Προσεύχομαι και κάνω τις προσευχές μου με ειλικρίνεια, αλλά μερικές φορές με πιάνουν σκέψεις όπως: Κάνω τόσες πολλές προσευχές, αλλά άραγε ο Θεός είναι ευχαριστημένος από εμένα; Τι θα γίνει στο τέλος; Τι θα γίνει αν δεν προχωρήσω ούτε ένα βήμα; Μήπως η ανάγνωση μου κατά την προσευχή είναι σωστή; Σίγουρα υπάρχουν χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν) που θα ηρεμήσουν την καρδιά μου, ή στίχοι του Θεού που θα μας δώσουν καλή είδηση. Νομίζω ότι η καρδιά μου χρειάζεται μια χάρη, μια δροσιά.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Οι θρησκευτικές τελετουργίες γίνονται επειδή το έχει διατάξει ο Θεός. Από αυτή την άποψη, η λατρεία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για κανέναν άλλο σκοπό.
Η αγάπη για τον Θεό και η γνώση της θεϊκής ευαρέσκειας είναι δύσκολο να κατανοηθούν, καθώς πρόκειται για αφηρημένες έννοιες. Κάποιος μπορεί να πει “αγαπώ τον Θεό”, αλλά επειδή αυτό περιγράφει ένα εσωτερικό συναίσθημα, πρέπει να το εκδηλώνουμε και εξωτερικά.
Από την άλλη πλευρά,
“Είναι ο Θεός ευχαριστημένος από εμάς; Τι είδους υπηρέτες είμαστε εμείς ενώπιόν Του;”
Αυτά τα ερωτήματα είναι εξίσου δύσκολα στην κατανόηση. Πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να τα καταλάβουμε.
Ορίστε, σε αυτό το ιερό εδάφιο, ο Θεός μας αποκαλύπτει τον τρόπο να καταλάβουμε τόσο την αγάπη μας για τον Θεό, όσο και την ευαρέσκεια του Θεού προς εμάς.
«Είπε ο Μωάμεθ: Αν αγαπάτε τον Αλλάχ, ακολουθήστε με, για να σας αγαπήσει και ο Αλλάχ.»
(Αλ-Ιμράν, 3/31)
Αν προσέξουμε, η απόδειξη της αγάπης μας προς τον Θεό είναι η τήρηση του Ισλάμ, ακολουθώντας τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν). Αν ζούμε τη ζωή μας ακολουθώντας τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), τότε μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι ο Θεός μας αγαπά. Για παράδειγμα, πώς γίνεται αντιληπτή η αγάπη σας για τους γονείς σας; Αν ικανοποιείτε τις επιθυμίες τους και εγκαταλείπετε ό,τι τους δυσαρεστεί, τότε η αγάπη σας γίνεται φανερή. Ακόμα κι αν δεν μας το πουν, καταλαβαίνουμε ότι και αυτοί μας αγαπούν. Αν γινόταν το αντίθετο,
“Δεν θα κάνω τίποτα από όσα λένε, αλλά κοίτα την καρδιά μου, τους αγαπώ πολύ.”
Ποιον θα πείσετε αν το πείτε;
Άρα, ο Θεός δημιούργησε τον Προφήτη μας (ειρήνη σ’ αυτόν) ως πρότυπο και έδειξε τα ωραιότερα παραδείγματα σε αυτόν. Και σε εμάς, ”
Αν με αγαπάτε, υπακούστε στον Προφήτη Μου, τον Μωάμεθ, τον οποίο σας έστειλα. Τότε καταλάβετε ότι και εγώ σας αγαπώ.”
παρακαλείται.
Εν ολίγοις:
Η απόδειξη της αγάπης του Θεού προς εμάς είναι το πόσο μοιάζουμε με τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν). Από αυτό μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.
Ο χάρτης πορείας για εμάς, για εσάς και για όλη την ανθρωπότητα είναι το Κοράνι και η Σούννα. Δεν μπορούμε να σας συμβουλέψουμε κάτι άλλο. Δηλαδή, να υιοθετήσουμε το Κοράνι και τη Σούννα του Αγγελιοφόρου του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) ως οδηγό μας, να προσαρμοστούμε σε αυτά και να μελετάμε τα θεολογικά κείμενα και τα βιβλία με περισυλλογή. Δηλαδή, αν βρείτε βιβλία που εξηγούν και αναφέρονται στο Κοράνι και την πίστη, ή αν μπορέσετε να ωφεληθείτε από άτομα που μελετούν και αναλογίζονται αυτά τα θέματα, αυτό θα είναι ωφέλιμο τόσο για τον κόσμο σας όσο και για τη μετά θάνατον ζωή σας.
