Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
”
Δεν τους σκοτώσατε εσείς με τη δύναμή σας στη μάχη, αλλά ο Αλλάχ τους σκότωσε. (Ω Αγγελιοφόρε) Όταν έριξες, δεν έριξες εσύ, αλλά ο Αλλάχ έριξε. Και το έκανε αυτό ο Αλλάχ για να δοκιμάσει τους πιστούς με μια ωραία δοκιμασία. Σίγουρα ο Αλλάχ ακούει και γνωρίζει.
(Αλ-Ανφάα, 8/17)
Τώρα, εσείς δεν τους σκοτώσατε, εκείνοι οι ειδωλολάτρες που σκοτώθηκαν και έπεσαν, των οποίων τα λάφυρα και τα κτήματα είναι θέμα συζήτησης, δεν πέθαναν με τη δύναμη και την ισχύ σας, αλλά ο Αλλάχ τους σκότωσε. Στην πραγματικότητα, ο Αλλάχ τους σκότωσε, δίνοντάς σας εντολή, νίκη και θρίαμβο, επιτρέποντάς σας να τους επιτεθείτε και σπέρνοντας φόβο στις καρδιές τους.
Λέγεται ότι,
Όταν ο στρατός των Κουρεϊσιτών έφυγε από την Ακάνκαλ, ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
“Ιδού οι Κουρεΐτες έρχονται με αλαζονεία και υπερηφάνεια, Θεέ μου, αυτοί αρνούνται τον Απόστολό Σου. Σου ζητώ την υπόσχεση που μου έδωσες, Κύριέ μου!” προσευχήθηκε. Τότε ήρθε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, “Πάρε μια χούφτα χώμα και ρίξ’ το προς αυτούς.”
είπε. Όταν οι δύο πλευρές άρχισαν να πολεμούν, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) πήρε μια χούφτα χαλίκια και τα πέταξε προς τα πρόσωπά τους και…
“Να στεγνώσουν τα πρόσωπά τους!”
είπε. Τότε δεν έμεινε ούτε ένας ειδωλολάτρης στις εχθρικές γραμμές που να μην είχε τα μάτια του στραμμένα αλλού. Μετά διαλύθηκαν, και οι πιστοί τους καταδίωξαν, σκοτώνοντας και αιχμαλωτίζοντας. Και όταν τελείωσε η μάχη, από τους μουσουλμάνους…
“Έκοψα έτσι, χτύπησα έτσι, αιχμαλώτισα έτσι.”
Υπήρξαν εκείνοι που μιλούσαν ακατάσχετα και κομπορρημονούσαν για τα κατορθώματά τους.
Αυτός ο στίχος αποκαλύφθηκε γι’ αυτό. Δηλαδή, εσείς καυχιέστε και κομπάζετε, αλλά πρέπει να ξέρετε καλά ότι δεν τους νικήσατε με τη δική σας δύναμη, αλλά ο Αλλάχ τους σκότωσε. Και όταν έριξες, εσύ δεν έριξες, ω Μωάμεθ! Όταν έκανες μια ρίψη, μια βολή, εσύ δεν έριξες εκείνη τη βολή που χτύπησε τους εχθρούς και τους επηρέασε, που έπληξε τα μάτια όλων. Η εξωτερική εμφάνιση της βολής ήταν δική σου, αλλά εσύ δεν προκάλεσες τα αποτελέσματα και την επίδρασή της, αλλά ο Αλλάχ έριξε. Διότι σε…
“Άλογο!..”
Αυτός ήταν που έδωσε την εντολή, Αυτός που έκανε το βλήμα σου να πετύχει τον στόχο του, να επιτύχει τον σκοπό του, να συντρίψει τον εχθρό και να σε φέρει στην κορυφή, να σε κάνει νικητή. Αν δεν ληφθεί υπόψη η ουσία του ρίπτοντος και του βλήματος, τότε όλη η δόξα και η τιμή θα πρέπει να αποδοθεί σε ένα σπαθί που πέφτει στον λαιμό του εχθρού, σε ένα βέλος που καρφώνεται στην φλέβα του ή σε μια πέτρα που χτυπάει το μάτι του, και τότε δεν θα σου μείνει καμία μερίδα τιμής. Αλλά η τιμή δεν ανήκει ούτε στο σπαθί που βρίσκεται στη θήκη του, ούτε στην πέτρα που βρίσκεται στη θέση της. Η κατάσταση των πολεμιστών απέναντι στον Θεό είναι ακόμη κατώτερη από την κατάσταση αυτού του σπαθιού, του βέλους και της πέτρας απέναντι στους πολεμιστές. Διότι αυτοί είναι υπό την εντολή και την υπηρεσία του Θεού. Επομένως, οι πολεμιστές πρέπει να γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα δικαίωμα, και η αλαζονεία και η έπαρσή τους είναι άτοπες.
