Στον κόσμο γίνονται τόσες πολλές αδικίες και τόση καταπίεση. Από τις αδικίες των ισχυρών κρατών μέχρι και εκείνους που αναγκάζουν τα κορίτσια να βγάλουν το μαντήλι τους στο σχολείο, η κακία ξεπερνάει κάθε όριο. Ανθρώπους σκοτώνουν και βασανίζουν για το παραμικρό κέρδος. Υπάρχει πάρα πολλή θρησκευτική μισαλλοδοξία. Αυτό που με φοβίζει είναι το εξής: οι ιερείς λένε ότι η ευσπλαχνία του Θεού είναι απεριόριστη. Λένε ότι έχει στείλει στη γη μόνο το ένα εκατοστό της ευσπλαχνίας Του. Τώρα, με αυτό το σκεπτικό, φοβάμαι πολύ μήπως ο Θεός συγχωρήσει αυτούς τους τυράννους. Μπορείτε να μου δώσετε κάποιες πληροφορίες που θα με καθησυχάσουν;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δικαιοσύνη
η βάση της ιδιοκτησίας, η τυραννία, είναι δυναμίτης τοποθετημένος σε αυτή τη βάση.
δικαιοσύνη,
Ο ασφαλέστερος τρόπος να ευχαριστήσεις τον Θεό και τον λαό είναι η δικαιοσύνη, ενώ η αδικία είναι ένα φάντασμα που τρομάζει τις καρδιές. Η δικαιοσύνη είναι η φωνή και η ανάσα του Θεού, ενώ η αδικία είναι ένα βρυχηθμός εγωισμού. Η δικαιοσύνη είναι η μοναδική εγγύηση για τον κόσμο και την μετά θάνατον ζωή, ενώ η αδικία είναι ένα σύννεφο και ομίχλη αδικίας και καταπίεσης. Η δικαιοσύνη είναι το όνομα της αλήθειας, που ονομάζουμε υπακοή, στο Κοράνι, ενώ η αδικία είναι ο τίτλος της ασέβειας προς τις αληθινές ανθρώπινες αξίες. Η δικαιοσύνη είναι η πιο σταθερή γέφυρα για την παγκόσμια ειρήνη, ενώ η αδικία είναι η πιο ταπεινή μορφή χυδαιότητας που μολύνει τον ανθρώπινο ορίζοντα…
Κανείς δεν έχει καταφέρει να διατηρήσει την εξουσία με την τυραννία· ούτε καν εκείνοι που φαινόταν να το πετυχαίνουν. Οι πρόγονοί μας το λένε πολύ ωραία:
«Όποιος ευημερεί με την αδικία, στο τέλος θα καταστραφεί.»
Στην πραγματικότητα, είναι φανερό ότι η αρχή και το τέλος ενός τέτοιου ανθρώπου είναι καταστροφικά· διότι η αδικία, μερικές φορές, γίνεται αμαρτία μπροστά στην απιστία, και τότε θίγει την «θεία οργή», και όποιος την προκαλεί, θα βρει αμέσως το τίμημά του. Πράγματι, ο άνθρωπος πρέπει να απέχει από την αδικία όσο απέχει και από την απιστία· διότι ενώπιον του Θεού, η κραυγή του αδικημένου είναι μια προσευχή, και η αποδοχή αυτής της προσευχής είναι η απαίτηση της θείας δικαιοσύνης. Δεν λένε:
“Αν ο τύραννος έχει την τυραννία του, ο καταπιεσμένος έχει τον Θεό του.”
Σήμερα είναι εύκολο να αδικείς τον κόσμο, αύριο όμως υπάρχει η δίκη του Θεού.
Η αδικία και η καταπίεση είναι αμαρτίες που ξεπερνούν κάθε όριο, και ο εχθρός του τυράννου που διαπράττει τέτοια αμαρτήματα είναι ο Θεός. Εκείνος είναι τόσο πολύ ελεήμων όσο και…
“αποκατάσταση του δικαίου”
Είναι ένας Απόλυτος Δίκαιος. Με την ευσπλαχνία και την επιείκειά Του δίνει αναβολή επί αναβολής στον άδικο, αλλά δεν αφήνει τον αδικημένο, τον καταπιεσμένο, να υποφέρει επ’ αόριστον. Αν όχι σήμερα, αύριο θα δείξει στους αλαζόνες το όριό τους και θα αποδείξει την παντοδυναμία Του.
