Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν πρέπει να θεωρούμε κάθε συμφορά, κάθε ασθένεια ή κάθε καταστροφή απαραίτητα ως εκδήλωση θεϊκής οργής.
Σε ένα ιερό χαντίθ αναφέρεται επίσης:
Όταν λέμε «δοκιμασία», καταλαβαίνουμε. Τα αποτελέσματα των σκληρών δοκιμασιών είναι επίσης μεγάλα. Οι ερωτήσεις που τίθενται στις εξετάσεις για δημόσιους υπαλλήλους, για παράδειγμα στις εξετάσεις για υποδιοικητές, δεν είναι βέβαια ίδιες. Όσο πιο εύκολη είναι η πρώτη από τη δεύτερη, τόσο πιο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα της δεύτερης από την πρώτη.
Μια εξαιρετική παρατήρηση σχετικά με το θέμα:
Ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να εξετάσει το σώμα του. Να σκεφτεί κάθε όργανο ξεχωριστά.
Όπως το σώμα αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα όργανά του και μόνο τότε είναι ωφέλιμο, έτσι και η ψυχή αποτελεί ένα σύνολο με όλα τα συναισθήματα, τις αισθήσεις και τις λεπτές αποχρώσεις της. Μόνο έτσι μπορεί να αποδώσει καρπούς. Αν αφαιρέσετε από την ανθρώπινη ψυχή τη λογική και τη μνήμη, δεν θα μπορεί να εκτελέσει καμία λειτουργία. Αν αφαιρέσετε το συναίσθημα της ανησυχίας, θα γίνει τεμπέλης· δεν θα εργάζεται ούτε για τον κόσμο ούτε για τη μετά θάνατον ζωή. Αν αφαιρέσετε τον φόβο, θα χάσει την ικανότητα να προστατεύει τη ζωή του. Αν δεν έχει το συναίσθημα της αγάπης, δεν θα μπορεί να απολαύσει τίποτα.
Ο άνθρωπος, τόσο σωματικά όσο και πνευματικά, είναι φτιαγμένος με τον ωραιότερο και σοφότερο τρόπο. Αυτό ονομάζεται «φυσική μοίρα». Ομοίως, τα γεγονότα που συμβαίνουν σε όλη τη ζωή του ανθρώπου είναι τακτοποιημένα και με τάξη. Αυτό ονομάζεται «πνευματική μοίρα». Η φυσική μοίρα προαναγγέλλει την πνευματική μοίρα. Και οι δύο είναι όμορφες σε όλα… Φυσικά, εξαιρούνται οι αμαρτίες και οι επαναστάσεις που γίνονται με την ελεύθερη βούληση.
Απέναντι στις εκδηλώσεις του πνευματικού πεπρωμένου που ξεπερνούν τη θέλησή μας, εμείς, ως αδύναμοι υπηρέτες, όταν αισθανόμαστε αβοήθητοι και αμήχανοι, πρέπει αμέσως να στρέψουμε το βλέμμα μας στο προφανές πεπρωμένο και στις άπειρες σοφίες που κρύβει. Για παράδειγμα, πρέπει να θυμηθούμε την τρυφερή ανατροφή μας στη μήτρα της μητέρας: Εκείνη την περίοδο, η θεϊκή σοφία και η θεϊκή ευσπλαχνία μας ανατρεφούσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και εμείς δεν είχαμε επίγνωση τίποτα από όσα συνέβαιναν.
Τώρα ζούμε με άλλες εκδηλώσεις της ίδιας χάρης.
Πρέπει να εμπιστευόμαστε τη χάρη του Κυρίου μας, ο οποίος μας έθρεψε, μας μεγάλωσε και τακτοποίησε τα πάντα με τον καλύτερο τρόπο εκείνη την ημέρα, παίρνοντας το μάθημά μας από το χαντίθ. Πρέπει να αξιολογούμε κάθε γεγονός που αντιμετωπίζουμε ως μια ερώτηση εξέτασης και να αναζητούμε μια εκδήλωση χάρης ακόμη και σε γεγονότα που δεν αρέσουν στην ψυχή μας. Ο άνθρωπος σφάλλει αν παίρνει ως μέτρο μόνο την ψυχή του. Η ψυχή ενός νέου θέλει να μην πάει σχολείο και να παίζει. Αλλά η λογική αντιτίθεται σε αυτό. Δείχνει τις ωραίες θέσεις στο μέλλον ή τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει και τον αποτρέπει από το παιχνίδι. Άρα, αυτό που είναι καλό για την ψυχή, δεν είναι καλό για τη λογική.
Η καρδιά, από την άλλη, είναι ένας εντελώς ξεχωριστός κόσμος. Αν φωτιστεί με την πίστη, βλέπει τα πάντα και κάθε γεγονός ως εκδήλωση των Θεϊκών ονομάτων, φτάνοντας στην αλήθεια. Για αυτόν τον ευτυχή δούλο, δεν υπάρχει πια τίποτα άσχημο.
Αυτοί που λένε έτσι, είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι που έχουν φτάσει σε αυτή τη θέση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μυηθεί στο μυστικό.
•••
Στα έργα του Νουρ, εξετάζονται σε δύο μέρη: Ας δώσουμε μερικά παραδείγματα αυτής της ταξινόμησης: Η μέρα είναι όμορφη από μόνη της, και η νύχτα έχει τη δική της ξεχωριστή ομορφιά. Η μία θυμίζει εγρήγορση, η άλλη ύπνο. Δεν είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε και τα δύο;
Από την άλλη πλευρά, το φρούτο είναι καλό από μόνο του, ενώ το φάρμακο είναι καλό λόγω του αποτελέσματός του.
