Επηρεάζεται το σώμα του νεκρού που τοποθετείται στον τάφο από την τιμωρία του τάφου;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ο θάνατος δεν είναι ανυπαρξία. Είναι η πύλη σε έναν ωραιότερο κόσμο. Όπως ένας σπόρος που μπαίνει κάτω από τη γη, φαινομενικά πεθαίνει, σαπίζει και χάνεται. Αλλά στην πραγματικότητα περνάει σε μια ωραιότερη ζωή. Από τη ζωή του σπόρου περνάει στη ζωή του δέντρου.
Ακριβώς όπως συμβαίνει με αυτό, ένας άνθρωπος που πεθαίνει, φαινομενικά μπαίνει στη γη και σαπίζει, αλλά στην πραγματικότητα αποκτά μια τελειότερη ζωή στον κόσμο του Μπερζάχ και του τάφου.
Σώμα και ψυχή είναι σαν λάμπα και ηλεκτρισμός. Όταν σπάσει η λάμπα, ο ηλεκτρισμός δεν εξαφανίζεται, εξακολουθεί να υπάρχει. Ακόμα κι αν δεν τον βλέπουμε, πιστεύουμε ότι ο ηλεκτρισμός εξακολουθεί να υπάρχει. Ακριβώς έτσι, με το θάνατο, η ψυχή αποχωρίζεται από το σώμα. Αλλά εξακολουθεί να υπάρχει. Ο Θεός, ντύνει την ψυχή με ένα ωραιότερο ένδυμα/σώμα, ένα λεπτεπίλεπτο περίβλημα, και της επιτρέπει να συνεχίσει τη ζωή της στον κόσμο του τάφου. Η ψυχή θα λάβει την ανταμοιβή ή την τιμωρία με αυτό το νέο ένδυμα.
Μετά τον θάνατο, η ψυχή παραμένει γυμνή, αλλά διαθέτει ένα λεπτεπίλεπτο σώμα, στολισμένο με τις δικές της αισθήσεις. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, οι άγγελοι την ντύνουν με ενδύματα από φως και σκότος. (Μουσλίμ, Παράδεισος, 17) Επειδή η ψυχή έχει ένα λεπτεπίλεπτο σώμα, στολισμένο με αισθήσεις, ακολουθεί το σώμα, βλέπει το σώμα που τοποθετείται στον τάφο και ακούει τα βήματα όσων έρχονται στον τάφο. (Μουσλίμ, Παράδεισος, 17)
Γι’ αυτόν τον λόγο ο Προφήτης μας (ειρήνη σε αυτόν),
«Ο τάφος είναι είτε ένας κήπος από τους κήπους του παραδείσου, είτε μια τρύπα από τις τρύπες της κόλασης.»
μας πληροφορεί για την ύπαρξη της ζωής μετά τον θάνατο και για το πώς θα είναι.
Αν ένας πιστός πεθάνει από μια ανίατη ασθένεια, είναι μάρτυρας. Τέτοιους μάρτυρες τους ονομάζουμε πνευματικούς μάρτυρες. Οι μάρτυρες, από την άλλη, κυκλοφορούν ελεύθερα στη ζωή μετά θάνατον. Δεν γνωρίζουν ότι έχουν πεθάνει. Νομίζουν ότι ζουν. Γνωρίζουν μόνο ότι ζουν μια πιο τέλεια ζωή. Ο Προφήτης μας (ειρήνη σ’ αυτόν),
“Ο μάρτυρας δεν αισθάνεται τον πόνο του θανάτου.”
ορίζει.
Στο Κοράνι αναφέρεται ότι οι μάρτυρες δεν πεθαίνουν. Δηλαδή, δεν συνειδητοποιούν ότι έχουν πεθάνει. Φανταστείτε, για παράδειγμα, δύο άνδρες. Βρίσκονται μαζί σε έναν υπέροχο κήπο σε ένα όνειρο. Ο ένας ξέρει ότι ονειρεύεται. Ο άλλος δεν το ξέρει. Ποιος απολαμβάνει περισσότερο; Φυσικά, αυτός που δεν ξέρει ότι ονειρεύεται. Αυτός που ξέρει ότι ονειρεύεται, σκέφτεται: “Αν ξυπνήσω τώρα, θα χάσω αυτή την απόλαυση”. Ο άλλος, όμως, απολαμβάνει την απόλαυση πλήρως και αληθινά.
Οι συνηθισμένοι θνητοί στερούνται την πλήρη απόλαυση του θανάτου, επειδή γνωρίζουν ότι πεθαίνουν. Αντίθετα, οι μάρτυρες απολαμβάνουν τον θάνατο στο έπακρο, επειδή δεν γνωρίζουν ότι πεθαίνουν.
Οι ψυχές των ανθρώπων που πεθαίνουν με πίστη και δεν υφίστανται βασανιστήρια στον τάφο, περιπλανώνται ελεύθερα. Γι’ αυτό μπορούν να πάνε και να έρθουν σε πολλά μέρη. Μπορούν να βρίσκονται σε πολλά μέρη ταυτόχρονα. Είναι δυνατόν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ακόμη και ο Άγιος Χαμζά (ρα), ο κύριος των μαρτύρων, έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους και εξακολουθεί να βοηθάει.
Οι άνθρωποι έρχονται από τον κόσμο των πνευμάτων στη μήτρα της μητέρας και από εκεί γεννιούνται στον κόσμο. Εδώ συναντιούνται και επικοινωνούν. Ακριβώς έτσι, οι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο γεννιούνται στην άλλη πλευρά με τον θάνατο και περιπλανιούνται εκεί. Όπως εμείς αποχαιρετούμε αυτούς που φεύγουν από εδώ, έτσι και από την πλευρά του τάφου υπάρχουν εκείνοι που υποδέχονται αυτούς που φεύγουν από εδώ. Ελπίζουμε ότι εμείς, με πρώτο τον Προφήτη μας (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού), θα συναντήσουμε εκεί όλους τους αγαπημένους μας. Αρκεί να είμαστε αληθινοί υπηρέτες του Θεού.
Όπως υποδεχόμαστε εδώ το νεογέννητο παιδί, έτσι ελπίζουμε να μας υποδεχτούν και οι φίλοι μας όταν περάσουμε στην άλλη πλευρά. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η πίστη στον Θεό, η υπακοή σε Αυτόν και στον Προφήτη Του (ειρήνη ας είναι επ’ αυτού) και ο θάνατος με πίστη.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
