«Πολεμήστε εκείνους που, έχοντας λάβει το βιβλίο, δεν πιστεύουν στον Αλλάχ και στην Ημέρα της Κρίσης, και δεν θεωρούν ιερό ό,τι ο Αλλάχ και ο Απόστολός Του έχουν απαγορεύσει, και δεν ακολουθούν την αληθινή θρησκεία του Ισλάμ, μέχρι να πληρώσουν το φόρο υποτέλειας με τα χέρια τους, ταπεινωμένοι.»
(Αλ-Τάουμπα, 9/29)
– Τι πρέπει να καταλάβουμε από αυτό το εδάφιο;
– Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση με άλλους στίχους που σχετίζονται με τον πόλεμο.
– Εννοείται ότι πρέπει να πολεμάμε μόνο τους ανθρώπους της Βίβλου που έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η ερμηνεία του σχετικού εδαφίου είναι η εξής:
Αυτοί που δεν πιστεύουν ούτε στον Θεό, ούτε στη μεταθανάτια ζωή,
Ακόμη και αν μιλούν για τον Θεό και τη μετά θάνατον ζωή, στην πραγματικότητα δεν δίνουν χώρο στην καρδιά τους γι’ αυτό, νομίζουν ότι ο κόσμος θα είναι δικός τους για πάντα και θα παραμείνει έτσι, και δεν δίνουν σημασία στο γεγονός ότι μια μέρα θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους,
Αυτός που δεν θεωρεί απαγορευμένα τα πράγματα που ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος Του έχουν απαγορεύσει,
(δηλαδή, εκείνοι που δεν απέχουν από το αμαρτωλό, που δεν αναγνωρίζουν την απαγόρευση των πραγμάτων που είναι σίγουρα απαγορευμένα στο βιβλίο του Θεού, στη σούννα του Προφήτη, και ακόμη και στα διατάγματα του βιβλίου και του Προφήτη που λένε ότι ακολουθούν, και που θεωρούν θεμιτό να επιδιώκουν και να επιτίθενται σε οτιδήποτε επιθυμούν και μπορούν, είτε είναι θεμιτό είτε αμαρτωλό, όπως τους αρέσει)
και που δεν ασπάζονται την αληθινή θρησκεία,
(ακόμα και αν έχουν θρησκεία, δεν είναι η αληθινή θρησκεία, δεν είναι δίκαιοι)
Πολεμήστε εναντίον εκείνων που, ακόμα κι αν έχουν κάτι που αποκαλούν θρησκεία και δείχνουν υπακοή και υποταγή, δεν αναγνωρίζουν το δίκαιο, δεν υποτάσσονται στο δίκαιο, δεν βαδίζουν στο δρόμο του δικαίου, δεν θεωρούν την προστασία του δικαίου και της νομιμότητας ως τον πιο σημαντικό σκοπό της θρησκείας και της πίστης, δεν πιστεύουν και δεν υπακούουν στις διατάξεις του Θεού, στη δίκαιη Σαρία Του, δεν προστατεύουν το δίκαιο και τη νομιμότητα, δεν αποδίδουν δικαιοσύνη με τις διατάξεις του Θεού, δεν αναγνωρίζουν κανέναν εταίρο ή όμοιο στον Αλλάχ, τον αληθινό Θεό, ούτε στην ουσία Του, ούτε στα χαρακτηριστικά Του, ούτε στις πράξεις και τις διατάξεις Του, και δεν δίνουν σε κάθε πλάσμα και σε κάθε ον το δίκαιό του, και δεν δίνουν καμία σημασία σε αυτές τις πτυχές, και δεν έχουν μια θρησκεία και πίστη με αυτή την έννοια!
Διότι, αν και έχουν θρησκεία, αυτή δεν είναι η αληθινή θρησκεία.
Ακόμη και αν εν μέρει είναι αληθινή θρησκεία, δεν είναι μια καθαρή θρησκεία που ανήκει αποκλειστικά στην αλήθεια. Δεν ασπάζονται την αληθινή, ειλικρινή θρησκεία του Ισλάμ, ούτε αποδέχονται την εφαρμογή του αληθινού νόμου. Γι’ αυτό, η θρησκεία τους δεν είναι απαλλαγμένη από ψεύδος και αδικία, και η ευσέβειά τους και η αφοσίωσή τους στη θρησκεία τους δεν είναι αληθινή ευσέβεια και αφοσίωση. Είναι επιρρεπείς σε υπερβολές, φανατισμό και μισαλλοδοξία, ικανές να διαπράξουν πολλές αδικίες και ανομίες στο όνομα της θρησκείας. Από αυτή την άποψη, η ευσέβειά τους, που δεν σέβεται το δίκαιο και το νόμο, ισοδυναμεί με ανηθικότητα, όμοια με την αθεΐα.
