Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Φυσικά, τέτοιες γυναίκες μπορεί να υπάρχουν σε κάθε εποχή.
Αν και υπήρχαν και στην εποχή της Τζαχιλίγια, ήταν πολύ λίγοι.
Ναι, κατά την περίοδο της Τζαχιλίγια, οι κόρες και οι σύζυγοι των ευγενών και πλουσίων είχαν υπόληψη και θεωρούνταν αξιόλογες. Η συντριπτική πλειοψηφία, ωστόσο, αποτελούνταν από καταπιεσμένες γυναίκες και σκλάβες.
Οι γυναίκες δεν είχαν κανένα δικαίωμα σε σύγκριση με τους άνδρες.
Στην εποχή της Τζαχιλίγια, στις μεσαίες και κατώτερες τάξεις, η γυναίκα γενικά δεν είχε καμία σημασία ούτε ρόλο. Αυτή η κατάσταση ξεκινούσε ήδη από τη γέννηση. Αν ένας άντρας αποκτούσε γιο, χαιρόταν και γιόρταζε· αν αποκτούσε κόρη, ντρεπόταν και αισθανόταν σαν να είχε διαπράξει έγκλημα. Ιδιαίτερα στις κατώτερες τάξεις, η αξία της γυναίκας δίπλα στον σύζυγό της δεν ξεπερνούσε την αξία των υπαρχόντων αγαθών του.
Η γυναίκα δεν είχε αξία, τα δικαιώματα και οι νόμοι της δεν αναγνωρίζονταν, αντιμετωπιζόταν σαν αντικείμενο και κληρονομούνταν. Όταν κάποιος πέθαινε και η γυναίκα του έμενε χήρα, κάποιος από τους κληρονόμους του νεκρού, με το που έβλεπε την ευκαιρία, έριχνε αμέσως το ρούχο του πάνω της. Αν η γυναίκα δεν προλάβαινε να ξεφύγει και να γλιτώσει από αυτή την κατάσταση, τότε γινόταν δική του. Αν ήθελε, την παντρευόταν χωρίς προίκα, αν ήθελε την πάντρευε με κάποιον άλλον και αποκτούσε το δικαίωμα να πάρει την προίκα της, χωρίς να δώσει τίποτα στη γυναίκα. Αν ήθελε, την εμπόδιζε να παντρευτεί για να πάρει την κληρονομιά που της είχε αφήσει ο άντρας της.
Μετά την έλευση του Ισλάμ, στην αποκαλυφθείσα σούρα:
«Ω εσείς που πιστεύετε! Δεν σας επιτρέπεται να κληρονομείτε γυναίκες με τη βία.»
(Νισά, 4/19)
διετάχθη και η κακή αυτή συνήθεια καταργήθηκε.
(βλ. Σαουκάνι, Φατχ αλ-Καντίρ, 1/440)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
