– Αν προκλήθηκε από έκρηξη, τι ήταν αυτό που εξερράγη, και μέσα σε τι βρισκόταν;
– Υπάρχει το φαινόμενο του Big Bang, το οποίο δεν καταλαβαίνω πλήρως. Υποθέτω ότι υποστηρίζει πως το σύμπαν προήλθε από μια έκρηξη. Σ’ αυτή την περίπτωση, μου έρχεται στο μυαλό το εξής:
– Τι ήταν αυτό που εξερράγη, τι περιείχε, ήταν άπειρος ο όγκος που κατείχε;
– Αφού εξερράγη και δημιούργησε το σύμπαν, μέσα σε τι βρισκόταν μέχρι εκείνη τη στιγμή, τι είδους όγκος υπήρχε;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η προέλευση του απέραντου σύμπαντος στο οποίο ζούμε, η πορεία του, και οι νόμοι που διέπουν την τάξη και την ισορροπία του, αποτελούσαν ανέκαθεν αντικείμενο περιέργειας για τον άνθρωπο. Επιστήμονες και στοχαστές έχουν αφιερώσει αιώνες σε αμέτρητες έρευνες και έχουν διατυπώσει πολλές θεωρίες γύρω από αυτό το θέμα.
Η επικρατούσα άποψη μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ότι το σύμπαν είχε άπειρες διαστάσεις, υπήρχε από το άπειρο και θα υπήρχε για πάντα. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, που ονομάζεται [όνομα], δεν υπήρχε αρχή ούτε τέλος για το σύμπαν.
Αυτή η άποψη, η οποία αποτελεί και τη βάση της υλιστικής φιλοσοφίας, θεωρούσε το σύμπαν ως ένα σύνολο σταθερών, ακίνητων και αμετάβλητων υλικών στοιχείων, ενώ απέρριπτε την ύπαρξη ενός Δημιουργού.
Όλα, ακόμα και όσα δεν είχαν ακόμα δημιουργηθεί, δημιουργήθηκαν με τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν βρίσκονταν σε ένα και μοναδικό σημείο, και στη συνέχεια διαχωρίστηκαν, διαμορφώνοντας το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Ο υλισμός είναι ένα σύστημα σκέψης που θεωρεί την ύλη ως απόλυτη οντότητα και δεν αποδέχεται την ύπαρξη οτιδήποτε πέρα από την ύλη. Αυτό το σύστημα σκέψης, η ιστορία του οποίου φτάνει μέχρι την αρχαία Ελλάδα, αλλά διαδόθηκε ιδιαίτερα τον 19ο αιώνα, έγινε διάσημο με τον διαλεκτικό υλισμό του Καρλ Μαρξ.
Το στατικό μοντέλο του σύμπαντος του 19ου αιώνα, όπως αναφέραμε στην αρχή, είχε θέσει τα θεμέλια για τη ματεριαλιστική φιλοσοφία. Ο ματεριαλιστής φιλόσοφος Τζορτζ Πολητζέρ, βασιζόμενος σε αυτό το μοντέλο του σύμπαντος, στο βιβλίο του με τίτλο υποστήριξε ότι δεν υπήρχε και είπε:
“Αν είχε δημιουργηθεί, τότε θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί από τον Θεό σε μια συγκεκριμένη στιγμή και από το μηδέν.”
Ο Πόλιτζερ, ισχυριζόμενος ότι το σύμπαν δεν δημιουργήθηκε από το τίποτα, βασιζόταν στο στατικό μοντέλο του σύμπαντος του 19ου αιώνα και πίστευε ότι διατυπώνει μια επιστημονική αξίωση. Ωστόσο, η επιστήμη και η τεχνολογία που αναπτύχθηκαν τον 20ο αιώνα κατέρριψαν ριζικά τις πρωτόγονες αντιλήψεις, όπως το στατικό μοντέλο του σύμπαντος, που έδωσαν έδαφος στους υλιστές. Στην εποχή που βρισκόμαστε στο κατώφλι του 21ου αιώνα, η σύγχρονη φυσική έχει αποδείξει με πολυάριθμα πειράματα, παρατηρήσεις και υπολογισμούς ότι το σύμπαν έχει αρχή, ότι δημιουργήθηκε από το τίποτα με μια μεγάλη έκρηξη.
Επιπλέον, έχει διαπιστωθεί ότι το σύμπαν δεν είναι στατικό και αμετάβλητο, όπως ισχυρίζονται οι υλιστές, αλλά αντίθετα βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και αλλαγή, και διαστέλλεται. Σήμερα, αυτές οι αλήθειες γίνονται αποδεκτές από ολόκληρη την επιστημονική κοινότητα.