Είναι ένα πολύ αξιοσημείωτο γεγονός,
στο στίχο ”
“ντινελχάκ” “αληθινή θρησκεία”
έχει διαταχθεί. Αυτό σημαίνει
“Αληθινή θρησκεία”
είναι πιο ισχυρό από το ρητό.
“Αληθινή θρησκεία”
Η φράση αυτή ορίζει ένα πλήρες και τέλειο όριο που αποκαλύπτει την ουσία και τη φύση της αληθινής θρησκείας. Επισημαίνεται ιδιαίτερα η σημασία των διατάξεων που βασίζονται στην αρχή της δικαιοσύνης, η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο και μοναδικό χαρακτηριστικό του Ισλάμ, που αναγνωρίζει τις διατάξεις και τον σκοπό του νόμου, καθώς και τον ύψιστο σκοπό της θρησκείας, που θεωρεί το δικαίωμα του Θεού ως τη βάση και την αρχή όλων των δικαιωμάτων, που λαμβάνει υπόψη το κοινό καλό, που δηλώνει ότι κάθε πράγμα και κάθε άτομο έχει το δικό του δικαίωμα και το δικό του νόμο, ανακηρύσσοντας την κυριαρχία του δικαίου και την ιερότητα των δικαιωμάτων, και που διατάσσει και ανακοινώνει την ανάθεση καθηκόντων και υποχρεώσεων και τις μεθόδους εκλογής σύμφωνα με τις απαιτήσεις του δικαίου και του νόμου. Διότι…
«Η θρησκεία ενώπιον του Θεού είναι το Ισλάμ…»
(Αλ-Ιμράν, 3/19)
Σύμφωνα με το «Βατζιμπ-υλ-βουτζούντ» (το αναγκαίως υπάρχον), η θρησκεία ενώπιον του Θεού είναι μόνο το Ισλάμ. Δηλαδή, η αληθινή έννοια της θρησκείας είναι η υποταγή στις εντολές του Θεού. Οι άλλες έννοιες της θρησκείας, όπως η τιμωρία, η ευθύνη κ.λπ., προέρχονται όλες από αυτήν την έννοια.
Συνεπώς, η υποταγή ανήκει σε εκείνον στον οποίο ανήκει και η θρησκεία και η πίστη. Αυτό μπορεί να είναι ψευδές ή άδικο, είτε εκούσια είτε ακούσια. Επομένως, μπορεί να υπάρχουν πολλές άδικες θρησκείες ή αντιλήψεις περί θρησκευτικότητας.
Επομένως, η θρησκεία του Αλλάχ είναι η υποταγή στον Αλλάχ.
Δηλαδή, όχι μια υποταγή που υπαγορεύεται από την ευχαρίστηση,
“Ισλάμ σημαίνει υποταγή στον Θεό, αφοσίωση στο δρόμο του Θεού.”
Είναι η υπακοή και η αφοσίωση με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς καμία διαφωνία, κάτι που εμπεριέχεται στη λέξη Ισλάμ.
“σιλμ = ειρήνη”
και όλες οι έννοιες της ευημερίας και της σωτηρίας είναι παρούσες.
«Όποιος αναζητήσει θρησκεία άλλη από το Ισλάμ, αυτή δεν θα γίνει δεκτή από αυτόν…»
(Αλ-Ιμράν 3/85).
Αφού γίνει κατανοητή η έννοια της θρησκείας, τότε ο Ισλαμισμός σημαίνει το δίκαιο, το οποίο ορίζει και αποδέχεται το δίκαιο. Ειδικότερα, γίνεται σαφές ότι ο Ισλαμισμός συνίσταται στην υποταγή και την προσήλωση στο δίκαιο, στην εφαρμογή των διαταγμάτων του δικαίου με αγάπη και προθυμία, χωρίς καμία πικρία.
