Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Προφήτης Ιμπραήμ (Αβραάμ),
Στο Ιερό Κοράνι, ο Θεός ο Παντοδύναμος
“Χαλίλ”
/
“φίλος”
όπως το χαρακτήρισε
Ουλούλ-Αζμ
προφήτης που κατέχει υψηλό βαθμό/αξίωμα.
Οι γιοι και οι εγγονοί του Νώε (ας) αρχικά εγκαταστάθηκαν στο Ιράκ και ίδρυσαν την πόλη της Βαβυλώνας κοντά στον ποταμό Ευφράτη. Στη συνέχεια, μια ομάδα από αυτούς που είχαν εγκατασταθεί εκεί αποχώρησε και εγκαταστάθηκε στις όχθες του Τίγρη –
σήμερα, στα περίχωρα της πόλης Μοσούλης
– Είχαν χτίσει την πόλη της Νινευή. Οι Ναβταίοι, οι οποίοι ήταν οι ντόπιοι κάτοικοι της Βαβυλώνας, μιλούσαν συριακά και είχαν κάνει την Βαβυλώνα πρωτεύουσά τους. Στο κράτος των Ασσυρίων, που αναδύθηκε στη Νινευή, η πρωτεύουσα ήταν η Νινευή και είχαν υποτάξει την Βαβυλώνα. Μετά από λίγο καιρό, στη Βαβυλώνα, οι Χαλδαίοι υιοθέτησαν την επιστήμη και τον πολιτισμό των Ναβταίων, οι οποίοι βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των Ασσυρίων.
Οι Βαβυλώνιοι δεν πίστευαν σε έναν Θεό, αλλά λάτρευαν είδωλα και αστέρια. Θεωρούσαν τα είδωλα και τα αστέρια σύμβολα των πνευμάτων. Αυτή η πίστη τους…
“Σαβιισμός”
Λέγεται. Ο Σαβιισμός ξεκινούσε από τη λατρεία των πνευμάτων και των αγγέλων και κατέληγε σταδιακά στη λατρεία των αστεριών, της σελήνης, του ήλιου και τελικά των ειδώλων που είχαν φτιαχτεί προς τιμήν τους. Στη Βαβυλώνα υπήρχαν ειδωλολατρικά ιερά, όπου κατασκευάζονταν και λατρεύονταν τα είδωλα. Γι’ αυτόν τον λόγο, υπήρχε ακόμη και υπουργός ειδωλολατρικών ιερών στη διοίκηση του κράτους.
Ορίστε, αυτός είναι ο Αλλάχ, μια κοινωνία στερημένη από πίστη και απομακρυσμένη από τον πολιτισμό.
Είχε στείλει τον Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) στον λαό της Βαβυλώνας. “Αβραάμ”
Η σημασία της λέξης
“πατέρας της κοινότητας”
δηλαδή. Πράγματι, ο πατέρας των προφητών που ήρθαν μετά από αυτόν είναι ο Προφήτης Ιμπραήμ (ειρήνη σε αυτόν).
Της κοινότητάς του.
“Φίλος του Θεού”
που σημαίνει
“Χαλίλουλλαχ”
ο Ιμπραήμ (عليه السلام), ο κάτοχος του τίτλου
“Ουλού’λ-αζμ”
είναι ένας από τους μεγάλους προφήτες, όπως λέγεται.
“Ουλού’λ-αζμ”
ενώ οι άλλοι προφήτες που πέτυχαν τον σκοπό/στόχο τους είναι
Νώε (ας), Μωυσής (ας), Ιησούς (ας) και Μωάμεθ (ας).
είναι. Του Προφήτη Ιμπραήμ (Α.Σ.)
“Χαλιλούλαχ”
Η ονομασία του οφείλεται στην αγάπη και την αφοσίωσή του στον Θεό. Σύμφωνα με μια παράδοση, ο Προφήτης Ιμπραήμ (ειρήνη σε αυτόν) ήταν πολύ γενναιόδωρος με τους ανθρώπους και δεν ζητούσε τίποτα από αυτούς.
“Χαλιλούλαχ”
έχει χαρακτηριστεί ως.
Οι παραδόσεις σχετικά με την καταγωγή του Ιμπραήμ (ειρήνη ας είναι μαζί του) διαφέρουν. Ωστόσο, όλες οι παραδόσεις…
Σαμ υιός του Νώε
Όταν έφτασε, συμμάχησε με τον α. Το όνομα του πατέρα του είναι Τάριχ, το παρατσούκλι του είναι Αζερί.
