Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Υπάρχει μπροστά μας μια μεγάλη αλήθεια που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε, αλλά αντίθετα, κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για να την ξεχάσουμε:
Το μεγαλύτερο φάρμακο για αυτή την αμέλειά μας:
Είναι ιερό χαντίθ…
Σε αυτό το ιερό χαντίθ, μας συμβουλεύεται να θυμόμαστε συχνά τον θάνατο και να δίνουμε μεγάλη σημασία σε αυτόν. Δεν είναι φρόνιμο να αγνοούμε αυτή τη συμβουλή. Διότι το να κλείνουμε τα μάτια δεν έχει ποτέ κρύψει καμία αλήθεια.
Σοφία δεν είναι να ξεχνάς τον θάνατο, αλλά να αναζητάς τρόπους να τον ξεπεράσεις, να τον αφήσεις πίσω, έχοντας επίγνωση ότι το ταξίδι στον κόσμο οδεύει προς τον τάφο και τελειώνει με τον θάνατο.
Ένας ασθενής που ξεχνάει τον πόνο του μπορεί να νιώσει ανακούφιση για λίγο. Αλλά αυτή η αμέλεια οδηγεί σε περαιτέρω επιδείνωση της ασθένειας. Η ταλαιπωρία αυτής της σύντομης ευχαρίστησης διαρκεί πολύ περισσότερο.
Μπορεί να προσφέρει στον μαθητή μια προσωρινή ευκαιρία διασκέδασης. Αλλά το αποτέλεσμα αυτής της αμέλειας είναι δυσκολίες, βάσανα και ταλαιπωρίες. Ένας έμπορος που ξοδεύει το κεφάλαιό του αλόγιστα, απολαμβάνει για λίγο μια απατηλή ευτυχία. Αλλά το τέλος αυτής της ευτυχίας καταλήγει σε χρεοκοπία.
Η κατάσταση όσων προσπαθούν να ξεχάσουν τον θάνατο μπορεί να παρομοιαστεί με το εξής: Καθισμένοι στο δωμάτιό σας ή χαλαρώνοντας σε ένα πάρκο, το βλέμμα σας πέφτει σε ένα έντομο που έχει μείνει μόνο. Με την πρόθεση να περάσετε λίγο χρόνο, σκύβετε και πλησιάζετε το χέρι σας προς αυτό. Το έντομο αμέσως γυρίζει πίσω και αρχίζει να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα –σύμφωνα με τα δικά του μέτρα–. Εσείς παρακολουθείτε με ευχαρίστηση την απόδρασή του. Πηγαίνει και κρύβεται, ας πούμε, πίσω από ένα πεταμένο κουτί σπίρτων.
Κλίνετε λίγο το κεφάλι σας και αρχίζετε να τον παρατηρείτε. Σχεδόν νιώθετε την ανήσυχη αναπνοή του.
Και ξαφνικά, ένα άλλο έντομο πλησιάζει. Σας φαίνεται σαν να ακούτε το έντομο που σας ξέφυγε να λέει στο άλλο: …
Η δική μας κατάσταση απέναντι στον άγγελο του θανάτου δεν διαφέρει και πολύ. Όπου κι αν πάμε, πίσω από τι κι αν κρυφτούμε, σε ποια διασκέδαση κι αν βυθιστούμε, με τι κι αν απασχοληθούμε για να τον ξεχάσουμε, το αποτέλεσμα παραμένει αμετάβλητο. Αυτός μας παρακολουθεί διαρκώς και περιμένει εντολή από τον Κύριό του για να πάρει την ψυχή μας.
Σοφία είναι να αγαπάς τον θάνατο και να προσπαθείς να παραδώσεις την ψυχή σου στον άγγελο του θανάτου άσπιλη και αμόλυντη. Να μην σκέφτεσαι το μέλλον, να ξεχνάς τον θάνατο, δεν είναι φιλοσοφία ζωής που ταιριάζει στον άνθρωπο…
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
