Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
“
Ο Ισλαμισμός ξεκίνησε ως κάτι ξένο και θα επιστρέψει σε αυτή την κατάσταση. Ευτυχισμένοι οι ξένοι.
!” (1)
«Γκαρίμπ»
απομακρυσμένος
σημαίνει. Επειδή ο ήλιος απομακρύνεται και χάνεται από εμάς.
“Ο ήλιος έδυσε.”
λέγεται.
Εξορία,
είναι η απομάκρυνση από την πατρίδα. Στην ομάδα, υπάρχει η αίσθηση της απώλειας, της φυγής, της απομόνωσης. Σε μια ακατανόητη φράση, λόγω της έλλειψης κατανόησης.
“περίεργος”
λέγεται. (2)
«Γκαρίμπ»
είναι κάποιος που δεν ανήκει στην δική του κοινότητα, στη δική του φυλή, που δεν βρίσκεται στην δική του πόλη.
Αν και οι πρώτοι μουσουλμάνοι εμφανίζονταν στην πατρίδα τους, ανάμεσα στη φυλή τους, ήταν ξένοι. Η απιστία και η πίστη, το φως και το σκοτάδι, η όραση και η τύφλωση (3), η γνώση και η άγνοια ήταν τόσο αντίθετα και απομακρυσμένα. Γι’ αυτό υπήρχε μια απόσταση, ακόμα και μια αντίθεση, ανάμεσα σε αυτούς και τους άλλους, που δεν εξαρτιόταν από τον τόπο.
Οι σοφοί είναι ξένοι ανάμεσα στην αμαθή πλειοψηφία.
(4) Οι λίγοι πιστοί είναι ξένοι ανάμεσα στους πολλούς ειδωλολάτρες. Όταν τα καλά και οι καλοί είναι λίγοι ανάμεσα στην πληθώρα των κακών και των κακοποιών, γίνονται ξένοι. Η ευσέβεια και οι καλές πράξεις είναι ξένες ανάμεσα στην ανομία, τις εξεγέρσεις και τα μεγάλα αμαρτήματα.
Σε ένα τόσο κακό περιβάλλον και σε μια τέτοια εποχή, η σημασία της πίστης και των καλών πράξεων είναι τεράστια. Όσο περισσότερη είναι η ανομία, οι μεγάλες αμαρτίες, το κακό και η ανταρσία στο περιβάλλον στο οποίο ζει κανείς, τόσο μεγαλύτερη είναι η αξία της πίστης, των καλών πράξεων και της ευσέβειας του πιστού που μπορεί να επιβιώσει εκεί. Σε μια κοινωνία όπου η γνώση του Ισλάμ και της πίστης έχει εκλείψει (5), όπου οι πιστοί και οι μουσουλμάνοι είναι ελάχιστοι ή ανύπαρκτοι…
“περίεργος”
Αυτό θα αυξήσει όσο το δυνατόν περισσότερο την ανταμοιβή των πράξεων. Σε μια κοινωνία όπου ο πιστός ταπεινώνεται, ο ασεβής υψώνεται και η ανομία είναι διαδεδομένη, η ποιότητα της πίστης και των πράξεων είναι πολύ μεγάλη. Εκεί, η θρησκεία είναι ξένη, οι πιστοί είναι ξένοι.
Σύμφωνα με αυτό το ιερό χαντίθ:
α)
Το Ισλάμ είχε μια παράξενη αρχή. Η αρχή του περιγράφεται στα ιστορικά βιβλία. Και αυτοί που το ξεκίνησαν ήταν, από αυτή την άποψη, παράξενοι.
β)
Στη συνέχεια, το Ισλάμ αναδύθηκε σαν τα κύματα της θάλασσας (6), η αλήθεια, η πίστη και οι θεϊκές εντολές επικράτησαν. Θα έρθει μια εποχή που το Ισλάμ θα επιστρέψει στην αρχική του κατάσταση, θα γίνει ξένο στην κοινωνία λόγω της έλλειψης κατανόησης και της μη επικράτησης των διατάξεών του.
Η επικράτηση αυτής της αρνητικής κατάστασης στους περισσότερους ανθρώπους, η διάδοση των αιρέσεων και της νοοτροπίας της αμάθειας στην κοινωνία, θα οδηγήσει σε γενική παρακμή. Έχει αρχίσει πλέον η περίοδος των «τελευταίων ξένων», όπως και η περίοδος των «πρώτων ξένων». Οι ταπεινώσεις, οι εξευτελισμοί, οι υποτιμήσεις και οι περιφρονήσεις που υπέστησαν οι σύντροφοι του Προφήτη από τους ειδωλολάτρες στην αρχή του Ισλάμ, θα επαναληφθούν και σε αυτήν την περίοδο. Θα επιχειρηθεί η στέρηση του δικαιώματος στη ζωή, η εξάλειψη των πεποιθήσεων, των ιδεών και της κοσμοθεωρίας τους.
Στην κοινωνία όπου ζούσαν οι πρώτοι ξένοι, οι αμαρτίες, οι εξεγέρσεις και η ανηθικότητα ήταν διάχυτες, και σε αυτή τη δεύτερη περίοδο, σε μια κοινωνία που ονομάζεται μουσουλμανική, θα κυριαρχεί η νοοτροπία των αμαρτωλών, των ανήθικων και των κακών.
