– Το πουκάμισο του Προφήτη Μωάμεθ έμοιαζε με πουκάμισο ελαιοπαραγωγού.
– (Ιρακινός) Ποιο είναι το μυστικό πίσω από το γεγονός ότι το πουκάμισο του Προφήτη μας ήταν εμποτισμένο με ελαιόλαδο;
– Υπάρχει τέτοια αφήγηση από τον Ιρακί; Αν ναι, ποια είναι η εγκυρότητά της; Τι σημαίνει “είναι σαν το πουκάμισο του ελαιοπαραγωγού”;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο Ιμάμ Γκαζαλί, “Ιχγιάου Ουλούμιντ-ντιν”
στο έργο του με τίτλο,
Το πουκάμισο του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) ήταν σαν το πουκάμισο ενός πωλητή λαδιού.
παρέχει πληροφορίες σχετικά με το ότι (1)
Ζεϋνουντίν αλ-Ιρακί,
“Ο αρκούντως πλούσιος για να μην χρειάζεται να ταξιδεύει”
Στο έργο του με τίτλο …, ο Ελ-Ιρακί επιχείρησε να εξακριβώσει την αυθεντικότητα των χαντίθ που αναφέρει ο Γκαζαλί στο βιβλίο του, δηλαδή να προσδιορίσει σε ποια βιβλία χαντίθ αναφέρονται. Σύμφωνα με τον Ελ-Ιρακί, η εν λόγω αφήγηση αναφέρεται στο βιβλίο Ες-Σεμαίλ του Τιρμίζι, με αφήγηση από τον Άνας μπιν Μάλικ, και…
είναι μια αφήγηση με αδύναμη αλυσίδα μετάδοσης
μετέδωσε.(2)
Τιρμίζι, “Αλ-Σαμάιλ αλ-Μουχαμμαντίγια”
Στο έργο του, αναφέρει ότι ο Άνας μπιν Μάλικ είπε τα εξής:
«Ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) χτένιζε συχνά τα γένια του, άλειφε τα μαλλιά του με λάδι και τα κάλυπτε. Τα ρούχα του έμοιαζαν με ρούχα ελαιοχρωματιστή.»
(3)
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρέχουν οι ερμηνείες, ο Προφήτης Μωάμεθ, όταν άλειφε το κεφάλι του με λάδι, κάλυπτε το κεφάλι του με κάτι σαν μαντήλι, όπως αυτά που φορούσαν οι γυναίκες, για να μην λερωθεί το τουρμπάνι του. Αυτό το μαντήλι γινόταν σαν το ρούχο των εμπόρων λαδιού. Ο Κάδι Μπεϊντάβι, στο χαντίθ που αναφέρεται…
και αυξάνει την υποκρισία (και πολλαπλασιάζει την υποκρισία)
της φράσης ”
αυτή η χένα, την ώρα που άλειφε λάδι”
(Η μάσκα)
συνήθιζε να φοράει πολύ το κάλυμμα που φοριέται στο κεφάλι”
δήλωσε ότι αυτό σημαίνει (4).
Ο Αλί αλ-Κάρι, στο σχόλιό του με τίτλο Μιρκάτ αλ-Μαφάτιχ, αναφέρει ότι ορισμένοι μελετητές είπαν πως τα ρούχα που φορούσε ο Προφήτης ήταν πολύ λαδωμένα λόγω του συχνού λαδώματος των μαλλιών του, αλλά αυτό δεν είναι σωστό, το σωστό είναι…
το ύφασμα που χρησιμοποιούσε για να μην λερωθεί και λαδωθεί το φόρεμά της, το λεγόμενο “χένα”, δηλαδή κάτι σαν μαντίλα, ήταν λαδωμένο.