Σύμφωνα με τις καταγραφές των μουσουλμάνων ιστορικών, οι μάντεις και οι αστρολόγοι προέβλεψαν ότι ένα παιδί με το όνομα Ιμπραήμ, που θα γεννηθεί εκείνη τη χρονιά στην περιοχή, θα άλλαζε τη θρησκεία του λαού και θα έβαζε τέλος στη βασιλεία του Νεμρούδ. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Νεμρούδ, αφού είδε ένα όνειρο παρόμοιας φύσης, συγκέντρωσε τις έγκυες γυναίκες σε ένα μέρος και διέταξε να σκοτωθούν όλα τα αρσενικά παιδιά που θα γεννηθούν και να απομακρυνθούν οι άνδρες από τις συζύγους τους.
Τότε ο Άζαρ πήρε τη γυναίκα του, που ήταν έγκυος στον Ιμπραήμ, και την πήγε στην πόλη Ουρ, ανάμεσα στην Κούφα και τη Βασόρα, ή σε ένα μέρος που ονομαζόταν Βέρκα, και την έκρυψε σε μια σπηλιά, όπου και γεννήθηκε ο Ιμπραήμ.
(Σα’λεμπί, σελ. 72-74; Ταμπερί, Ι, 234-235)
Ο Αβραάμ, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στο Ιερό Κοράνιο.
(βλ. Σούρα, 42/13)
Διεξήγαγε συλλογισμούς σχετικά με την αιώνια ύπαρξη και την ενότητα του Θεού.
Ένα βράδυ, ο Αβραάμ ρώτησε τον πατέρα του τι ήταν αυτά που έβλεπε και αν είχαν δημιουργό, σκεπτόμενος ότι έπρεπε να έχουν έναν κύριο. Βλέποντας τα αστέρια, το φεγγάρι και τον ήλιο, είπε για καθένα από αυτά: «Αυτός είναι ο Κύριός μου». Αλλά όταν είδε ότι σύντομα έσβηναν, είπε: «Δεν αγαπώ αυτούς που σβήνουν και χάνονται», δηλώνοντας ότι κανένα από αυτά δεν μπορούσε να είναι θεός. «Χωρίς αμφιβολία, εγώ, ως μονοθεϊστής, στρέφω το πρόσωπό μου προς τον Αλλάχ, τον Δημιουργό των ουρανών και της γης, και δεν είμαι από τους ειδωλολάτρες», είπε, επιστρέφοντας στον έναν Αλλάχ. Ο Κύριος είπε στον Αβραάμ:
“Γίνε Μουσουλμάνος!”
είπε
«Υποτάχθηκα στον Κύριο των κόσμων».
(βλ. Αλ-Μπακάρα, 2/131)
λέγοντας το παραπάνω, ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση.
Ωστόσο,
«Και πράγματι, είχαμε δώσει στον Αβραάμ την ορθή καθοδήγηση από πριν, και εμείς τον γνωρίζαμε καλά.»
(Αλ-Ανμπιγιά 21/51)
Όπως υποδεικνύει και το εδάφιο, ο Αβραάμ ήταν στο σωστό δρόμο και πριν από την προφητεία του. Ο Αβραάμ, ειρήνη ας είναι επ’ αυτού, για το Άστρο, το Φεγγάρι και τον Ήλιο…
“Κύριε”
Αυτό που λέει, δεν το λέει επειδή το πιστεύει, αλλά για να μιλήσει με τρόπο που να είναι κατανοητός στους άλλους και να τους κάνει να λογικευτούν.
“Αν υποθετικά ήμουν ο Θεός, δεν θα βούλιαζα, άρα δεν αγαπώ όσους βουλιάζουν.”
Το είπε αυτό για να τους διδάξει ένα μάθημα, κάνοντας υπαινιγμούς με σκοπό να τους ντροπιάσει.
Αυτά που δόθηκαν στον Νώε, συστήθηκαν και στον Αβραάμ, και του δόθηκαν σελίδες (βιβλία).
(Αλ-Νατζμ 53/36-37; Αλ-Α’λα 87/19)
Μουσουλμάνοι ιστορικοί αναφέρουν ότι στον Προφήτη Ιβραήμ αποκαλύφθηκαν δέκα σελίδες, οι οποίες αποτελούνταν από παραβολές.
