– Η ευθύνη για τις ανύπαντρες κοπέλες ανήκει στον πατέρα;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Δεν υπάρχει καθορισμένο όριο ηλικίας για την τέλεση γάμου.
Ωστόσο, η εγγύηση αφορά τις ηλικιακές διαφορές που ενδέχεται να προκαλέσουν προβλήματα στη συζυγική ζωή.
(ισοδυναμία)
Από αυτή την άποψη, πρέπει να δοθεί προσοχή σε αυτό το θέμα.
Στα οφέλη του γάμου στο Ισλάμ,
να βρει γαλήνη, να διαιωνίσει το ανθρώπινο γένος και να προστατευθεί από το αμαρτωλό
όπως υποδεικνύεται, η ηλικία κατά την οποία κάποιος από αυτούς θεωρείται απαραίτητος ή αναγκαίος είναι η ηλικία που συνιστάται για γάμο.
Με ωριμότητα
Η πρόκληση ορισμένων φυσιολογικών και ψυχολογικών αλλαγών από τον Θεό στον άνθρωπο, θα πρέπει να αποτελεί ένδειξη ότι η διαδικασία αυτή μπορεί πλέον να ξεκινήσει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι τρεις προαναφερθείσες ωφέλειες ή αιτίες επηρεάζονται επίσης από τον χαρακτήρα της κοινωνίας στην οποία ζούμε (όπως η ισλαμική κοινωνία, η κοινωνία της αμάθειας) και τις περιβαλλοντικές συνθήκες, καθένας πρέπει να καθορίσει αυτήν την ηλικία μόνος του. Μετά την ενηλικίωση, ο γάμος όσο το δυνατόν νωρίτερα συνιστάται τόσο από θρησκευτική όσο και από ιατρική άποψη.
Όσον αφορά τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι υποψήφιοι σύζυγοι,
για γυναίκες:
Πρωτίστως, να είναι ευσεβής, παρθένα, γόνιμη.
(μην είναι στείρος/α)
Αναζητούνται χαρακτηριστικά όπως η σωματική και ηθική ομορφιά, η ευγένεια και η τιμιότητα. Όσα από αυτά δεν είναι αποκλειστικά γυναικεία, αποτελούν χαρακτηριστικά και για τους άνδρες.
Και πάλι ο Αγγελιοφόρος του Θεού (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν):
«Η γυναίκα παντρεύεται για τέσσερα πράγματα: για τα πλούτη της, για την καταγωγή της, για την ομορφιά της και για τη θρησκεία της… Εσύ διάλεξε εκείνη που έχει ακεραιότητα στην πίστη της (για να μην υποφέρεις) και να ευλογηθεί το χέρι σου και το σπίτι σου.»
(Μπουχάρι, Νικάχ, 15; Μουσλίμ, Ραδά’ 4)
είπε ότι η ουσία του θέματος συνοψίζεται σε αυτό το ιερό χαντίθ.
Ανάλογα με την κατάσταση των μελλονύμφων, η γαμήλια τελετή
(του γάμου)
Η θρησκευτική απόφαση χωρίζεται σε υποχρεωτικές, ενδεδειγμένες, προαιρετικές, απαγορευμένες, απεχθείς ή επιτρεπόμενες κατηγορίες:
1.
Εάν κάποιος είναι βέβαιος ότι θα διαπράξει μοιχεία εάν δεν παντρευτεί, τότε πρέπει να παντρευτεί -εάν έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει την προίκα και να συντηρήσει τη σύζυγό του.
υποχρέωση
είναι.
2.
Επίσης, επιτρέπεται ο γάμος για όποιον κινδυνεύει να πέσει σε πορνεία εάν παραμείνει άγαμος, εφόσον έχει την οικονομική δυνατότητα να καταβάλει το γαμήλιο δώρο και να παρέχει διατροφή.
υποχρεωτικό
Εκτός από τους Χαναφίτες, η πλειοψηφία δεν κάνει διάκριση μεταξύ φαρζ και βατζίμπ.
(Ιμπν αλ-Χουμάμ, Φατχ αλ-Καντίρ, ΙΙ/342; αλ-Κασάνι, αλ-Μπεντάγι’, ΙΙ/260 κ.λπ.).
3.
Ο γάμος κάποιου για τον οποίο είναι βέβαιο ότι θα κακοποιήσει τη σύζυγό του.
απαγορευμένο
Εάν κάποιος φοβάται τόσο την αμαρτία της μοιχείας όσο και την κακοποίηση της συζύγου του, τότε προτιμάται η αποφυγή της αμαρτίας. Διότι, όταν σε ένα ζήτημα συνυπάρχουν το επιτρεπτό και το απαγορευμένο, κατ’ αρχήν υπερισχύει το απαγορευμένο και πρέπει να το αποφεύγουμε. Πράγματι, στο ιερό κείμενο αναφέρεται…
«Όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να παντρευτούν, ας διατηρήσουν την αγνότητά τους, μέχρις ότου ο Αλλάχ τους πλουτίσει με τη χάρη και την ευλογία Του.»
(Νουρ, 24/33)
Παρακαλώ. / Ορίστε. / Εντάξει.
4.
Γάμος ατόμου για το οποίο υπάρχει φόβος ότι θα κακοποιήσει τη σύζυγό του.
