Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
“
Ο Αγγελιοφόρος του Θεού συνέχισε λέγοντας:
Αυτή η προσευχή και η ικεσία περιλαμβάνει κάθε είδους μετάνοια. Ονομάστηκε έτσι λόγω του εξαιρετικά πλούσιου και εκλεπτυσμένου ύφους της και του βαθύτατου και ευρύτατου νοήματός της. Διότι ο δούλος που απαγγέλλει το «seyyidü’l-istiğfâr» δηλώνει με όλη του την ειλικρίνεια ότι ο μοναδικός Θεός του είναι ο Κύριος, και εκφράζει ότι η λατρεία του ανήκει μόνο σε Αυτόν. Δηλώνει ότι ο Θεός είναι ο μοναδικός και αξεπέραστος Δημιουργός, αποδέχεται τη συμφωνία που έκανε με τον Κύριό του από την αρχή των χρόνων και με ειλικρίνεια εκφράζει την αφοσίωσή του στην υπόσχεση που έδωσε στον Κύριό του. Με ευγνωμοσύνη θυμάται τις ευλογίες που του χάρισε ο Κύριος, με ταπεινότητα ομολογεί τις αμαρτίες του, δηλώνει ότι έχει επίγνωση σε ποιον πρέπει να καταφύγει για αυτές τις αμαρτίες, εκφράζει την επιθυμία του να απαλλαγεί από αυτές και ζητά συγχώρεση με τη συνείδηση ότι κανείς άλλος εκτός από τον Θεό δεν μπορεί να τις συγχωρήσει.
Όπως φαίνεται, στο σεγιντ-ουλ-ιστιγφάρ εκφράζεται η απρόσιτη μεγαλοπρέπεια του μοναδικού κυρίου της δύναμης, ενώ αντίθετα, η αδυναμία και η ατέλεια του υπηρέτη που έχει ανάγκη από τη συγχώρεση και τη χάρη Του, εκτίθενται με μια πολύ απλή και ειλικρινή γλώσσα.
Στη φράση αυτή, ο δούλος ομολογεί με πολύ κομψό τρόπο την αδυναμία του. Με τα λόγια αυτά, λέει: «Ω Κύριε! Στη συνάθροιση του Αλέστ, μας ρώτησες και εμείς απαντήσαμε. Πρέπει αναμφίβολα να εκπληρώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την υποχρέωση αυτής της δουλείας που αποδέχομαι και ομολογώ. Διότι εσύ το αξίζεις· αλλά εγώ είμαι ένα ελαττωματικό ον· είμαι ανίκανος να σου δείξω την υπακοή που σου αξίζει, ωστόσο προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ».
Αμέσως μετά, ικετεύει λέγοντας: “Είμαι ο δούλος σου”.
Στη συνέχεια, ο δούλος αναπολεί με ευγνωμοσύνη τις ευλογίες του Θεού, ομολογεί τις αμαρτίες του, εκφράζει την έντονη επιθυμία του να απαλλαγεί από αυτές, αλλά δηλώνει ότι δεν έχει τη δύναμη να το κάνει, και ικετεύει.
Αναμφίβολα, αυτή η ικεσία, επειδή αντανακλά με ειλικρίνεια την παράκληση του δούλου προς τον Κύριό του, είναι πράγματι άξια να ονομαστεί όμορφη και τέλεια. Στα εντυπωσιακά λόγια του σεγίτουλ-ιστιγφάρ, ενός από τα ωραιότερα δώρα του Αγαπημένου Προφήτη μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν), διακρίνονται τα ίχνη της θεϊκής αποκάλυψης.
Η ευχάριστη είδηση στο τέλος του χαντίθ φέρνει μια δροσιά και μια ζωντάνια, σαν αύρα αυγινής, στις ταλαιπωρημένες καρδιές που καταπιέζονται από τις αμαρτίες.
Σύμφωνα με τον αείμνηστο Καμίλ Μιράς, έναν από τους μεταφραστές του Τετζρίδ-ι Σαρίχ, παλαιότερα στα μεγάλα τζαμιά της Ανατολίας, η προσευχή διαβαζόταν από κοινού από τον ιμάμη και την εκκλησία μετά την απογευματινή προσευχή της Πέμπτης.
Σύμφωνα με αυτό:
Είναι μια μεγάλη ευκαιρία που κάθε μουσουλμάνος οφείλει να αξιοποιήσει. Πρέπει να πιστεύει ολόψυχα στη θεϊκή χάρη και αρετή που θα αποκομίσει από αυτήν και να την διαβάζει με υπέρτατη ευγένεια και ειλικρίνεια.
– Αυτή η προσευχή εκφράζει με εξαιρετικό τρόπο τη μεγαλοσύνη και τη δύναμη του Θεού, την αδυναμία και την ατέλεια του ανθρώπου, την ανάγκη του για τον Κύριό του και τη συγχώρεσή Του, δημιουργώντας μια τέλεια οικειότητα μεταξύ του ανθρώπου και του Κυρίου του.
– Σ’ όποιον το διαβάζει πιστεύοντας στην ευλογία και την αρετή του, υπόσχεται ο Παράδεισος.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
