Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Το Όνειρο του Αμπντούλ Μουτταλίμπ
Το φως του Κυρίου του Σύμπαντος, που έλαμπε στο μέτωπο του παππού του Προφήτη μας, τον είχε φέρει και τον είχε τοποθετήσει στη θέση του αρχηγού των Κουρεϊσιτών.
Ήταν μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα… Κοιμόταν σε μια δροσερή σκιά στο Χιτζρ, δίπλα στην Κάαμπα. Είδε ένα όνειρο. Στο όνειρό του, κάποιος του μίλησε:
“Σηκωθείτε, κερδίστε την Tayyibe!”
Ερώτηση:
“Τι είναι η Ταγίμπε;”
Ωστόσο, εκείνος απομακρύνθηκε χωρίς να απαντήσει στην ερώτησή του.
Ο Αμπντούλ-Μουτταλίμπ, όταν ξύπνησε, ήταν ενθουσιασμένος.
“Τάγιεμπε”
Τι σήμαινε; Πώς θα μπορούσε να σκάψει την Tayyibe; Χωρίς να μπορέσει να δώσει νόημα στο όνειρο, πέρασε εκείνη τη νύχτα γεμάτη περιέργεια.
Την επόμενη μέρα, κοιμήθηκε πάλι στο ίδιο μέρος. Ο ίδιος άντρας εμφανίστηκε ξανά και τον φώναξε:
“Σήκω, κέρδισε το Μπέρε.”
Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ, έκπληκτος από το όνειρό του, ρώτησε ξανά:
“Τι είναι η Μπέρε;”
Ο άντρας απομακρύνθηκε από εκεί χωρίς να δώσει καμία απάντηση.
Ο Αμπντουλμουταλίμπ ξύπνησε από έναν βαθύ ύπνο, γεμάτος περιέργεια και ενθουσιασμό. Ωστόσο, δεν μπορούσε να καταλάβει τι είχε δει. Πέρασε και εκείνη την ημέρα και τη νύχτα υπό την επήρεια του ονείρου που είχε δει.
Ήταν την επόμενη μέρα. Και πάλι βρισκόταν στο ίδιο μέρος. Ο ίδιος άντρας ήρθε και του είπε,
“Σήκω, κέρδισε τη Μεδνούνα.”
είπε.
Σε βαθύ ύπνο, ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ, ο άντρας…
“Τι είναι η Μεδνουνέ;”
ρώτησε.
Αλλά ο άντρας, χωρίς να απαντήσει, απομακρύνθηκε και έφυγε.
Η περιέργεια και η αγωνία του Αμπντούλ Μουτταλίμπ είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους. Ήξερε βέβαια πως το όνειρο που έβλεπε τρεις συνεχόμενες νύχτες δεν ήταν τυχαίο. Αλλά δεν είχε την παραμικρή ένδειξη για να καταλάβει το νόημά του.
Την τέταρτη μέρα, ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ, ξαπλωμένος πάλι στο ίδιο μέρος, είδε τον ίδιο άντρα να έρχεται. Αυτή τη φορά ο άντρας φώναξε:
“Σκάψτε για το Ζαμζάμ!”
Αμπντούλ Μουτταλίμπ,
“Τι είναι το Ζαμζάμ και πού βρίσκεται;”
όταν ρώτησε, η απάντηση του άνδρα ήταν η εξής:
«Το Ζαμζάμ είναι νερό που ποτέ δεν στερεύει, ποτέ δεν εξαντλείται. Με αυτό καλύπτεται η ανάγκη των προσκυνητών για νερό. Βρίσκεται ανάμεσα στο σημείο όπου χύνεται το αίμα των θυσιών που γίνονται στην Κάαμπα και στο σημείο όπου θάβονται τα εντόσθιά τους. Έρχεται ένας κοράκι με φτερά με κηλίδες και το ραμφίζει. Εκεί υπάρχει και μια μυρμηγκοφωλιά.»
1
Στην αγωνία του Αμπντούλ Μουταλίμπ, που ξύπνησε, προστέθηκε τώρα και η χαρά. Γιατί είχε βρει το κλειδί για να ερμηνεύσει το όνειρο. Είχε ακούσει πολλές φορές να γίνεται λόγος για το πηγάδι Ζαμζάμ. Όμως, κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν. Γιατί οι Τζουρχουμλίτες, όταν έφυγαν από τη Μέκκα για να γλιτώσουν από την εχθρική εισβολή, είχαν ρίξει όλα τα πολύτιμα αντικείμενα της Κάαμπα στο πηγάδι Ζαμζάμ, και είχαν σκεπάσει το πηγάδι με χώμα, κάνοντάς το αόρατο. Από τότε, το όνομα Ζαμζάμ υπήρχε, αλλά το ίδιο το πηγάδι όχι.
Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ κατάλαβε πλέον ότι είχε αναλάβει το καθήκον να βρει και να σκάψει το πηγάδι Ζαμζάμ. Αμέσως άρχισε την έρευνα. Πήγε στο μέρος που του είχε υποδειχθεί στο όνειρό του. Εκεί είδε ένα κοράκι με φτερά σε διάφορα χρώματα να πετάει, να προσγειώνεται, να σκαλίζει με το ράμφος του ένα σημείο και έπειτα να απογειώνεται και να υψώνεται προς τον ουρανό.
Η χαρά του Αμπντούλ Μουτταλίμπ δεν περιγραφόταν. Θα είχε την τιμή να βρει και να αποκαλύψει ένα πηγάδι που χάριζε ζωή, κρυμμένο για χρόνια. Είχε εντοπίσει τη θέση του Ζαμζάμ και η ώρα της ανασκαφής είχε έρθει. Δεν ήθελε να χάσει αυτή την τιμή από άλλον, ούτε να αποκαλύψει αυτό το μυστικό σε άλλους. Γι’ αυτό, την επόμενη μέρα, πήρε τον μοναχογιό του, Χάρις, και πήγαν στο σημείο που είχε εντοπιστεί και άρχισαν να σκάβουν. Μετά από μια περίοδο ανασκαφής, αποκαλύφθηκε το κυκλικό στόμιο του πηγαδιού Ζαμζάμ, με τις πέτρες των τοίχων του. Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ ήταν χαρούμενος, ενθουσιασμένος. Σχεδόν δεν πίστευε στα μάτια του. Αλλά είτε πίστευε είτε όχι, υπήρχε ένα ορατό στόμιο πηγαδιού. Άρχισε να ψάλλει το τακμπίρ:
“Αλλάχ ου Ακμπάρ! Αλλάχ ου Ακμπάρ!”
Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ και οι Προύχοντες των Κουρεϊσιτών
Οι Κουραΐτες, που παρακολουθούσαν από την αρχή τις δραστηριότητες του Αμπντούλ Μουτταλίμπ, αντιλήφθηκαν ότι η υπόθεση επρόκειτο να αποκαλυφθεί και ειδοποίησαν τους αρχηγούς τους. Λίγο αργότερα, οι αρχηγοί των Κουραϊτών έφτασαν στο σημείο της ανασκαφής και είπαν στον Αμπντούλ Μουτταλίμπ:
«Ω Αμπντούλ Μουτταλίμπ! Αυτό είναι το πηγάδι του πατέρα μας Ισμαήλ. Έχουμε κι εμείς δικαίωμα σε αυτό. Κάνε μας κι εμάς μετόχους σε αυτή την υπόθεση.»
είπαν. Αμπντούλ Μουτταλίμπ,
«Όχι, δεν μπορώ», είπε. «Αυτή η δουλειά έχει ανατεθεί αποκλειστικά σε εμένα και μόνο εγώ από εσάς είμαι εξουσιοδοτημένος να την κάνω».
Η κατηγορηματική αυτή απάντηση του Αμπντούλ Μουτταλίμπ δεν άρεσε στους προύχοντες των Κουρεϊσιτών. Ο Αντίγ μπιν Νεβφελ, ένας από αυτούς, είπε:
“Είσαι ένας μοναχικός άνθρωπος. Δεν έχεις κανέναν άλλον να στηριχτείς εκτός από τον μοναχογιό σου. Πώς είναι δυνατόν να μας αντιτίθεσαι, να μην υποτάσσεσαι σε εμάς;”
Αυτή η φράση έκαψε την καρδιά του Αμπντούλ Μουτταλίμπ. Γιατί οι Κουρεϊσίτες τον περιφρονούσαν λόγω της μοναξιάς του. Φυσικά, έδειξε την έντονη δυσαρέσκειά του γι’ αυτή την αντίληψη. Σιωπηλός, βυθίστηκε για λίγο στη λύπη. Έπειτα, ξέσπασε:
“Α, δηλαδή με κατηγορείς για μοναξιά και εγκαταλειμψία, έτσι;”
Επειδή δεν έλαβε καμία απάντηση από τον συνομιλητή του, μετά από λίγη σκέψη, άπλωσε τα χέρια του, έστρεψε το πρόσωπό του προς τον ουρανό και είπε:
“Ορκίζομαι, αν ο Αλλάχ μου χαρίσει δέκα γιους, θα θυσιάσω έναν από αυτούς δίπλα στην Κάαμπα.”
Είπε 2.
Αυτά τα λόγια του Αμπντούλ-Μουτταλίμπ ήταν ταυτόχρονα μια προσευχή, ένας όρκος και μια υπόσχεση.
