– Είμαι δημόσιος υπάλληλος και χρειάζομαι μια δεύτερη δουλειά, γιατί δεν μπορώ καν να παντρευτώ χωρίς μετρητά!!! Δεν έχω κανέναν να δανειστώ, και αν πάρω δάνειο από την τράπεζα, θα πληρώνω τόκους. Επιπλέον, πρέπει να φροντίσω τη μητέρα και τον πατέρα μου, ο πατέρας μου είναι 57 ετών και εξακολουθεί να εργάζεται. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, ο μισθός του δημοσίου υπαλλήλου δεν φτάνει και χρειάζομαι μια δεύτερη δουλειά, αλλά το κράτος, ευτυχώς, δεν επιτρέπει ούτε καν μια δεύτερη δουλειά, ακόμα και αν είναι νόμιμη. Καταλαβαίνω την απαγόρευση του εμπορίου, αλλά γιατί απαγορεύει ή μήπως απαγορεύει σε έναν άνθρωπο να πουλήσει τις γνώσεις του (όπως συμβουλευτικές υπηρεσίες);
– Σκέφτομαι να κάνω συμβουλευτική δουλειά με το όνομα του πατέρα μου (δεν ξέρω πόσο νόμιμο είναι), αλλά τώρα προκύπτει το θέμα των φόρων. Ένας λογιστής έκανε υπολογισμούς και είπε ότι ακόμα και αν δεν κερδίζω τίποτα, θα έχω μηνιαία έξοδα 600-700 TL, εκ των οποίων 300-400 TL είναι για το Bağkur (συνταξιοδοτικό ταμείο) και 100 TL για τον λογιστή. Όπως καταλαβαίνετε, ο φόρος που πληρώνω στο κράτος είναι 150-200 TL, οπότε γιατί πρέπει να πληρώνω και το Bağkur και τον λογιστή; Αφού ο πατέρας μου είναι ήδη ασφαλισμένος, γιατί πρέπει να εγγραφώ και εγώ στο Bağkur; Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, θέλω να θέσω τις ερωτήσεις μου:
1. Αντί να πληρώνω φόρους, θα μπορούσα να κάνω φιλανθρωπία και να ξοδεύω ένα τέτοιο ποσό μηνιαίως; Θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους φόρους; (Αν έδινα 150-200 TL σε φτωχούς)
2. Γιατί η μη καταβολή φόρων θεωρείται αμαρτία; Το κράτος επιβάλλει φόρους αν θέλει, αλλιώς όχι. Μπορεί να θεσπίσει νέους φόρους όποτε θέλει, να χορηγήσει αμνηστία ή να καταργήσει φόρους. Σε αυτή την περίπτωση, δεν φαίνεται σαν να καθορίζει το κράτος, Θεός φυλάξοι, αν κάτι είναι αμαρτία ή όχι;
– Συγγνώμη που έγινε λίγο μακρύ, αλλά δεν ήξερα σε ποιον να απευθυνθώ και είμαι πολύ απογοητευμένος. Προσπαθώ να κάνω κάτι μέσα στα πλαίσια του επιτρεπτού, αλλά συνέχεια βρίσκω εμπόδια. Θα σας παρακαλούσα να με ενημερώσετε αναλυτικά. Ο Θεός να σας ευλογεί.
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στην πρώτη σας ερώτηση
“…αντί να πληρώνω φόρους, αν έκανα φιλανθρωπία και ξόδευα τόσα χρήματα το μήνα, θα μπορούσε να αντικαταστήσει τους φόρους; (αν έδινα 150-200 λίρες σε φτωχούς)”
Ας το αναφέρουμε, επειδή γράφτηκε ως εξής:
Η εθελοντική δωρεά κάποιου για φιλανθρωπικούς σκοπούς δεν υποκαθιστά την πληρωμή φόρου που οφείλεται στο κράτος.
