– Υποθέτω ότι έχετε ακούσει για την εκτέλεση ενός Ιορδανού πιλότου, ο οποίος κάηκε ζωντανός από το ISIS…
– Σχετικά με αυτή την πρακτική, ισχυρίζονται ότι βασίζονται σε στίχους του Κορανίου, όπως “στην ανταπόδοση υπάρχει ζωή…”
– Αυτές οι αυτοσχέδιες βόμβες βαρελιού προκαλούν τον θάνατο ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων και αμάχων, με αποτέλεσμα να καίγονται ζωντανοί.
– Στη συνέχεια, συλλαμβάνεται από το ISIS και ανακρίνεται. Κατόπιν, ο πιλότος ομολογεί τις πράξεις του και παραδέχεται ότι διέπραξε μια τέτοια πράξη.
– Στη συνέχεια, οι οικογένειες των θυμάτων που πέθαναν από τις φλόγες έρχονται αντιμέτωπες με τον πιλότο.
– Οι μαχητές του ISIS διαβάζουν το εδάφιο περί ανταπόδοσης και προσθέτουν το εδάφιο που ακολουθεί, το οποίο λέει ότι αν συγχωρήσετε, θα έχετε ανταμοιβή στην άλλη ζωή, και ρωτούν τους συγγενείς: Θέλετε να εφαρμοστεί η ανταπόδοση με την καύση αυτού του ανθρώπου ή να τον συγχωρήσετε και να ζητήσετε την ανταμοιβή στην άλλη ζωή;
– Οι συγγενείς του θύματος ζητούν εκδίκηση και τελικά ο πιλότος εκτελείται με φρικτό τρόπο: τον περιχύνουν με εύφλεκτες ουσίες και τον καίνε ζωντανό μέσα σε ένα κλουβί, αποδίδοντας έτσι δικαιοσύνη…
– Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι: αν υπήρχε ήδη ένα θεοκρατικό κράτος σήμερα, δεν θα έπρεπε να κάνει έτσι ούτως ή άλλως;
– Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω το ISIS, παρακαλώ μην παρεξηγηθώ, δόξα τω Θεώ διαβάζουμε το Risale-i Nur και παίρνουμε μαθήματα θετικής δράσης από τον δάσκαλό μας, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι: αν ο Αγγελιοφόρος του Θεού ήταν εδώ, δεν θα εφάρμοζε αυτήν την πρακτική;
Αγαπητέ αδελφέ/αγαπητή αδελφή,
Σχετικά με τον τρόπο εκτέλεσης της αρχής της ανταπόδοσης (κίσας) στο ισλαμικό δίκαιο, υπάρχουν δύο διαφορετικές απόψεις:
Στους Χαναφίτες και τους Χανμπαλίτες
Σύμφωνα με την άποψη αυτή, ο δολοφόνος που σκοτώνει έναν άνθρωπο, ανεξάρτητα από τον τρόπο θανάτωσης, όταν εκτελείται η ποινή της ανταπόδοσης, θανατώνεται μόνο με σπαθί. Απόδειξη γι’ αυτό είναι το χαντίθ του Προφήτη, το οποίο αναφέρουν οι Ιμπν Μάτζε και Μπεζάρ: «Η ανταπόδοση γίνεται μόνο με σπαθί». (βλ. Β. Ζουχάιλι, ελ-Φικχούλ-Ισλαμί, 6/283)
Μαλίκι και Σαφίι
Σύμφωνα με το δόγμα τους, η ανταπόδοση γίνεται με το ίδιο μέσο. Αυτός που σκοτώνει με σπαθί, σκοτώνεται με σπαθί. Αυτός που σκοτώνει με φωτιά, τιμωρείται με φωτιά. Ωστόσο, αν ο κηδεμόνας του θύματος πει “να γίνει με σπαθί”, αυτό επιτρέπεται, μάλιστα -επειδή καταργεί τις διαφορετικές απόψεις- είναι και προτιμότερο. Ωστόσο, σύμφωνα με αυτά τα δόγματα, αν η δολοφονία έγινε με μια πράξη που είναι επιπλέον αμαρτωλή, όπως “μαγεία, μέθη, ομοφυλοφιλία”, τότε η ανταπόδοση γίνεται μόνο με σπαθί. Διότι εδώ δεν υπάρχει “δυνατότητα τιμωρίας με το ίδιο μέσο”. Τα επιχειρήματα αυτών των δύο δογμάτων είναι τα εξής:
Στίχοι:
α) «Αν θέλετε να τιμωρήσετε, τιμωρήστε με τον ίδιο τρόπο που σας φέρθηκαν. Αλλά αν υπομείνετε, να ξέρετε ότι αυτό είναι καλύτερο για όσους υπομένουν.»
