Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Ναΐλα μπιντ αλ-Φαραφίσα μπ. Αχβάς αλ-Κελμπίγια (απεβίωσε μετά το 35/656),
Είναι η σύζυγος που βρισκόταν δίπλα στον Οσμάν (ο Θεός να τον ευλογεί) όταν μαρτύρησε.
Ήταν κόρη ενός χριστιανού πατέρα από την φυλή Μπενί Κελμπ και παντρεύτηκε τον Οθμάν (ρα) το πέμπτο έτος της χαλιφάτης του (28/648-49), με τη μεσολάβηση του Σαΐντ μπιν Ας, κυβερνήτη της Κούφας, ή του Ουαλίντ μπιν Ούκμπα, ο οποίος στάλθηκε για να συλλέξει ζακάτ από τη φυλή Κελμπ. Την έφερε στη Μεδίνα ο αδελφός της Νταμπ, ο οποίος είχε προηγουμένως ασπαστεί το Ισλάμ, και ασπάστηκε το Ισλάμ μετά το γάμο της με τον Οθμάν (ρα). Κατά τη διάρκεια του γάμου, ο Οθμάν (ρα) της έδωσε 10.000 δίρχα ως προίκα και ένα ζευγάρι σκλάβων από το Κιρμάν ως υπηρέτες.
Από τις ομιλίες που έκανε μετά τη δολοφονία του Οθμάν (ρα) και από την επιστολή που έγραψε στον Μουαβία, γίνεται κατανοητό ότι έλαβε καλή εκπαίδευση στη Μεδίνα μετά το γάμο της. Οι πηγές αναφέρουν επίσης την ποιητική της ικανότητα, την ευφυΐα και την ωριμότητά της, και παραθέτουν ποιήματα που έγραψε.
Η Ναΐλα, η οποία βρισκόταν στο πλευρό του Χαλίφη Οθμάν (ρα) στις πιο δύσκολες στιγμές, κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει την πολιτική κρίση στην οποία είχε περιέλθει. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, ο Οθμάν (ρα), ακολουθώντας τις προτάσεις του Αλί (ρα), απηύθυνε λόγο απολογίας στους κατοίκους της Μεδίνας και στους αντιπάλους του στο τζαμί. Στο τέλος του λόγου του, εξέφρασε τη μετάνοιά του για τα λάθη του και ζήτησε να του κοινοποιηθούν οι κριτικές σχετικά με τις πράξεις του. Αν και έτσι δημιουργήθηκε μια ευνοϊκή ατμόσφαιρα, όταν ο χαλίφης επέστρεψε στο σπίτι του, συνάντησε τους ηγέτες των Ουμειάδων, οι οποίοι δεν είχαν ακούσει τον λόγο του. Τότε, ξέσπασε έντονη διαμάχη ανάμεσα στον Μαρουάν ιμπν Χακίμ, ο οποίος θεώρησε τον λόγο ως σοβαρό πολιτικό λάθος, και τη Ναΐλα, η οποία τον θεώρησε σωστό. Όταν τα γεγονότα κλιμακώθηκαν, η Ναΐλα συμβούλευσε τον σύζυγό της να απομακρύνει τον Μαρουάν και να ζητήσει βοήθεια από τον Αλί (ρα). Όταν οι εξεγερμένοι εισέβαλαν, εκείνη άνοιξε τα μαλλιά της και τα άφησε να πέσουν, ελπίζοντας ότι θα σεβαστούν τον σύζυγό της και θα αποχωρήσουν. Όταν η ελπίδα της διαψεύστηκε, έπεσε μπροστά στον Οθμάν (ρα) και έχασε δύο δάχτυλα προσπαθώντας να σταματήσει τις σπαθιές. Την ίδια νύχτα, με τη βοήθεια ενός-δύο φίλων, κήδευσε κρυφά το σώμα του Οθμάν (ρα) στο νεκροταφείο Μπακί.
Ο Αμπούλ-Φαράτζ αλ-Ισφαχάνι παραθέτει το κείμενο μιας επιστολής που η Ναΐλα έστειλε στον Μουαβία, η οποία εξηγεί το γεγονός της δολοφονίας του Οσμάν (ρα).
