– Στο Κοράνι, σε ορισμένα εδάφια, η προσφώνηση απευθύνεται απευθείας στους Ισραηλίτες. Για παράδειγμα:
– Σύμφωνα με το 32ο εδάφιο της Σούρας αλ-Μαΐντα, «όποιος σκοτώνει έναν άνθρωπο, είναι σαν να έχει σκοτώσει όλη την ανθρωπότητα».
– Όπως και στο εδάφιο 146 του Σουράτ αλ-Αν’άμ, σχετικά με τα «ζώα με οπλές».
– Έχουν αυτά και παρόμοια εδάφια δεσμευτική ισχύ και για εμάς τους Μουσουλμάνους;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στο 32ο εδάφιο της Σούρας αλ-Μα’ίντα αναφέρεται:
“Όποιος σκοτώνει έναν άνθρωπο, είναι σαν να έχει σκοτώσει όλη την ανθρωπότητα.”
Η απόφαση ισχύει για όλη την ανθρωπότητα.
Ο Θεός, τόσο στο Ισλάμ όσο και στις προηγούμενες θεϊκές θρησκείες, έχει διακηρύξει την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής, θεωρώντας την προστασία μιας ζωής ως υπέρτατη αρετή, ισάξια με την προστασία ολόκληρης της ανθρωπότητας, και την αφαίρεση μιας ζωής ως έγκλημα ισάξιο με τη δολοφονία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Διότι ένας άνθρωπος αντιπροσωπεύει το είδος του και οι άνθρωποι είναι ίσοι. Η άδικη δολοφονία ενός ανθρώπου οδηγεί στη διάδοση των δολοφονιών στην κοινωνία, στην εχθρότητα μεταξύ των ανθρώπων και στην ανατροπή της κοινωνικής τάξης.
Στο εδάφιο 146 του Σουράτ αλ-Αν’άμ αναφέρεται:
“οπληφόρα”
το θέμα είναι,
-όπως αναφέρεται και στο στίχο
– Απαγορεύεται μόνο στους Εβραίους λόγω της ακολασίας τους.
Μετά από αυτήν την σύντομη εισαγωγή, ας προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το θέμα με παραδείγματα, παραπέμποντας τις λεπτομέρειες στα βιβλία μεθοδολογίας, ερμηνείας και νομικής ερμηνείας:
Αυτό το θέμα, στα βιβλία μας
«Σαριάτ αλ-Μαν Καμπλένα», δηλαδή «Οι νόμοι που προηγήθηκαν από εμάς».
εξηγείται με τον τίτλο.
“Ο νόμος των προηγουμένων”
Εννοείται οι διατάξεις που ο Θεός θέσπισε για τις κοινωνίες πριν από τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) και τις οποίες τους γνωστοποίησε μέσω προφητών όπως ο Αβραάμ, ο Μωυσής και ο Ιησούς.
Οι ειδήμονες του Ισλαμικού Δικαίου, αναφερόμενοι στις αποδείξεις της Σαρία, έχουν επίσης θίξει τις διατάξεις που ανακοινώθηκαν μέσω των προηγούμενων προφητών, από την ακόλουθη άποψη:
Ισχύουν άραγε αυτές οι διατάξεις και για την κοινότητα του Προφήτη Μωάμεθ και είναι δεσμευτικές γι’ αυτήν;
Μέρη των διατάξεων που θα εξεταστούν στο πλαίσιο του “Σερίου Μεν Καμπλενά”
Εν ολίγοις, οι διατάξεις που ανακοινώθηκαν μέσω των προηγούμενων προφητών χωρίζονται σε δύο κατηγορίες σε σχέση με την κοινότητα του Προφήτη Μωάμεθ:
Μέρος Πρώτο:
Όσα δεν αναφέρονται στο Κοράνι ή στη Σούννα του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν). Σχετικά με το ότι αυτά δεν είναι δεσμευτικά για τους μουσουλμάνους, υπάρχει ομοφωνία μεταξύ όλων των λογίων.
Μέρος Δεύτερο:
Οι διατάξεις που αναφέρονται στο Κοράνι ή στα λόγια του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν). Αυτές πρέπει να χωριστούν σε τρεις ομάδες:
Πρώτη Ομάδα:
Από την άποψη των μουσουλμάνων, καταργήθηκε.
(καταργήθηκε)
Διατάξεις για τις οποίες υπάρχουν αποδείξεις. Οι μελετητές συμφωνούν ότι τέτοιου είδους διατάξεις δεν ισχύουν για τους μουσουλμάνους.
Για παράδειγμα, στο Ιερό Κοράνι αναφέρεται:
«Πες: Σ’ ό,τι μου έχει αποκαλυφθεί, δεν βρίσκω τίποτα που να απαγορεύεται, εκτός από το ψοφίμι, το χυμένο αίμα ή το χοιρινό κρέας…»
-που είναι πίστα-
ή δεν βρίσκω τίποτα που να απαγορεύεται να φάει κανείς, εκτός από κρέας ζώου που έχει σφαχτεί στο όνομα κάποιου άλλου εκτός από τον Θεό. Και όποιος… (για να μην βλάψει άλλον και να μην παραβεί τα όρια)
(από αυτά)
Αν αναγκαστεί να φάει, ας ξέρει ότι ο Κύριος είναι συγχωρητικός και ελεήμων.”