Ταξίδι στη Δαμασκό
Ήταν φανερό πως η υπόθεση δεν θα τελείωνε εδώ. Η κατάσταση ήταν αρκετά τεταμένη. Από τέτοια περιστατικά είχαν ξεσπάσει πολλές φορές συγκρούσεις ανάμεσά τους. Γνωρίζοντας αυτό, ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ διέκοψε αμέσως τις ανασκαφές και πρότεινε να λυθεί το ζήτημα από έναν διαιτητή. Η πρότασή του έγινε δεκτή. Επέλεξαν τον διαιτητή:
Σα’ντ μπιν Χουζέιμ, κάτοικος Δαμασκού.
Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ, παίρνοντας μαζί του μερικούς από τους θείους του, ξεκίνησε για τη Δαμασκό με μια ομάδα από τους προύχοντες των φυλών Κουράις. Ωστόσο, πριν φτάσουν στη Δαμασκό, η θεία μοίρα τους σταμάτησε. Τα νερά του Αμπντούλ Μουτταλίμπ και των συντρόφων του εξαντλήθηκαν στη μέση της φλεγόμενης ερήμου. Αυτό ήταν πιο επικίνδυνο γι’ αυτούς από τον μεγαλύτερο και πιο σκληρό εχθρό. Στην έκκληση του Αμπντούλ Μουτταλίμπ, οι προύχοντες των Κουράις,
“Το νερό μας ίσα ίσα φτάνει για εμάς.”
απαντώντας με άρνηση.
Η ζωή του Αμπντούλ Μουτταλίμπ και των οικείων του βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο. Δεν είχαν τίποτα να κάνουν. Το να ψάχνουν νερό στη μέση της ερήμου ήταν σαν να κυνηγούσαν οφθαλμαπάτη.
Η Αναζήτηση Νερού από τον Αμπντούλ-Μουτταλίμπ
Παρά τα πάντα, ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ ήταν αποφασισμένος να βρει νερό. Μια εσωτερική φωνή του έλεγε ότι θα το βρει. Πλησίασε την καμήλα του, την έβαλε να σηκωθεί. Εκείνη τη στιγμή, δεν πίστευε στα μάτια του. Γιατί είδε, κάτω από το πόδι της καμήλας, μια χούφτα νερό που έλαμπε. Αυτό έκανε τους συντρόφους του να χαρούν. Ένιωσαν σαν να είχαν ξαναγεννηθεί. Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ, με το σπαθί του, διεύρυνε το σημείο από όπου έβγαινε το νερό, και το νερό άρχισε να ρέει πιο άφθονα. Εν τω μεταξύ, οι Κουρεϊσίτες, που δεν είχαν δώσει νερό, τους παρακολουθούσαν με έκπληξη.
Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ και οι σύντροφοί του ήπιαν νερό, χορταίνοντας δίψα, τόσο οι ίδιοι όσο και τα ζώα τους. Κάποια στιγμή, ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ γύρισε προς τους Κουρεϊσίτες που δεν του είχαν δώσει νερό και τους φώναξε:
“Ελάτε στο νερό, ελάτε στο νερό! Ο Θεός μας έδωσε νερό. Ποτίστε και εσείς και τα ζώα σας! Ελάτε, μην αργείτε, ελάτε.”
Οι Κουραϊσίτες πλησίασαν με ντροπαλότητα την πηγή. Έπιναν νερό με λαχτάρα. Πότιζαν τα ζώα τους. Έριχναν το μπαγιάτικο νερό από τις υδραγωγούς τους και τις γέμιζαν με καθαρό νερό.
Μόλις οι Κουρεϊσίτες ήπιαν το δροσερό και καθαρό νερό που τους πρόσφεραν τα χέρια που είχαν σκάψει το πηγάδι Ζαμζάμ, ο κόσμος τους άλλαξε αμέσως. Με ντροπιασμένη και ενοχική έκφραση, γύρισαν προς τον Αμπντούλ Μουτταλίμπ,
«Ω Αμπντούλ Μουτταλίμπ», είπαν. «Δεν έχουμε πια τίποτα να σου πούμε. Καταλάβαμε πως το σκάψιμο του Ζαμζάμ είναι δικό σου δικαίωμα. Μόνο εσύ είσαι άξιος γι’ αυτήν την εργασία. Σου δίνουμε τον λόγο μας, δεν θα διαφωνήσουμε ξανά μαζί σου για το Ζαμζάμ. Δεν χρειαζόμαστε πια και διαιτητή.»
Και επέστρεψαν όλοι μαζί στη Μέκκα, στα μισά του δρόμου, χωρίς να πάνε στον διαιτητή.3
Επιστρέφοντας στη Μέκκα, ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ συνέχισε τις ανασκαφές με τον γιο του Χάρις και σύντομα ανακάλυψε το πηγάδι Ζαμζάμ.