Το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος και ικανός δεν του δίνει το δικαίωμα να καταπιέζει τους άλλους. Η δύναμη αποκτά υπερβατική αξία μόνο όταν υπακούει στο δίκαιο. Η ελευθερία βρίσκει την αληθινή της αξία και γίνεται διαρκής μόνο όταν σέβεται τα δικαιώματα των άλλων.
Σε θέματα ελευθερίας και εξουσίας, η παραμονή εντός των ορίων που ορίζει ο Θεός, η δικαιοσύνη και
κατεύθυνση;
Η απουσία ορίων σε αυτό το θέμα είναι μια μορφή τυραννίας και αδικίας. Η δικαιοσύνη, σε σχεδόν κάθε θέμα, είναι η ονομασία που προέρχεται από το Κοράνι για τη διατήρηση της ισορροπίας και της μετριοπάθειας· η τυραννία, από την άλλη, είναι ο ανατριχιαστικός τίτλος για την ανατροπή των ισορροπιών σε κάθε τομέα. Ωστόσο, είναι επίσης γεγονός ότι δεν είναι όλες οι μορφές τυραννίας στο ίδιο επίπεδο:
Ανθρώπου να μην διατηρεί την γραμμή της μονοθεϊστικής πίστης, δηλαδή να εκφεύγει από την σχέση Δημιουργός-δημιούργημα, υπηρέτης-Κύριος, που ονομάζεται σιρκ (πολυθεϊσμός), είναι η μεγαλύτερη αδικία. Η ανοιχτή αδικία, η καταπίεση, η εξαπάτηση, η καταστροφή της φήμης, η συκοφαντία… είναι αδικίες δευτερεύουσας σημασίας. Η μη υπακοή στις εντολές και απαγορεύσεις του Θεού, η μη τήρηση αυστηρής στάσης απέναντι στα απαγορευμένα και η μη ικανοποίηση με τις νόμιμες απολαύσεις, αποτελεί μια διαφορετική μορφή αδικίας. Όποια μορφή και αν έχει, το Κοράνι, όσο τονίζει τη δικαιοσύνη και την υπακοή, τόσο τονίζει και την αδικία και την αδικία και καλεί τους πιστούς να απέχουν από κάθε είδους εκτροπή, καταπίεση, αδικία και αδικία.
Το Κοράνι, σε διάφορα σημεία, με διαφορετικές εκφράσεις και ύφος, προειδοποιεί για κάθε είδους αδικία και
«Οι άπιστοι δεν μας έκαναν αδικία, αλλά αδικία έκαναν στους εαυτούς τους.»
1
λέγοντας, τονίζει ότι η αδικία θα γυρίσει πίσω και θα χτυπήσει τον δυνάστη.
«Αυτοί οι αρνητές είναι οι ίδιοι οι άδικοι.»
2
με το διάταγμά του, επισείει την προσοχή στο γεγονός ότι η τυραννία και η απιστία είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος·
«Ο Θεός ποτέ δεν αγαπά τους άδικους.»
3
με την θεϊκή του διακήρυξη, εκφράζει την οριστική του ετυμηγορία για την αδικία·
«Ο Θεός δεν οδηγεί στην ορθή οδό μια άδικη κοινωνία.»
4
Η απειλητική του έκφραση υπενθυμίζει ότι η τυραννία, όπως και η αλαζονεία και η διαφθορά, προκαλεί/θα προκαλέσει στέρηση από την πίστη.
«Ο Θεός δεν τους αδίκησε, αλλά αυτοί αδίκησαν τον εαυτό τους.»
5
Η δήλωσή του, η οποία αντανακλά την εδραιωμένη συνήθεια, αναδεικνύει για άλλη μια φορά τον κύριο παράγοντα πίσω από την αέναη επανάληψη των ιστορικών γεγονώτων.
«Εκείνη την ημέρα, οι άδικοι δεν θα έχουν ούτε φίλους ούτε βοηθούς.»