(Αλ-Ναχλ, 16/126)
β) «Ο σεβασμός είναι αμοιβαίος. Επομένως, όποιος σας επιτεθεί, ανταποδώστε του με τον ίδιο τρόπο.»
(Αλ-Μπακάρα, 2:194)
Χαδις:
α) «Όποιος μας κάψει, εμείς θα τον κάψουμε. Όποιος μας πνίξει στο νερό, εμείς θα τον πνίξουμε.»
(
(Μπεϊχάκι, Σουνέν)
Ωστόσο, αυτό το χαντίθ είναι αδύναμο επειδή η αλυσίδα μετάδοσής του περιέχει άγνωστους αφηγητές.
β) «Στην εποχή της ευδαιμονίας, μια γυναίκα χτυπήθηκε στο κεφάλι με πέτρα…»
(κατά μία εκδοχή:
«ανάμεσα σε δυο πέτρες…»
-Ναβαβί, Σχολιασμός του Μουσλίμ)
«Εβραίος που σκότωσε με σύνθλιψη, τιμωρήθηκε με ανταπόδοση με σύνθλιψη της κεφαλής του».
(Μπουχάρι, Ταλάκ, 24; Μουσλίμ, Κασάμε, 15/1672)
Από λογική άποψη, η αρχή της ανταπόδοσης περιλαμβάνει επίσης την ελάφρυνση της θλίψης του θύματος με την επιβολή της ίδιας πράξης σε εκείνον που την διέπραξε. Αυτό όμως είναι δυνατό μόνο με…
επιστράφηκε εις διπλούν”
ο χρόνος θα δείξει…
(βλ. V. Zuhayli, ό.π.).
Στο ισλαμικό δίκαιο, η ανταπόδοση και οι παρόμοιες ποινές επιτρέπονται μόνο
από τα επίσημα κρατικά δικαστήρια
εφαρμόζεται. Δεν είναι σωστό τα άτομα να καταφεύγουν σε κάτι τέτοιο.
Είναι αδύνατο να αναγνωριστεί το ISIS ως κράτος.
Μια οργάνωση που συνεχώς σκοτώνει μουσουλμάνους και διαπράττει τρομοκρατία, χίλιες φορές.
«Εμείς είμαστε το κράτος, εμείς είμαστε ο χαλίφης»
ακόμα κι αν το έλεγαν, οι ισχυρισμοί αυτοί είναι καταδικασμένοι να μείνουν μετέωροι. Η μεγαλύτερη απόδειξη γι’ αυτό είναι ότι -εκτός από κάποιες πολύ περιθωριακές ομάδες- ο ισλαμικός κόσμος στο σύνολό του είναι εντελώς
«τρομοκράτης»
είναι να συμμαχήσουν όταν έρθει η ώρα.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι όργανα ξένων δυνάμεων.
Δεν χρειάζεται να το επεκτείνω περαιτέρω, γιατί είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε πολύ καλά το θέμα.
Με χαιρετισμούς και ευχές…
Ισλάμ μέσα από ερωτήσεις
