Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Με τη φράση αυτή, τονίζεται ότι ο Θεός είναι ο Θεός όλων των ζωντανών και άψυχων όντων. Στο Κοράνι, η λέξη “αλέμ” (κόσμος) αναφέρεται στο σύμπαν και δηλώνει ότι ο Θεός δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη, ότι κατέχει την υλική και πνευματική εξουσία και κυριαρχία τους, ότι μόνο Αυτός γνωρίζει τα μυστήρια των ουρανών και της γης και ότι όλα τα έμψυχα και άψυχα όντα σε αυτά υποτάσσονται σε Αυτόν.
Bu, felsefe ve kelamın temel problemlerinden birini oluşturmaktadır. Ona göre, âlemin ezeliliğini savunan ilk kişi Aristoteles’tir. Aristoteles, kendinden önceki filozoflara muhalefet ederek âlemin ezeliliğini savunmuştur. İslam dünyasında ise, bu konunun ne zaman tartışılmaya başlandığı net olarak bilinmese de, Ca’d b. Dirhem (ö.124/741), Cehm b. Safvân (ö.128/745) ve daha sonra Mutezilî âlimlerin cevher ve arazların muhdes olmalarına dayanarak âlemin hudûsunu ortaya koymaya çalıştıkları bilinmektedir. Birkaçı hariç, İslam filozoflarının hemen hepsi âlemin kadim olduğunu kabul ederken, kelamcılar bir bütün olarak âlemin hudûsunu savunmuşlardır.
Ο λόγος που οι θεολόγοι επιμένουν στην κτιστότητα του κόσμου, αντιτιθέμενοι στην αιωνιότητά του, είναι ότι έχουν τη δυνατότητα να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού με βάση την κτιστότητα του κόσμου. Τη μέθοδο απόδειξης της ύπαρξης ενός δημιουργού από το μηδέν, με βάση την κτιστότητα του κόσμου, οι θεολόγοι την ονομάζουν «απόδειξη της κτιστότητας». Αυτή είναι μία από τις σημαντικότερες αποδείξεις στις οποίες βασίζονται οι θεολόγοι για να αποδείξουν την ύπαρξη και τα χαρακτηριστικά του Θεού.
Βασίζεται στο επιχείρημα ότι ο κόσμος είναι δημιουργημένος και ότι κάθε δημιουργημένο πράγμα χρειάζεται έναν δημιουργό για να υπάρξει. Αυτή η μέθοδος βασίζεται στην αρχή ότι πολλά πράγματα αλληλοεξαρτώνται μεταξύ τους σε μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος.
Για να αποδείξουμε την ύπαρξη του Θεού, πρέπει πρώτα να αποδείξουμε ότι το σύμπαν είναι κτιστό· για να αποδείξουμε ότι το σύμπαν είναι κτιστό, πρέπει να αποδείξουμε ότι αποτελείται από σώματα· για να αποδείξουμε την ύπαρξη των σωμάτων και ότι τα σώματα είναι πεπερασμένα, πρέπει να αποδείξουμε την ατομική ουσία· για να αποδείξουμε την ατομική ουσία, πρέπει να αποδείξουμε ότι οι ουσίες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς ιδιότητες και ότι οι ιδιότητες είναι κτιστές. Αφού αποδειχθούν διαδοχικά αυτά,
Ο Ονάρ, με σκοπό να αποδείξει την αιωνιότητα του κόσμου, απαρίθμησε πολλά αλληλοεξαρτώμενα ζητήματα. Υποστήριξαν ότι, εάν ο κόσμος δεν ήταν αιώνιος, ο Υπέρτατος Θεός θα έπρεπε να αλλάξει από μη-δυνατός σε δυνατό, γεγονός που θα καθιστούσε αναγκαία την αλλαγή στην ουσία του Υπέρτατου Θεού. Εάν δεχόταν την αλλαγή, ο Υπέρτατος Θεός θα επηρεαζόταν, και η θεϊκή ιδιότητα ενός δημιουργού που επηρεάζεται θα υποβαθμιζόταν. Βασιζόμενοι σε αυτό, οι φιλόσοφοι είπαν ότι, όπως το φως του ήλιου είναι πάντα με τον ήλιο, έτσι και ο κόσμος είναι πάντα με τον Θεό, και επομένως ο κόσμος είναι αιώνιος. Αυτό το ζήτημα προκάλεσε σημαντικές συζητήσεις μεταξύ των θεολόγων και των φιλοσόφων. Πράγματι, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα στη διαμάχη Γκαζάλι-Ιμπν Ρουσντ είναι αυτό. Ένα από τα ζητήματα για τα οποία ο Γκαζάλι κατηγόρησε τους φιλοσόφους ως άπιστους είναι οι ισχυρισμοί τους ότι ο κόσμος είναι αιώνιος.
Ο Γαζαλί, ο οποίος βρισκόταν σε ένα κομβικό σημείο της ισλαμικής σκέψης του 11ου αιώνα και επιχείρησε να αντιμετωπίσει τα κυρίαρχα ρεύματα ιδεών της εποχής του, επέκρινε δριμύτατα την αντίληψη που εκφράζεται στα έργα του, θεωρώντας ότι οι φιλόσοφοι, αντιλαμβανόμενοι τον κόσμο ως μια αρχαία οντότητα πέρα από τον Θεό, παρέκκλιναν από το δόγμα της μονοθεΐας στο Ισλάμ, και γι’ αυτό τους κήρυξε άπιστους. Η αφετηρία του Γαζαλί σε αυτό το ζήτημα είναι ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο όχι σε μια προκαθορισμένη στιγμή, αλλά τη στιγμή που ο ίδιος θέλησε. Επειδή η βούλησή Του δεν εξαρτάται από κανένα περιορισμό ή καθορισμό, είναι παράλογο να ρωτάμε γιατί ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο σε αυτή τη στιγμή και όχι σε κάποια άλλη. Ομοίως, η βούληση του Θεού δεν εξαρτάται από καμία αιτία, ή τουλάχιστον η αιτία αυτή δεν είναι εκτός της δικής Του βούλησης. Επιπλέον, η ιδέα ότι κάθε αιτία ακολουθείται αμέσως από ένα αποτέλεσμα δεν είναι αναγκαία, και δεν είναι παράλογο το αποτέλεσμα να προκύπτει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα από την ύπαρξη της αιτίας. Επομένως, είναι λογικό να δεχτούμε ότι η βούληση του Θεού είναι αιώνια και ότι ο κόσμος προέκυψε εξαιτίας αυτής της βούλησης και εντός του χρόνου που αυτή η βούληση καθόρισε.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
