Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
“Η Ημέρα της Μετάνοιας”
Δεν βρήκαμε κάποια σχετική προφητική παράδοση (χάδις). Ωστόσο, αναφέρεται μια ρήση του Χαζράτ Αλί (ρα) σχετικά με αυτό το θέμα:
«Η ομορφιά του λόγου είναι η αλήθεια. Η μεγαλύτερη αμαρτία ενώπιον του Θεού είναι η ψευδολογία της γλώσσας που λέει συνεχώς ψέματα. Η χειρότερη μετάνοια είναι η μετάνοια που νιώθει κανείς την ημέρα της κρίσης.»
(Κενζούλ-Ουμμάλ, αριθ. 44391).
«Προειδοποίησέ τους, περιγράφοντάς τους την ημέρα της νοσταλγίας και της μετάνοιας, την ημέρα που θα εκπληρωθεί η θεία κρίση γι’ αυτούς! Αλλά αυτοί είναι αμελείς, εξακολουθούν να μην πιστεύουν.»
(Μαρία, 19/39)
Στο εδάφιο αυτό, υποδεικνύεται επίσης ότι η μετάνοια την ημέρα της κρίσης θα είναι πολύ τρομερή.
Ωστόσο, όπως προκύπτει από τη διατύπωση αυτού του στίχου, αυτή η νοσταλγία, η μετάνοια και η λύπη δεν αφορούν όλους, αλλά μόνο εκείνους που έχασαν. Διότι, τι λόγο να μετανιώσουν όσοι είναι προορισμένοι για τον παράδεισο;
«Εκείνοι που αμφισβητούν την ανάσταση, είναι πράγματι οι πιο αδικημένοι. Όταν τελικά η ώρα της κρίσης τους καταλάβει, θα φέρουν τα βάρη των αμαρτιών τους στις πλάτες τους και θα πουν:»
«Αλίμονο! Ας θρηνήσουμε για τα λάθη που έχουμε διαπράξει στον κόσμο!»
θα πουν. Πρόσεχε: Τι φοβερά φορτία κουβαλούν!”
(Αλ-Αν’άμ, 6/31)
Στο στίχο που αναφέρεται, αναφέρεται ρητά ποιοι θα μετανιώσουν. Φυσικά, μαζί με τους άπιστους.
-δεν έχει τύχει αμνηστίας-
Ακόμα και οι πιστοί με βαρύ φορτίο αμαρτιών θα μετανιώσουν…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