«Απαγορεύσαμε στους Ιουδαίους όλα τα ζώα με νύχια. Απαγορεύσαμε επίσης τα λίπη από τα σπλάχνα των βοοειδών και των προβάτων, εκτός από εκείνα που βρίσκονται στη ράχη ή στα έντερα ή αναμειγνύονται με τα κόκαλα. Τους τιμωρήσαμε έτσι για την αδικία τους. Εμείς βέβαια λέμε την αλήθεια.»
(Αλ-Αν’άμ, 6/145-146)
Στο πρώτο από αυτά τα εδάφια, ο Παντοδύναμος Θεός εξηγεί τα πράγματα που απαγόρευσε στην κοινότητα του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν), ενώ στο δεύτερο ανακοινώνει τις απαγορεύσεις που επέβαλε στους Εβραίους. Αυτές οι απαγορεύσεις επιβλήθηκαν σε αυτούς επειδή παραβίαζαν τα όρια που έθεσε ο Θεός και αφοσιώνονταν στην αδικία. Διότι σκότωναν τους προφήτες τους,
(ανθρώπους)
Αποκλίνουν από το δρόμο του Θεού, παίρνουν τόκους και καταβροχθίζουν άδικα τα υπάρχοντα των ανθρώπων.
Ένα άλλο παράδειγμα για αυτή την ομάδα συναντάμε στο ακόλουθο χαντίθ του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν):
«Μου επιτράπηκε να πάρω λάφυρα, κάτι που δεν είχε επιτραπεί σε κανέναν πριν από εμένα.»
(Μπουχάρι, Τεγιέμμουμ 1)
Λάφυρο,
είναι τα λάφυρα που λαμβάνονται από τον εχθρό ως αποτέλεσμα του πολέμου.
Αυτή η παράδοση δείχνει ότι η λήψη λαφύρων ήταν απαγορευμένη σύμφωνα με τις διατάξεις που είχαν ανακοινωθεί στις προηγούμενες κοινωνίες. Ωστόσο, η διάταξη άλλαξε για τον Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) και την κοινότητά του, και η λήψη λαφύρων έγινε επιτρεπτή.
Δεύτερη Ομάδα:
Διατάξεις για τις οποίες υπάρχουν αποδείξεις ότι ισχύουν και για τους μουσουλμάνους.
Αυτά είναι δεσμευτικά και για τους μουσουλμάνους, διότι η παραδοχή αυτή δείχνει ότι οι εν λόγω διατάξεις παραμένουν εντός του πλαισίου του Ισλάμ.
Για παράδειγμα:
– Η νηστεία, όπως ήταν υποχρεωτική στις προηγούμενες θρησκείες, έτσι και ο Θεός την κατέστησε υποχρεωτική και για την κοινότητα του Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν). Πράγματι, στο ιερό κείμενο αναφέρεται:
«Ω εσείς που πιστεύετε! Η νηστεία έχει επιβληθεί σε εσάς, όπως επιβλήθηκε και σε εκείνους που προηγήθηκαν από εσάς, για να γίνετε θεοσεβείς.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:183)
– Η θυσία ήταν ένα έθιμο που θεσπίστηκε για τον Προφήτη Αβραάμ. Αυτό το έθιμο νομιμοποιήθηκε και για την κοινότητα του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν), όπως αναφέρεται στο ακόλουθο χαντίθ:
«Θυσιάστε. Η θυσία, κατ’ ουσίαν, είναι σουννέτ (παράδοση) του προφήτη Ιμπραήμ (Αβραάμ).»
(βλ. Ιμπν Μάτζε, Εντάχι, 3)
Τρίτη Ομάδα:
Διατάξεις που αναφέρονται στο Κοράνι ή στις εκφράσεις του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν), χωρίς ένδειξη αποδοχής ή απόρριψης, και για τις οποίες δεν υπάρχει απόδειξη ότι η ισχύς τους έχει καταργηθεί για τους μουσουλμάνους.
Για παράδειγμα:
– Στο Ιερό Κοράνι αναφέρεται:
“Εκεί”
(Στην Τορά)
Γι’ αυτούς γράψαμε: «Ζωή αντί ζωής, μάτι αντί ματιού, μύτη αντί μύτης, αυτί αντί αυτιού, δόντι αντί δοντιού. Και οι πληγές υπόκεινται σε ανταπόδοση. Όποιος συγχωρήσει (παραιτηθεί από το δικαίωμα της ανταπόδοσης), αυτό θα είναι εξιλέωση γι’ αυτόν. Και όσοι δεν κρίνουν με ό,τι κατέβασε ο Αλλάχ, αυτοί είναι οι άδικοι.» (Αλ-Μα’ίντα 5:45)
Αυτή η στίχος αναφέρεται σε μια διάταξη που θεσπίστηκε στη Τορά για τους Ισραηλίτες.
