Σε ορισμένες παραδόσεις αναφέρεται ότι «Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) μας διέταξε να θυσιάζουμε δύο πρόβατα (ακίκα) για τα αγόρια και ένα για τα κορίτσια». Ποια είναι άραγε η σοφία πίσω από αυτό;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στην θυσία που σφάζεται για ευχαριστία για το νεογέννητο παιδί,
«ακίκα»
ονομάζεται. Η θυσία της Ακίκα είναι σουνέτ (συνήθεια του Προφήτη). Σύμφωνα με την αφήγηση του Ιμπν Αμπάς (ρα)
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) έσφαξε θυσία ακιχά για τον Χαζράτ Χασάν και τον Χαζράτ Χουσεΐν.
(Αμπού Νταβούντ, Νταχάγια, 21; Νεσάι, Ακίκα, 1)
Και σε ένα χαντίθ του είπε τα εξής:
«Κάθε παιδί είναι σαν όμηρος μέχρι να θυσιαστεί το ζώο της ακιχά (θυσία για τη γέννηση του παιδιού) την έβδομη μέρα (από τη γέννησή του). Αφού θυσιαστεί το ζώο της ακιχά, ξυρίζεται το κεφάλι του παιδιού και του δίνεται όνομα.»
(Αμπού Νταβούντ, Νταχάγια, 21)
Από αυτή την άποψη, η θυσία ακιχά (aqiqah) μπορεί να σφαχτεί από την ημέρα γέννησης του παιδιού μέχρι την εφηβεία, αν και η γέννηση
Είναι προτιμότερο να γίνεται η περιτομή την έβδομη ημέρα. Είναι επίσης επιθυμητό να δίνεται όνομα στο παιδί την ίδια ημέρα και να δίνεται ελεημοσύνη ίση με το βάρος των μαλλιών του σε χρυσό ή σε ισοδύναμη αξία.
(Ιμπν Ρουσντ, Μπιντάγια, 1/463-464)
Από την άλλη πλευρά, αρκεί να θυσιαστεί ένα ζώο για τα κορίτσια και ένα για τα αγόρια. Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) δεν όρισε συγκεκριμένο αριθμό και άφησε την επιλογή στους γονείς.
Σύμφωνα με ορισμένες παραδόσεις
“δύο σίγουρα για τον άνδρα”
Η συμβουλή αφορά τις ειδικές περιπτώσεις των πλούσιων συντρόφων του Προφήτη, οι οποίοι είχαν παιδιά και έρχονταν να του αναγγείλουν τα χαρμόσυνα νέα.
Επομένως, ένα άτομο με καλή οικονομική κατάσταση μπορεί να σφάξει ένα θυσιαστικό ζώο για κάθε παιδί και να το διανείμει στους φτωχούς, ή να σφάξει περισσότερα θυσιαστικά ζώα για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του στον Θεό. Από το κρέας του θυσιαστικού ζώου που πληροί τις προϋποθέσεις, μπορούν να φάνε όλα τα μέλη της οικογένειας, οι φτωχοί και πλούσιοι συγγενείς και οι γείτονες.
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) απαγόρευσε το έθιμο της επάλειψης αίματος στο κεφάλι κατά τη θυσία.
(Αμπού Νταβούντ, Ενταχί, 20)
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Σαφί και τον Αχμέτ μπιν Χανμπάλ
Ως ευχή για την υγεία και την ευημερία του παιδιού, τα κόκαλα του ζώου που θυσιάζεται για την ακιχά (αραβική θυσία) δεν σπάνε, αλλά διαχωρίζονται στις αρθρώσεις και μαγειρεύονται έτσι. Αυτό είναι προτιμητέο.
Σύμφωνα με τους ιμάμηδες άλλων δογμάτων,
Αντιθέτως, η ταπεινοφροσύνη, η οποία θεωρείται ευλογία για την καταστολή των ανθρώπινων φιλοδοξιών, θεωρείται επιθυμητή, ακόμη και αν συνεπάγεται σπάσιμο των οστών.
Συνεπώς, η κατάσταση εξαρτάται από την πρόθεση. Καλό θα είναι να ενεργήσει κανείς ανάλογα με το ποιο αποτέλεσμα έχει προκύψει από την μαντεία.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
