Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Κατά τη διάρκεια της προσευχής, τα χέρια (που θεωρούνται ο ουρανός της προσευχής) κρατούνται ψηλά και ανοιχτά (ξεχωριστά). Οι παλάμες των δύο χεριών, σαν τα δύο μάτια μιας ζυγαριάς, ισορροπούν στο ύψος του στήθους, περιμένοντας ανοιχτά τη Θεία Χάρη που θα έρθει από τον ουρανό.
Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν είναι αντίθετο με τη σουνάτ να ενώνονται και να κρατιούνται οι δύο παλάμες δίπλα-δίπλα.
Ο Αγαπημένος Προφήτης έκανε προσευχή και στις δύο περιπτώσεις.
Ωστόσο, φαίνεται ότι τις περισσότερες φορές κρατούσε τα χέρια του χωριστά.
Στη σουνιτική σχολή Σαφιί, όπως και σε προσευχές που εκφράζουν φόβο, οι παλάμες των χεριών στρέφονται προς τα κάτω. Στη σουνιτική σχολή Χαναφί, η στροφή των παλαμών προς τα κάτω επιτρέπεται μόνο στην προσευχή για βροχή και δεν ισχύει για άλλες προσευχές.
Στην προσευχή για βροχή, είναι επιθυμητό να υψώνουμε τα χέρια. Διότι, όπως αναφέρεται στο χαντίθ του Άνες:
«Ο Προφήτης (σ.α.σ.) δεν ύψωνε τα χέρια του σε καμία προσευχή εκτός από την προσευχή για βροχή. Στην προσευχή για βροχή ύψωνε τα χέρια του τόσο ψηλά που φαινόταν η λευκότητα των μασχαλών του.»
(Βεχμπέ Ζουχαϊλί. Ισλαμική Νομική Εγκυκλοπαίδεια. ΙΙ/504)
Στην προσευχή για βροχή, το άτομο μπορεί να υψώσει τα χέρια του ή να τα γυρίσει ανάποδα, ανάλογα με την πρόθεσή του. Η ύψωση των χεριών εκφράζει την επίμονη παράκληση, ενώ η αναστροφή τους συμβολίζει την επιθυμία να έρθει η βροχή από την επιθυμητή κατεύθυνση, δηλαδή την ευχή να πέσει στη γη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