Το 1929, στο αστεροσκοπείο Mount Wilson της Καλιφόρνιας, ένας Αμερικανός αστρονόμος, μελετώντας τον ουρανό με το γιγαντιαίο τηλεσκόπιό του, διαπίστωσε ότι τα αστέρια εκπέμπουν φως που τείνει προς το ερυθρό, ανάλογα με την απόστασή τους. Αυτή η ανακάλυψη προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον επιστημονικό κόσμο. Διότι, σύμφωνα με τους γνωστούς νόμους της φυσικής, το φάσμα του φωτός που κινείται προς το σημείο παρατήρησης μετατοπίζεται προς το ιώδες, ενώ το φάσμα του φωτός που απομακρύνεται από το σημείο παρατήρησης μετατοπίζεται προς το ερυθρό. Κατά τις παρατηρήσεις του Hubble, όμως, παρατηρήθηκε μια μετατόπιση προς το ερυθρό στο φως των αστεριών. Δηλαδή, τα αστέρια απομακρύνονταν συνεχώς από εμάς.
Τα αστέρια και οι γαλαξίες απομακρύνονταν όχι μόνο από εμάς, αλλά και μεταξύ τους. Σε ένα σύμπαν όπου όλα απομακρύνονται το ένα από το άλλο, το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να εξαχθεί είναι ότι το σύμπαν υπήρχε ανέκαθεν. Για να κατανοήσουμε καλύτερα το θέμα, μπορούμε να φανταστούμε το σύμπαν σαν την επιφάνεια ενός φουσκωμένου μπαλονιού. Όπως τα σημεία στην επιφάνεια του μπαλονιού απομακρύνονται το ένα από το άλλο καθώς το μπαλόνι φουσκώνει, έτσι και τα σώματα στο σύμπαν απομακρύνονται το ένα από το άλλο καθώς το σύμπαν διαστέλλεται.
Στην πραγματικότητα, αυτή η αλήθεια είχε ήδη ανακαλυφθεί θεωρητικά. Ο θεωρητικός φυσικός, που θεωρείται ο μεγαλύτερος επιστήμονας του αιώνα, είχε καταλήξει, με υπολογισμούς στον τομέα της θεωρητικής φυσικής, στο συμπέρασμα ότι το σύμπαν δεν μπορεί να είναι στατικό. Ωστόσο, για να μην έρθει σε αντίθεση με το επικρατούν μοντέλο του στατικού σύμπαντος της εποχής του, άφησε αυτή την ανακάλυψή του στην άκρη. Ο Αϊνστάιν αργότερα θα αποκαλούσε αυτή τη συμπεριφορά του ως “το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας του”. Αργότερα, με τις παρατηρήσεις του Χαμπλ, επιβεβαιώθηκε η διαστολή του σύμπαντος.
Αν ανατρέξουμε πίσω στο χρόνο, αποκαλύπτεται ότι το σύμπαν ξεκίνησε από ένα μοναδικό σημείο. Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι αυτό το σημείο, που περιείχε όλη την ύλη του σύμπαντος, είχε μηδενικό όγκο και προέκυψε από μια έκρηξη. Αυτή η μεγάλη έκρηξη, η αρχή του σύμπαντος, ονομάστηκε με την αγγλική της ονομασία και η θεωρία πήρε το ίδιο όνομα.
Στην πραγματικότητα, ο μηδενικός όγκος είναι μια θεωρητική διατύπωση του θέματος. Η επιστήμη μπορεί να περιγράψει την έννοια της «απουσίας», η οποία υπερβαίνει τα όρια της ανθρώπινης κατανόησης, μόνο με την έκφραση «σημείο με μηδενικό όγκο». Στην ουσία, «ένα σημείο με μηδενικό όγκο» σημαίνει «απουσία». Το σύμπαν, επίσης, προήλθε από την απουσία. Με άλλα λόγια, δημιουργήθηκε.