Τα γεγονότα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος είναι είτε σαν τη νύχτα είτε σαν την ημέρα. Η υγεία μοιάζει με την ημέρα, ενώ η ασθένεια με τη νύχτα. Αν σκεφτούμε ότι η ασθένεια είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες, διδάσκει στον άνθρωπο την αδυναμία του, τον προειδοποιεί για την υπακοή του, αποκόπτει την καρδιά του από τον κόσμο και την στρέφει προς τον Κύριό του, τότε θα δούμε ότι είναι μια ευλογία εξίσου μεγάλη με την υγεία. Η υγεία είναι η γιορτή του σώματος, ενώ η ασθένεια είναι τροφή για την καρδιά.
είναι απλώς ένας κρίκος στις αδιάκοπες εκδηλώσεις της «μεγαλοπρέπειας και ομορφιάς» σε αυτό το σύμπαν. Υπάρχουν πολλοί άλλοι κρίκοι, όπως οι θετικοί και αρνητικοί πόλοι του ηλεκτρισμού, η κόρη και ο λευκός του ματιού, τα ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια του αίματος. Είμαστε περικυκλωμένοι από αυτές τις δυάδες στον εσωτερικό και εξωτερικό κόσμο και αντλούμε ξεχωριστά οφέλη από καθεμιά.
Η μετάφραση ενός σχετικού εδαφίου από το Κοράνι έχει ως εξής:
Η ιερή στίχος αναφέρεται στον τζιχάντ, αλλά η ισχύς της είναι γενική. Και με αυτήν τη στίχο, μας δίνεται μια άλλη «δυαδική» οπτική: πόλεμος και ειρήνη. Η ειρήνη, δηλαδή η ειρήνη, είναι σαν την ημέρα, αρέσει σε όλους· ο πόλεμος μοιάζει με τη νύχτα. Αλλά εκείνοι που δεν πολεμούν όταν είναι απαραίτητο, το μέλλον τους σκοτεινιάζει, οι γενιές τους βυθίζονται σε μια αιώνια αβυσσο. Εκείνοι που γίνονται μάρτυρες στον τζιχάντ, όμως, ανυψώνονται αμέσως σε μια θέση προστασίας και η ζωή που έχασαν στον κόσμο, σε σύγκριση με αυτήν τη νέα ζωή, είναι σαν τη νύχτα.
Δεν μας δίνει άραγε μεγάλη παρηγοριά η ιερή αυτή στίχος, ανακοινώνοντας ότι κάτω από αυτό το γεγονός που δεν αρέσει στην ψυχή, κρύβονται μεγάλες ευεργεσίες, και αυτό ισχύει και για τις άλλες συμφορές, ασθένειες και καταστροφές του κόσμου;
Μια ιερή παράδοση:
Σε αυτό το ιερό χαντίθ δίνεται η εξής ερμηνεία:
«Κάτω από κάθε συμφορά κρύβονται πολλές εκδηλώσεις της θεϊκής ευσπλαχνίας, οι οποίες υπερβαίνουν τις θλίψεις και τους πόνους που προκαλεί η συμφορά.»
Η ζωή, δίπλα στην αιωνιότητα, είναι σαν μια στιγμή. Αν οι αρρώστιες, οι συμφορές και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σε αυτή τη σύντομη ζωή αποβαίνουν ευεργετικές για την αιώνια ζωή μας, τότε τι πειράζει; Τι σημασία έχουν εβδομήντα ή ογδόντα χρόνια σε σύγκριση με την αιωνιότητα; Δεν είναι αλήθεια ότι όλες οι εφήμερες συμφορές και δυσκολίες αυτού του κόσμου είναι ασήμαντες μπροστά στην αιώνια ευτυχία;
Αλλά η ανθρώπινη φύση επιδιώκει την άμεση ευχαρίστηση· δεν κοιτάζει στο μέλλον. Αυτό το πεδίο ανήκει στη λογική και στην καρδιά. Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, κάθε συμφορά δεν είναι αναπόφευκτη. Τα γεγονότα που δεν αρέσουν στην ψυχή μας και σκοτεινιάζουν τον εφήμερο κόσμο μας: είτε είναι μια θεϊκή προειδοποίηση, που μας αποτρέπει από το λάθος δρόμο. Είτε είναι εξιλέωση για τις αμαρτίες μας· μας κάνει να υποφέρουμε σε αυτόν τον κόσμο, και δεν αφήνει να υποφέρουμε στον αιώνιο κόσμο. Ή είναι ένα μέσο για να στρέψει την ανθρώπινη καρδιά από την εφήμερη ζωή του κόσμου, προς τον Θεό και τον άλλο κόσμο.
Από την άλλη πλευρά, οι συμφορές είναι μια δοκιμασία υπομονής για τον άνθρωπο· η ανταμοιβή για την επιτυχία σε αυτή τη δοκιμασία είναι πολύ μεγάλη.
Αυτά είναι θεϊκές τιμωρίες, θεϊκές καταστροφές. Σε γενικές συμφορές, όλοι μπορεί να έχουν μερίδιο. Για μια ομάδα, καταστροφή, για μια άλλη προειδοποίηση, για μια άλλη εξιλέωση για τις αμαρτίες…
Ας θεωρήσουμε τις συμφορές και τις καταστροφές που πλήττουν τους άλλους ως ευκαιρίες για την πρόοδό τους. Με αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε προοδεύσει στην αυτοβελτίωση και θα έχουμε απαλλαγεί από τις κακές σκέψεις για τους άλλους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