Αυτός που κάνει και δημιουργεί όλα αυτά είναι ο Θεός.
Εκходячи из этого, это
Ενότητα της ύπαρξης
Δεν υπάρχει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη της άποψης αυτής, ούτε είναι σωστό να εμμένουμε σε μια τέτοια ψευδαίσθηση. Εδώ δεν πρόκειται για ενότητα ύπαρξης ή ένωση, αλλά για την απόδειξη της δημιουργίας των πράξεων, της κρυφής και αληθινής επίδρασης που υπερβαίνει και είναι ανώτερη από τις φαινομενικές επιδράσεις, και για τη δύναμη και την ισχύ του Θεού, ο οποίος είναι ο πραγματικός παράγοντας. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ότι δεν υπάρχουν αυτός που ρίχνει και αυτός που ρίχνεται, ο πολεμιστής και ο νεκρός, αλλά πάνω από όλα αυτά ισχύει η εντολή και η βούληση του απόλυτου κυρίαρχου. Στην πραγματικότητα, κανένα από αυτά, ούτε μεμονωμένα ούτε όλα μαζί, δεν είναι ο Θεός. Αλλά υπάρχει ένας Θεός που έχει τη μοναδική δύναμη να επηρεάζει την ύπαρξη όλων αυτών, που κυριαρχεί πάνω σε όλα, και όλες οι αιτίες και οι παράγοντες, οι κρυφές και οι φανερές επιδράσεις και τα αποτελέσματά τους, τελικά υπάγονται στην κυριαρχία Του.
Και ο Αλλάχ έκανε αυτά για να χαρίσει στους πιστούς μια ωραία εμπειρία, μια ωραία ευλογία, την εμπειρία της νίκης και της θριάμβευσης. Ασφαλώς, ο Αλλάχ είναι Αυτός που ακούει και γνωρίζει. Ακούει τις προσευχές σας, τις κραυγές σας, τις φανερές και κρυφές φωνές σας, τα λόγια σας. Γνωρίζει τις προθέσεις σας, τους σκοπούς σας, τις σκέψεις σας και τις ανησυχίες σας, όλη την κατάσταση και την πορεία σας.
«Αυτή είναι μια νουθεσία, μια προειδοποίηση. Τώρα, όποιος θέλει, ας ακολουθήσει το δρόμο που οδηγεί στον Κύριό του. Αλλά εσείς δεν μπορείτε να θελήσετε, εκτός αν το θελήσει ο Αλλάχ. Γιατί ο Αλλάχ είναι ο Παντογνώστης, ο Κύριος της απόλυτης κρίσης και σοφίας. Όπως γνωρίζει τα πάντα, έτσι γνωρίζει πολύ καλά και εκείνους που αξίζουν έλεος και καθοδήγηση.»
(Αλ-Ινσάν, 76/29-30)
“Δεν μπορείτε να θελήσετε τίποτα, εκτός αν το θελήσει ο Θεός.”
Αυτός ο στίχος
“αναγκαιότητα και πεπρωμένο”
Αν και το ζήτημα έχει αποτελέσει πεδίο σύγκρουσης απόψεων, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δούλοι έχουν το δικαίωμα και την εξουσία να επιθυμούν, αλλά οι επιθυμίες αυτές δεν είναι απόλυτες και υπόκεινται στη θέληση του Θεού.
Επομένως, η ευθύνη ανήκει στον άνθρωπο, η κρίση στον Θεό.
Γι’ αυτό, ο δούλος δεν μπορεί να χαράξει τη δική του μοίρα κατά το δοκούν. Ο δούλος είναι υπεύθυνος στο πλαίσιο της θέλησης του Θεού. Ο Υπέρτατος Θεός, από την άλλη, κάνει ό,τι θέλει, χωρίς κανέναν περιορισμό. Ο δρόμος είναι αυτός που ορίζει, και η ανταμοιβή και η τιμωρία είναι οι δικές του αποφάσεις.
