Πιστεύω με απόλυτη βεβαιότητα στον Θεό και στον Αγγελιοφόρο Του, δόξα τω Θεώ· όμως, αμφιβολίες μπαίνουν στο μυαλό μου για πράγματα που δεν είναι αληθινά. Ακόμα και θέματα που έχω απορρίψει με απόλυτη βεβαιότητα, ξαφνικά δημιουργούν ερωτηματικά στο μυαλό μου· ποια είναι η αιτία; Μερικές φορές, όταν ακούω το Κοράνι και ακούω το όνομα του Θεού και του Αγγελιοφόρου Του, δακρύζω και συγκινούμαι. Άλλες φορές, όταν ακούω ή διαβάζω το Κοράνι, νιώθω στενοχώρια· ποια είναι η αιτία;…
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η ερώτησή σας είναι διττή.
Πρώτον:
Αφορά την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Η πρώτη μορφή της εμμονής (πρώτη πληγή):
«Ο διάβολος πρώτα σπέρνει την αμφιβολία στην καρδιά. Αν η καρδιά δεν την δεχτεί, η αμφιβολία μετατρέπεται σε πλάνη. Σε αντίθεση με την αλήθεια, η πλάνη περιγράφει κάποιες ακάθαρτες αναμνήσεις και άσχημες, ανήθικες καταστάσεις. Στην καρδιά…»
‘Αλίμονο!’
…το προκαλεί. Τον ρίχνει στην απελπισία. Ο άνθρωπος που έχει εμμονές νομίζει ότι η καρδιά του φέρεται με ασέβεια προς τον Κύριό του. Νιώθει μια τρομερή ταραχή και αναστάτωση. Για να ξεφύγει από αυτό, φεύγει από την ηρεμία, θέλει να βυθιστεί στην αμέλεια.”
“Σέτιμ”:
Ασχημίες, κακές σκέψεις, ανάρμοστες συμπεριφορές, σκέψεις που στενοχωρούν την καρδιά, φανταστικές λέξεις που έρχονται σε αντίθεση με την πίστη και φαίνονται να έχουν ριζώσει στην καρδιά του ανθρώπου, ιδιαίτερα άσχημες αναμνήσεις που η λογική και η καρδιά δεν αποδέχονται κατά τη διάρκεια της προσευχής…
Ο ψίθυρος είναι έργο του διαβόλου, μια συμφορά που προέρχεται από αυτόν. Είναι η αναστάτωση και η αναταραχή που προκαλεί ο διάβολος στην καρδιά. Ο διάβολος έχει μόνο έναν στόχο: την καρδιά. Ο μοναδικός του σκοπός είναι να διαφθείρει την καρδιά, να την καταστήσει άχρηστη.
– Γιατί η καρδιά είναι ο στόχος του διαβόλου;
Ας πάρουμε την απάντηση από το Κοράνι:
«Να ξέρετε ότι ο Αλλάχ είναι πιο κοντά στην καρδιά του ανθρώπου από τον ίδιο τον άνθρωπο.»
(1)
«Όποιος πιστεύει στον Αλλάχ, ο Αλλάχ θα καθοδηγήσει την καρδιά του.»
(2)
«Οι καρδιές βρίσκουν γαλήνη μόνο με την ανάμνηση του Θεού.»
(3)
“Αυτός είναι που δίνει γαλήνη και ασφάλεια στις καρδιές των πιστών, για να ενισχύσει την πίστη τους.”
(4)
«Ο Αλλάχ έκανε την πίστη αγαπητή σε εσάς και την ενέγραψε στις καρδιές σας.»
(5)
«Οι πιστοί είναι εκείνοι που, όταν αναφέρεται το όνομα του Θεού, οι καρδιές τους τρέμουν».
(6)
Από τα λίγα αυτά εδάφια, των οποίων παραθέτουμε μόνο τη μετάφραση, από εκατοντάδες εδάφια που αναφέρονται στην καρδιά, μαθαίνουμε τα ακόλουθα χαρακτηριστικά της καρδιάς:
1. Ο Θεός είναι κοντά στην καρδιά.
2. Ο Θεός δίνει φώτιση στην καρδιά.
3. Η καρδιά βρίσκει γαλήνη με την ανάμνηση του Θεού.
4. Ο Θεός δίνει γαλήνη και ασφάλεια στην καρδιά.
5. Ο Αλλάχ εμφυσά την πίστη στις καρδιές.
Ναι, η καρδιά είναι το κέντρο της πίστης, το κέντρο της μνήμης του Θεού, το κέντρο της καθοδήγησης, το κέντρο της ηρεμίας και της γαλήνης, και το κέντρο όλων των συναισθημάτων μας.
