«Ω άνθρωποι! Ο Κύριός σας είναι ένας! Ο πατέρας και η μητέρα σας είναι ένας! Η αραβική καταγωγή δεν βρίσκεται ούτε στον πατέρα ούτε στη μητέρα σας. Είναι απλώς μια ονομασία που εσείς δώσατε. Ο Άραβας δεν υπερέχει του μη Άραβα. Η υπεροχή έγκειται στην πίστη και την υπακοή στον Θεό. Όσοι πιστεύουν και υπακούουν στον Θεό είναι όλοι ανώτεροι. Όλοι πρέπει να το γνωρίζουν αυτό και να μην επιτρέψετε να εισχωρήσει ανάμεσά σας η διάκριση της ανωτερότητας με βάση τη φυλή!»
– Είναι αυτό το χαντίθ αληθινό;
– Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν) σε αυτό το χαντίθ
”
…Η αραβικότητα δεν υπάρχει ούτε στον πατέρα σου ούτε στη μητέρα σου, είναι απλώς ένα όνομα που εσύ έδωσες…”
Τι εννοούσε με αυτό;
– Επίσης, πώς εξηγείται η δημιουργία των φυλών και των εθνών στη θρησκεία μας;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Η σωστή μετάφραση του σχετικού χαντίθ έχει ως εξής:
«Ω άνθρωποι! Σίγουρα ο Κύριός σας είναι ένας, ο πατέρας σας είναι ένας, η θρησκεία σας είναι μία. Η αραβική γλώσσα δεν είναι ο πατέρας ούτε η μητέρα κανενός από εσάς. Είναι απλώς μια γλώσσα. Επομένως, όποιος μιλάει αραβικά είναι Άραβας.»
(Ιμπν Μανζούρ, Μουχτασάρου ταρίχι Διμάσκ λι Ιμπν Ασάκιρ, 14/41; από Ιμπν Ασάκιρ, Κενζου’λ-Ουμμάλ, αριθ. χ. 33936)
Αυτή η αφήγηση, η οποία μεταφέρεται από τον Μουάζ, είναι αποσπασματική.
Ο Προφήτης μας αναφέρθηκε σε αυτά τα ζητήματα κατόπιν παραπόνου του Μουάζ, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός ότι ένας υποκριτής έβριζε τους μη Άραβες συντρόφους του Προφήτη, όπως ο Σουχάιμπ ο Ρωμαίος, ο Μπιλάλ ο Αβησσυνός και ο Σαλμάν ο Πέρσης.
Εδώ δεν τίθεται θέμα άρνησης των εθνών. Το ζήτημα που τονίζεται είναι,
Ακόμη και αν ορισμένοι άνθρωποι σε μια κοινωνία μιλούν διαφορετικές γλώσσες, εξακολουθούν να είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας.
πρόκειται να καταμετρηθούν.
Πιο σημαντικό από τη γλώσσα είναι η πίστη στον ίδιο Θεό, στην ίδια θρησκεία. Άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι είναι τελικά παιδιά του ίδιου πατέρα / του Αδάμ και της ίδιας μητέρας / της Εύας.
“Όποιος μιλάει αραβικά είναι Άραβας.”
από την κατάθεσή του/της;
“Είτε είναι αραβικής καταγωγής είτε όχι, όποιος ζει σε μια κοινωνία δεν μπορεί να θεωρείται ξένος.”
πρέπει να καταλάβουμε. Για να το πούμε σύμφωνα με το κύριο θέμα του χαντίθ: ”
Όποιος ανήκει στην αραβική κοινωνία, ακόμα κι αν δεν είναι Άραβας στην καταγωγή, είναι πολίτης πρώτης κατηγορίας, όπως κάθε Άραβας.
πρέπει να καταλάβουμε.
Ας μην ξεχνάμε ότι το Ισλάμ, στις σχέσεις των κοινοτήτων, δίνει προτεραιότητα στη θρησκευτική ταυτότητα έναντι της εθνικότητας.
“θρησκευτικοί, ταξικοί και εθνικοί δεσμοί”
αποδέχεται.
(Νουρσί, Λόγοι, σελ. 133)
Σύμφωνα με αυτό, οι δεσμοί και οι συνδέσεις των κοινωνιών είναι η θρησκευτική ενότητα, η επαγγελματική ενότητα και η εθνική ενότητα.
Εξάλλου,
«Μόνο αν ανοιχτεί η Αποκρυφθείσα Πλάκα, τα αληθινά στοιχεία μπορούν να διαχωριστούν μεταξύ τους.»
Επομένως, το να θεμελιώνεις την κίνηση και την αφοσίωση στην ιδέα της αληθινής εθνικότητας είναι άσκοπο και μάλιστα πολύ επιβλαβές. Γι’ αυτό, ένας από τους ηγέτες των αρνητικών εθνικιστών και εθνικιστών, και μάλιστα πολύ αδιάφορος απέναντι στη θρησκεία, αναγκάστηκε να πει:
«Μία γλώσσα, μία θρησκεία, ένα έθνος.»
Αφού έτσι είναι. Όχι στην αληθινή ουσία, αλλά…
ίσως λόγω της σχέσης με τη γλώσσα, τη θρησκεία, την πατρίδα
θα εξεταστεί. Εάν είναι τρεις σε έναν, είναι ήδη ένα ισχυρό έθνος· εάν
Εάν λείπει κάποιος, τότε ξαναμπαίνει στο τμήμα ιθαγένειας.
.”
(Νουρσί, Επιστολές, σελ. 326)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
