– Ο Αλλάχ, ο Παντοδύναμος, διατάσσει ότι δημιούργησε αυτόν τον κόσμο για την αποστολή του Προφήτη μας και τον άλλο κόσμο για τη δουλεία του.
– Με ποια πτυχή ή για ποιο λόγο η υπακοή του Προφήτη μας μπορεί να υπερκεράσει την αποστολή του;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
– Στην ερώτηση;
«Ο Αλλάχ, ο Παντοδύναμος, διατάσσει ότι δημιούργησε αυτόν τον κόσμο για την αποστολή του Προφήτη μας και τον άλλο κόσμο για την υπακοή σε Αυτόν».
Δεν έχουμε βρει στίχο ή ιερό χαντίθ που να εκφράζει αυτήν την έννοια. Θα ήμασταν ευγνώμονες αν μας υποδεικνυόταν η πηγή ενός στίχου ή ιερού χαντίθ που να έχει αυτήν την έννοια.
– Σχετικά με αυτό, ο Δάσκαλος Μπεντιουζζαμάν έχει την εξής δήλωση:
«Ναι, για τον Παντοδύναμο Δημιουργό, που την άνοιξη μετατρέπει τη γη σε ένα χάος, που δημιουργεί εκατοντάδες χιλιάδες παραδείγματα ανάστασης, πώς θα μπορούσε η δημιουργία του Παραδείσου να είναι δύσκολη; Δηλαδή, όπως…»
η αποστολή του, στο άνοιγμα αυτού του οίκου δοκιμασίας
προκάλεσε,
Χωρίς εσένα, χωρίς εσένα, δεν θα είχα δημιουργήσει τους ουρανούς.
έγινε μύστης του μυστικού. Όπως εκείνος,
ακόμη και η λατρεία οδηγεί στο άνοιγμα της άλλης πόρτας της ευτυχίας
προκάλεσε.”
(Λόγια, σελ. 72)
Ο Μπεντιουζζαμάν αναφέρει αυτή τη φράση ως μία από τις αποδείξεις που παρουσιάζει για την απόδειξη της ανάστασης.
Η προφητεία και η λατρεία του Προφήτη Μωάμεθ
το χρησιμοποίησε επειδή το έδειχνε στον άξονα.
Πριν από την παραπάνω δήλωση, είχε επίσης επισημάνει τα εξής:
«Εάν η μετά θάνατον ζωή
απρόβλεπτες αιτίες,
εάν δεν υπήρχαν αποδείξεις της ύπαρξής του· μόνο
η μόνη προσευχή αυτού του ανθρώπου,
θα προκαλούσε την κατασκευή αυτού του Παραδείσου, η οποία είναι εξίσου εύκολη για την παντοδυναμία του Δημιουργού, όσο και η εφεύρεση της άνοιξής μας.”
(Λόγια, α.γ.)
– Δεν βρήκαμε καμία ένδειξη σε αυτή τη δήλωση του Ουσταδ ότι η δουλεία του προηγείται/υπερτερεί της αποστολής του. Εδώ,
Η προφητεία του Προφήτη Μωάμεθ υπήρξε η αιτία της δημιουργίας αυτού του σύμπαντος και της έναρξης αυτής της δοκιμασίας.
έχει διατυπωθεί. Η αιτιολόγηση αυτού του γεγονότος:
«Διότι ένα ακατανόητο βιβλίο, δίχως δάσκαλο, παραμένει απλώς ένα άχρηστο κομμάτι χαρτί.»
(Λόγια, σελ. 122)
υποδεικνύεται με τις λέξεις.
– Όπως κάθε δοκιμασία έχει ένα αποτέλεσμα, έτσι και η δοκιμασία του κόσμου θα έχει βεβαίως ένα αποτέλεσμα. Αφού αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι σε αυτόν τον κόσμο, θα πραγματοποιηθεί βεβαίως στον άλλο κόσμο.
Προς απόδειξη αυτού, εκτός από πολλές άλλες αποδείξεις, έχει προταθεί και η υπακοή του Προφήτη (ειρήνη ας είναι επ’ αυτόν) ως απόδειξη. Η αιτιολόγηση αυτής της αλήθειας έχει διατυπωθεί ως εξής:
«Άραγε, θα μπορούσα να πάρω όλη την ανθρωπότητα μαζί μου;»
Ας ακούσουμε τι ζητά ο Φαχρ-ι Κάινατ (ασμ), ο τιμώμενος της ανθρωπότητας και ο μοναδικός του σύμπαντος και του χρόνου, ο οποίος στέκεται πάνω στη γη, υψώνει τα χέρια του προς τον Αρς-ι Α’ζάμ και προσεύχεται με την αλήθεια της Αχμεδικής (ασμ) λατρείας, η οποία περιλαμβάνει την ουσία της λατρείας του ανθρώπινου γένους. Κοιτάξτε, ζητά αιώνια ευτυχία, αιώνια ζωή, Παράδεισο για τον εαυτό του και την κοινότητά του.
Επιδιώκει, μαζί με όλα τα θεία και ιερά ονόματα, να φανερώσει την ομορφιά τους στις καθρεφτιζόμενες υπάρξεις.
Ζητάει μεσολάβηση από εκείνα τα ονόματα, βλέπεις. Αν δεν υπήρχαν οι αναρίθμητες αιτίες και αποδείξεις της ύπαρξης της μεταθανάτιας ζωής·
Μόνο η προσευχή αυτού του ατόμου θα ήταν αρκετή για να προκαλέσει την κατασκευή αυτού του Παραδείσου, κάτι που είναι εξίσου εύκολο για την παντοδυναμία του Δημιουργού, όσο και η δημιουργία της άνοιξής μας.
.”
(Λόγια, σελ. 72)
Διότι, ο Θεός, ο απέραντα ελεήμων και γενναιόδωρος, ο οποίος ικανοποιεί τις ανάγκες ακόμα και του κουνουπιού, δεν είναι δυνατόν να μην ικανοποιήσει την υπέρτατη ανάγκη των ανθρώπων, που δημιούργησε ως τα ανώτερα πλάσματα, και ιδιαίτερα του αγαπημένου τους ηγέτη, του Προφήτη Μωάμεθ.
Ο δάσκαλος υπογράμμισε αυτή την αλήθεια στις ακόλουθες δηλώσεις του:
«Είναι άραγε δυνατόν:»
Να ακούει την πιο αμυδρή φωνή της ζωής, να ακούει τον πόνο της, να της δίνει θεραπεία, να την περιποιείται με απόλυτη φροντίδα και προσοχή, να την φροντίζει με επιμέλεια και να την κάνει να υπηρετεί τα μεγάλα πλάσματά Του, και μετά να μην ακούει την ηχηρή φωνή μιας μεγάλης, πολύτιμης, αιώνιας και ευαίσθητης ζωής, σαν τον ουράνιο ήχο; Και να μην δίνει σημασία στην πολύ σημαντική προσευχή, την ευαισθησία και την ικεσία της για την αιωνιότητα; Σαν να εξοπλίζει και να διοικεί έναν στρατιώτη με απόλυτη φροντίδα και να μην κοιτάζει τον υπάκουο και υπέροχο στρατό; Και να βλέπει το άτομο και να μην βλέπει τον ήλιο; Να ακούει το κουνούπι και να μην ακούει τον κεραυνό; Αλίμονο, χίλιες φορές αλίμονο!”
(Λόγια, σελ. 107)
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες:
– Ο Προφήτης Μωάμεθ ως Δούλος (του Θεού)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