(Ταμπαρί, 1, 313; βλ. Εγκυκλοπαίδεια του Ισλάμ της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, λήμμα Ιμπραχίμ)
Το όνομα του Προφήτη Ιμπραήμ (Αβραάμ) αναφέρεται σε είκοσι πέντε σούρες (κεφάλαια) του Κορανίου.
εξήντα εννέα
Έχει αναφερθεί πολλές φορές. Στο Κοράνι, ο Προφήτης Ιμπραήμ (α.σ.) αναφέρεται με διάφορα ονόματα και ιδιότητες και μνημονεύεται με επαίνους. Μερικές από τις ιδιότητες του που αναφέρονται στο Κοράνι είναι οι εξής:
Αχ! / Ωχ!
(πολύ στενάζων),
Χαλίμ, Μουνίμπ
(Αυτός που καταφεύγει στον Αλλάχ),
Χανίφ, Κανίτ
(Αυτός που λατρεύει τον Αλλάχ)
,
Σακίρ.
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) περιγράφει την αρετή του Προφήτη Αβραάμ (ειρήνη σε αυτόν) ως εξής:
«Την ημέρα της Ανάστασης, ο πρώτος που θα ντυθεί με ρούχα είναι ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν).»
(Μπουχάρι, Προφήτες, 8).
“Μια νύχτα, δύο άγγελοι που έρχονται σε μένα πάντα στα όνειρά μου
(Γαβριήλ και Μιχαήλ)
Ήρθε. Πήγαμε μαζί του και τελικά φτάσαμε σε κάποιον ψηλό.
(Αυτός που υψώνεται προς τον ουρανό)
Λόγω του ύψους του, σχεδόν δεν μπορούσα να δω το κεφάλι του. Ήταν ο Ιμπραήμ (ειρήνη σε αυτόν)…”
(Μπουχάρι, Προφήτες, 8).
Ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) δίδαξε επί μακρόν τον λαό της Βαβυλώνας την αληθινή θρησκεία, τον κόσμο, τον άλλο κόσμο, τη ζωή, τον θάνατο και την ανάσταση· και εξήγησε λεπτομερώς το θέμα αυτό στον πατέρα του, τον πιο κοντινό του άνθρωπο. Ωστόσο, πρώτα ο πατέρας του…
Αζέρ
Ο λαός, λοιπόν, δεν πίστεψε στον Ιμπραήμ (Αβραάμ) και τον απέρριψε. Ο Ιμπραήμ (Αβραάμ) δεν θύμωσε με τον πατέρα του για αυτήν την πράξη, ούτε του κράτησε κακία. Αντίθετα, προσευχήθηκε για χάρη του στον Θεό και του είπε:
«Χαίρε! Θα παρακαλέσω τον Κύριό μου να σε συγχωρήσει. Διότι Αυτός είναι ελεήμων προς εμένα.»
(Μαρία, 19/47).
Έπειτα από αυτό, ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι και έφυγε από εκεί.
Ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), ο οποίος επανειλημμένα είχε πει στο λαό του ότι τα είδωλα δεν μπορούσαν να τους ωφελήσουν και ότι μόνο ο Υπέρτατος Θεός είχε ανώτερες ιδιότητες, βλέποντας ότι ο λαός του δεν τον πίστευε, πήγε αμέσως στον Νεβρώδ. Ο Νεβρώδ, του οποίου το όνομα δεν αναφέρεται στο Κοράνι και ο οποίος βρισκόταν επικεφαλής του λαού του εκείνη την εποχή, θεωρούσε τον εαυτό του θεό με τον πλούτο και την εξουσία που κατείχε.
Ο Ιμπραήμ (ας) μίλησε στον Νεμρούδ για την πίστη στον Θεό. Εκείνος όμως αρνήθηκε και άρχισε να διαφωνεί με τον Ιμπραήμ (ας) για τον Κύριό του. Όταν ο Ιμπραήμ (ας) είπε ότι ο Θεός είναι εκείνος που δίνει ζωή και παίρνει ζωή, ο Νεμρούδ ισχυρίστηκε ότι και ο ίδιος έχει τη δύναμη να το κάνει. Για να το αποδείξει, έφερε δύο άνδρες, σκότωσε τον έναν και άφησε τον άλλον ζωντανό, δείχνοντας έτσι ότι έχει τη δύναμη να σκοτώνει και να ανασταίνει. Τότε ο Ιμπραήμ (ας):
“Ο Αλλάχ φέρνει τον ήλιο από την ανατολή, εσύ φέρ’ τον από τη δύση.”