Να θυμάστε ότι και για να βρείτε τον δρόμο προς τον Κύριό σας, τίποτα δεν μπορείτε να επιθυμήσετε αν δεν το θελήσει ο Θεός. Να θυμάστε ότι τίποτα δεν μπορείτε να επιθυμήσετε από μόνοι σας, αν ο Κύριός σας δεν το θελήσει και δεν το εγκρίνει. Λέγουν οι άπιστοι:
“Εμείς δεν το παίρνουμε στα σοβαρά, λοιπόν! Εμείς δεν πιστεύουμε σε αυτό το βιβλίο. Εμείς δεν χρειαζόμαστε αυτόν τον χάρτη. Εμείς δεν εμπιστευόμαστε αυτήν την πυξίδα. Εμείς δεν αποδεχόμαστε την ατζέντα αυτού του βιβλίου. Εμείς δεν χρειαζόμαστε την καθοδήγηση αυτού του βιβλίου. Εμείς μπορούμε να ζήσουμε αυτή τη ζωή και χωρίς αυτό.”
Και ο Θεός λέει,
«Ω άπιστοι, να ξέρετε ότι και η απιστία σας προέρχεται από τον Θεό. Και η άρνησή σας προέρχεται από τον Θεό. Και η ελευθερία σας να επαναστατείτε προέρχεται από τον Θεό, μην το ξεχνάτε…»
Αν ο Θεός δεν είχε δώσει σε αυτόν τον κόσμο, σύμφωνα με τη θέση και τη δοκιμασία του κόσμου, μια βούληση και μια επιλογή, αν δεν είχε πει «επιλέξτε ό,τι θέλετε», κανείς δεν θα είχε το δικαίωμα να επιλέξει ό,τι θέλει. Δηλαδή, να ξέρετε, ω άνθρωποι, ότι η δυνατότητά σας να επιλέξετε την απιστία και την ανταρσία εξαρτάται από αυτήν την άδεια που σας έδωσε ο Θεός. Αν ο Κύριός σας είχε πάρει από τη γέννησή σας το άκρο του σχοινιού της δουλείας που βρίσκεται γύρω από το λαιμό σας, όπως έκανε με τους αγγέλους, τα βουνά, τις πέτρες, τον ουρανό, το φεγγάρι, τα αστέρια, τον ήλιο, τα φυτά και τα ορυκτά, δηλαδή αν σας είχε δημιουργήσει χωρίς βούληση, όπως και εκείνα τα όντα, κανείς από εσάς δεν θα είχε το δικαίωμα να επιλέξει ό,τι θέλει.
Αυτή η δυνατότητα δίνεται μόνο στον άνθρωπο. Η ελευθερία να επαναστατεί, να αμφισβητεί, δίνεται μόνο στον άνθρωπο, σύμφωνα με τους νόμους του Θεού. Γι’ αυτό η υπακοή του ανθρώπου διαφέρει από την υπακοή των άλλων όντων. Δηλαδή, η υπακοή του ανθρώπου στον Θεό διαφέρει από την υπακοή του δούλου στον κύριό του. Διότι εκεί που δεν υπάρχει η δυνατότητα της ανταρσίας, η υπακοή δεν έχει αξία. Γι’ αυτό μόνο η υπακοή του ανθρώπου ανταμείβεται με τον Παράδεισο. Στην πραγματικότητα, όλα τα όντα υπακούουν στον Θεό, αλλά η υπακοή τους είναι μια υπακοή που δεν επιτρέπει την ανταρσία. Οι άγγελοι, τα βουνά, οι ουρανοί, η γη, τα αστέρια, η σελήνη, τα ζώα, τα φυτά, όλα υπηρετούν τον Θεό, αλλά η υπακοή τους είναι μια αναγκαστική υπακοή. Δεν είναι μια ελεύθερη υπακοή όπως αυτή του ανθρώπου.
«Σε Αυτόν ανήκουν τα κλειδιά των αμέτρητων θησαυρών και του αόρατου κόσμου. Κανείς άλλος εκτός από Αυτόν δεν τα γνωρίζει. Γνωρίζει ό,τι υπάρχει στη γη και στη θάλασσα. Ούτε ένα φύλλο δεν πέφτει χωρίς τη γνώση Του. Ούτε ένας κόκκος σπόρου, ούτε τίποτα υγρό ή ξηρό, που να βρίσκεται στα σκοτεινά βάθη της γης, δεν υπάρχει, παρά είναι καταγεγραμμένο σε ένα σαφές και ξεκάθαρο βιβλίο.»