Αυτή η μεγάλη αλήθεια, στην οποία η σύγχρονη φυσική έφτασε μόλις προς το τέλος αυτού του αιώνα, μας είχε αναγγελθεί στο Κοράνι δεκατέσσερις αιώνες νωρίτερα:
Όπως είναι γνωστό, η θεωρία του έδειξε αρχικά ότι όλα τα σώματα στο σύμπαν ήταν ενωμένα και στη συνέχεια διαχωρίστηκαν. Αυτή η αλήθεια που αποκαλύπτει η θεωρία του Big Bang, αναφερόταν επίσης στο Κοράνι, σε μια εποχή που οι γνώσεις των ανθρώπων για το σύμπαν ήταν εξαιρετικά περιορισμένες, δεκατέσσερις αιώνες πριν από την εποχή μας:
Δηλαδή, τα πάντα, ακόμα και όσα δεν είχαν δημιουργηθεί, δημιουργήθηκαν με τη Μεγάλη Έκρηξη, ενώ βρίσκονταν σε ένα και μοναδικό σημείο, και στη συνέχεια διαχωρίστηκαν, σχηματίζοντας το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Όταν συγκρίνουμε τις εκφράσεις του στίχου με τη θεωρία, βλέπουμε ότι βρίσκονται σε πλήρη αρμονία. Ωστόσο, η επιστημονική θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης κατέστη δυνατή μόλις τον 20ο αιώνα.
Η διαστολή του σύμπαντος αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αποδείξεις της θεωρίας της δημιουργίας του σύμπαντος από το τίποτα. Αυτή η αλήθεια, που ισχύει από τη δημιουργία του σύμπαντος, ανακαλύφθηκε από τη σύγχρονη επιστήμη μόλις τον αιώνα μας, ενώ το Κοράνι την είχε προαναγγείλει δεκατέσσερις αιώνες νωρίτερα:
(αυτόν/αυτήν/αυτό)
Όπως είναι σαφές, η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης αποτελούσε απόδειξη της «δημιουργίας εκ του μηδενός» του σύμπαντος, δηλαδή της δημιουργίας του από τον Θεό. Με τη νίκη της Μεγάλης Έκρηξης, η έννοια που αποτελούσε τη βάση της υλιστικής φιλοσοφίας πέρασε στην ιστορία. Τι υπήρχε λοιπόν πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη και ποια ήταν η δύναμη που μετέτρεψε το «μηδέν» του σύμπαντος σε «ύπαρξη» με αυτή τη μεγάλη έκρηξη; Φυσικά, αυτή η ερώτηση υποδηλώνει την ύπαρξη ενός Δημιουργού. Ο διάσημος άθεος φιλόσοφος Άντονι Φλιου λέει σχετικά:
«Λένε πως η ομολογία κάνει καλό στην ψυχή. Θα ομολογήσω κι εγώ: Το μοντέλο της Μεγάλης Έκρηξης είναι αρκετά ενοχλητικό για έναν άθεο. Διότι η επιστήμη απέδειξε έναν ισχυρισμό που υποστηρίζεται από θρησκευτικές πηγές: τον ισχυρισμό ότι το σύμπαν έχει μια αρχή. Μόνο αν δεχτούμε ότι το σύμπαν δεν έχει ούτε τέλος ούτε αρχή, μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η τωρινή ύπαρξη του σύμπαντος έχει μια απόλυτη εξήγηση. Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω σε αυτή την εξήγηση, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είναι εύκολο και άνετο να την υπερασπιστώ απέναντι στη Μεγάλη Έκρηξη.»
Πολλοί επιστήμονες, που δεν έχουν τυφλή προσήλωση στον αθεϊσμό, αποδέχονται την ύπαρξη ενός Δημιουργού με απεριόριστη δύναμη στη δημιουργία του σύμπαντος. Αυτός ο Δημιουργός πρέπει να είναι μια οντότητα ανεξάρτητη τόσο από την ύλη όσο και από τον χρόνο, αφού δημιούργησε και τα δύο. Ο διάσημος Αμερικανός αστροφυσικός εξηγεί αυτή την αλήθεια ως εξής:
“Αν ο χρόνος και η ύλη προέκυψαν με την έκρηξη, τότε η αιτία που δημιούργησε το σύμπαν πρέπει να είναι εντελώς ανεξάρτητη από τον χρόνο και τον χώρο του σύμπαντος. Αυτό μας δείχνει ότι ο Δημιουργός υπερβαίνει όλες τις διαστάσεις του σύμπαντος. Αποδεικνύει επίσης ότι ο Δημιουργός δεν είναι το ίδιο το σύμπαν, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, αλλά το περιέχει, και δεν είναι απλώς μια δύναμη μέσα στο σύμπαν.”
Όπως είπε και αυτός ο επιστήμονας, η ύλη και ο χρόνος δημιουργήθηκαν από έναν παντοδύναμο Δημιουργό, ο οποίος είναι ανεξάρτητος από όλες αυτές τις έννοιες.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