Έκαναν Κλήρωση για τα Πολύτιμα Αγαθά
Από το πηγάδι του Ζαμζάμ βρέθηκαν και ορισμένα πολύτιμα αντικείμενα. Ανάμεσά τους ήταν δύο χρυσά αγάλματα ελαφιών, σπαθιά και πανοπλίες. Οι προύχοντες των Κουρεϊσιτών, που είχαν προηγουμένως παραχωρήσει στον Αμπντούλ Μουτταλίμπ το δικαίωμα να αποκαλύψει το Ζαμζάμ, είδαν αυτά τα πολύτιμα αντικείμενα και η απληστία τους ξαναφούντωσε. Και πάλι στράφηκαν εναντίον του Αμπντούλ Μουτταλίμπ.
«Ω Αμπντούλ Μουτταλίμπ», είπαν, «είμαστε συνέταιροι σε αυτά τα αγαθά. Έχουμε και εμείς μερίδιο σε αυτά».
Ο γενναιόδωρος και υπομονετικός Αμπντούλ-Μουτталиμπ πρώτα,
“Όχι. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα σε αυτά τα αγαθά.”
λέγοντας αυτό, απέρριψε τα αιτήματά τους. Στη συνέχεια, έδειξε και πάλι τη γενναιοδωρία και την ανδρεία του.
“Ας είμαι επιεικής μαζί σου. Ας ρίξουμε κλήρο μεταξύ μας.”
Οι προύχοντες των Κουρεϊσιτών, ευχαριστημένοι από αυτό,
“Λοιπόν, πώς και με ποιον τρόπο θα κάνεις αυτή την κλήρωση;”
ρώτησαν. Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ εξήγησε τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί στην κλήρωση:
“Θα τραβήξουμε δύο κλήρους για την Κάαμπα, δύο για εμένα και δύο για εσάς. Όποιος κερδίσει στην κλήρωση, παίρνει το μερίδιό του, και όποιος δεν κερδίσει, μένει χωρίς μερίδιο.”
Αυτή η μέθοδος ήταν μια αμερόληπτη λύση. Γι’ αυτό οι Κουρεϊσίτες χάρηκαν και εκτίμησαν τη συμπεριφορά του Αμπντούλ Μουτταλίμπ.
«Αλήθεια», είπαν. «Δείξατε μεγάλη επιείκεια».
Πλησίασαν το άγαλμα του Χουμπέλ μέσα στην Κάαμπα και έριξαν κλήρο. Ο κλήρος απέδειξε για άλλη μια φορά ότι οι προύχοντες των Κουρεϊσιτών δεν είχαν δικαίωμα σε αυτά τα αγαθά. Τα χρυσά αγάλματα ελαφιών έπεσαν στην Κάαμπα, τα σπαθιά και οι πανοπλίες στον Αμπντούλ Μουτταλίμπ. Η μερίδα τους ήταν η στέρηση. Αλλά πλέον δεν είχαν λόγο να αντιταχθούν και το θέμα έκλεισε έτσι.
Ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ, αφού έλιωσε τα σπαθιά και τις πανοπλίες και τα μετέτρεψε σε χρυσό, με αυτό το χρυσό έκλεισε την πόρτα της Κάαμπα. Έτσι, έγινε ένας από εκείνους που στόλισαν την Κάαμπα με χρυσό.
Όταν ο Αμπντούλ Μουτταλίμπ ανακάλυψε το πηγάδι Ζαμζάμ, είχε φτάσει στην ηλικία της ωριμότητας, στα σαράντα του χρόνια.
Τριάντα χρόνια αργότερα,
Με τη χάρη του Θεού, ο αριθμός των γιων του έφτασε τους δέκα. Τότε θυμήθηκε την υπόσχεση που είχε δώσει χρόνια πριν: να θυσιάσει έναν από τους γιους του στην Κάαμπα. Αλλά ποιον; Όλοι ήταν όμορφοι και αξιαγάπητοι. Αλλά ο Αμπντουλάχ ήταν ξεχωριστός.
Ο Αμπντουλλάχ ήταν ο όγδοος από τους δέκα γιους του Αμπντούλ Μουτταλίμπ. Διέφερε πολύ από τα αδέλφια του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο χαρακτήρα. Μόλις γεννήθηκε, το Φως του Μωάμεθ, που έλαμπε στο μέτωπο του πατέρα του, πέρασε στο δικό του. Αυτό το φως χάρισε στο πρόσωπό του μια υπέροχη ομορφιά και μια εξαιρετική γλυκύτητα. Κανείς όμως δεν γνώριζε από πού και γιατί προερχόταν αυτή η ομορφιά και η γλυκύτητα.
Υποσημειώσεις:
1. Σύρα, 1/150-151.
2. Σίρα, 1/160; Ταμπακάτ, 1/88; Ταμπερί, 1/128.
3. Σίρα, 1/152-158; Ταμπακάτ, 1/84.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