έχει δηλώσει.(5)
Αυτή είναι η ορθότερη ερμηνεία. Διότι ο Προφήτης ήταν ο πιο καθαρός στην ενδυμασία, ο πιο ωραίος και ο πιο καλλωπισμένος. Σύμφωνα με μια αφήγηση που παραδίδει ο Αμπού Νταβούντ…
Ο Προφήτης, βλέποντας έναν άνδρα με βρώμικα ρούχα, τον επέκρινε λέγοντας: “Δεν βρήκε νερό για να πλυθεί;”
(6) Σύμφωνα με μια άλλη αφήγηση:
«Φτιάξτε τα ρούχα σας, ώστε να γίνετε πρότυπο ανάμεσα στους ανθρώπους. Γιατί ο Θεός δεν αγαπάει την ασχήμια και όσους επιδίδονται σε άσχημες κουβέντες.»
(7) διέταξε.
Μια τέτοια ερμηνεία απαντάται σε μια διαφορετική εκδοχή του εν λόγω χαντίθ.
το μιλαφέσι του θα ήταν σαν το φόρεμα της λαδούχας
Η έκφραση αυτή το υποστηρίζει επίσης.(8) Μιλχάφε σημαίνει σεντόνι.
Αυτές οι πληροφορίες υποδηλώνουν ότι ο Προφήτης, κατά τη διάρκεια της αλοιφής του, έπαιρνε κάτι για να σκεπαστεί, ώστε να μην λερωθεί το ρούχο του. Ο Ιμπν αλ-Καγίμ επίσης αναφέρει το κεφάλι του.
χένα’
Αναφέρεται ότι το κάλυμμα το φορούσε μόνο όταν ήταν απαραίτητο (9). Αν δεν εννοούσε αυτό, δεν θα ήταν σκόπιμο να αναφέρεται στο χαντίθ η φράση «καλύπτει πολύ το κεφάλι της (υξίρου’λ-κινάα)». Θα αρκούσε να πει «αλοιφει το κεφάλι της και το ρούχο της μοιάζει με το ρούχο του πωλητή λαδιού» (10).
Συμπερασματικά
Αναφέρεται ότι το ύφασμα που ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) φορούσε στο κεφάλι του, για να μην λερωθεί το τουρμπάνι και τα άλλα ρούχα του όταν έβαζε λάδι στα μαλλιά του, έμοιαζε με ρούχο λαδομπογιατζή, και όχι το ρούχο που φορούσε.
γίνεται κατανοητό
.
Πηγές:
1. Γκαζαλί, Ιχιάου ουλούμι’ν-ντιν, Νταρούλ-Μα’ριφέ, Βηρυτός, IV, 232
2. αλ-Ιρακί, αλ-Μουγνί αν χαμλί’λ-εσφάρ, Δάρου Ιμπν Χαζμ, Βηρυτός, σ. 1589.
3. Τιρμίζι, αλ-Σαμάιλ αλ-Μουχαμμαντίγια, Νταρ Ιχιάιτ-Τουράθ αλ-Αραμπί, Βηρυτός, Ι, 40.
4. Κάδι Μπαϊντάβι, Τουχφέτουλ-εμπράρ σέρχου Μεσάμπιχις-συννέ, Κουβέιτ, ΙΙΙ, 159.
5. Αλί αλ-Κάρι, Μιρκάτ αλ-Μαφάτιχ, σχολιασμός του Μισκάτ αλ-Μασαμπίχ, VII, 2824, 2825.
6. Αμπού Νταβούντ, «Λιμπάς», 14.
7. Αμπού Νταβούντ, Λιμπάς, 25; Αχμάντ μπιν Χανμπέλ, αλ-Μουσνέδ, IV, 180.
8. Ζαχάμπι, Μιζάν αλ-Ι’τιντάλ, Ι, 488.
9. Ιμπν αλ-Καγίμ αλ-Τζαουζιγιά, Ζαδ αλ-Μα’αδ, Ι, 137.
10. Αλί αλ-Κάρι, Μιρκάτ αλ-Μεφάτιχ, σχολιασμός του Μισκάτ αλ-Μεσάμπιχ, VII, 2824, 2825.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
