Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση μπορεί να αναζητηθεί μέσα από το πρίσμα των απαντήσεων που έδωσε ο Μπεντιουζζαμάν Χαζретλέρι σε παρόμοιες ερωτήσεις:
Η γενική συμφορά, επειδή προέρχεται από το λάθος της πλειοψηφίας, προκαλείται από την ηθική συμμετοχή της πλειοψηφίας, είτε με πράξη, είτε με σιωπηρή συναίνεση, είτε με έμμεση υποστήριξη, στις πράξεις αυτών των τυράννων.
Αφού αυτή η σεισμική καταστροφή είναι αποτέλεσμα των λαθών και εξιλέωση των αμαρτιών.
Επειδή το ζήτημα αυτό αφορά το μυστήριο του πεπρωμένου, το παραπέμπουμε στο “Εγχειρίδιο του Πεπρωμένου” και αρκούμαστε σε όσα αναφέρθηκαν εδώ.
Δηλαδή:
Αυτός ο κόσμος είναι ένα πεδίο δοκιμασίας και εξέτασης, και ένα σπίτι υποχρεώσεων και αγώνα. Η δοκιμασία και η υποχρέωση απαιτούν να παραμείνουν οι αλήθειες καλυμμένες, ώστε με τον αγώνα και την προσπάθεια, οι Αμπουμπεκίρ να ανέλθουν στα ύψιστα ύψη και οι Αμπουτζαχλ να βυθιστούν στα κατώτατα βάθη.
Σε απάντηση στην ερώτηση αυτή, ειπώθηκε:
Σε εκείνη τη συμφορά, μέσα στην οργή και την αγανάκτηση, υπάρχει μια πτυχή ελέους. Διότι, αυτός ο σεισμός, που επιφέρει μια σχετικά μικρή και προσωρινή ταλαιπωρία και τιμωρία, οδηγεί σε ένα μεγάλο και μόνιμο κέρδος, και γι’ αυτούς είναι έλεος μέσα στην ίδια την οργή.
Από τις παραπάνω εξηγήσεις γίνεται σαφές ότι, αν ο Θεός καταστρέψει μια κοινότητα, οι αθώοι που βρίσκονται εκεί θα υποστούν και αυτοί τις συνέπειες. Το να υποφέρουν οι δίκαιοι και οι άδικοι από την ίδια συμφορά είναι αναγκαίο για το μυστήριο της δοκιμασίας.
Αν σε έναν σεισμό ή μια καταστροφή, οι άπιστοι και οι άδικοι καταστρέφονταν, ενώ οι γείτονές τους, οι πιστοί και οι αθώοι, σώζονταν, τότε το μυστήριο της δοκιμασίας θα διαταρασσόταν, και οι καλοί άνθρωποι και οι κακοί άνθρωποι θα πίστευαν και θα υπάκουαν μαζί.
Στην πραγματικότητα, ο σκοπός της δοκιμασίας είναι να διαχωρίσει τους αλαζόνες που θυσιάζουν το μυαλό, την καρδιά και την ψυχή τους για τον εγωισμό τους, από τους ταπεινούς που θυσιάζουν την ψυχή, τις επιθυμίες και τις ορέξεις τους για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη που προέρχονται από τον Θεό. Γι’ αυτό, στις συμφορές που έρχονται, ο δυνάστης και ο αδικημένος πεθαίνουν μαζί. Αλλά στη μεταθανάτια ζωή, ο δυνάστης πηγαίνει στην κόλαση και ο αδικημένος στον παράδεισο, και έτσι αποκαθίσταται η θεϊκή δικαιοσύνη.
Σε αυτές τις συμφορές, οι αθώοι θα λάβουν μεγάλες ανταμοιβές από τη Χάρη του Θεού. Διότι αυτό τους αποδίδεται.
Φυσικά, το να κερδίζεις μια μεγάλη και αιώνια ευτυχία, μια ανταμοιβή, για μια μικρή και εφήμερη ταλαιπωρία σε αυτόν τον κόσμο, δεν είναι μικρή ανταμοιβή. Θα υποστούν την τιμωρία των πράξεών τους, αν όχι σε αυτόν τον κόσμο, τότε σίγουρα στον αιώνιο. Από αυτή την άποψη…
θα πάρουν εκδίκηση από τους δυνάστες, και θα αποζημιωθούν για την αδικία που υπέστησαν, παρόλο που ήταν αθώοι και αναμάρτητοι. Ακόμα και αν ρωτηθούν για την κατάστασή τους και τις δοκιμασίες που υπέστησαν αθώοι, θα πουν…
Οι ψυχές των ζώων θα παραμείνουν αιώνια στον παράδεισο, και για τα βάσανα που υπέστησαν, θα λάβουν ανταμοιβές από την άπειρη ευσπλαχνία, ανάλογα με την αξία τους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