Επειδή οι αρχές της φορολογίας καθορίζονται από το κράτος μας, ενώ όποιος κάνει φιλανθρωπία με δική του βούληση, καθορίζει ο ίδιος το ποσό της φιλανθρωπίας που θα κάνει. Ωστόσο, η φορολογία είναι ξεχωριστή και η φιλανθρωπία είναι ξεχωριστή.
Στη δεύτερη ερώτησή σας
“Το κράτος επιβάλλει φόρους όποτε θέλει και όποτε δεν θέλει, δεν επιβάλλει. Μπορεί να θεσπίσει έναν νέο φόρο όποτε θέλει, να κηρύξει αμνηστία ή να καταργήσει τον φόρο όποτε θέλει. Σ’ αυτή την περίπτωση, δεν είναι σαν να ορίζει το κράτος αν κάτι είναι χαλάλ ή χαράμ – Θεός φυλάξοι;”
Επειδή γράψατε:
Η φορολογία είναι καθήκον του πολίτη, ενώ η ζακάτ είναι θρησκευτική υποχρέωση.
Επίσης, η διαφορά μεταξύ ζακάτ και φόρου: υποχρέωση, κύριος σκοπός, ποσοστό, ποσό και τόποι δαπάνης.
(Αλ-Τάουμπα, 9/60)
διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την έννοια. Επομένως, οι φόροι που καταβάλλονται στο κράτος δεν υποκαθιστούν τη ζακάτ. Η ζακάτ πρέπει να καταβάλλεται επιπλέον.
(Α’ Διεθνές Συνέδριο για τα Σύγχρονα Ζητήματα του Ισλαμικού Εμπορικού Δικαίου, Κόνια, 1997, 996; Καραντάουι, Φικχ αλ-Ζακάτ, Βηρυτός 1393/1983, ΙΙ, 1118).
Η φοροδιαφυγή δεν είναι θεμιτή.
Αυτός που φοροδιαφεύγει, ευθύνεται για το ποσό του φόρου που απέφυγε να πληρώσει.
Στο Ισλάμ υπάρχει φορολογία.
Φόροι με θρησκευτικό χαρακτήρα, όπως η ζακάτ, η ούσρ και η σαδικά, εισπράττονταν μόνο από μουσουλμάνους, ενώ φόροι όπως η τζιζια και η χαράτ εισπράττονταν από μη μουσουλμάνους. Εκτός αυτών, το κράτος, ανάλογα με τις ανάγκες του, επέβαλλε και εισέπραττε φόρους με διάφορες ονομασίες. Ωστόσο, τα έσοδα από αυτούς τους φόρους διατίθεντο σε διαφορετικούς σκοπούς. Τα ποσοστά φορολογίας κυμαίνονταν γενικά από 2,5% έως 10%.
Η Ζακάτ είναι μια οικονομική πράξη λατρείας, η οποία συλλεγόταν από το κράτος την εποχή του Προφήτη Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν) και διανεμόταν στις οκτώ κατηγορίες που ορίζονται στο Κοράνι.
(Αλ-Τάουμπα, 9/60, 103)
Σήμερα, η ζακάτ δεν συλλέγεται από το κράτος, και οι φόροι που συλλέγει το κράτος δεν διατίθενται στις οκτώ κατηγορίες που αναφέρονται στο Κοράνι, αλλά στις δημόσιες υπηρεσίες. Επομένως, οι φόροι που καταβάλλονται στο κράτος σήμερα δεν υποκαθιστούν τη ζακάτ, ούτε μπορούν να λογιστούν ως ζακάτ.
Οικονομικές υποχρεώσεις που επιβάλλονται στα άτομα για το κοινό καλό και τη διεξαγωγή των κρατικών υποθέσεων.