(Αλ-Μπακάρα, 2:258)
Τότε ο Νεβρώδ έμεινε έκπληκτος.
Κάποτε, ο λαός, που δεν δεχόταν την πίστη στον Θεό, έφερε φαγητό στο ειδωλολατρείο, όπως συνήθιζαν να κάνουν σε μια γιορτή, το έθεσε μπροστά στα είδωλά τους και μετά πήγαν στα μέρη διασκέδασής τους. Ήθελαν να πάρουν μαζί τους και τον Ιμπραήμ (Αβραάμ), αλλά εκείνος, επικαλούμενος αδιαθεσία, δεν πήγε. Όταν εκείνοι πήγαν στα μέρη διασκέδασής τους, μπήκε στο ειδωλολατρείο και έσπασε όλα τα είδωλα σε κομμάτια, αφήνοντας άθικτο μόνο το μεγαλύτερο, για να το προσκυνήσουν.
Μετά το τέλος των εορταστικών εκδηλώσεων, ο λαός, όπως συνήθιζε, πήγε στο ειδωλολατρείο για να πάρει το φαγητό του, αλλά βλέποντας το ειδωλολατρείο κατεστραμμένο, σκέφτηκαν ότι ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) μπορεί να ήταν αυτός που κατέστρεψε τα είδωλα, και τον κάλεσαν και τον ανέκριναν ως εξής:
– “Ω Ιβραήμ! Εσύ έκανες αυτή την πράξη στους θεούς μας;”
Ο Αβραάμ (ειρήνη σε αυτόν) απάντησε σε αυτή την ερώτηση
– “Ίσως το έκαναν αυτοί οι μεγάλοι. Αν μπορεί να μιλήσει, ρωτήστε τους!”
απάντησε ως εξής:
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/62-63).
Όταν ο λαός παραδέχτηκε ότι τα είδωλα ήταν άψυχα και άλαλα, ο Ιμπραήμ (ειρήνη ας είναι με αυτόν) διακήρυξε την πίστη στη μοναδικότητα του Θεού, λέγοντας:
– «Τότε γιατί λατρεύετε, αντί του Θεού, είδωλα που δεν μπορούν να σας ωφελήσουν ούτε να σας βλάψουν; Αλίμονο σε εσάς και σε ό,τι λατρεύετε αντί του Θεού! Δεν θα συνετιστείτε;»
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/66-67).
Η υπεράσπιση του Ιμπραήμ (ας) από τους διεφθαρμένους τον είχε καταδικάσει. Ο αρχηγός των διεφθαρμένων, Νεμρούδ, πρότεινε να τιμωρηθεί ο Ιμπραήμ (ας) με θάνατο ή με καύση, και τελικά αποφασίστηκε να καεί στη φωτιά. Όταν η φλόγα της ετοιμασμένης φωτιάς έφτασε στο αποκορύφωμά της, τον Ιμπραήμ (ας) τον πέταξαν στη φωτιά με καταπέλτη. Όμως ο Αλλάχ, ο κύριος της φωτιάς και των πάντων, διέταξε τη φωτιά ως εξής:
«Ω φωτιά! Γίνε δροσερή και άβλαβη για τον Αβραάμ!»
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/69).
Έτσι ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) σώθηκε από τη φωτιά. Εκείνη την εποχή, ο μόνος που πίστεψε στον Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) ήταν ο Λωτ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν).
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
“Ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) μόνο τρεις φορές
(με ερμηνεία, δηλαδή με μεταφραστική απόδοση σε άλλο νόημα)
Είπε ψέματα. Δύο από αυτά είναι για χάρη του Θεού, του Αγίου και του Μεγαλειώδους, και για την ευχαρέστησή Του: Ένα από αυτά…
(ειδωλολάτρες)
Είπε ο ένας: «Είμαι άρρωστος». Κι ο άλλος: «Ίσως ο μεγαλύτερος από τους ειδωλολατρικούς θεούς να έκανε αυτό το κακό». Ο Αγγελιοφόρος του Θεού είπε και για τον τρίτο: «Κάποτε ο Αβραάμ, μαζί με τη σύζυγό του Σάρα, έπεσε στα χέρια ενός σκληρού τυράννου…»
(Μπουχάρι, Προφήτες, 8).
