Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
1.
Όπως είπατε και εσείς.
Η πόρτα της μετάνοιας παραμένει ανοιχτή μέχρι το θάνατο.
Πρέπει να δοκιμάσουμε αυτόν τον δρόμο. Διαφορετικά, υπάρχει κίνδυνος να πέσουμε σε άλλες παγίδες του εγωισμού και του διαβόλου, που μας οδηγούν στην αμαρτία. Από αυτή την άποψη…
“μακάρι να είχα γεννηθεί αλλιώς”
Εκφράσεις όπως αυτή είναι εσφαλμένες.
2.
Όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι καλά.
Εξαιτίας των αμαρτιών που έχουμε διαπράξει.
“μακάρι να μην ήμουν”
Αυτό δεν είναι σωστό. Ο άνθρωπος πρέπει να αποδέχεται τη δημιουργία του και να μην αντιδρά. Υπάρχουν δύο σημαντικοί λόγοι γι’ αυτό.
α.
Απαιτείται η ικανότητα να ανταποκριθείς στην πρόταση και στην ερώτηση. Για παράδειγμα, δεν θα ρωτούσες έναν απόφοιτο δημοτικού σχολείου αν θέλει να δώσει εξετάσεις για αναπληρωτή καθηγητή ή αν θέλει να γίνει καθηγητής… Γιατί είναι θέμα ικανότητας. Ακόμα και εμείς, απευθύνουμε τις ερωτήσεις ή τις προτάσεις μας σε ανθρώπους που μπορούν να τις καταλάβουν. Τι να ρωτήσει ο Θεός (cc) και ποιοι είναι οι αποδέκτες, σε όσους δεν ξέρουν τι είναι η ύπαρξη, σε όσους δεν καταλαβαίνουν το μυστήριο της ζωής, σε όσους παραμένουν στο σκοτάδι της ανυπαρξίας; Ο Θεός δημιουργεί τον άνθρωπο, περνούν δεκαπέντε χρόνια, και μετά από αυτό το διάστημα τίθενται οι θρησκευτικές ερωτήσεις και προτάσεις.
β.
Υπάρχουν πράγματα που γίνονται γνωστά και αγαπητά μέσω της σύγκρισης. Γίνονται κατανοητά με αιτίες. Για παράδειγμα, η ομορφιά, η ζεστασιά, η πείνα και η χορτασμός. Υπάρχουν όμως και άλλα που αγαπιούνται και γίνονται γνωστά χωρίς σύγκριση, χωρίς αιτία. Όλη η ιδιαιτερότητα και η ομορφιά τους είναι, κατά κάποιο τρόπο, εγγενής. Δηλαδή, δεν σχετίζονται με κάτι άλλο, αλλά γίνονται αντιληπτά, γεύονται, γίνονται γνωστά και γίνονται αισθητά από μόνα τους. Για παράδειγμα: η ομορφιά της ύπαρξης, η γεύση και η απόλαυση της ζωής, η τελειότητα της πίστης, της ευσπλαχνίας και της γενναιοδωρίας.
Επομένως, αγαπάμε την ύπαρξη και τη ζωή καθαυτές.
Δεν έχουμε γευτεί και γνωρίσει την απουσία και τον θάνατο, και παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε ερωτευμένοι με την ύπαρξη και τη ζωή. Ακόμα και τα ζώα προστατεύουν τη ζωή και την ύπαρξή τους. Για παράδειγμα, αν πας να πατήσεις ένα μυρμήγκι, θα φύγει. Γιατί…
“θα μου πάρει τη μυρμηγκιά μου”
και φεύγει τρέχοντας. Άρα αγαπάει τη ζωή του, γι’ αυτό είναι ερωτευμένος με αυτήν. Παρόλο που δεν έχει τη δυνατότητα να τη συγκρίνει με άλλες ζωές, δεν φείδεται της μυρμηγκίνας του και την αγαπάει.
Ο Κύριός μας, που είναι η απόλυτη καλοσύνη, η ουσία της τελειότητας, η αληθινή ομορφιά, δεν έκανε καμία πρόταση ούτε έθεσε ερώτημα για να δώσει αυτές τις ευλογίες, δηλαδή να φέρει από το τίποτα στην ύπαρξη, να δώσει ζωή και να διατηρήσει τη ζωή. Μια τέτοια πρόταση θα ήταν άλλωστε παράλογη.
Μετά από αυτά τα δύο σημεία, μπορούμε να πούμε και τα εξής: Ο Κύριος της κυριαρχίας διαχειρίζεται την κυριότητά Του όπως θέλει. Η αδικία είναι αδύνατη για τον Θεό (cc). Το πιο τιμημένο πλάσμα είναι ο άνθρωπος και η ζωή του. Ο κόσμος είναι υπηρέτης του ανθρώπου. Ο Θεός μας δημιούργησε ως ανθρώπους και μας έκανε την ύψιστη και ανώτερη χάρη. Εφόσον όλα τα πλάσματα είναι ευχαριστημένα και ευγνώμονα για τη ζωή τους, ο άνθρωπος, αντί να αναρωτιέται «γιατί δημιουργήθηκα έτσι;», θα πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του υποχρεωμένο να λατρεύει και να ευχαριστεί τον Θεό για τις ευλογίες που του δόθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
“Δεν με ρώτησε κανείς αν ήθελα να δημιουργηθώ ως άνθρωπος και να υποχρεωθώ να υπακούω σε εντολές;..”
Αν και οι παραπάνω αλήθειες επαρκούν ως απάντηση στην ερώτησή σας, ας βάλουμε τελεία με το ακόλουθο παράδειγμα:
Ας ταξιδέψουμε νοερά στον κόσμο των πνευμάτων. Αν ο Κύριός μας μας έδειχνε και μας πρόσφερε διαδοχικά τις ζωές και τα καθήκοντα όλων των πλασμάτων του, δηλαδή…
«Δούλε μου, τι προτιμάς; Να γίνεις ψάρι και να κολυμπάς στη θάλασσα, αετός και να πετάς στον ουρανό τρώγοντας πτώματα, λιοντάρι και να περιφέρεσαι στα δάση κατασπαράζοντας ελάφια, ή ελάφι και να τρέχεις στα λιβάδια τρώγοντας χορτάρι; (αφού όλα αυτά είναι ικανοποιημένα από τη ζωή και τα καθήκοντά τους) ή να γίνεις άνθρωπος και να ζήσεις ως κύριος του κόσμου, υπακούοντας στις εντολές του Θεού;»
Αν μας γινόταν μια τέτοια πρόταση τώρα, ποια θα ήταν η απάντησή μας από πλευράς συνείδησης, τι θα θέλαμε!
Φυσικά, το να είσαι άνθρωπος.
Άρα ο Θεός μας έδωσε αυτό που θέλαμε. Πρέπει να δράσουμε ανάλογα.
3.
Ναι, χρειαζόμαστε τη δημιουργία και ό,τι μας έχει δοθεί. Ακόμα και εμείς χρειαζόμαστε να τηρούμε τις θρησκευτικές υποχρεώσεις και να απέχουμε από τα απαγορευμένα.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με το να λέμε “μακάρι να ήταν έτσι”; Είναι αντισυνταγματικό να χρησιμοποιούμε τη λέξη “μακάρι” στην καθημερινή ομιλία;
Γιατί δημιουργήθηκε ο άνθρωπος; Τι ανάγκη έχει ο Θεός από τη λατρεία μας;
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