αποκρουστικό
περιοδεία.
(Μαουσιλί, αλ-Ιχτιγιάρ, ΙΙΙ/82)
5.
Η σύναψη γάμου για όσους διαθέτουν σεξουαλική αυτοσυγκράτηση είναι σουνέτ (συνιστάται).
Μετριοπάθεια;
Αυτή είναι η κατάσταση κάποιου για τον οποίο δεν υπάρχει φόβος ότι θα πέσει στην πορνεία αν δεν παντρευτεί, ούτε ανησυχία ότι θα κακομεταχειριστεί τη σύζυγό του αν παντρευτεί. Η πλειοψηφία στην κοινωνία βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση. Τα παραπάνω χαντίθ, που συμβουλεύουν τους νέους που δεν μπορούν να παντρευτούν να νηστεύουν και προειδοποιούν τους τρεις συντρόφους που αποφάσισαν να είναι υπερβολικά απρόθυμοι να παντρευτούν, αποτελούν απόδειξη αυτού.
Από την άλλη πλευρά, ο Προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) και οι σύντροφοί του παντρεύτηκαν, και όσοι τους ακολούθησαν συνέχισαν αυτή την παράδοση. Αυτή είναι η προτιμώμενη άποψη.
(βλ. αλ-Φατάβαλ-Χιντίγια, I/267).
Σύμφωνα με τον Ιμάμ Σαφί’ι,
Σε αυτή την περίπτωση, ο γάμος είναι επιτρεπτός. Είναι θεμιτό είτε να παντρευτεί είτε να παραμείνει άγαμος. Κατ’ αυτόν, η αφιέρωση του χρόνου στη λατρεία και η ενασχόληση με τη γνώση είναι ανώτερες από τον γάμο. Τα επιχειρήματά του είναι τα εξής:
Ο Θεός Αλλάχ επαινεί τον προφήτη Ιωάννη με τα ακόλουθα λόγια:
“…κύριος του εαυτού του, εγκρατής, σεμνός”
(Αλ-Ιμράν, 3/39).
Στον στίχο
χασούρ
Η φράση αναφέρεται σε κάποιον που, αν και έχει τη δύναμη, δεν έρχεται σε σεξουαλική επαφή με μια γυναίκα. Αν ο γάμος ήταν ανώτερος, η εγκατάλειψή του δεν θα επαινούνταν. Οι περισσότεροι νομικοί έχουν πει ότι αυτό το παράδειγμα είναι μια προηγούμενη εφαρμογή της Σαρία και δεν δεσμεύει την Ισλαμική κοινότητα.
Ένα άλλο επιχείρημα του Ιμάμ Σαφίι είναι το εξής εδάφιο:
«Εκτός από τις απαγορευμένες γυναίκες, σας επιτρέπεται να τις πάρετε με αντάλλαγμα μέρος των περιουσιών σας, να τις παντρευτείτε και να μην διαπράξετε μοιχεία».
(Νισά, 4/24).
Το να είναι κάτι χαλάλ σημαίνει ότι είναι επιτρεπτό, διότι οι δύο λέξεις είναι συνώνυμες. Από την άλλη πλευρά, ο γάμος ωφελεί το άτομο σεξουαλικά. Ωστόσο, η εκτέλεση μιας πράξης που ωφελεί κάποιον δεν είναι υποχρεωτική.
Έτσι, ο γάμος είναι από τις επιτρεπόμενες πράξεις, όπως το φαγητό, το ποτό και το εμπόριο.
(1)
Αν ο πατέρας έχει καλή οικονομική κατάσταση, αλλά ο γιος δεν έχει τα μέσα να παντρευτεί, ο πατέρας έχει την υποχρέωση να τον παντρέψει. Επομένως, το να πέσει ο γιος σε αμαρτία δεν απαλλάσσει τον πατέρα από αυτή την ευθύνη, αλλά τον καθιστά ακόμα πιο υπεύθυνο. Διότι συχνά ο γάμος μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε σωφροσύνη. Μάλιστα, μπορεί να υπάρξουν και κάποιες παραλείψεις από πλευράς γονέων και η μη λήψη έγκαιρων μέτρων.
Ο Προφήτης μας (ειρήνη και ευλογία σε αυτόν),
«Αν δεν παντρέψετε άνδρα και γυναίκα που είναι ίσοι, τότε να περιμένετε τη διχόνοια».
(Τιρμίζι, Νικάχ 3)
καλώντας τους πρεσβυτέρους της οικογένειας να είναι πιο ευαίσθητοι και προσεκτικοί σε αυτό το θέμα.
1) Βλ. ez-Zühaylî, el Fıkhu’l-İslâmî ve Edilletüh, Δαμασκός 1405/1985, VII, 33, 34; Ιμπν Χατζέρ ελ-Ασκαλάνι, Βυλούγουλ-Μεράμ μιν Εντιλετίλ-Αχκάμ, Μετάφρ. Αχμέτ Νταβουδούγλου, Κωνσταντινούπολη 1967, ΙΙ/228 κ.ε.; Χαμντί Ντοντουρέν, Ντελιλερίγιλε Ισλάμ Χουκύκυ, Κωνσταντινούπολη 1983, σ. 183, 184.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