6
Με λόγια γεμάτα απειλή, προειδοποιεί τον τύραννο για την κακή του κατάληξη.
«Ποιος μπορεί να είναι πιο άδικος από εκείνον που, αφού του φανερωθεί η αλήθεια, αποδίδει στον Αλλάχ λόγια που Εκείνος δεν είπε, ή από εκείνον που αρνείται την αλήθεια που του έχει φανερωθεί;»
7
αναφέρει ότι η πρόκληση του Κορανίου με αυτό το υπόμνημα είναι μια τεράστια αλαζονεία.
«Έτσι τιμωρεί ο Κύριος τα έθνη που καταδυναστεύουν τον λαό του.»
8
αναγγέλλει με το καταδικαστικό διάταγμά του ότι όσοι παρεκκλίνουν από την ορθή πορεία τιμωρούνται αναπόφευκτα σε όλη την ιστορία.
«Όταν η τρομερή κραυγή χτύπησε τους καταπιεστές, αυτοί γονάτισαν εκεί που στέκονταν.»
9
Επαναλαμβάνει με το θεϊκό μήνυμά του ότι οι άδικοι πάντα καταστρέφονται/θα καταστραφούν και μας καλεί να συνέλθουμε.
Πολλές τέτοιες σαφείς αποδείξεις, πέρα από το να υπενθυμίζουν την εγκόσμια και μεταθανάτια μοίρα των αδικούντων, τονίζουν με έμφαση ότι ακόμα και η παραμικρή κλίση προς αυτούς θα οδηγήσει σε αιώνια καταστροφή, και μας προτρέπουν συνεχώς να είμαστε δίκαιοι και ευθείς.
Kur’an-ı Kerim, zulmün çok geniş bir tablosunu çizer, onu çeşitlendirir ve her türünden sakınmamızı ister: Ona göre, Allah’ın yasakladığı şeylere el uzatma, emrettiği hususlara karşı kayıtsız kalma; vicdanlara baskı uygulama, insanları dini vecibelerini yerine getirmekten alıkoyma; fuhuşa girme, münkerâta açık durma; halkın hukukuna tecavüz etme, milletin malını hortumlama; haram-helal tanımama ve Allah’ın kurallarına başkaldırma; fitne ve fesada sebebiyet verme, başkaları hakkında iftira, gıybet ve tezvirde bulunma; dine hizmet edenlere karşı tavır alma, düşmanlık veya kıskançlık düşüncesiyle onlarla uğraşma; müminler hakkında kötü düşünceye kapılma ve onlara karşı hoşgörüsüz davranma; yalan söyleme, sözünden dönme ve emanete ihanet etme; dini ve diyaneti kişisel, siyasi çıkarlarına araç yapma; kutsal değerleri, dünyevi belirli hedeflere ulaşma yolunda kullanma ve dini değerlerle dünyeviliğin peşinden koşma… gibi hususların hemen hepsi birer zulümdür ve bunlardan uzak durulması emredilmiştir.
Υποθέτω ότι όποιος έχει έστω και ελάχιστη γνώση του περιεχομένου του Κορανίου θα συναντήσει πολλούς στίχους που αναφέρονται στην αδικία και θα ανατριχιάσει από την ουσία και τις συνέπειές τους. Είναι προφανές ότι δεν μπορώ να αναφερθώ σε ένα τόσο εκτεταμένο θέμα, που αποτελεί αντικείμενο ολόκληρου τόμου, στο πλαίσιο ενός άρθρου. Όποιος επιθυμεί μπορεί να το εξετάσει και να το αναλύσει διεξοδικά…
Οι δηλώσεις του Πίνακα Τιμής της Ανθρωπότητας σχετικά με το θέμα της τυραννίας έχουν ιδιαίτερη σημασία· η τυραννία, την ημέρα της κρίσης, θα είναι σωρευμένη σκοτεινιά,10 από τις προειδοποιήσεις Του· να φυλαγόμαστε από την αναμονή του αδικημένου,11 από τις προειδοποιήσεις Του· κάθε πρωί και βράδυ…
«Ω Θεέ μου, καταφεύγω σε Σένα από το να αδικώ, να αδικηθώ, να παραβιάσω τα δικαιώματα κάποιου και να παραβιαστούν τα δικά μου δικαιώματα από κάποιον.»