Εκτελείτε τις προσευχές στην ώρα τους,
Η προσοχή στις μεγάλες αμαρτίες και η εκτέλεση των προσευχών με τις συνοδευτικές ευχές θα σας οδηγήσει επίσης σε πνευματική εξέλιξη. Από τις θρησκευτικές πράξεις, η προσευχή είναι αναμφίβολα η πιο σημαντική, όπως τονίζεται τόσο στο Κοράνι όσο και στα χαντίθ του Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν). Η προσευχή είναι ασπίδα για τους πιστούς, τους προστατεύει από το κακό και τους οδηγεί στην καλοσύνη, την ειρήνη, την ευημερία και την αδελφοσύνη. Ο Αλλάχ (δόξα σ’ αυτόν) λέει σε ένα στίχο:
«Ανάγνωσε ό,τι σου έχει αποκαλυφθεί από το Βιβλίο και τέλεσε την προσευχή σωστά. Πράγματι, η προσευχή αποτρέπει από τις αισχρές και τις κακές πράξεις. Και η ανάμνηση του Αλλάχ είναι σίγουρα το μεγαλύτερο…»
(Αλ-Ανκαμπούτ, 29/45)
Ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) είπε σε ένα χαντίθ:
Η πρώτη πράξη για την οποία θα λογοδοτήσει ο άνθρωπος στην άλλη ζωή είναι η προσευχή, και αν οι προσευχές του είναι πλήρεις, θα σωθεί, διαφορετικά θα αποτύχει.
αναφέρεται. (Τιρμίζι, Μουακίτ 188. Επίσης βλ. Αμπού Νταβούντ, Σαλάτ 149; Νεσάι, Σαλάτ 9; Ιμπν Μάτζε, Ικάμετ 202)
Σε ένα άλλο χαντίθ που αναφέρεται από τον Ιμπν Μεσούντ (ρα),
“Ποια πράξη είναι πιο ενάρετη για τον Αγγελιοφόρο του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν)?”
όταν ρωτήθηκε, ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν)
“Η προσευχή που γίνεται στην ώρα της.”
Αναφέρεται ότι απάντησε: (Μπουχάρι, Μουακίτ 5, Τζιχάντ 1, Αντέμπ 1, Τεβχίντ 48; Μουσλίμ, Ιμάν 137-139. Επίσης βλ. Τιρμίζι, Σαλάτ 14, Μπιρρ 2; Νεσάι, Μουακίτ 51).
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν),
«Όποιος προσεύχεται το πρωί, βρίσκεται υπό την προστασία του Θεού.»
(Κουτούμπ-ι Σίττε, 17/541)
Στο χαντίθ,
«Μην παραλείπετε τις δύο σουννέτ ρεκάτ του πρωινού ναμάζ, ακόμα κι αν σας κυνηγούν ιππείς, γιατί είναι καλύτερες από όλο τον κόσμο.»
Ούτως ερρέθη. (Κουτούμπ-ι Σιττέ, 8/424)
Με την προσευχή καθαριζόμαστε τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Με την αμπντέστ (τελετουργική πλύση) επιτυγχάνουμε τη σωματική καθαριότητα, ενώ με την προσευχή εξαγνιζόμαστε από τις αμαρτίες και τα λάθη μας.
Η ακόλουθη σύντομη συζήτηση μεταξύ του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) και των συντρόφων του εξηγεί πολύ ωραία αυτό το ζήτημα.
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) ρώτησε κάποτε τους συντρόφους του:
«Τι λέτε; Αν κάποιος από εσάς είχε ένα ποτάμι μπροστά από την πόρτα του και έπλενε το σώμα του πέντε φορές την ημέρα, θα έμενε ίχνος βρωμιάς πάνω του;»
Οι σύντροφοι απάντησαν:
“Δεν θα μείνει καμία ακαθαρσία, ω Αγγελιοφόρε του Θεού.”
Τότε ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
“Και οι πέντε καθημερινές προσευχές είναι παρόμοιες. Ο Αλλάχ, χάρη στην προσευχή, σβήνει και καθαρίζει τις αμαρτίες.”
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