Η συνέχεια του περιστατικού περιγράφεται ως εξής: Ο Προφήτης Ιμπραήμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), ταξιδεύοντας προς την Αίγυπτο με τη σύζυγό του Σάρα, κόρη του θείου του, έφτασε στην πόλη “Ερδούν”. Εκεί συνέβη ένα ενδιαφέρον περιστατικό με τον βασιλιά της πόλης. Ο Αμπού Χουρέιρα το μετέδωσε από τον Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού). Ο Προφήτης είπε:
«Ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) είχε έρθει σε μια πόλη με τη σύζυγό του Σάρα. Σ’ αυτή την πόλη υπήρχε ένας βασιλιάς ή ένας τυραννικός ηγεμόνας. Αυτός ο τύραννος είπε:»
– “Ο Ιμπραήμ μπήκε στην πόλη με μια πολύ όμορφη γυναίκα”, έστειλαν μήνυμα. Ο βασιλιάς:
– “Ω Ιμπραήμ! Τι είναι αυτή η γυναίκα δίπλα σου, ποια είναι;” ρώτησε. Ο Ιμπραήμ (ας):
– «(Η θρησκεία) είναι αδελφή μου», είπε. Και μετά πήγε στη Σάρα και είπε:
– «Μην με διαψεύσεις, εγώ τους είπα ότι είσαι αδελφή μου. Ορκίζομαι στον Θεό, δεν υπάρχει κανείς άλλος πιστός στη γη εκτός από εσένα και εμένα», είπε. Όταν η Σάρα ήρθε κοντά στον βασιλιά, εκείνος (προσπάθησε να της κάνει κακό). Η Σάρα σηκώθηκε, έκανε αμπντέστ, και προσευχήθηκε. Στη συνέχεια προσευχήθηκε ως εξής:
— «Κύριε! Αν πίστεψα σε σένα και στον προφήτη σου, αν φύλαξα την γυναικεία μου τιμή από οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον σύζυγό μου (όπως έκανα μέχρι τώρα), μην επιτρέψεις σε αυτόν τον άπιστο να με βλάψει.» Ο βασιλιάς πνίγηκε, χτύπησε το πόδι του στο έδαφος και άρχισε να σφαδάζει. Τότε η Σάρα είπε:
– «Ω Θεέ μου, αν αυτός ο άνθρωπος πεθάνει, θα πούνε ότι τον σκότωσε αυτή η γυναίκα», προσευχήθηκε. Τότε ο άντρας ησύχασε. Αυτό το περιστατικό επαναλήφθηκε τρεις φορές. Τότε ο βασιλιάς είπε στους γύρω του:
– «Μου στείλατε τον διάβολο. Στείλτε αυτή τη γυναίκα στον Ιμπραήμ (Ας). Και δώστε την Άγαρ στη Σάρα», είπε. Τότε η Σάρα πήγε στον Ιμπραήμ (Ας) και του (εξήγησε το περιστατικό) και είπε:
– “Κατάλαβες! Ο Θεός ταπείνωσε τον άπιστο και μου έδωσε και μια σκλάβα για υπηρέτρια”, είπε.
(Μπουχάρι, Μπουγιού, 100; Χίμπα, 36)
.
Αφού έφυγε από εκείνη τη χώρα, ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) ταξίδεψε σε πολλά μέρη. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Δαμασκό. Εκεί, οι πιστοί του αυξάνονταν μέρα με τη μέρα. Στο πλήθος των πιστών του Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν)…
“Το έθνος του Αβραάμ”
ονομάστηκε.
Όταν ο Ιμπραήμ (Ας) επρόκειτο να φύγει από τη Βαβυλώνα, θυμήθηκε ότι θα ζητούσε συγχώρεση από τον Αλλάχ για τον πατέρα του και ικέτευσε τον Αλλάχ για τη συγχώρεση του πατέρα του ως εξής:
“Συγχώρεσε και τον πατέρα μου! Γιατί κι αυτός είναι από τους διεστραμμένους.”
(Σουάρα, 26/86).
Ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν), γνωρίζοντας ότι δεν επιτρέπεται να προσεύχεται κανείς για τους άπιστους, ακόμα κι αν είναι ο πατέρας του, το έκανε αυτό λόγω της υπόσχεσης που είχε δώσει φεύγοντας από την πατρίδα του. Η προσευχή του Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) δεν έγινε δεκτή και η κατάσταση αυτή αναφέρεται στο ιερό κείμενο ως εξής:
«Δεν αρμόζει στους προφήτες και στους πιστούς να ζητούν συγχώρεση για τους ειδωλολάτρες, ακόμα κι αν είναι συγγενείς, αφού αποδειχθεί ότι είναι καταδικασμένοι στην κόλαση.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/113).
Η υπόλοιπη ζωή του Ιμπραήμ (α.σ.) πέρασε μαζί με τον Λουτ (α.σ.), τον Ισμαήλ (α.σ.) και τον Ισαάκ (α.σ.). Ο Θεός Παντοδύναμος λέει γι’ αυτούς:
«Τους κάναμε ηγέτες που καθοδηγούσαν τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο, υπακούοντας στις εντολές μας. Τους αποκαλύψαμε να κάνουν καλές πράξεις, να προσεύχονται και να δίνουν ελεημοσύνη. Ήταν εκείνοι που μας υπηρέτησαν.»
(Αλ-Ανμπιγιά, 21/73).
Ο Θεός, ο Παντοδύναμος, έδωσε στον Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) και ένα βιβλίο δέκα σελίδων. Αφού έζησε για πολύ καιρό, προς το τέλος της ζωής του πήγε στην Αίγυπτο. Όταν ο Αβραάμ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) πέθανε, -σύμφωνα με ισχυρές παραδόσεις- θάφτηκε κοντά στην Ιερουσαλήμ, σε ένα μέρος που ονομάζεται Χαλίλ-ουρ-Ραχμάν.
Χανιφισμός:
Η θρησκεία του Ιμπραήμ (Αβραάμ) βασιζόταν στην αρχή της μονοθεΐας (της ενότητας του Θεού). Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου, αυτή η πίστη ξεχάστηκε και η ειδωλολατρία εξαπλώθηκε ευρέως στους Άραβες. Παρόλα αυτά, σε μερικούς ανθρώπους υπήρχαν ίχνη της πίστης στη μονοθεΐα. Αυτοί ήταν…
“Χανίφ”
λέγεται.
Χανίφ,
Σημαίνει ένα άτομο που απομακρύνεται από την πλάνη, στρέφεται προς την αλήθεια και πιστεύει σε έναν Θεό με βάση την πίστη στην ενότητα του Θεού. Στο Κοράνι…
“χάνιφ”
Η λέξη εμφανίζεται σε διάφορα σημεία. Η λέξη “Χανίφ” χρησιμοποιείται συχνότερα για τον Προφήτη Ιμπραήμ (α.σ.), με την έννοια του υπηρέτη που λατρεύει τον Θεό με αγνή και καθαρή καρδιά.
Στα εδάφια που αναφέρονται στον Χανιφισμό, συναντάμε τις ακόλουθες εκφράσεις:
«Και στρέψε το πρόσωπό σου προς τη θρησκεία, ως αληθινός πιστός, και μην είσαι από εκείνους που προσδίδουν συντρόφους στον Αλλάχ!»
(Ιωνάς 10/105)
«Και κατόπιν, σου αποκαλύψαμε να ακολουθήσεις τη θρησκεία του Αβραάμ, του αληθινού πιστού, που δεν ήταν ειδωλολάτρης.»
(Αλ-Ναχλ, 16/123).
Στην αραβική κοινωνία πριν από το Ισλάμ, υπήρχαν άτομα όπως ο Βαράκα μπιν Νεβφελ, ο Αμπντουλλάχ μπιν Τζαχς, ο Οσμάν μπιν Χουβέιρις, ο Ζέιντ μπιν Αμρ και ο Κους μπιν Σαΐντε, οι οποίοι ανήκαν στους Χανίφ. Αυτοί ήταν άνθρωποι που θεωρούσαν αισχρό το να υποκλίνονται και να ικετεύουν μπροστά σε άψυχα, άλαλα είδωλα, που δεν είχαν καμία δύναμη. (βλ.
Μεφαίλ Χλζλ, Σαμίλ Ισλαμική Εγκυκλοπαίδεια, Ιμπραχίμ (άρθρο).
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