Όπως και στην πρώτη περίοδο, έτσι και σε αυτό το αρνητικό περιβάλλον, μέσα στην παρακμασμένη κοινότητα, υπάρχουν λίγοι ξένοι. Αν και αποτελούν μειονότητα απέναντι στην πλειοψηφία, κρατούν γερά την πίστη τους, βαδίζουν σε διαφορετική κατεύθυνση από το ρεύμα της πλειοψηφίας, η νοοτροπία τους, η θεώρησή τους για τη ζωή, η κατανόησή τους διαφέρουν από τους άλλους. Σαν να μην ανήκουν σε αυτή την κοινωνία. Υπομένουν κάθε είδους βασανιστήρια, άλλωστε δεν έχουν και τη δύναμη να αντισταθούν. Παρά την υλική ήττα και την καταδίκη τους, είναι πνευματικά δυνατοί. Κρατούν σφιχτά τη θρησκεία τους. Δεν κάνουν παραχωρήσεις στην πίστη και τον τρόπο ζωής τους. Αυτοί είναι οι εσχατοί της κοινότητας.
«γούραμπα»
είναι.
Οι τελευταίοι ξένοι
Ο Προφήτης (Σ.Α.Β.) περιέγραψε στα κεφάλαια των βιβλίων των χαντίθ που αφορούν τις δοκιμασίες, τις κακές καταστάσεις που θα προκύψουν στις διεφθαρμένες κοινωνίες, προειδοποιώντας την κοινότητά του εκ των προτέρων. Γι’ αυτό, όπως οι σύντροφοι του Προφήτη (Σ.Α.Β.) δοκιμάστηκαν στην πίστη τους στα πρώτα χρόνια, έτσι και στα τέλη της κοινότητας οι δοκιμασίες θα παίξουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο.
Οι τελευταίοι ξένοι
Η εποχή εκείνη θα είναι εξίσου σκληρή, επικίνδυνη και γεμάτη αναταραχές, όπως και η εποχή των πρώτων ξένων. Ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) περιέγραψε γενικά την εποχή εκείνη, προειδοποιώντας μας για τα γεγονότα των εσχάτων ημερών.
Σε αυτήν την περίοδο διαφθοράς, την οποία ο Αγγελιοφόρος του Θεού κατά καιρούς μας περιέγραψε με διάφορους τρόπους, θα επιστρέψουμε κατά κάποιο τρόπο στην αρχική μας κατάσταση. Και οι ευσεβείς, λόγω των δυσκολιών που θα υποστούν, θα μοιάζουν με αυτούς όσον αφορά την ανταμοιβή των πράξεών τους.
Ωστόσο, υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στους πρώτους ξένους και τους τελευταίους ξένους.
Οι Πρώτοι Ξένοι
Αγωνίστηκαν σε μια ειδωλολατρική κοινωνία. Σε μια εποχή που έρχεται στο τέλος των καιρών.
τελευταίοι ξένοι,
Σε καιρούς διαφθοράς της κοινότητας, θα πολεμήσουν εντός της διεφθαρμένης ισλαμικής κοινωνίας. Η δουλειά των τελευταίων ξένων είναι ευκολότερη από εκείνη των πρώτων ξένων. Οι δυσκολίες τους είναι λιγότερες. Γι’ αυτό, δεν μπορούν να φτάσουν τους πρώτους ξένους, τους συντρόφους του Προφήτη, σε αρετή, καλοσύνη και συνολική αξία. Η δυσκολία της αρχής δεν είναι η ίδια με την οπισθοδρόμηση μετά την πρόοδο.
Πηγές:
1. αλ-Τζαμί’ λι Αχκαμιλ-Κουράν IV, 172, Επίσης βλ. Σαχίχ αλ-Μουσλίμ 232, 251. Χαδις, Σουνέν Ιμπν-ι Μάτζε II, 1319 (αρ. 3987, 3988).
2. Εγχειρίδιο λεξιλογίου, σελ. 359, Μέσο λεξικό, σελ. 647; Πλήρες λεξικό I, 107-108.
Στο 3ο εδάφιο αναφέρεται: «Είναι άραγε ίσοι ο βλέπων και ο μη βλέπων;» (Ρα’δ 13/16).
4. Αλ-Τζαμί’λι Αχκαμίλ-Κουράν IV, 172; Επίσης βλ. Σαχίχ αλ-Μουσλίμ 232, 251. Χαδις, Σουνέν Ιμπν-ι Μάτζε II, 1319 (αρ. 3987, 3988).
5. al-Mufredat, σελ. 359; al-Qamus al-Muhit I, 108. Επίσης βλ. Ta’wil Muhtalifi’l-Hadis, σελ. 107-108; al-‘Acluni Ali b. Muhammed, Kashf al-Hafa, I-II, Κάιρο, χ.χ. 887 (για το χαντίθ που αναφέρεται στην παράξενη αρχή του Ισλάμ βλ.).
6. Ραμζούλ-Αχάδις σ. 366; Σουνένου Ιμπν-ι Μάτζε ΙΙ, 1331 (αρ. 4015), 1339 (αρ. 4036: άχρηστοι άνδρες θα εκφωνούν λόγους), 1344 (αρ. 4047: η γνώση και το Κοράνι, δηλαδή η κατανόησή του, θα μειωθούν), 1335 (αρ. 4050-4052: η γνώση θα εκλείψει, η άγνοια θα κατακλύσει τη γη και θα επικρατήσει. Εδώ, με τον όρο γνώση, δεν εννοούνται οι τεχνικές και επιστημονικές γνώσεις που αναπτύσσονται με το πέρασμα του χρόνου, αλλά οι θρησκευτικές γνώσεις). Επίσης βλ. ελ-Μπουχαρί, Μουγίρε μπ. Μπερδούμπεχ, Σαχίχου’λ-Μπουχαρί, Ι-VIII, Κωνσταντινούπολη, χ.χ. VIII, 89.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