(Εν’άμ, 6/59)
Δηλαδή, υπάρχουν τόσα κρυμμένα θησαυροφυλάκια, τόσες αχάραγες, ανεκδήλωτες, άγνωστες σε εμάς πραγματικότητες, που οι πόρτες ή τα κλειδιά τους βρίσκονται μόνο στα χέρια του Θεού, μόνο Εκείνος τα κατέχει. Κανείς άλλος εκτός από Εκείνον δεν τα γνωρίζει. Όπως γνωρίζει όλα αυτά τα κρυμμένα, έτσι γνωρίζει και όλα τα υπάρχοντα, με κάθε λεπτομέρεια και πτυχή. Για παράδειγμα, γνωρίζει ό,τι υπάρχει στη στεριά και στη θάλασσα. Και δεν πέφτει ούτε ένα φύλλο χωρίς να το γνωρίζει, ούτε τίποτα που να πέσει στα σκοτεινά βάθη της γης, ούτε τίποτα υγρό ούτε τίποτα ξηρό, χωρίς να είναι καταγεγραμμένο σε ένα σαφές βιβλίο ενώπιον του Θεού. Το αόρατο και το ορατό, το σκεπτόμενο και το αισθητό, τα σύνολα και τα μέρη, το μεγάλο και το μικρό, η πτώση και η σταθερότητα, η κίνηση και η ακινησία, η ζωή και ο θάνατος, εν ολίγοις, ό,τι έχει υπάρξει, ό,τι θα υπάρξει, το κρυφό και το φανερό, όλα με την πληρότητα και την ακρίβειά τους, είναι καταγεγραμμένα σε ένα σαφές και τακτοποιημένο βιβλίο. Δηλαδή, στη γνώση του Θεού ή στο Λευχ-ι Μαχφούζ. Τόσο οι λεπτομέρειες όσο και η αλυσίδα των κανονισμών είναι γνωστές και καταγεγραμμένες ενώπιον του Θεού.
Μετά τα χερσαία και θαλάσσια φαινόμενα, η αναπαράσταση των πτώσεων με φύλλα και κόκκους υποδηλώνει ότι όλα τα ουράνια σώματα υπακούουν σε “νόμους ακινησίας” όπως τα φύλλα και οι κόκκοι. Και αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η ένδειξη μπορεί να διαβαστεί από τα όντα με τον ίδιο τρόπο που μπορεί να διαβαστεί από το Κοράνι. Η εξήγηση της ακινησίας του φύλλου και του κόκκου, αντί της άμεσης αναφοράς στην ακινησία και την κίνηση των σωμάτων, αποσκοπεί τόσο στην περιγραφή της πληθωρικότητας και της λεπτότητας των γνώσεων του Θεού, όσο και στην υπόδειξη ότι οι νόμοι ακινησίας είναι φανεροί και σαφείς στα φύλλα και τους κόκκους, ενώ στα σώματα είναι κρυμμένοι και βασίζονται σε συλλογισμούς, και ότι η πτώση ενός κόκκου στο σκοτάδι της γης μπορεί να αποτελέσει κλειδί για την κατανόηση της ακινησίας και της κίνησης των σωμάτων στο διάστημα.
Σε αυτό το στίχο υπάρχει μια τόσο λεπτή διάταξη, που ξεκινά από το αόρατο προς το ορατό, από το νοητό προς το αισθητό, και έπειτα βαθμιαία από το αισθητό προς το νοητό, από το ορατό προς το αόρατο, που ούτε η εξήγησή του τελειώνει, ούτε οι λεπτομέρειές του εξαντλούνται.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα:
– Τι σημαίνει να θεωρείς τις καλές πράξεις δώρο από τον Θεό και τις κακές πράξεις αποτέλεσμα της δικής σου κακής φύσης;
…
– Μπορείτε να μου εξηγήσετε το εδάφιο: «Πες: Δεν έχω εξουσία να ωφελήσω ή να βλάψω τον εαυτό μου, παρά μόνο αν το θελήσει ο Αλλάχ» (Αλ-Α’ράφ, 7/188); Σύμφωνα με αυτό το εδάφιο, η ανθρώπινη βούληση δεν έχει καμία σημασία;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