12
τα λόγια είναι δώρα από τον Λαλ και τον Γκιουχέρ σε εμάς.
«Ο Θεός δίνει αναβολή στον άδικο, αναβολή επί αναβολής, αλλά όταν τον συλλάβει, δεν τον αφήνει πια να ξεφύγει.»
”13
η προειδοποιητική δήλωση με τη μορφή απειλής, από τις προειδοποιήσεις του O Cânân, του δωρητή ζωής·
«Δύο ομάδες από το έθνος μου δεν θα δουν το πρόσωπο της μεσιτείας: ο άδικος που κάθεται και σηκώνεται με την αδικία και ο υπερβολικός που πέφτει σε υπερβολές στη θρησκεία.»
14
οι εκφράσεις αυτές προέρχονται από τις δηλώσεις της Ο Νουρεφσάν Σίμα, οι οποίες θεωρούνται ως έκκληση προς το «Μακάμ-ι Μαχμούντ».
«Ο μουσουλμάνος είναι αδελφός του μουσουλμάνου, δεν τον αδικεί και δεν τον αφήνει μόνο με τη μοναξιά του.»
15
Αυτές οι νουθεσίες είναι από τις περιεκτικές εκφράσεις Εκείνου του Τέλειου Πνευματικού Οδηγού, και είναι δυνατόν να αναφερθούν εκατοντάδες παρόμοιες δηλώσεις.
Δυστυχώς, σήμερα, σχεδόν όλες οι αδικίες που αναφέραμε συνοπτικά παραπάνω διαπράττονται και σιωπηρά γίνονται αποδεκτές. Ναι, σήμερα η αδικία απέναντι σε ορισμένες ομάδες είναι τεράστια· οι βιασμοί, κάθε είδους, φτάνουν σε επίπεδο τυραννίας· η συκοφαντία, η διαβολή και η παραπληροφόρηση εξαπλώνονται όσο φτάνει το χέρι και η γλώσσα των μέσων ενημέρωσης· η καταπάτηση της τιμής, της αξιοπρέπειας και της υπόληψης είναι συνηθισμένο φαινόμενο· ο σεβασμός στην ελευθερία της θρησκείας και της συνείδησης περιορίζεται σε ανακοινώσεις σε σεμινάρια και συνέδρια· η δημοκρατία υφίσταται την ταλαιπωρία της ερμηνείας ανάλογα με τις ιδεολογίες· μάλιστα, στο όνομά της γίνονται επιχειρήσεις, παραβιάζονται τα ιερά, καταπατούνται οι τιμές, ανατρέπονται οι εξουσίες, δημιουργούνται τεχνητές εξουσίες, αφομοιώνονται γενιές, επικαλούνται το «δίκαιο», διαπράττονται χίλιες δυο αδικίες και οι εκπρόσωποι της ωμής βίας, μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, διαπράττουν αδικίες που δεν έχουν προηγούμενο στην ιστορία. Και οι φωνές των θυμάτων αντηχούν:
“Θεέ μου! Δεν υπάρχει κανένας υποστηρικτής, κανένας γενναιόδωρος χορηγός, που να με στηρίξει;”
Θα λυτρώσει την Ανατολή από το ζόφο, θα την οδηγήσει στην υποσχεμένη αυγή;”
(Μ. Ακίφ ΕΡΣΟY)
λέει και περιμένει ένα χέρι σωτήρα. Σε πολλούς οι ελπίδες έχουν κλονιστεί, οι βουλήσεις έχουν εξασθενήσει, ο ενθουσιασμός έχει σβήσει και σχεδόν όλοι έχουν μια στάση σαν να περιμένουν επιπλέον χάρες· δεν υπάρχει σοβαρή προσπάθεια, συστηματική δράση και ιδεολογική κίνηση· οι ψυχές παρασύρονται από τις δίνες της απελπισίας και οι καρδιές βυθίζονται σε μια κατάσταση απάθειας και σιωπής. Ο αείμνηστος Άκιφ, εκφράζοντας μια τέτοια περίοδο θλίψης, ύψωνε τις κραυγές του, παραδιδόμενος και στην ελευθερία της ποίησης:
“Δεν υπάρχει κανείς να πάρει το Ισλάμ από το χέρι, να το σηκώσει…”
Αδικαίως θρηνεί: Στους ανήμπορους δεν υπάρχει δικαιοσύνη!
