκύσει μερικούς νέους, κάνοντάς τους δικούς του.
“ομάδες αυτοκτονίας”
είχε μετατρέψει σε.
Ο Σιίτης Σέιχ Χασάν Σαμπάχ
όταν θέλει να βάλει κάποιον να σκοτώσει, καλεί έναν από αυτούς τους νεαρούς,
«Πήγαινε και σκότωσε τον τάδε, αν το καταφέρεις και γυρίσεις, θα σε στείλω στον παράδεισο. Αν πεθάνεις, θα στείλω τους αγγέλους μου να σε πάρουν στον παράδεισο.»
έλεγε. Έτσι, αυτοί οι νέοι, που φλέγονταν από την αγάπη για τον παράδεισο, υπάκουαν σε αυτή τη διαταγή του σεΐχη με απόλυτη υποταγή και σκότωναν τον στοχευόμενο άνθρωπο με οποιοδήποτε κόστος.
Χασάν Σαμπάχ,
Επί τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια συνέχισε τις αιματηρές του δραστηριότητες στο κάστρο του Αλαμούτ.
Αυτή η αναρχική οργάνωση των Ιρανών Σιιτών έχει χύσει το αίμα εκατοντάδων, χιλιάδων Μουσουλμάνων. Έσπειραν κοινωνική αναταραχή και τρομοκρατία. Δολοφόνησαν τον Νιζάμ αλ-Μουλκ, τον διάσημο βεζίρη των Σελτζούκων, έναν ικανότατο πολιτικό. Οι λόγιοι και οι νομικοί που θεωρούνταν εμπόδιο στην εξάπλωση των Σιιτών, σφαγιάστηκαν από τους φενταγίν του Χασάν Σαμπάχ.
Μετά τον Σιίτη σεΐχη Χασάν Σαμπάχ, οι διάδοχοί του ακολούθησαν την ίδια πορεία. Ο βεζίρης των Σελτζούκων, Αμπού Νάσιρ, δολοφονήθηκε από αυτούς. Ο χαλίφης Μουσταρσίντ επίσης μαρτυρικά σκοτώθηκε από αυτούς τους αναρχικούς. Οι καταστροφές που προκάλεσαν οι Βατίνιτες καθ’ όλη την ιστορία τους δεν περιορίστηκαν μόνο στη δολοφονία αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων, αλλά επιπλέον κατέστρεψαν πόλεις, λεηλάτησαν καραβάνια και δεν δίστασαν να σπείρουν το θάνατο ακόμα και σε ιερούς τόπους, διαπράττοντας σφαγές. Για παράδειγμα, ο Αμπού Ταχίρ, γιος του Τζενναμπί, μέλος της Βατίνιγιας, μιας σιιτικής αίρεσης, με μερικές χιλιάδες ληστές που είχε συγκεντρώσει γύρω του, το έτος 311 της Εγίρας, έστησε ενέδρα σε προσκυνητές που πήγαιναν για το Χατζ, σφάζοντας τους περισσότερους και λεηλατώντας τα υπάρχοντά τους.
Το έτος 317 της Εγίρας, η ίδια συμμορία επιτέθηκε ξανά στους προσκυνητές που επέστρεφαν από την Αραφάτ στη Μέκκα κατά τη διάρκεια της περιόδου του Χατζ, σφάζοντάς τους όλους. Μερικοί προσκυνητές που γλίτωσαν από αυτή τη σφαγή κατέφυγαν στην Κααμπά, αλλά οι αναρχικοί εισέβαλαν και τους σκότωσαν μέσα στο ιερό. Μάλιστα, πέταξαν μερικά πτώματα στο πηγάδι του Ζαμζάμ. Λεηλάτησαν το πέπλο της Κααμπά. Ο Αμπού Ταχίρ αφαίρεσε την πόρτα της Κααμπά και την Μαύρη Πέτρα (Χατζαρούλ-Ασβέντ). Η Μαύρη Πέτρα παρέμεινε στα χέρια τους για είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια, μέχρι το έτος 339 της Εγίρας. Η τότε κυβέρνηση της Βαγδάτης προσέφερε 50.000 χρυσάφια για την επιστροφή της Μαύρης Πέτρας από αυτούς τους αδίστακτους Σιίτες ληστές, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Τελικά, υπό την έντονη απειλή του “Μαχδίου” των Φατιμιδών της Αφρικής, επέστρεψαν τη Μαύρη Πέτρα. (Ιμπν αλ-Αθίρ, αλ-Καμίλ φι’τ-Ταρίχ, τόμος 8, σελ. 307)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
