Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Αν και ο σκοπός του Σαχούρ, όπως αναφέρεται σε ορισμένα χαντίθ, είναι να παρέχει θρεπτικά συστατικά στο σώμα για να αντέξει τη νηστεία, ο κύριος στόχος του πιστού που σηκώνεται για Σαχούρ θα πρέπει να είναι η εκπλήρωση της Σούννας του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), η αξιοποίηση των ευλογιών και της αφθονίας αυτής της ώρας και, τελικά, η επιδίωξη της ευαρέσκειας του Θεού.
Σε μια εξήγηση του χαντίθ, αναφέρεται ότι το σαχούρ είναι ένα χαρακτηριστικό που διακρίνει τη νηστεία των Μουσουλμάνων από τη νηστεία των Αχλ-ι Κιτάπ (Χριστιανών και Εβραίων), και ότι αυτό αποτελεί μια ευκολία που παρέχεται στους Μουσουλμάνους σε σύγκριση με τις προηγούμενες κοινότητες. Επομένως, τονίζεται ότι η κατανάλωση του σαχούρ, διακρίνοντας τους Μουσουλμάνους από τους Αχλ-ι Κιτάπ, αποτελεί ένδειξη ευγνωμοσύνης για αυτήν την ευλογία.
Με αφετηρία το χαντίθ του Σαχ Βελιγιουλάχ περί της ευλογίας του σαχούρ, το γεύμα του σαχούρ, αφενός, παρέχει στο σώμα την ενέργεια που χρειάζεται για να αντέξει τη νηστεία, αφετέρου, αποτρέπει τους ανθρώπους από το να δυσκολεύουν τη θρησκεία και να επιχειρούν αλλαγές στις υποχρεώσεις που επιβάλλει η θρησκεία, με την προσπάθεια να γίνουν πιο ευσεβείς. Πράγματι, ο Προφήτης Μωάμεθ τόνισε ότι η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στη δική μας νηστεία και τη νηστεία των Αχλ-ι Κιτάμπ είναι το γεύμα του σαχούρ. Σ’ αυτή τη δήλωση υπονοείται η παραποίηση της θρησκείας από τους Αχλ-ι Κιτάμπ. Η αντίθετη συμπεριφορά συμβάλλει στη διατήρηση της θρησκείας στην αρχική της μορφή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