Δεν είναι αρκετές όλες αυτές οι συμφορές που έχουμε υποστεί;
“Ας στερέψει το στόμα μου… Δεν υπάρχεις, ω θεία δικαιοσύνη!”
Η θεία δικαιοσύνη υπήρχε πάντοτε και εξακολουθεί να υπάρχει· όμως, χορηγείται ανάλογα με την αξία της απόλαυσης της δικαιοσύνης… εκδηλώνεται σε μια προκαθορισμένη στιγμή… ενεργοποιείται όταν η αδικία θίγει την θεία βούληση… ας περιμένουμε και ας δούμε.
«Ας δούμε τι θα κάνει ο Θεός / Ό,τι κάνει, καλό θα κάνει.»
(Ιμπραήμ Χακί από το Ερζερούμ).
Φαίνεται πως η φρικτή αυτή αδικία στη γη θα συνεχιστεί μέχρι να συνέλθουμε, να αναστηθούμε σε συναίσθημα, σκέψη, ψυχή και καρδιά, και να επιτύχουμε την κοινωνική δικαιοσύνη. Χωρίς να κάνουμε ό,τι πρέπει, δεν θα λυθεί κανένα πρόβλημα, ούτε με κριτική της μοίρας ούτε με βρισιές. Αντίθετα, με αυτή τη συμπεριφορά, θα βυθιστούμε σε περισσότερες αμαρτίες και θα χάσουμε το δικαίωμά μας στη θεία χάρη.
Εμείς οφείλουμε να στραφούμε ξανά προς τον Θεό με όλη μας την ύπαρξη, να δράσουμε για το υπέρτατο ιδανικό μας και να καταβάλουμε άψογη προσπάθεια και ζήλο. Αν θέλετε, ας αφήσουμε τον τελευταίο λόγο στον ποιητή του μεγάλου ενθουσιασμού:
“Σώπα, ω τρελέ! Η συνήθης πορεία του σύμπαντος δεν σταματά,”
Τι νόμιζες! Οι νόμοι της φύσης μήπως ακούνε τις κραυγές;
Σήμερα, μόνο από τον εαυτό σου να ελπίζεις βοήθεια·
Ναι, εσύ με την δική σου πρωτοβουλία, σήκω και φύγε από εδώ, αχρείε!
Κοίτα, με τι συναίσθημα υποτάσσεται ο κόσμος στον νόμο της προσπάθειας!
Τι έκανες; Υπήρχε το «Ο άνθρωπος δεν έχει παρά ό,τι προσπαθεί»!
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
Ποια είναι η Ισλαμική Αντίληψη περί Δικαιοσύνης;
Υποσημειώσεις:
1. Σούρα Αλ-Μπακάρα, 2/57
2. Σούρα αλ-Μπακάρα, 2/254
3. Σουρά Αλ-Ιμράν, 3/57
4. Σούρα αλ-Μπακάρα, 2/258
Σουρα 5, εδάφιο 70.
Σουρα Αλ-Ιμράν, 3:192
Σουρα 7, Αλ-Ανκαμπούτ, 29/68
Σουρα Χουντ, 8:102
Σουρά Χουντ, 11/67
10. Μπουχάρι, Μεζαλίμ, 8; Μουσλίμ, Μπιρρ, 56-57
11. Μπουχάρι, Ζακάτ, 63; Μουσλίμ, Ιμάν, 29
12. Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ, 367; Αχμάντ μπιν Χανμπέλ, Μουσνέδ, 5/191
13. Μπουχάρι, Τεφσίρ αλ-Κουράν, Σούρα Χουντ, 11/5; Μουσλίμ, Μπιρρ, 61
14. Ταμπαράνι, αλ-Μου’τζέμ αλ-Κεμπίρ, 8/281, 20/214
15. Μπουχάρι, Μεζαλίμ, 3; Μουσλίμ, Μπιρρ, 32.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
