Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Απ’ όσο γνωρίζουμε, στο Ισλάμ δεν υπάρχει διάταγμα που να λέει ότι κάθε αγάπη εκτός από την αγάπη για τον Θεό προκαλεί πόνο. Διότι η αγάπη για πράγματα που αγαπιούνται χάριν του Θεού, ισοδυναμεί με την αγάπη για τον Θεό.
Για παράδειγμα:
Η ειλικρινής ευλάβεια και αγάπη που οι άνθρωποι δείχνουν στους γονείς τους, γίνεται και αυτή χάριν του Θεού. Διότι η τιμή και η αγάπη προς αυτούς, που ο Θεός τους έχει προικίσει με στοργή και με τα ελεήμονα χέρια τους ανατρέφουν τα παιδιά τους, ανήκει στην αγάπη του Θεού, χάριν της θείας σοφίας και ελέους.
Η αγάπη και η προστασία των παιδιών, με μεγάλη τρυφερότητα και ευσπλαχνία, επειδή είναι δώρα του Θεού, ανήκει επίσης στη λίστα των αγαθών που προέρχονται από τον Θεό.
Από την άποψη του Θεού, η φιλία και η συντροφιά με ορισμένους ανθρώπους, όπως οι προφήτες και οι άγιοι, καθώς και η ειλικρινής τιμή και αγάπη που τους τρέφεται, ανήκουν τελικά στον Θεό. Είναι σαφές ότι η τιμή και η αγάπη που δείχνεται στους προφήτες αντιπροσωπεύει την αγάπη και την τιμή που ανήκει στον Θεό. Η αγάπη που δείχνεται σε άλλους ανθρώπους, εφόσον εκδηλώνεται μόνο με την πίστη και τις ενάρετες πράξεις που υπάρχουν σε αυτούς που αγαπά, ανήκει και αυτή στον Θεό, διότι αυτοί οι άγιοι και ενάρετοι άνθρωποι είναι φίλοι του Θεού.
Επίσης, το να σέβονται και να αγαπούν οι σύζυγοι ο ένας τον άλλον, να θεωρούν ο ένας τον άλλον σύντροφο ζωής όχι μόνο σε αυτόν τον κόσμο αλλά και στην αιώνια ζωή, και να τους βλέπουν ως δώρο και χάρισμα του Θεού, θα καταλάβει τελικά τη θέση του στη λίστα της αγάπης προς τον Θεό.
Άρα, πρέπει να αγαπάμε τον κόσμο και τα πλάσματά του με την κυριολεκτική έννοια. Είναι λάθος να τον αγαπάμε με την ονομαστική έννοια. Είναι λάθος να λέμε ότι είναι λάθος. Και πρέπει να μην επιτρέπουμε σε άλλες αγάπες να εισχωρήσουν στην εσωτερική πλευρά της καρδιάς.
Κάθε αγάπη που δεν λαμβάνει υπόψη τον Θεό, που δεν τον υπολογίζει, είναι μια αγάπη που τον αποκλείει. Μια τέτοια αγάπη, αντί για ευχαρίστηση, προκαλεί πόνο και οδύνη, αντί για ευτυχία, φέρνει δυστυχία. Διότι η εσωτερική φύση της καρδιάς έχει δημιουργηθεί για να αγαπά τον Θεό, η ουσία της καρδιάς έχει πλάσσει για να είναι ερωτευμένη με τον Θεό. Η χρήση ενός οργάνου που έχει δημιουργηθεί για τον Θεό για οτιδήποτε άλλο, αποτελεί προδοσία της εμπιστοσύνης, μια παράνομη πράξη και μια διαφθορά, και γι’ αυτό, αντί για την επιθυμητή ευχαρίστηση και ευτυχία, μετατρέπεται σε μια βρύση που χύνει πόνο και θλίψη. Το να ανοίγεις το εσωτερικό της καρδιάς, που έχει δημιουργηθεί για να φέρει την αγάπη του αληθινού και αιώνιου Θεού, να αντανακλά τον έρωτά του, να είναι ερωτευμένη με την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπειά του, και που με αυτή την πλευρά αποτελεί ένα καθρέφτη του Σαμάντ (Θεός), σε φθαρτά, εφήμερα, άχρηστα και ασήμαντα πράγματα, να την απασχολείς με αυτά, σημαίνει να προσκαλείς τον πόνο και τη θλίψη.
Διότι
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