“φόρος”
Ονομάζεται φόρος. Τα κράτη προσπαθούν να καλύψουν τα έξοδα των δημόσιων υπηρεσιών, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η ασφάλεια κ.λπ., με δίκαιη κατανομή μεταξύ των πολιτών μέσω της φορολογίας και να διαχειρίζονται αυτές τις υπηρεσίες. Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, αν και η ζακάτ και οι φόροι παρουσιάζουν ομοιότητες σε ορισμένες πτυχές, διαφέρουν ως προς τον τρόπο δαπάνης τους, επομένως το άτομο…
“Πληρώνω φόρους, επομένως δεν χρειάζεται να πληρώνω ζακάτ.”
Δεν μπορεί. Η καταβολή φόρων δεν τον απαλλάσσει από την υποχρέωση της ζακάτ. Η καταβολή φόρων είναι καθήκον του πολίτη.
Όσοι δεν πληρώνουν τους φόρους τους ή κάνουν ψευδείς δηλώσεις για να φοροδιαφύγουν, είναι υπεύθυνοι νομικά, καθώς και θρησκευτικά.
Όπως είναι αμαρτία να πράττεις όσα απαγορεύονται στη θρησκεία μας, έτσι είναι αμαρτία και να συναινείς ή να βοηθάς στην τέλεση τέτοιων πράξεων. Συνεπώς, εφόσον κάποιος έχει εναλλακτικές δυνατότητες για να κερδίσει με νόμιμο τρόπο, δεν επιτρέπεται να κερδίζει χρήματα κάνοντας πράγματα που απαγορεύονται από τη θρησκεία.
Εν ολίγοις, η φοροδιαφυγή από έναν μουσουλμάνο ή η συναίνεσή του σε φοροδιαφυγή δεν είναι θρησκευτικά αποδεκτή.
Με άλλα λόγια, η παράνομη εργασία και η φοροδιαφυγή, που ζημιώνουν το κράτος, αποτελούν παραβίαση των δικαιωμάτων όχι ενός ατόμου, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Η μη συμμόρφωση με τους νόμους που θεσπίζει το κράτος στο εμπόριο ή η εξαπάτηση σε αυτό το θέμα, η φοροδιαφυγή ή η μη καταβολή φόρων αποτελούν παραβίαση των δικαιωμάτων των άλλων και δεν είναι επιτρεπτή από θρησκευτική άποψη. Επομένως, η καταγγελία των φοροφυγάδων είναι επιτρεπτή.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
Σχόλια
Ασναζ
Ευχαριστώ για την εξήγηση. Ωστόσο, θα ήθελα να προσθέσω μερικές ερωτήσεις στις εξηγήσεις σας: Σήμερα, το κράτος εισπράττει φόρους που φτάνουν το 50%, και όπως αναφέρατε, δεν περιορίζεται μόνο στο 10%. Μερικά σύγχρονα κράτη είναι κράτη πρόνοιας και βοηθούν τους πολίτες με χαμηλό εισόδημα. Δηλαδή, το κράτος παρέχει βοήθεια σε άτομα με οικονομικές δυσκολίες, τόσο σε χρήμα όσο και σε είδος, και σύμφωνα με το σύνταγμα, αυτή η ευθύνη ανήκει στο κράτος. Όταν ο ίδιος ο πολίτης προσπαθεί να δώσει ζακάτ, υπάρχει πιθανότητα να μην μπορέσει να βρει με ακρίβεια ποιος είναι ο φτωχός. Ή μπορεί να συμβεί να βοηθούν πολλοί άνθρωποι ένα άτομο. Επομένως, είναι πιο υγιές να αναλαμβάνει το κράτος, το οποίο είναι επαγγελματικά οργανωμένο και απασχολεί άτομα για αυτές τις εργασίες, την παροχή βοήθειας. Στην περίπτωση αυτή, αν πληρώνονται φόροι, είναι ακόμα απαραίτητο να δίνεται ζακάτ; Ευχαριστώ.
Επιμελητής
Ναι, χρειάζεται.
