Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Όπως περιγράφηκε παραπάνω.
διπλή σχισμή
(διπλή σχισμή)
Το πείραμα δείχνει ότι η έννοια του χώρου καταρρέει στον υποατομικό κβαντικό κόσμο. Ένα άλλο διάσημο πείραμα της κβαντικής μηχανικής δείχνει ότι η έννοια του χρόνου καταρρέει.
περιπλοκότητα
(κβαντική διεμπλοκή)
Είναι ένα πείραμα. Τα υποατομικά σωματίδια που παράγονται ταυτόχρονα, ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει, παραμένουν σε συνεχή επικοινωνία. Αυτό ονομάζεται κβαντική διεμπλοκή στη κβαντική μηχανική. Για παράδειγμα, ακόμα και αν δύο ηλεκτρόνια σε κατάσταση διεμπλοκής χωρίζονται από αποστάσεις ετών φωτός, μια επίδραση σε ένα από αυτά προκαλεί άμεση αντίδραση στο δίδυμό του. Δηλαδή, ο χρόνος σταματά και η επικοινωνία γίνεται αχρονική. Ο Αϊνστάιν, με το σκεπτικό ότι η υπέρβαση της ταχύτητας του φωτός είναι αδύνατη…
(το οποίο ισχύει για τις υπερπυκνές οντότητες)
Αν και αντιτάχθηκε σθεναρά στην ιδέα της διεμπλοκής, το φαινόμενο της διεμπλοκής, μια από τις θεμελιώδεις έννοιες της κβαντικής μηχανικής, έχει δοκιμαστεί σε αποστάσεις που υπερβαίνουν τα 10 χιλιόμετρα και η ακρίβειά του έχει επιβεβαιωθεί. Δηλαδή, στον υποατομικό κόσμο, η έννοια του χώρου, μαζί με την έννοια του χρόνου, χάνει το νόημά της και αναδεικνύεται η υπερβατικότητα του χρόνου-χώρου, δηλαδή η πνευματικότητα.
Υπό το φως των θεμελιωδών εννοιών της κβαντικής μηχανικής και των πολυάριθμων ανεξάρτητων πειραμάτων με υποατομικά σωματίδια, η φωτεινότητα είναι μια φυσική ιδιότητα του υποατομικού κόσμου.
φαινόμενο
(περιστατικό)
πρέπει να παραδοθεί και να ανακηρυχθεί. Το θεμελιώδες στοιχείο που θα ενοποιήσει τις αντίθετες κβαντικές και σχετικιστικές θεωρίες, οι οποίες ισχύουν τόσο στον υποατομικό όσο και στον υπερατομικό κόσμο του ίδιου σύμπαντος, είναι η φωτεινότητα, δηλαδή η υπερβατικότητα του χρόνου και του χώρου. Η ενοποίηση αυτών των δύο θεωριών,
“Ενιαία θεωρία”
θα δώσει τέλος στις αναζητήσεις τους και θα εξαλείψει την παραδοξότητα της ύπαρξης δύο διαφορετικών θεωριών για το ίδιο σύμπαν.
Φαίνεται πως τα πυκνά υλικά σώματα, καθώς μειώνονται σε ατομικό μέγεθος, γίνονται πιο φωτεινά, και καθώς φτάνουμε στα πιο θεμελιώδη υποατομικά σωματίδια, οι καταγραφές της πυκνότητας εξαφανίζονται και η φωτεινότητα γίνεται το κύριο χαρακτηριστικό. Ο δρόμος για να κατανοήσουμε την αλήθεια των πραγμάτων περνάει από την κατανόηση της έννοιας της φωτεινότητας και την ορθή χρήση της. Διαφορετικά…
“παράλληλα σύμπαντα”
θα αναγκαστούμε να αποδεχτούμε την ύπαρξη άπειρων, αλληλοσυνδεόμενων, φαντασματικών συμπάντων, όπου σε καθένα από αυτά οι νόμοι της φυσικής είναι διαφορετικοί, κάτι που θα είναι πολύ επίπονο και θα μας μπερδέψει αντί να μας φέρει πιο κοντά στην αλήθεια.
Άρα, η αλήθεια όλων των επιστημών και των τεχνών αναφέρεται στην εκδήλωση ενός ονόματος του Θεού, εξαρτάται από αυτό το όνομα, στηρίζεται σε αυτό το όνομα, και είναι καθρέφτης αυτού του ονόματος. Όσο περισσότερο προοδεύουν οι επιστήμες και οι τέχνες, όσο περισσότερες ομορφιές αποκαλύπτονται, τόσο περισσότερο αναδεικνύουν την ομορφιά και την τιμή του ονόματος στο οποίο στηρίζονται.
Έτσι, στον υποατομικό κόσμο, όλα τα φυσικά και χημικά φαινόμενα στο βασίλειο του φωτός αποκαλύπτουν τα μυστήρια της αλήθειας των ονομάτων του Θεού.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
