Ένα χαντίθ που με ενδιαφέρει.
– Σε μια ερώτηση σχετικά με το αν οι γυναίκες φορούν μαντίλα στον παράδεισο, γράψατε ένα χαντίθ που αναφέρεται στη μαντίλα των γυναικών και στη συνέχεια είπατε ότι σε ορισμένες παραδόσεις αναφέρεται ως στέμμα της γυναίκας. Μπορείτε να γράψετε ποιες είναι αυτές οι παραδόσεις που αναφέρουν το στέμμα της γυναίκας και ποια είναι η αυθεντικότητά τους; Είναι αξιόπιστες ή έγκυρες;
– Οι πληροφορίες που αναφέρονται στην ιστοσελίδα σας είναι οι εξής:
Σύμφωνα με όσα μεταφέρθηκαν από τον Χαζράτ Ενές, ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη σε αυτόν) είπε:
«Μια βόλτα στο δρόμο του Θεού, είτε το πρωί είτε το βράδυ – οποιαδήποτε στιγμή – είναι αναμφίβολα καλύτερη από τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν. Και βέβαια, μια θέση στον Παράδεισο, όσο μικρή κι αν είναι, όσο το διάστημα ανάμεσα σε δύο βέλη ή όσο το μέρος που πατάει το πόδι, είναι καλύτερη από τον κόσμο και όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτόν. Αν μια γυναίκα από τις γυναίκες του Παραδείσου κατέβαινε στη Γη, σίγουρα θα φώτιζε το διάστημα ανάμεσα στη Γη και τον Ουρανό και θα το γέμιζε με ωραία μυρωδιά. Και βέβαια, το μαντήλι της – δηλαδή η μαντίλα της…»
– (βλ. Ιμπν Χατζάρ, ερμηνεία του σχετικού χαντίθ)
είναι καλύτερος από τον κόσμο και από οτιδήποτε υπάρχει στον κόσμο.”
(Μπουχάρι, Ρικάκ, 51)
– Σε ορισμένες παραδόσεις αναφέρεται ως “το στέμμα της γυναίκας”.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, ό.π.)
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Υπάρχουν μερικές παρόμοιες αφηγήσεις σχετικά με αυτό το θέμα στο Μπουχάρι.
Ας ξαναγράψουμε την αφήγηση που αναφέρεται στην ερώτηση και προέρχεται από τον Άγιο Άνις:
“Το πρωί ή το βράδυ”
-οποτεδήποτε-
Μια πορεία που γίνεται στο δρόμο του Θεού είναι αναμφίβολα ανώτερη από τον κόσμο και από όλα τα πράγματα που υπάρχουν σ’ αυτόν. Και σίγουρα, στον Παράδεισο, η απόσταση ανάμεσα στα τόξα κάποιου από εσάς ή το πέλμα του ποδιού του…
[Σε μια αφήγηση: Το ραβδί “Κιντ” (σύμφωνα με τον Ιμπν Χατζάρ, το μήκος του είναι 6/14 πήχεις) -χτυπήθηκε-]
Μια θέση, όσο μικρή κι αν είναι, είναι ανώτερη από τον κόσμο και από ό,τι υπάρχει σ’ αυτόν. Αν μια γυναίκα από τις γυναίκες του Παραδείσου κατέβαινε στη γη…
(κατά μίαν εκδοχήν: στους κατοίκους της γης)
Αν είχε βγει, σίγουρα θα φώτιζε τον χώρο ανάμεσα στη γη και τον ουρανό και θα τον γέμιζε με μια υπέροχη μυρωδιά. Και αναμφίβολα, η μοίρα εκείνης της γυναίκας…
-δηλαδή το μαντήλι- (αυτή η εξήγηση υπάρχει και σε μια αφήγηση του Μπουχάρι / h.no: 6568, σε μια άλλη αφήγηση αναφέρεται ως το ύφασμα πάνω από το κεφάλι / βλ. h.no: 2796)
είναι καλύτερος από τον κόσμο και από οτιδήποτε υπάρχει στον κόσμο.”
(Μπουχάρι, Ρικάκ, 51)
Στην έρευνά μας
Δεν βρήκαμε καμία πληροφορία που να υποδηλώνει ότι οι γυναίκες θα φορούν μαντίλα στον παράδεισο.
Δεν μπορούμε να πούμε ότι οι εκφράσεις σε αυτό το χαντίθ σίγουρα υποδεικνύουν ότι πρόκειται για μαντίλα.
Διότι:
α)
Που αναφέρεται στο χαντίθ.
«Νασίφ»
Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, η λέξη αυτή δεν αναφέρεται σε μαντίλα, αλλά σε ένα ύφασμα που τοποθετείται στο κεφάλι για διακόσμηση και ομορφιά.
(βλ. Ιμπν Χατζάρ, ό.π.)
β)
Το πλαίσιο και η αλληλουχία του χαντίθ δεν υποδεικνύουν ότι πρόκειται για μαντίλα. Πράγματι, ορισμένοι μελετητές το αμφισβητούν.
“το στέμμα στο κεφάλι”
όπως έχει δηλωθεί.
γ)
Δεν έχουμε βρει καμία αναφορά σε τέτοια υποχρέωση σε κανένα άλλο χαντίθ. Αυτό σημαίνει
“αν χρειαζόταν”
Αυτό θα τονιζόταν επανειλημμένα στα χαντίθ, ίσως και στα εδάφια. Επομένως, δεν μπορεί να εξαχθεί τέτοιο συμπέρασμα από αυτό το χαντίθ, το οποίο αναφέρεται απλώς στις ομορφιές των γυναικών στον παράδεισο.
Άρα, αυτό το χαντίθ αναφέρεται στον παράδεισο και στις ομορφιές όσων εισέρχονται σε αυτόν, και
ακόμη και το στολίδι στο κεφάλι της γυναίκας του παραδείσου είναι ανώτερο από τον κόσμο και από οτιδήποτε υπάρχει σε αυτόν
αναφέρει.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