(al-Aghani, XV, 325-326)
Δεν είναι σαφές αν έγραψε αυτή την επιστολή κατόπιν αιτήματος του Μουαβία ή αυθόρμητα· ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την πολιτική που ακολούθησε ο Μουαβία τόσο πριν από την πολιορκία του Οσμάν (ρα) όσο και μετά τη δολοφονία του, μπορεί να ειπωθεί ότι την έγραψε κατόπιν δικής του επιθυμίας. Διότι ο Μουαβία, εκθέτοντας στο τζαμί της Δαμασκού το αιματοβαμμένο χιτώνιο του Οσμάν (ρα) και τα δάχτυλα της Νάιλε, που είχαν σταλεί μαζί με την επιστολή, κατάφερε να πείσει τους Σύριους για την ορθότητα της πολιτικής του και να εξασφαλίσει τη συνεχιζόμενη υποστήριξή τους.
Μετά τη δολοφονία του Οθμάν (ρα), φαίνεται ότι η Ναΐλα επέστρεψε στη φυλή Κελμπ, που ζούσε στην περιοχή της Συρίας. Στη συνέχεια απέρριψε τις προτάσεις γάμου που της έγιναν, και απάντησε στον Μουαβία, ο οποίος επέμενε υπερβολικά, στέλνοντάς του δύο από τα μπροστινά της δόντια. Πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της με ηρεμία ανάμεσα στη φυλή της. Η Ναΐλα, η οποία έζησε επτά χρόνια παντρεμένη με τον Οθμάν (ρα), απέκτησε τρεις κόρες: την Ουμ Χαλίντ, την Ερβά και την Ουμ Εμπάν. Ο Ιμπν Σα’ντ αναφέρει μόνο μία κόρη, τη Μαριάμ (ετ-Ταμπακάτ, ΙΙΙ, 54). Ωστόσο, οι πληροφορίες που υπάρχουν στις πηγές, σχετικά με το κανάλι που ονομάζεται Χαλίτζου Μπενάτι Οθμάν, το οποίο ο Οθμάν (ρα) άνοιξε για την άρδευση των κτημάτων του στο Τζουρφ, τρία μίλια βόρεια της Μεδίνας, και το οποίο πήρε το όνομά του από τις κόρες του από τη Ναΐλα, υποδηλώνουν ότι οι κόρες του ήταν περισσότερες από μία.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Ιμπν Σα’ντ, αλ-Ταμπακάτ, III, 54, 58, 74, 78-79; V, 13; VIII, 483; Μουσάμπ μπ. Αμπντουλλάχ αλ-Ζουμπεϊρί, Κιτάμπ Νεσεμπ Κουρεΐς (εκδ. Ε. Λεβί-Προβενσάλ), Κάιρο 1982, σ. 105, 112; Ιμπν Χαμπίμπ, αλ-Μουχαμπέρ, σ. 396; Μπελαζουρί, Ενσάμπ, IV/1, σ. 484, 496-497, 554, 571, 591-593, 601; V, 12; ο.π., Φουτούχ (Φαγιά), σ. 18; Ταμπερί, Ιστορία (Αμπούλ-Φαζλ), IV, 360-363, 413; Ιμπν Αμπντουρραμπίχ, αλ-‘Ικντ αλ-Φερίδ (εκδ. Μουφίντ Μ. Κουμέιχα – Αμπουλμετζίτ αλ-Τερχίνι), Βηρυτός 1404/1983, III, 199, 323; V, 48, 50; VII, 98; Αμπούλ-Φαράτζ αλ-Ισφαχάνι, αλ-Αγάνι, XV, 322-326; Ιμπν Ασάκιρ, Ταρίχ Ντιμάσκ (Αμρί), LXX, 135-141; Αχμέντ Μουχάμμεντ αλ-Χαουφί, αλ-Μερ’ε φιλ-σι’ριλ-Τζαχιλί, Κάιρο, χ.χ. (Δάρου Νεχδάτι Μισρ), σ. 142; Αχμέντ Χαλίλ Τζουμά, Νισά’ουν μιν ‘ασριτ-ταμπι’ίν, Δαμασκός 1412/1992, σ. 53-66; Αμπντουλκάδιρ Φεγιάζ Χαρφούς, Φασίχατ αλ-Αράμπ και μπελτιάτουμ φιλ-Τζαχιλίγια καιλ-Ισλάμ (εκδ.), Δαμασκός 1415/1994, σ. 224-230.
(βλ. TDV Ισλαμική Εγκυκλοπαίδεια, λήμμα Naile bint. Ferafisa, τόμ. 32, σελ. 314-315, Επιμέλεια: RIZA SAVAŞ)
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