Ο διάβολος είναι εχθρός όλων αυτών των ωραίων πραγμάτων που υπάρχουν στον πιστό. Κάνει ό,τι μπορεί με δόλους, απάτες και τεχνάσματα για να τον στερήσει από αυτά. Γι’ αυτό, το όλο ζήτημα είναι να κρατήσει κανείς την καρδιά του μακριά από τα τεχνάσματα του διαβόλου. Γιατί αν η καρδιά μια φορά διαφθαρεί, διαφθείρονται όλο το σώμα και τα συναισθήματα. Όπως αναφέρεται και στο ιερό χαντίθ,
«Προσέξτε! Στο σώμα υπάρχει ένα κομμάτι σάρκας· αν αυτό διορθωθεί, όλο το σώμα διορθώνεται, αν αυτό χαλάσει, όλο το σώμα χαλάει.»
(Μπουχάρι, Ιμάν, 39; Μουσλίμ, Μουσάκατ, 107)
Ο πειρασμός έρχεται αρχικά με τη μορφή αμφιβολίας. Ο διάβολος πρώτα σπέρνει την αμφιβολία στην καρδιά. Η καρδιά όμως αντιδρά αμέσως, αμύνεται. Αν όμως εγκαταλείψει την άμυνα και την αποδεχτεί, τότε ο διάβολος έχει πετύχει τον στόχο με την πρώτη βολή. Αν όμως η καρδιά δεν την αποδεχτεί, αφήνει ένα σημάδι, τελικά δημιουργεί μια ομίχλη, μια κηλίδα. Μετά από λίγο, στον καθρέφτη της φαντασίας αντανακλώνται κάποιες ακάθαρτες σκέψεις, σχηματίζονται κάποιες άσχημες εικόνες, αντίθετες με την ηθική. Αυτές οι εικόνες και οι κηλίδες είναι αρκετές για να κάνουν την καρδιά να ταραχθεί, να φωνάξει, να στενευτεί και να πιεστεί. Τελικά…
“Αλίμονο!”
λέγοντας αυτό, κολλάει το πρώτο μικρόβιο της αρρώστιας και πέφτει σε απόγνωση.
Ο άνθρωπος που κολλάει το μικρόβιο της εμμονής,
Νομίζει πως ασελγεί απέναντι στον Κύριό του, πανικοβάλλεται, τρέμει και ξαφνικά ένα κύμα ενθουσιασμού κατακλύζει όλο του το σώμα. Όλα τα συναισθήματα πληγώνονται, το παράθυρο της καρδιάς θολώνει και οι εικόνες χάνουν τη διαύγειά τους. Ο άνθρωπος πασχίζει να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση. Όμως, επειδή δεν ακούει την αληθινή φωνή της καρδιάς του, δηλαδή την έμπνευση του αγγέλου που έρχεται στην καρδιά, νιώθει για μια στιγμή χαμένος στο κενό και τελικά φεύγει από την ηρεμία, βυθίζεται στην αμέλεια.
Ναι, τώρα η μόλυνση έχει πια καταλάβει την καρδιά. Σ’ αυτή τη στιγμή ο άνθρωπος είναι ανήμπορος, απελπισμένος. Ψάχνει τρόπους σωτηρίας, θεραπείας.
– Ποια είναι η αλοιφή και το φάρμακο για αυτή την πληγή;
Και η θεραπεία:
Πρώτη θεραπεία:
Σε αυτή την περίπτωση, το πιο σημαντικό είναι να μην παρασυρθείς από τον ενθουσιασμό και να μην πανικοβληθείς. Κάποιος που υποκύπτει σε τέτοιες εμμονές δεν πρέπει να πανικοβάλλεται ούτε να ανησυχεί. Αυτό που προκαλεί πανικό και ανησυχία πρέπει να υφίσταται στην πραγματικότητα. Αλλά αυτά που έρχονται στο νου και στη μνήμη δεν είναι τίποτα άλλο παρά προϊόντα της φαντασίας. Οι άσχημες σκέψεις που περνούν από το μυαλό δεν έχουν καμία αξία, καμία σημασία. Επιπλέον, δεν προκαλούν καμία βλάβη.
Δεν είναι αμαρτία να φαντάζεται κανείς πράγματα που τον οδηγούν στην απιστία, ούτε είναι ανηθικό να σκέφτεται κάτι ανήθικο. Διότι η φαντασία δεν αποτελεί απόφαση ή κρίση. Επομένως, δεν δεσμεύει τον άνθρωπο, δεν αποτελεί απόδειξη καλοσύνης ή κακίας, ούτε οδηγεί σε κάποιο συμπέρασμα. Αντίθετα, η ανηθικότητα, η κακή λέξη και η έκφραση μιας άσχημης λέξης αποτελούν κρίση. Ο άνθρωπος που φαντάζεται την απιστία και την άσχημη λέξη δεν την έχει πει, άρα δεν είναι υπόλογος.