– Επίσης, στο Κοράνι αναφέρεται ότι ο Θεός, απευθυνόμενος στον Προφήτη Σαλίχ, είπε τα εξής:
«Πες τους ότι το νερό μοιράζεται μεταξύ τους, και όποιος έχει σειρά να πιει, ας έρθει να πάρει το νερό του».
(Κάμερ, 54/28)
Αυτή η στίχος αναφέρεται στη διευθέτηση της διαμάχης για το νερό ανάμεσα στον Προφήτη Σαλίχ και τον λαό του. Σύμφωνα με αυτήν, η χρήση του νερού θα γινόταν εναλλάξ, ανά ημέρα. Την ημέρα που προοριζόταν για τις καμήλες, ο λαός θα μπορούσε να ωφεληθεί μόνο από το γάλα τους. Στη στίχο δεν υπάρχει ούτε αποδοχή ούτε απόρριψη αυτού του είδους της διανομής. Δεν υπάρχει επίσης καμία άλλη απόδειξη ότι αυτός ο τρόπος διανομής έχει καταργηθεί για τους Μουσουλμάνους.
Οι νομικοί αναφέρουν ότι οι μελετητές διαφωνούν σχετικά με αυτού του είδους τις διατάξεις. Ωστόσο, η ορθή άποψη είναι να δεχτούμε ότι αυτές οι διατάξεις ισχύουν και είναι δεσμευτικές και για τους μουσουλμάνους.
Αυτή η απόδειξη επιβεβαιώνει αυτήν την άποψη:
Ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν);
«Όποιος κοιμηθεί και χάσει την ώρα της προσευχής ή την ξεχάσει, ας την τελέσει όταν τη θυμηθεί.»
αφού διέταξε
“και προσευχήσου για να με θυμάσαι”
(Ταχά, 20/14)
απήγγειλε τον στίχο.
(βλ. Τιρμίζι, 16; Νεσάι, Μουακίτ, 53; Δαρίμι, Σαλάτ, 26)
Στην ουσία, αυτό το εδάφιο περιέχει μια προσφώνηση προς τον Μωυσή, και ο Προφήτης (ειρήνη σε αυτόν) το ανέγνωσε για να αποδείξει ότι η προσευχή πρέπει να αναπληρωθεί όταν κάποιος την ξεχάσει.
Συνεπώς, πρέπει να δεχθούμε ότι οι διατάξεις που θεσπίστηκαν για τις προηγούμενες κοινωνίες και αναφέρονται με αυτόν τον τρόπο στο Κοράνι και τη Σούννα, ισχύουν και για τους μουσουλμάνους. Διότι η αναφορά από τον Αλλάχ και τον Αγγελιοφόρο του σε ορισμένες διατάξεις που θεσπίστηκαν για τις προηγούμενες κοινωνίες, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αποτελεί σιωπηρή αποδοχή της ισχύος τους και για τους μουσουλμάνους.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ορισμένοι νομικοί μελετητές υποστηρίζουν ότι ένα αγαθό που υπόκειται σε κοινή ιδιοκτησία
“μυχαίη”
θεώρησαν θεμιτό να κοινοποιείται με αυτόν τον τρόπο.
Μουχαγέε,
είναι η αναγνώριση σε κάθε εταίρο του δικαιώματος να επωφελείται από την κοινή ιδιοκτησία μόνος του για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Οι νομομαθείς κατέληξαν σε αυτήν την απόφαση, αναφορικά με την επίλυση της διαμάχης για το νερό μεταξύ του προφήτη Σαλίχ και του λαού του.
-το παραπάνω κείμενο που μεταφράσαμε
– βασίζονται σε στίχους (της Αγίας Γραφής).
Επίσης, ορισμένοι νομικοί μελετητές,
ζιμμή
ναι
(Σε μη μουσουλμάνους πολίτες σε μια ισλαμική χώρα)
Υποστηρίζοντας την επιβολή της ποινής της ανταπόδοσης, δηλαδή την επιβολή της ίδιας ποινής σε μουσουλμάνο για μουσουλμάνο, σε γυναίκα για γυναίκα, και σε σκλάβο για ελεύθερο άνθρωπο, επικαλέστηκαν το εδάφιο που παραθέσαμε παραπάνω.
Η αναγκαιότητα να εξεταστεί το “Σερι’ου μεν καμπλενά” στο πλαίσιο του Κορανίου και της Σούννας.
Εάν το εξετάσουμε προσεκτικά, θα δούμε ότι,
“ο νόμος των προγενεστέρων μας”
Στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί ανεξάρτητη πηγή, αλλά τελικά εντάσσεται στο πλαίσιο του Κορανίου και της Σούννας. Διότι με το “σέριου μεν καμπλενά” (δηλαδή, με τις διατάξεις των προηγούμενων θρησκειών) ασχολούμαστε μόνο εάν ο Αλλάχ ή ο Προφήτης Μωάμεθ (ειρήνη σ’ αυτόν) το αναφέρουν χωρίς να το απορρίπτουν και εάν δεν υπάρχει απόδειξη ότι έχει καταργηθεί για τους μουσουλμάνους.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
