Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Στην θρησκευτική εξέταση
Δεν κρίνουμε τα άτομα, αλλά τις πράξεις τους, δηλαδή τα λόγια και τις συμπεριφορές τους.
Διότι, εάν από την αρχή λαμβάνονταν υπόψη οι προσωπικότητες των ατόμων, τότε
-υπέρ ή κατά-
Δεν μπορεί να γίνει λόγος για δίκαιη αξιολόγηση. Οι ανθρώπινες δοκιμασίες στον κόσμο είναι παρόμοιες.
Σύμφωνα με αυτό, η ευαρέστηση ενός ανθρώπου από τον Θεό σημαίνει ότι οι πράξεις του γίνονται αποδεκτές από τον Θεό. Ο άνθρωπος με καλές πράξεις, ως κάτοχος αυτών των πράξεων, αξιολογείται φυσικά ως καλός. Ομοίως, ο κακός άνθρωπος αξιολογείται ανάλογα με τις κακές πράξεις του.
Είναι φυσικό, όποιος κάνει καλές πράξεις να θεωρείται καλός, και όποιος κάνει κακές πράξεις να θεωρείται κακός. Δηλαδή, οι καλές και κακές ιδιότητες, τελικά, οδηγούν στο να θεωρείται ο κάτοχός τους καλός ή κακός.
«Αναμφίβολα, οι καλοί άνθρωποι θα βρουν τη θέση τους στον παράδεισο, ενώ οι κακοί άνθρωποι θα βρουν τη θέση τους στην κόλαση.»
(Αλ-Ινφιτάρ, 82/13-14),
«Ο Θεός δεν αγαπά τους αδικούντες… Ο Θεός αγαπά τους ευσεβείς.»
(Αλ-Ιμράν, 3/57, 76)
Αυτή την αξιολόγηση τη βλέπουμε στα εδάφια που αναφέρονται παραπάνω.
Στην ουσία, η πίστη και η απιστία είναι δύο αντίθετα στοιχεία, όπως η νύχτα και η μέρα, που ποτέ δεν συνυπάρχουν. Χωρίς πίστη, τίποτα δεν έχει αξία. Αφού υπάρξει πίστη –όπως προκύπτει και από τις παραπάνω εξηγήσεις– τα λάθη των ανθρώπων κατά τη δοκιμασία δεν αναιρούν τις σωστές πράξεις τους. Με άλλα λόγια, κάθε καλή πράξη, που ισοδυναμεί με σωστή απάντηση…
«θεία ευαρέσκεια»
Αξίζει να κερδίσει την βαθμολογία. Ωστόσο, όπως ένας μαθητής πρέπει να απαντήσει σωστά στις περισσότερες ερωτήσεις για να περάσει μια εξέταση, έτσι και σε μια θρησκευτική εξέταση, το άτομο πρέπει να απαντήσει σωστά στις περισσότερες ερωτήσεις για να πετύχει -να κερδίσει πλήρως την ευαρέσκεια του Θεού-.
Για παράδειγμα;
Η προσευχή είναι μια πράξη που κερδίζει την θεϊκή εύνοια. Το ποτό, από την άλλη, είναι μια πράξη που χάνει αυτή την εύνοια. Ένας άνθρωπος που πίνει και ταυτόχρονα προσεύχεται, έχει και σωστά και λάθος πράγματα. Ο Θεός, αναμφίβολα, ευχαριστιέται με την προσευχή, αλλά όχι με το ποτό. Την Ημέρα της Κρίσης, η ποσότητα των πράξεων που γίνονται με την εύνοια του Θεού θα καθορίσει αν θα περάσει κανείς ή όχι.
«Τώρα, όποιος έχει βαρύτερα ζύγια, θα εισέλθει σε μια ζωή ευτυχίας. Όποιος έχει ελαφρύτερα ζύγια, το καταφύγιό του θα είναι η Χαβιγιά. Ξέρεις τι είναι η Χαβιγιά; Είναι μια φωτιά: μια φλογερή φωτιά!»
(Καρία, 88/6-11)
Στο εδάφιο που αναφέρεται παραπάνω, υπογραμμίζεται αυτή η αλήθεια.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