Δεύτερη θεραπεία:
Οι άσχημες λέξεις και οι ανάρμοστες πράξεις που φτάνουν στην καρδιά, δεν προέρχονται από την καρδιά, γι’ αυτό και δεν ανήκουν στην καρδιά. Διότι η καρδιά ενοχλείται από αυτές τις λέξεις· στενοχωριέται, πιέζεται. Επειδή δεν είναι προϊόν της καρδιάς, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ανησυχία και μια εμμονή. Αφού δεν πηγάζει από την καρδιά, πηγάζει από τον διάβολο, ίσως από την έμπνευση του διαβόλου που είναι κοντά στην καρδιά.
Στο χαντίθ, η διαβολική έμπνευση εκφράζεται ως εξής:
Το χαντίθ αυτό το διηγείται ο Αμπντουλλάχ μπιν Μεσούντ. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) είπε:
«Στον υιό του Αδάμ υπάρχει η επιρροή ενός δαίμονα και η επιρροή ενός αγγέλου.»
Το λήμμα του διαβόλου,
είναι η ενθάρρυνση του κακού (της βλασφημίας, της αμαρτίας και της αδικίας) και η διάψευση της αλήθειας.
το λήμμα του αγγέλου είναι
Είναι να εμπνέεις το καλό και να επικυρώνεις το δίκαιο. Όποιος το νιώθει αυτό στη συνείδησή του, ας ξέρει ότι είναι από τον Αλλάχ και ας τον ευχαριστεί. Κι όποιος νιώθει το αντίθετο, ας καταφύγει στον Αλλάχ από τον Σατανά.”
Στη συνέχεια, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) απήγγειλε το ακόλουθο εδάφιο (μετάφραση):
«Ο διάβολος σας φοβίζει με τη φτώχεια και σας παρακινεί στην τσιγκουνιά και την κακία. Ο Θεός όμως σας υπόσχεται συγχώρεση και αφθονία από τα δικά Του θησαυροφυλάκια…»
(7)
Σύμφωνα με το ιερό χαντίθ.
λέμε,
από τους μελετητές των χαντίθ
“η κάθοδος του διαβόλου, η εγγύτητα, η επαφή και ο ψίθυρος”
ενώ ο άγγελος περιγράφεται ως λήμμα, επίσης
“έμπνευση”
όπως εξηγείται παρακάτω.
Λέμε,
Η καρδιά είναι η βάση, το κέντρο, το αρχηγείο και ο κεντρικός σταθμός του διαβόλου και του αγγέλου.
Αυτά είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Ο διάβολος, από το δικό του στρατηγείο, ρίχνει συνεχώς βέλη πειρασμού στην καρδιά, καλώντας τον άνθρωπο στην απιστία, την ανταρσία και την αμαρτία, ωθώντας τον να απορρίψει το δίκαιο και την αλήθεια· ο άγγελος, για να εξουδετερώσει την επίθεση του διαβόλου, αντεπιτίθεται, εμπνέοντας τον άνθρωπο, καλώντας τον στο καλό, στην ομορφιά, στην αρετή και στο δίκαιο.
Αυτά τα άσχημα λόγια, που έρχονται στην καρδιά του ανθρώπου και αντανακλώνται στον καθρέφτη της φαντασίας, προέρχονται από το κέντρο ελέγχου του διαβόλου.
Η εγγύτητα του κέντρου του διαβόλου και του κέντρου του αγγέλου στην ίδια καρδιά, μοιάζει με την ύπαρξη της λαμπερής και της θαμπής πλευράς ενός καθρέφτη δίπλα-δίπλα. Με άλλα λόγια, είναι σαν να βρίσκονται δίπλα-δίπλα ένα καλό και ένα κακό βιβλίο σε μια βιβλιοθήκη.
Το γεγονός ότι η θεϊκή έμπνευση και ο σατανικός ψίθυρος είναι κοντά το ένα στο άλλο δεν βλάπτει τον άνθρωπο.
– Πώς μπορεί κανείς να βλαφθεί από τις εμμονές;
Ο άνθρωπος υποκύπτει στην ψευδαίσθηση ότι η ψιθυριστική σκέψη θα του βλάψει, και αν πιστεύει ότι του βλάπτει, τότε βλάπτεται. Έτσι, έχει προκαλέσει θλίψη στην καρδιά του, έχει βυθιστεί σε οδύνη. Διότι έχει θεωρήσει την φαντασία ως αλήθεια. Έχει αποδώσει στην καρδιά του μια ψιθυριστική σκέψη, έργο του διαβόλου. Έχει αποδεχθεί την ψιθυριστική σκέψη του διαβόλου σαν να προέρχεται από την καρδιά του. Δηλαδή, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ψιθυριστική σκέψη του βλάπτει, και έχει βλαφθεί. Την έχει θεωρήσει επικίνδυνη, και έχει πέσει σε κίνδυνο. Άλλωστε, αυτό ακριβώς επιθυμεί ο διάβολος, και το θέλημα του διαβόλου έχει γίνει.