Εν ολίγοις,
Μια θρησκεία μπορεί να είναι αληθινή και να αξίζει να ονομάζεται αληθινή, μόνο αν ανήκει εξ ολοκλήρου στον Θεό. Αυτό επιτυγχάνεται με το να στρέφει το πρόσωπο και την ουσία της προς την αλήθεια, τόσο στην πηγή όσο και στον σκοπό της, αναγνωρίζοντας και υπακούοντας πρωτίστως στον Θεό και το δίκαιό Του.
«Εμείς δημιουργήσαμε τους ουρανούς και τη γη και ό,τι υπάρχει ανάμεσά τους με δικαιοσύνη και με ορισμένο τέλος.»
(Αλ-Αχκάφ, 46/3)
Σύμφωνα με την αρχή ότι κάθε πλάσμα έχει ένα προκαθορισμένο τέλος και ένα δικαίωμα, και ότι ο σεβασμός στο δικαίωμα αυτού του πλάσματος ισοδυναμεί με σεβασμό στο δικαίωμα του Θεού, η υπηρεσία στην απονομή των δικαιωμάτων των υπηκόων του Θεού, και μάλιστα των δικαιωμάτων όλων των πραγμάτων, στο πλαίσιο των εντολών του δικαίου, σημαίνει να είσαι θρησκευόμενος με την αληθινή θρησκεία. Όπως η αλήθεια κάθε πράγματος στέκεται στα όρια του νόμου της, έτσι και η αλήθεια της θρησκείας έγκειται στο να είναι το δίκαιο δίκαιο και να είναι αφιερωμένο στο δίκαιο. Επομένως, μια θρησκεία που δεν είναι αληθινή, δηλαδή που δεν έχει σχέση με το δίκαιο, που αγνοεί το ζήτημα του δικαίου και δεν είναι εντολή του δικαίου, δεν μπορεί να είναι αληθινή θρησκεία. Και μια θρησκευτικότητα που δεν σέβεται το δίκαιο και δεν εκπληρώνει τις απαιτήσεις του δεν μπορεί να είναι αληθινή θρησκευτικότητα.
Αντιθέτως, αυτοί που αναφέρονται εδώ δεν αποδέχονται την αληθινή θρησκεία, δεν υποτάσσονται στο δίκαιο, δεν αναγνωρίζουν το δίκαιο και το νόμο, δεν διακρίνουν το επιτρεπτό από το απαγορευμένο και επιτίθενται στα δικαιώματα. Επιπλέον, όπως θα εξηγηθεί, επιτίθενται όχι μόνο στα δικαιώματα των ανθρώπων, αλλά και στα δικαιώματα του Θεού, στους κανόνες της θρησκείας που ανήκει στον Θεό.
Αυτοί που δεν πιστεύουν στον Θεό, δεν λογαριάζουν την μετά θάνατον ζωή, δεν θεωρούν απαγορευμένα όσα ο Θεός και ο Απόστολός του έχουν απαγορεύσει και δεν υιοθετούν την αληθινή θρησκεία, δηλαδή ορισμένοι από εκείνους στους οποίους δόθηκε το βιβλίο, χαρακτηρίζονται σαφώς με τα τρία ακόλουθα χαρακτηριστικά:
άθεος, ασεβής και άδικος
Πολεμήστε εναντίον εκείνων που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ, ούτε στην Τελευταία Ημέρα, ούτε απαγορεύουν ό,τι ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος Του απαγόρευσαν, ούτε ακολουθούν την αληθινή θρησκεία, μέχρι να πληρώσουν το φόρο υποτέλειας με τα χέρια τους, ταπεινωμένοι. Δηλαδή, πολεμήστε εναντίον εκείνων που, έχοντας λάβει το Βιβλίο, αντιτίθενται στην αλήθεια, εναντίον εκείνων των αδικητών, ασεβών και επιθετικών, μέχρι να εξαντληθούν οι δυνάμεις τους και να υποταχθούν στην εξουσία του Ισλάμ, να δεχτούν την προστασία του Ισλάμ και να πληρώσουν το φόρο υποτέλειας, πληρώνοντας τον φόρο υποτέλειας που οφείλουν, με σεβασμό και ταπεινωμένοι, χωρίς να ξεχνούν την ταπεινή τους κατάσταση. Και έτσι, πάρτε φόρο από αυτούς ανά κεφαλή, ακολουθώντας τις εντολές της αληθινής θρησκείας, χωρίς να απομακρυνθείτε από την πίστη