– Τι πρέπει να κάνω για να απαλλαγώ από αυτό;
Όπως αναφέρεται και στο χαντίθ, πρέπει αμέσως να καταφύγουμε στον Θεό από το κακό του Σατανά.
Δεύτερον:
Οι συστολές και οι διαστολές της καρδιάς…
Κατάσταση σύσφιξης και χαλάρωσης;
Σε λεξικολογική σημασία, σημαίνει ψυχική δυσφορία, στένωση και διεύρυνση, στενοχώρια και ανακούφιση.
Ο Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί εξηγεί αυτές τις καταστάσεις στο Παράρτημα της Κασταμπόλου ως εξής:
«Οι πνευματικές δοκιμασίες του ποιητή είναι ένα θεϊκό μαστίγιο για να τον εκπαιδεύσει στην υπομονή και την προσπάθεια. Διότι, με τη σοφία να μην πέσει στην παγίδα της αβεβαιότητας και της απελπισίας, πρέπει να διατηρεί την ισορροπία μεταξύ φόβου και ελπίδας, και να επιδεικνύει υπομονή και ευγνωμοσύνη.»
καταστάσεις δυσκοιλιότητας
Η έλευση της φώτισης στους ανθρώπους της αφύπνισης από την εκδήλωση της μεγαλοπρέπειας και της ομορφιάς είναι μια διάσημη αρχή προόδου για τους ανθρώπους της αλήθειας.
Ας επεξηγήσουμε λίγο αυτή τη φράση: ορισμένες πνευματικές δυσκολίες είναι θεϊκές μαστιγιές που μας δίνονται από τον Θεό για να μας εκπαιδεύσουν στην υπομονή και στην πάλη με τον εαυτό μας. Εδώ…
μαστίγιο
Αν εστιάσουμε στην έκφραση, όπως ακριβώς χρησιμοποιείται το μαστίγιο για να κινητοποιήσει ένα νωθρό, αδρανές πλάσμα, έτσι και ο άνθρωπος που έχει γίνει νωθρός και βυθισμένος στη μονοτονία, με αυτές τις καταστάσεις σύσφιξης και πίεσης, μαστιγώνεται σαν πιστός και ωθείται σε σοβαρότητα στο καθήκον του.
Ωστόσο, σε αυτό το σημείο, η παραπάνω έκφραση αναφέρεται επίσης σε
«η δίνη της ελπίδας και της απελπισίας»
Η φράση αυτή δεν πρέπει να παραβλέπεται. Η κατάσταση ηρεμίας δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα της κατάστασης πίεσης. Δηλαδή, η ανακούφιση που έρχεται μετά από δυσκολίες δεν πρέπει να βλάπτει την σοβαρότητα στην εκτέλεση του καθήκοντος. Ωστόσο, ο πιστός δεν πρέπει να απογοητεύεται ως αποτέλεσμα της κατάστασης πίεσης. Διότι, όπως είπε και ο ποιητής της Ανεξαρτησίας μας,
“Η απελπισία είναι εμπόδιο σε κάθε τελειότητα.”
/
“Η απελπισία κλείνει τον δρόμο σε κάθε επιτυχία.”
Αυτές οι καταστάσεις είναι εκδηλώσεις των ονομάτων του Θεού, Τζελάλ (Δόξα) και Τζεμάλ (Ομορφιά). Όπως η ασθένεια είναι από τον Θεό…
Σαφί
η εκδήλωση του ονόματός Του είναι η λύση σε δύσκολες καταστάσεις, με τη χάρη του Θεού.
Δαρρ
Ονόματα όπως (το όνομα Τζελαλί), που υποδηλώνουν κατάσταση άνεσης και ευρυχωρίας, ανήκουν επίσης στον Παντοδύναμο Θεό.
Επίτροπος
Είναι αποτέλεσμα ονομάτων όπως (το όνομα Τζεμαλί).
Υποσημειώσεις:
1. Ενφάλη, 8/24.
2. Αλ-Ταγαμπουν, 64/11.
3. Ρα’δ, 13/28.
4. Κατάκτηση, 48/4.
5. Χουτζουράτ. 49/7.
6. Ενφάλη, 8/2.
7. Τιρμίζι, Ερμηνεία του Κορανίου, Χαδις αρ.: 2988.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