στον Αλλάχ και στην Τελευταία Ημέρα, χωρίς να αγγίζετε το απαγορευμένο, τηρώντας το δίκαιο και το νόμο. Διότι, αν ξεχάσετε τον Αλλάχ και την Τελευταία Ημέρα, αν κάνετε ό,τι κάνουν αυτοί, αν δεν διακρίνετε το απαγορευμένο από το επιτρεπόμενο, αν δεν θεωρείτε απαγορευμένο ό,τι ο Αλλάχ και ο Αγγελιοφόρος Του απαγόρευσαν, αν δεν τηρείτε το Βιβλίο και τη Σούννα, αν δεν ακολουθείτε την αληθινή θρησκεία, τότε είναι φανερό ότι δεν έχετε το δικαίωμα ούτε να πολεμάτε ούτε να παίρνετε φόρο υποτέλειας. Διότι αυτές οι ιδιότητες δεν ανήκουν σε αυτούς που πολεμούν, αλλά σε εκείνους εναντίον των οποίων κηρύσσεται πόλεμος. Δεν είναι λόγος για να παίρνετε φόρο υποτέλειας, αλλά για να τον πληρώνετε. Διότι το δίκαιο αυτών δεν είναι η νίκη, αλλά η ήττα, δεν είναι να παίρνουν φόρο υποτέλειας, αλλά να τον πληρώνουν.
“Τζιζιέ”
Η λέξη αυτή, που προέρχεται από το ρήμα που σημαίνει “πλήρωσε το χρέος του”, εκφράζει ένα είδος πληρωμής χρέους. Σημαίνει τον φόρο που οφείλει ο υπόχρεος να καταβάλει σύμφωνα με την υποχρέωσή του, ο οποίος προκύπτει από την προστασία της ζωής και της ελευθερίας του και οφείλεται υπό αυτήν την προϋπόθεση. Αν και έχει ειπωθεί ότι η περσική λέξη έχει αραβική προέλευση, δεν υπάρχει καμία πτυχή που να πρέπει να ληφθεί υπόψη από νομική ή θρησκευτική άποψη.
Η εγγραφή “An yedin” ισχύει για καθεμία από τις ακόλουθες έννοιες:
1.
Πρόθυμα, χωρίς δισταγμό, με υπακοή και σεβασμό, και με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χρειάζεται να τον καταδιώκω και να τον αναγκάζω να πληρώσει, τείνει το χέρι του.
2.
Χειρόγραφα, με τηλεγράφημα και χωρίς καθυστέρηση.
3.
Ο καθένας με το δικό του χέρι, όχι μέσω αντιπροσώπου ή κάποιου άλλου,
4.
Από εκείνους που είναι ικανοί να εργαστούν, που έχουν τη δύναμη, που είναι ικανοί να κερδίσουν και να εργαστούν, που έχουν φτάσει στην εφηβεία, όχι από εκείνους που είναι ανίκανοι και φτωχοί, που δεν έχουν κέρδος και εισόδημα.
Και στις τέσσερις αυτές έννοιες
“ναι”
Η λέξη σημαίνει το χέρι που δίνει τον φόρο υποτελείας.
Όσον αφορά την κατοχή του χώρου:
5.
Επειδή εξαρτώνται από την προστατευτική δύναμη που βρίσκεται πάνω τους, δηλαδή επειδή είναι ανίκανοι να προστατεύσουν τη ζωή, την περιουσία και τα άλλα δικαιώματά τους, η προστατευτική αυτή δύναμη έχει το δικαίωμα να τους προστατεύει. Επομένως, η “δύναμη” έχει την έννοια της ισχύος και της εξουσίας.
6.
Εξαιτίας της απλωμένης χείρας, δηλαδή της ευεργεσίας και της χάριτος που τους έγινε, διότι το να ηττηθείς, να στερηθείς δύναμης και ανεξαρτησίας, είναι μεν μεγάλη ταπείνωση και συμφορά, αλλά ακόμη και σε τέτοια κατάσταση ταπείνωσης, να σωθείς από την αιχμαλωσία πληρώνοντας φόρο υποτελείας, να αποκτήσεις το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία, να τεθείς υπό την προστασία μιας δίκαιης κυβέρνησης που εκπληρώνει τις επιταγές της θρησκείας, σημαίνει να απολαύσεις μια μεγάλη ευλογία και χάρη, η οποία είναι μια μεγάλη ευλογία που πρέπει να αντιμετωπιστεί με ευγνωμοσύνη.
Οι έννοιες που προαναφέρθηκαν είναι δικαιολογημένες και απαραίτητες για αυτήν την ευλογία. Και ιδού…
“Ορκίζομαι”
επειδή η εγγραφή αποκαλύπτει και φέρνει στο νου όλες τις έννοιες
“καταδικασμένος στην ταπείνωση και την υποβάθμιση”
Η καταγραφή αυτής της ταπείνωσης χρησιμεύει ως προειδοποίηση. Διότι αν δεν θυμόμαστε την ταπείνωση, δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αυτή την ευλογία.
“Αχκάμ αλ-Κουράν”
Ο Αμπουμπακρ Τζεσσάς είπε: “…με τον όρο ‘καταπίεση’ δεν εννοούμε την ταλαιπωρία και την υποχρέωση σε ευθύνες που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους, αλλά την υποτίμηση, την έλλειψη σεβασμού και την ταπείνωσή τους…”
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, όσο αξιέπαινη και αν είναι η ευλογία της προστασίας, η τιμή και η υπεροχή του να είσαι ο προστάτης είναι κάτι άλλο από ταπεινότητα, ταπείνωση και ευγνωμοσύνη. Φαίνεται ότι σε αυτό το στίχο η φορολογία (τζιζιέ) αναφέρεται στους ανθρώπους της Βίβλου. Ωστόσο, και οι Μαγούσοι επωφελούνται από αυτό.
«Εφαρμόστε σε αυτούς τη διαδικασία που εφαρμόζεται στους ανθρώπους της Βίβλου».
(Μουαττά, Ζακάτ 42)
Σύμφωνα με το ιερό χαντίθ, υπάρχει ομοφωνία ότι οι Χριστιανοί, όσον αφορά την καταβολή φόρου υποτελείας, είναι όμοιοι με τους Εβραίους. Ωστόσο, το κρέας που σφάζουν δεν είναι βρώσιμο και η σύναψη γάμου με τις γυναίκες τους είναι απαγορευμένη. Αυτό το ζήτημα έχει επιβεβαιωθεί με την συνέχεια του ιερού χαντίθ. Σχετικά με αυτό το θέμα, η Σούρα αλ-Μαΐντα…
«Σήμερα σας επιτρέπονται τα αγαθά φαγητά. Το φαγητό των ανθρώπων της Βίβλου είναι επιτρεπτό για εσάς, και το φαγητό σας είναι επιτρεπτό για αυτούς.»
(Βλέπε Σουράτ αλ-Μα’ίντα, 5/5).
Όσον αφορά τους υπόλοιπους ειδωλολάτρες, εκτός από τους Μάγους:
Στις παραπάνω στίχους αναφέρεται μόνο το Ισλάμ και δεν επιτρέπεται η καταβολή φόρου υποτελείας (τζιζγιά). Εδώ, άλλωστε, δεν υπάρχει καμία διάταξη που να περιορίζει την καταβολή φόρου υποτελείας μόνο στους Αχλ-ι Κιτάμπ (Χριστιανούς και Εβραίους). Γι’ αυτόν τον λόγο, το ζήτημα αφέθηκε στην κρίση των νομικών.
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Αζάμ Εμπού Χανίφ;
Ο φόρος υποτελείας επιβάλλεται κατ’ αρχήν στους Αχλ-ι Κιτάμπ και στους μη Άραβες ειδωλολάτρες· δεν επιβάλλεται όμως στους Άραβες ειδωλολάτρες, στους οποίους προτείνεται μόνο η είσοδος στο Ισλάμ.
Σύμφωνα με τον Αμπού Γιουσούφ:
Δεν λαμβάνεται από Άραβες, είτε είναι «Αχλ-ι Κιτάπ» είτε όχι. Λαμβάνεται όμως από μη Άραβες, είτε είναι «Αχλ-ι Κιτάπ» είτε ειδωλολάτρες.
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Σαφί’ι
Δεκτοί γίνονται οι άνθρωποι της Βίβλου, είτε Άραβες είτε μη Άραβες, ενώ δεν γίνονται δεκτοί οι ειδωλολάτρες, είτε Άραβες είτε μη Άραβες.
Ο Ιμάμ Μαλίκ και ο Εβζαί, από την άλλη,
“λαμβάνεται από κάθε είδους απίστους”
είπαν.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
